Ὁ Ὃσιος πατήρ ἡμῶν Ἐφραίμ, ἐτελεύτησε ἀσκητικῶς καί θεαρέστως ἐν Ἁγίῳ Ὂρει, στίς 27 Φεβρουαρίου 1998 καί κατετάγη εἰς τάς δέλτους τῶν Ἁγίων, ὑπό τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου κατά τό παρελθόν ἒτος 2020.      

Κυριακὴ τοῦ Ἀσώτου σήμερα καὶ στὴν εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀκούσαμε τὴ θαυμάσια παραβολὴ τοῦ Κυρίου, τὸ «Εὐαγγέλιον ἐν τῷ Εὐαγγελίῳ», ὅπως ὀνομάζεται ἀπὸ πολλούς, ποὺ χαρίζει ἐλπίδα σὲ κάθε ἀπελπισμένο καὶ δείχνει τὴν ὀρθὴ πορεία τῆς ἐπιστροφῆς σὲ κάθε ἀποστατημένο ἀπὸ τὸν Θεὸ ἄνθρωπο. Μᾶς παρουσιάζει πολὺ γλαφυρὰ τὴν ἄπειρη στοργὴ καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τοῦ σπλαχνικοῦ Πατέρα ποὺ ἀναμένει μὲ λαχτάρα τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ἄσωτου παιδιοῦ του, τὴ μετάνοια τοῦ κάθε ἁμαρτωλοῦ.

1. Ἡ ἐξαθλίωση τοῦ υἱοῦ

Ἕνας πατέρας, εἶπε ὁ Κύριος, εἶχε δύο γιούς. Κάποια μέρα τοῦ παρουσιάσθηκε ὁ νεότερος καὶ τοῦ ζήτησε τὸ μερίδιο τῆς περιουσίας ποὺ νόμιζε ὅτι τοῦ ἀνήκει. Μοίρασε ὁ πατέρας τὴν περιουσία του στὰ δύο παιδιά του καὶ σὲ λίγες ἡμέρες ὁ νεότερος γιὸς πῆρε ὅσα τοῦ ἔδωσε ὁ πατέρας κι ἔφυγε σὲ χώρα μακρινή, ὅπου σκόρπισε τὴν περιουσία του κάνοντας ἄσωτη ζωή.

Ιδιαίτερη και μοναδική ευλογία η παρούσα βιντεοσκόπηση, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον αείμνηστο πλέον Γεώργιο Μπουτσουρή, ο οποίος εκοιμήθη πρόσφατα εις το Άγιον Όρος, ως μοναχός Εφραίμ!! 

Υπάρχουν, ασφαλώς, αρκετά τεχνικά προβλήματα, τα οποία οφείλονται και στην ατέλεια των μηχανημάτων της εποχής (1994), αλλά και στο ότι οι βιντεοσκοπούντες ήσαν απλοί ερασιτέχνες. 

Στίς 26 Φεβρουαρίου ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τήν ἱερά μνήμη τῆς ἁγίας ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος καί τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου μάρτυρος Θεοκλήτου, τοῦ καί φαρμακοῦ ἐπιλεγομένου, ὁ ὁποῖος  ἦτο ὁ μάγος Λαμπάδιος, πού ἐκλήθη ἀπό τόν αὐτοκράτορα Νέρωνα, νά κάνῃ τήν Ἁγία Φωτεινή καί τήν συνοδεία της, μέ τά μαγικά του φάρμακα, νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Τό ἀποτέλεσμα ἦτο νά ἁγιάσῃ καί αὐτός ἀφοῦ ἐβαπτίσθη καί ἐμαρτύρησε γιά τοῦ Κυρίου μας τήν ἀγάπη, ὃπως καί ἡ Ἁγία Φωτεινή.

Η ξυλόγλυπτη παράσταση που σχεδιάστηκε υπέροχα από την κ. Χρύσα Παπαθανάση - Πίνα, εμπνευσμένη από το βίο του Οσίου, είναι μοναδική και δεν θα τη βρείτε πουθενά αλλού, παρά μόνο σε θωράκιο του Τέμπλου του Ι.Ν. Αγίου Αντωνίου στα Κρύα Ιτεών των Πατρών.

Παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό θαύμα του Αγίου από το βιβλίο «Άγιος Παναγής Μπασιάς», του πρωτοπρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου Σ. Γκέλη, Αθήναι 1987. Εκεί διαβάζουμε μια διήγηση του κ. Γερασίμου Δρακοπούλου, την οποία σας παραθέτουμε με απλά λόγια:

Στο Αργοστόλι τα χρόνια του παπά Παναγή του Μπασιά, ζούσε μια πλούσια αρχοντική οικογένεια, η οποία αποτελούνταν από 4 άτομα, τον σύζυγο, την σύζυγο και δύο αγόρια. Η οικογένεια αυτή διακρινόταν για την ευσέβεια και την ενάρετη ζωή όλων των μελών της, ιδιαιτέρως δε της μητέρας, η οποία προσπαθούσε συνεχώς να πράττει αγαθοεργίες.

Στό ἀπομεμακρυσμένο χωριό Πόρτες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν μετέβη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, προκειμένου νά ἐπιβλέψῃ τίς ἐργασίες ἀνακαινίσεως πού πραγματοποιοῦνται στόν Ἱερό Ἑνοριακό Ναό τοῦ χωριοῦ, ὁ ὁποῖος τιμᾶται στήν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος, ἀλλά ἐξόχως ἐκεῖ ἑορτάζεται καί ὁ Ἃγιος ἒνδοξος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος.   Ὁ Σεβασμιώτατος ἐνημερώθηκε ἀπό τόν Ἐφημέριο τῆς Ἑνορίας π. Νικόλαο Δαραμούσκα, γιά τήν πορεία τῶν ἐργασιῶν καί ἒδωσε τίς ἀπαραίτητες ὁδηγίες, προκειμένου νά συνεχισθῇ ἀπρόσκοπτα τό ἐπιτελούμενο ἒργο στόν ἐξωτερικό χῶρο καί φέροντα ὀργανισμό τοῦ Ναοῦ. Ἐπίσης ἐδόθησαν ὁδηγίες ἀπό τόν Σεβασμιώτατο καί γιά τήν ἀπαρχή τῶν ἐργασιῶν ἀνακαινίσεως τοῦ ἐσωτερικοῦ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ.

          Γιά τόν ἲδιο λόγο ἐπίσης, μετέβη στό κοιμητήριο τῆς Ἑνορίας καί ἐκεῖ ἒδωσε τίς ἀπαραίτητες ὁδηγίες γιά τήν ἀνακαίνιση τοῦ κοιμητηριακοῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης.

Ἡ ἐκλογή του ἒγινε στίς 19 Φεβρουαρίου 2005 ἡμέρα Σάββατο ἀπό τήν σεπτή Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἡ χειροτονία πραγματοποιήθηκε τήν ἑπομένη 20 τοῦ Μηνός Φεβρουαρίου στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου Ἀθηνῶν, ὑπό τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυροῦ Χριστοδούλου, συμπαραστατουμένου ὑπό τῶν Ἀρχιερέων μελῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου καί ἂλλων Ἀρχιερέων, μέσα σέ κλῖμα συγκινησιακά φορτισμένο καί μέ τήν συμμετοχή πλήθους Λαοῦ ἐξ’ Ἀχαΐας, Ἀρκαδίας καί ἂλλων μερῶν τῆς Ἑλλάδος.

Τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μάνης κ. Χρυσοστόμου Γ’

 Στίς 19 Φεβρουαρίου, ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας, τιμᾶ καί ὑμνεῖ τήν «Ἀρχόντισσα τῶν Ἀθηνῶν», τήν μεγάλη διδασκάλισσα τοῦ Γένους, τήν ὁσιομάρτυρα Ἁγία Φιλοθέη. Καί ὅλως ἰδιαιτέρως, λαμπρύνει τήν ἁγία μνήμη της, ὁ Καθεδρικός Ναός τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου φυλάσσεται, ὡς ἐξαιρετική εὐλογία, τό τίμιον λείψανόν της.

*

Ἀξίζει νά προσεγγίσουμε τήν ἁγία αὐτή προσωπικότητα τοῦ 16ου αἰώνα. Ἡ Ἁγία Φιλοθέη, ὑπῆρξε τέκνον τοῦ δημογέροντος τῶν Ἀθηνῶν Ἀγγέλου καί τῆς Συρίγης ἤ Συργιανῆς Μπενιζέλου, παλαιᾶς ἀρχοντικῆς οἰκογένειας τοῦ κλεινοῦ ἄστεως. Κατά δέ τόν περιφανῆ ἱστοριοδίφη Δημ. Καμπούρογλου ἤ Καμπούρογλους, ὁ μέν πατέρας της, ἦταν ἐγγονός τοῦ Ἀγγέλου Μπενιζέλου, ἀκμάσαντος περί τό 1420, ἡ δέ μητέρα της εἷλκε τήν καταγωγή ἀπό τήν βυζαντινή οἰκογένεια τῶν Παλαιολόγων. Ὡς γνωστόν, τό ἔτος 1552, ὅτε ἐγεννήθη ἡ ἀρχοντοπούλα τῶν Ἀθηνῶν, ἡ κατάσταση σ’ ὁλόκληρο τό Ἑλληνικό Γένος ὑπῆρξε δεινοτάτη. Εἶχε προηγηθεῖ καί ἡ ἅλωσις τῶν Ἀθηνῶν ὑπό τῶν Τούρκων καί τά χρόνια ὑπῆρξαν πικρότατα γιά τόν Ἑλληνισμό. Μάλιστα, ἡ ἄλλοτε ἔνδοξος Ἀθήνα ἐταλαιπωρεῖτο ἀπό φοβερές ἐπιδημίες, ἀπό ἐξισλαμισμούς, ἀπό ληστεῖες, ἀγριότητες, πολλή ἀγραμματοσύνη καί τό φοβερό βέβαια «παιδομάζωμα». Περιηγητής τοῦ ἔτους 1546, ἔγραφε χαρακτηριστικῶς, ὅτι «ἡ Ἀθήνα εἶναι τόσο ἐρημωμένη, πού φαίνεται ἀπίστευτο ὅτι ὑπῆρξε κάποτε ἔνδοξη. Δέν εἶδα πουθενά φοβερώτερο τόπο. Ἐρημιά, ξεραῒλα, ἀγκαθιές καί βάλτους». Καί ὅμως ἡ Ἁγία, μέσα σ’ ὅλες αὐτές τίς δύσκολες συνθῆκες, ἔλαμψε, δημιούργησε, στήριξε, ἐνίσχυσε τό Γένος.

Ποίημα Μητροπολίτου Ἐδέσσης κ.κ. ΙΩΗΛ

Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ ἀρχίατρος τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, ὁ δι᾽ ἡμᾶς ἐνανθρωπήσας, ἵνα ἰάσῃς τὸ μέγα τραῦμα τὸν ἄνθρωπον, ὁ μὴ καταφρονήσας τοὺς ἀνιάτως νοσήσαντας δέκα λεπρούς, ἀλλὰ τῇ σωστικῇ χάριτί σου καθαρίσας αὐτούς, ὁ διελθὼν ὡς Θεάνθρωπος τὰς ἡμέρας τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας σου εὐεργετῶν καὶ ἰώμενος πάντας τοὺς ἀρρωστοῦντας καὶ κακῶς ἔχοντας, ὁ εὐεργετήσας καὶ ἀποκαταστήσας ὑγιαίνοντας, παραλυτικούς, τυφλούς, βαρέως ἡμαρτηκότας, δαιμονιῶντας καὶ ἐμπαθεῖς κατ᾽ ἄμφω, ἤγουν ἐν τῇ σαρκὶ καὶ τῷ νοΐ, πρόσδεξαι εὐμενῶς τὴν δέησιν ἡμῶν καὶ φυγάδευσον τῇ δυνάμει σου, τὸν φονευτὴν ἰὸν τὸν σχῆμα κορώνας φέροντα, καὶ προκαλοῦντα φοβίας ἢ καὶ θάνατον εἰς ἀσθενεῖς καὶ ἀναξιοπαθοῦντας.

Μητροπολίτου Λεμεσοῦ Γέροντος Ἀθανασίου

Ἕνα γεγονός πού φανερώνει τήν παρουσία καί βοήθεια τῆς Παναγίας, καί τό ὁποῖο βίωσα κι ἐγώ, εἶναι τό ἑξῆς: Πρίν μερικά χρόνια, κάναμε κουρά μιᾶς μοναχῆς σ’ ἕνα μοναστήρι. Ἦταν μία γιαγιά, ἡ ὁποία εἶχε ἕνα παιδί μοναχό στό Ἅγιον Ὄρος καί δέν εἶδε τό παιδί της ἀπό τότε πού πῆγε. Ἦταν πολύ καλός μοναχός, ἅγιος κατ’ ἐμένα μοναχός, τέλειος μοναχός, ὁ πατήρ Ἰωαννίκιος, πού ἦταν στή μονή Διονυσίου. Πολύ σπουδαῖος μοναχός, πολύ χαριτωμένος, ὁ ὁποῖος ἦρθε στήν Κύπρο μόνο μία φορά ἀπό τότε πού πῆγε στό Ἅγιον Ὄρος, συνοδεύοντας ὡς Πρωτεπιστάτης τήν εἰκόνα τοῦ «Ἄξιόν ἐστι».

α) Ὁ νέος Ἀστυνομικὸς Διευθυντής Ν. Ἀχαΐας, Ταξίαρχος κ. Ἰωάννης Κυριακόπουλος καὶ β) ὁ Ἀστυνομικός Διευθυντής, κ. Ἀνδρέας Γκίζας, Βοηθός τοῦ Ἀστυνομικοῦ Διευθυντοῦ Ἀχαΐας.

«Ὁ δέ ἀποκριθείς εἶ­πεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μή εἰς τά πρόβατα τά ἀ­πο­λωλότα οἴκου Ἰσρα­­­ήλ» (Ματθ. 15.24).

Μία ταλαίπωρη μη­τέ­ρα παρουσιάζει σήμερα ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Μία μητέρα, ἡ θυγατέρα τῆς ὁποίας βρίσκεται ὑπό τήν ἐπή­ρεια τοῦ δαίμονος, πλη­σιά­ζει τόν Χριστό καί ζη­τᾶ τή βοήθειά του.

Δέν εἶναι Ἰσραηλίτισ­σα, εἶναι Χαναναία· δέν πιστεύει δηλαδή στόν ἀ­­ληθινό Θεό, ἀλλά στούς ψεύτικους θεούς τῶν εἰδώλων. Ὅμως φαί­νεται πώς ἀναγνω­ρί­ζει στόν Χρι­στό τόν Μεσ­σία, καί ἔχει ἀκού­σει πιθα­νόν γιά τή δύ­να­μή του νά ἐξάγει τά δαιμόνια. Γι᾽ αὐτό σπεύ­δει πίσω ἀπό τή συνο­δεία του καί φω­νάζει καί τόν παρα­κα­λεῖ νά τή βοηθήσει. Οἱ κραυ­γές της εἶναι τόσο ἐπί­μο­νες ὥστε ἐνο­χλοῦν τούς μαθητές τοῦ Χρι­στοῦ, πού τοῦ ζητοῦν νά ἱκανοποιήσει τό αἴ­τη­­μά της γιά νά ἀπαλ­λαγοῦν ἀπό αὐτή.

Είναι ένας κόρακας μέσα σε ένα χρυσό κλουβί και τίποτα παραπάνω.

Δεν είναι κατάλληλος για τον Παράδεισο και ζει τη φυσική ζωή, τη ζωή δηλ. που κάνουν οι γάτες και τα σκυλιά.

Εκείνοι, όμως, που μετέχουν της Θείας Κοινωνίας έχουν Ζωή Αιώνια. Λέει ο Χριστός: "Ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου το αίμα, έχει Ζωήν Αιώνιον'' (Ιω 6,54).

– Γιατί πάτερ Επιφάνιε να απαγορεύεται αυτό και κείνο και το άλλο, όταν πραγματοποιούνται από «ειλικρινή αγάπη», ερωτούσε ο νέος για τα διάφορα σαρκικά παραπτώματα; Γιατί να μην επιτρέπονται οι «δεσμοί» των νέων αγοριών και κοριτσιών;

…Η συζήτησις ήταν μακρά και κοπιώδης, διότι ο νέος δεν εδέχετο να αντιληφθή την πραγματικότητα, ότι δηλ. ο Χριστός αναζητά καθαρότητα βίου εις κάθε τομέα, προ πάντων δε εις τον σαρκικό. Μας ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι και το παραμικρό βλέμμα με σκοπό την επιθυμία της σαρκός αποτελεί μοιχεία μέσα εις την καρδία.

– Άκουσε παιδί μου, θεωρώ πιο τίμιο να αποδεχθής ότι δεν διαθέτης τη δύναμη να απαλλαγής από αυτό το πάθος και να ζητήσης να σε ελεήση ο Θεός, παρά να ισχυρίζεσαι ότι αυτό δεν είναι αμαρτία. Πρόσεχε, αυτό αποτελεί τραγικό λάθος σου!

Κάποια φορά ένας ιεραπόστολος κήρυττε το Ευαγγέλιο στην Κίνα. Ένας από τους ακροατές του τού είπε:

-Όλο τα ίδια μας λες. Πες μας και κάτι άλλο. Τρεις μέρες τώρα μας μιλάς για τον Χριστό..

Ο ιεραπόστολος ρώτησε τον Κινέζο..

-Τι τρως για πρωινό;

-Ρύζι.

-Για μεσημεριανό;

-Ρύζι ..

-Και για βραδινό;

Ο επουράνιος Πατέρας μας έδωσε ένα πρόσωπο και μια ψυχή.

Κάθε φορά που βλέπουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο, κάθε φορά που βλέπουμε ένα όμορφο τοπίο, όταν ακούμε κάτι ευχάριστο, το πρόσωπό μας χαμογελά.

Έχουμε όμως και μια ψυχή που αξίζει περισσότερο από το πρόσωπό μας.
Ξέρετε πότε χαμογελά η ψυχή μας;

Κάθε φορά που βοηθάμε το συνάνθρωπό μας, η ψυχή μας χαμογελά!

«Ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω» (Ματθ. 25.21 καί 23).

Ἀκούοντας σήμερα τή γνωστή σέ ὅλους μας παραβολή τῶν ταλάντων, πολλοί ἴσως διερωτήθηκαν γιατί ὁ ἄνθρωπος τόν ὁποῖο μᾶς παρουσιάζει ἡ παραβολή ἔδωσε στούς δούλους του διαφορετικό ἀριθμό ταλάντων. Πολλοί διερωτήθηκαν ἄν ὁ κύριος τῶν δούλων ἦταν ἄδικος ἀπέναντί τους, ἄν ἄλλους τούς εὐνόησε, δίδοντάς τους περισσότερα τάλαντα, καί ἄλλους τούς ἀδίκησε, δίδοντας λιγότερα. Καί ἄλλοι πάλι ἴσως βιάζονται νά χαρακτηρίσουν καί τόν Θεό ἄδικο, γιατί καί Ἐκεῖνος δέν ἔχει δώσει τά ἴδια χαρίσματα σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους, δέν τούς ἔχει δώσει τά ἴδια τάλαντα.

 Ἡ ἀρχικὴ ἀπόφαση τῆς Κυβερνήσεως στὰ μέσα τοῦ περασμένου Δεκεμβρίου νὰ ἐπιτρέψει ἑορτασμὸ τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανίων μὲ παρουσία ἐννέα (9) μόνο πιστῶν στὸν κάθε ναὸ καὶ εἰκοσιπέντε (25) στοὺς Μητροπολιτικοὺς δημιούργησε μεγάλο προβληματισμό, διότι δὲν ἀποτελοῦσε εἰσήγηση τῆς ἐπιτροπῆς τῶν ἐπιστημόνων. Ἦταν δὲ καὶ παρέμενε μυστήριο τὸ ποιὸς πρότεινε ἕναν ἀριθμὸ ποὺ καταργοῦσε καὶ τὴ στοιχειώδη λογική. Ἡ σχετικὴ ἀπόφαση ἦταν ὁλοφάνερα παράλογη, ἀφοῦ, πέραν τῶν ἄλλων, ἐξομοίωνε τοὺς πολὺ μικροὺς ναοὺς μὲ τοὺς πολὺ μεγάλους.

«Σοῦ δέ αὐτῆς τήν ψυχήν διελεύ­σεται ρομφαία» (Λουκ. 2.35).

Συνάντηση οὐρανοῦ καί γῆς· συ­νάν­τηση παρόντος καί μέλ­λοντος σήμερα, ἀδελφοί μου, στόν ναό τοῦ Θεοῦ, καί ἐμεῖς θεαταί καί ἀκροαταί τῶν θείων μυστηρίων.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο ὁ Πα­τήρ προσέφερε γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου, προσφέρεται ἀπό τήν κατά σάρκα μητέρα του στόν ναό τοῦ Θε­οῦ.

Εἰσέρχεται ὁ Χριστός ὡς βρέ­φος τεσσαρακονθήμερο στόν χειρο­ποίη­το ναό τοῦ Θεοῦ γιά νά εἰσο­δεύ­­σει ἐν τῷ προσώπῳ του τή φθαρ­­­τή ἀν­θρώπινη φύση στόν ἀχει­­ροποίη­το ναό τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.