Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ
Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο
Καντε κλικ στην εικόνα της Παναγίας και διαβάστε τους
Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως
Καντε κλικ στην φωτογραφία και διαβάστε
Η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου από την Ι.Μ. Ομπλού
Καντε κλικ στην εικόνα για να δείτε το Video
Συμβουλές πριν από την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Πριν τον Γάμο...
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Δυο λόγια για τη βάπτιση του παιδιού σας
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Πότε και πώς νηστεύομε;
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Το σημείο του Σταυρού
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
οι δημοφιλείς αναρτήσεις της εβδομάδος
.png "English"){kind=small}
Παρασκευή 31 Μαΐου 2013
Print 
PDF
.jpg)
Εκδήλωση για την 560η Επέτειο από την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως
Ομιλία υπό του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Ύμνους και θρήνους της Αλώσεως αποδίδει Βυζαντινός Χορός
υπό την διευθυνση του Συλλόγου των Ιεροψαλτών Πατρών
κ. Δημητρίου Σακαλή
29/5/13
29/5/13
Print PDF
Στις 29 Μαΐου κάθε χρόνο τιμούμε αυτούς που αγωνίσθηκαν και έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος στα τείχη της Βασιλεύουσας το 1453.Θυμόμαστε την υπερήφανη απάντηση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τον Μωάμεθ τον Πορθητή, μια απάντηση που έρχεται να προστεθεί στη χορεία των πολλών «όχι» του Ελληνισμού.
Και διδασκόμαστε από τα γεγονότα μετά την Αλωση.
Για να γίνει η Ιστορία δίδαγμα για το παρόν και το μέλλον, πρέπει να μαθαίνουμε από τα παθήματα του Γένους και να αντλούμε δυνάμεις από τις ζωογόνες πηγές που κράτησαν όρθιους τους προγόνους μας· που τους βοήθησαν να μην τουρκέψουν....
Print PDF
Print PDF
Print PDF
… Παρά τη συμβατικότητα όμως των ημερολογίων και της μετρήσεως του χρόνου στη χριστιανική συνείδηση, ο χρονολογικός προσδιορισμός επηρέασε και τη χριστιανική κοινωνία σε σημαντικά θεολογικά θέματα, όπως ο εορτασμός του Πάσχα. Το χριστιανικό Πάσχα, συνδεόμενο τυπολογικά με το ιουδαϊκό (πασχάλιος αμνός – «εσφαγμένον αρνίον/Χριστός»· πρβλ. Αποκ. 5, 12), καθιερώθηκε από τους Αποστόλους για την «ανάμνηση» της σταυρικής θυσίας του Χριστού.
Print PDF
«Ένα κοριτσάκι, πήρε τον κουμπαρά του κι άδειασε το περιεχόμενο. Μέτρησε τρεις φορές τα κέρματα, του για να μην κάνει κανένα λάθος. Ήταν ένα δολάριο και 11 σέντς. Πήρε τα κέρματα και πήγε στο φαρμακείο της γειτονιάς.
Ο φαρμακοποιός, εκείνη την στιγμή, μιλούσε με ένα καλοντυμένο κύριο και δεν πρόσεξε την μικρή. Το κοριτσάκι έκανε κάποιο θόρυβο με τα πόδια του, αλλά τίποτε. Τότε πήρε ένα από τα κέρματα της και το χτύπησε πάνω στο γραφείο του.
- Τι θέλεις; την ρωτά κάπως εκνευρισμένος εκείνος. Δεν βλέπεις, ότι μιλώ με τον αδελφό μου, που έχω χρόνια να τον δω:
Τότε η μικρή του είπε:
Print PDF
Στην εποχή του ιερού Χρυσοστόμου (4ος αι.) ζούσε κάποιος πλούσιος, πού ανήκε μαζί με τη γυναίκα του, στην αίρεση του Μακεδονίου. Κάποτε, ακούγοντας τη διδαχή του άγίου, μετανόησε και επέστρεψε στην αλήθεια της μιας, άγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας. Ή γυναίκα του όμως, ενώ με το στόμα ομολογούσε την πίστη της στο ορθόδοξο δόγμα, με την καρδιά της ακολουθούσε την αίρεση.
Σε μία μεγάλη γιορτή λοιπόν της Εκκλησίας, πού συνήθιζαν νά κοινωνούν πολλοί χριστιανοί, συνέβη το έξής περιστατικό: Ή γυναίκα του πλουσίου πήγε κρυφά στους ιερείς των αιρετικών για νά κοινωνήσει.
Δεν κοινώνησε όμως, αλλ` αφού πήρε στα χέρι της τον άρτο τον έδωσε κρυφά στη δούλη της να τον φυλάξει χωρίς κανείς άλλος ν’ αντιληφθεί κανείς αυτό που έκανε.
Print PDF
Απλά, αθόρυβα, η λατρεία της καρδίας εκφράζεται με την κίνηση του σώματος - υπόκλιση στο μεγαλείο της του Χριστού παρουσίας.
Ο λαός του Θεού ο άγιος καλεί, αιώνες τώρα, προς προσκύνηση του μόνου αληθινού Θεού. Δεν πρόκειται για κίνηση δουλείας, αλλά έκφραση πληρότητας καρδίας, ευγνώμονης, ευεργετημένων παιδιών.
Οι κάθε διάφοροι «διδάσκαλοι» και «σωτήρες» του κόσμου τούτου, εκμεταλλευόμενοι την αναζήτηση του ανθρώπου, για γνώση και ηρεμία, του προσφέρουν νοθευμένη σωτηρία, υποκατάστατα σωτηρίας.
Print PDF
Ερώτηση: Θα συγχωρήσει ο Κύριος τις γυναίκες εκείνες που έχουν κάνει πολλές εκτρώσεις, αλλά κατόπιν μετανόησαν ειλικρινά; Τι μπορούν να κάνουν για να εξιλεωθούν;
Απάντηση: Η γυναίκα που καταστρέφει τον καρπό της κοιλίας της διαπράττει μεγάλη αμαρτία. Καταστρέφει την ίδια τη ζωή. διότι μόνο ο Θεός είναι ο Δωρεοδότης της ζωής και Εκείνος είναι που καθιστά εφικτή τη σύλληψη μιας ανθρώπινης ύπαρξης στη μήτρα. Εκείνος δίνει ζωή και μια γυναίκα την καταστρέφει.
Είναι απαραίτητη μεγάλη μετάνοια από τα βάθη της ψυχής της. Πρέπει να αλλάξει και να μην επαναλάβει ξανά αυτή την αμαρτία. Ειδάλλως, θα κατακριθεί ως δολοφόνος. Κανένα πλάσμα στη γη δεν σκοτώνει τα μικρά του — μόνο ο άνθρωπος, το λογικό πλάσμα. Είναι τεράστια αμαρτία και αν η γυναίκα δεν μετανοήσει από τα βάθη της ψυχής της, θα κατακριθεί ως δολοφόνος. Θα περάσει από το τελωνείο της ψυχής; Δεν υπάρχει αμαρτία που να μην μπορεί να συγχωρηθεί, εκτός από την αμετανοησία. Απαιτείται αληθινή και ειλικρινής μετάνοια για μια τέτοια αμαρτία, και ποτέ δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Πέμπτη 30 Μαΐου 2013
Print PDF
– Κώστα Δ. Παπαδημητρίου
Βρισκόμαστε στα 1824. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός επιστρέφει στην Ελλάδα απ’ την Ιταλία. Τον είχε στείλει η Συνέλευση της Επιδαύρου στον πάπα και στην αυλή της Ρώμης, για ν’ αναπτύξει φιλικές σχέσεις, πριν δυο χρόνια. Εργάστηκε εκεί με απαράμιλλο ζήλο και παρά τις αντιξοότητες και τις εχθρικές διαθέσεις του πρώην μητροπολίτη Ουγγροβλαχίας Ιγνάτιου, καταφέρνει ν’ αλλάξει την εχθρική στάση πολλών παραγόντων της Ιταλίας έναντι της επαναστατημένης χώρας μας. Φροντίζει και για την χορήγηση δανείου, μα δεν τα καταφέρνει. Δάνειο δε χορηγεί η Ιταλία, μα η Αγγλία. Μα αυτό δεν διατίθεται «εις τας πραγματικάς ανάγκας της πατρίδος, αλλά εις χείρας αρπάγων», όπως γράφει ο ίδιος. Και προσθέτει: «Τι ωφελούν τα χρήματα μη καλώς οικονομηθέντα;»
Πληροφορείται ο Γερμανός πως τα χρήματα του δανείου όχι μόνο κατασπαταλούνται άσκοπα από τους άρπαγες, αλλά γίνονται αιτία και για εμφύλιο σπαραγμό. Η διχόνοια έχει ριζώσει στις καρδιές των κυβερνώντων και η αναστημένη μόλις πατρίδα μας κινδυνεύει ξανά να νεκρωθεί. Ανησυχεί και θλίβεται, βλέποντας τον μεγάλο κίνδυνο. Γράφει και νουθετεί για να αποτρέψει τον μεγάλο κίνδυνο του έθνους, σε «άνδρας, τους οίακας ολοκλήρου του έθνους διοικούντας και πείραν έχοντας» και συστήνει εις ομόνοιαν αλλά εκείνοι έρχονται στα μαχαίρια για τη μοιρασιά του θησαυρού.
Print PDF
Print PDF
Στην πορεία η Μάνα δεν μένει εκτός. Προσκαλείται, έρχεται, συμπορεύεται.
Δεν έχουμε άλλο πρόσωπο πιο δυνατό, αλλά και πιο αγαπητό από τη Θεοτόκο.
Η Μάνα Του και η Μάνα μας.
Μεσιτεύει προς τον Υιό και Θεό Της για τα παιδιά Της τα αδύνατα και αμαρτωλά. Με τη στοργή και την κατανόηση της μάνας. Με τη δυναμική της όντως Θεοτόκου.
Παρακαλούμε για τις πρεσβείες Της με τη βεβαιότητα του άτακτου παιδιού που ζητά την κατανόηση της μάνας του, την ανοχή και επιείκειά της.
Πορευόμαστε με την ασφάλεια των πρεσβειών Της. Όχι προς δικαστή, όχι προς δυνάστην κύριο, αλλά προς σωτήρα που πεθαίνει «για να ζήσει ο κόσμος».
Δεν γίνεται στο μεγάλο γεγονός της Λειτουργίας, η Θεοτόκος Μητέρα του Κυρίου να μην καλείται!
Print PDF
Η σκέψη του θανάτου είναι ικανή να παρακινήσει τον αμαρτωλό σε μετάνοια. Μας είναι και γνωστός και άγνωστος ο θάνατος. Γνωστός, γιατί ξέρουμε ότι όλοι θα πεθάνουμε. Άγνωστος, γιατί δεν ξέρουμε πότε, πού και πώς θα πεθάνουμε. Όσο περισσότερο ζούμε, τόσο περισσότερο μικραίνει η ζωή μας, τόσο λιγοστεύουν οι μέρες μας και πλησιάζουμε στο θάνατο. Είμαστε πιο κοντά του σήμερα απ΄ό,τι χθές, αυτή την ώρα απ΄ό,τι την προηγούμενη. Ο θάνατος βαδίζει αόρατος πίσω απ΄τον καθένα και τον αρπάζει τότε που δεν το υποπτεύεται. Εντούτοις, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι - και μάλιστα οι υγιείς και οι δυνατοί - κάνουν τις ακόλουθες σκέψεις για τον ευατό τους:
- Εγώ θα ζήσω ακόμη αρκετά. Είναι πολύ μακριά το τέλος μου. Θα μαζέψω πλούτη και θα ευφραίνομαι. Μα ορμάει ξαφνικά εναντίον τους ο θάνατος και σβήνουν τα όνειρα και οι επιθυμίες. Και πεθαίνει γρήγορα εκείνος που έταξε στον εαυτό του μακροζωία. Και αφήνει τ΄αγαθά του και το σώμα του στον κόσμο εκείνος που ήθελε να συγκεντρώνει πλούτη. Άγνωστο λοιπόν μας είναι το τέλος, χριστιανοί.
Print PDF
Ο Όσιος Ισαάκιος καταγόταν από την Συρία και έζησε στα χρόνια του βασιλιά Ουάλη (364 μ. Χ.), που ήταν υποστηρικτής των Αρειανών. Κάποτε οι Οστρογότθοι, παρά την απαγόρευση της κυβέρνησης, κατασκήνωσαν στη Θράκη και απειλούσαν την Κωνσταντινούπολη. Τότε ο Ουάλης αναγκάσθηκε να βαδίσει εναντίον τους. Ο Ισαάκιος, που ήταν ηγούμενος στη Μονή Δαλμάτων, βγήκε και συνάντησε τον πολέμιο των ορθοδόξων Ουάλη, και αφού έπιασε από τα χαλινάρια το άλογο του, του είπε: «Άπόδος ταις ποίμναις τους αρίστους νομέας και λήψη την νίκην άπονητί ει δε τούτων μηδέν δεδρακώς παρατάξαιο, μαθήσει τη πείρα ότι σκληρόν το προς κέντρα λακτίζειν ούτε γαρ έπανήξεις και προσαπολέσεις την στρατιάν» (Πράξεις των Αποστόλων, κστ' 14). Δηλαδή, δώσε στά ποίμνια τους άριστους ποιμένες και χωρίς κόπους θα πάρεις τη νίκη. Αν, όμως, δεν αποδεχθείς αυτά που σου λέω και δε συμφωνήσεις μαζί τους, θα μάθεις από την πείρα ότι είναι σκληρό πράγμα να κλωτσάς στα καρφιά. Διότι ούτε εσύ πρόκειται να γυρίσεις από τον πόλεμο, και σύντομα θα χάσεις και το στράτευμα. Ο Ουάλης όχι μόνο δεν πείσθηκε από τα λόγια του ηγουμένου, αλλά αφού τον ειρωνεύθηκε, τον έριξε μέσα σε ένα κρημνώδες φαράγγι. Ο Ισαάκιος από θαύμα δεν έπαθε απολύτως τίποτα. Ο δε Ουάλης έπαθε αυτά που προφήτευσε ο Άγιος ηγούμενος.
Print PDF
Η Οσία Εμμελεία καταγόταν από ευσεβή οικογένεια της Καισαρείας της Καππαδοκίας. Ο πατέρας αυτής αναδείχθηκε σε Μάρτυρα κατά τους τελευταίους διωγμούς. Ο βίος της Αγίας είναι η αγαθή ρίζα από την οποία βλάστησαν γλυκύτατη καρποί, τα παιδιά της, τα οποία ανεδείχθησαν εξέχοντα μέλη της κοινωνίας και τα περισσότερα Άγιοι της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος Νύσσης, ο Πέτρος Σεβαστείας, η μοναχή Μακρίνα και ο μοναχός Ναυκράτιος. Από αγία ρίζα προήλθαν αγιασμένοι βλαστοί, δηλαδή από αγίους γονείς προήλθαν ευλογημένα και άγια τέκνα.
Η Οσία Εμμελεία δοκίμασε στη ζωή της, όπως συμβαίνει συνήθως με τους εκλεκτούς, πολλές θλίψεις. Ο θάνατος των γονέων της, πριν ακόμα νυμφευθεί, ο θάνατος του συζύγου της, μόλις γεννήθηκε ο υιός τους Πέτρος και ο πρόωρος θάνατος του υιού της Ναυκρατίου, αλλά και το να αναθρέψει μόνη της με παιδεία και νουθεσία Κυρίου, από ένα σημείο και μετά, τα τέκνα της, ήταν μερικές από αυτές. Τις αντιμετώπισε όμως με υποδειγματική πίστη, ανδρεία και υπομονή.
Τετάρτη 29 Μαΐου 2013
Print PDF
Ἐνῶ αὐτὰ συμβαίνουν στὶς παραπάνω μουσουλμανικὲς χῶρες καὶ ἡ χριστιανικὴ πίστη βρίσκεται οὐσιαστικὰ ὑπὸ διωγμόν, στὴν Ἑλλάδα, ὅπως καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης, μὲ διάφορα νομοθετήματα ὄχι μόνο προστατεύονται οἱ λαθρομετανάστες (ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον μουσουλμάνοι), ἀλλὰ καὶ νομιμοποιεῖται ἡ πλήρης ἀσυδοσία τους. Γι̕ αὐτὸ καὶ μεγάλη ἀνησυχία ἔχει προκαλέσει τὸ ὑπὸ συζήτηση σχέδιο νόμου τοῦ Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης, ποὺ εἶναι γνωστὸ ὡς «ἀντιρατσιστικὸς νόμος».
Ποιὰ ἄραγε ἀνάγκη ἐπιβάλλει τὴν ψήφιση ἑνὸς τέτοιου νόμου; Εἶναι οἱ Ἕλληνες «ρατσιστές»; Ἂν ἐξαιρέσουμε ἐλάχιστα μεμονωμένα περιστατικά, ὁ ἑλληνικὸς λαὸς κατὰ τὰ τελευταῖα εἴκοσι χρόνια ἀνέχεται μιὰ πρωτοφανὴ γιὰ τὸν μικρὸ πληθυσμὸ τῆς χώρας μας ἀνεξέλεγκτη εἰσβολὴ καὶ παραμονὴ διαφορετικῶν θρησκευτικὰ καὶ πολιτιστικὰ ὁμάδων. Οἱ συνέπειες αὐτῆς τῆς εἰσβολῆς εἶναι τραγικές. Ἡ ἐγκληματικότητα ἔχει ἐκτιναχθεῖ στὰ ὕψη. Μοναχικὰ ἡλικιωμένα ἄτομα στραγγαλίζονται γιὰ ἐλάχιστα χρήματα!
Print PDF
Ἀντιγράφουμε ἀπὸ «τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς» (19-5-2013): «Ἕνα ἑκατομμύριο χριστιανοί – ἐπὶ συνόλου 2,5 ἑκατομμυρίων – καὶ ἀρκετὲς δεκάδες χιλιάδες ἀλεβίτες – ἐπὶ συνόλου 2 ἑκατομμυρίων ἀλεβιτῶν – εἶναι στόχος τῶν μουσουλμάνων ''ἐξεγερμένων'' στὴ Συρία μὲ προτεραιότητα τὴ σφαγὴ τῶν χριστιανῶν κληρικῶν καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν ἐκκλησιῶν τους. Ἐκκλήσεις ἀπὸ τὸ Βατικανό, τὰ Ὀρθόδοξα πατριαρχεῖα, ἀπὸ τὴ Γενικὴ Γραμματεία τοῦ ΟΗΕ καὶ τὶς κυβερνήσεις τῆς Ἑλλάδας, τῆς Ρωσίας, τοῦ Καναδᾶ καὶ τῶν ἄλλων χωρῶν μένουν ἀναπάντητες. Τὸ γερμανικὸ ‘‘Spiegel’’ προεξοφλοῦσε στὶς ἀρχὲς Μαΐου ὅτι ἂν συνεχιστεῖ ὁ ἐμφύλιος, ''τὸ μέγα θύμα'' του δὲν θὰ εἶναι οὔτε ὁ πρόεδρος τῆς Συρίας Μπασὰρ ἂλ Ἄσαντ οὔτε τὸ Ἰράν. ''Θὰ εἶναι δυστυχῶς τὸ χριστιανικὸ κομμάτι τοῦ πληθυσμοῦ'' της».
Print PDF
Σημαίνει ὁ Θιός, σημαίνει ἡ γής, σημαίνουν τὰ ἐπουράνια,
σημαίνει κι ἡ Ἅγια Σοφιά, τὸ μέγα μοναστήρι,
μὲ τετρακόσια σήμαντρα κι ἐξηνταδυὸ καμπάνες,
κάθε καμπάνα καὶ παπάς, κάθε παπὰς καὶ διάκος.
Ψάλλει ζερβὰ ὁ βασιλιάς, δεξιὰ ὁ πατριάρχης,
κι ἂπ΄τὴν πολλὴν τὴν ψαλμουδιὰ ἐσειόντανε οἱ κολόνες.
Νὰ μποῦνε στὸ χερουβικὸ καὶ...
νὰ 'βγει ὁ βασιλέας,
φωνὴ τοὺς ἦρθε ἐξ οὐρανοῦ κι ἀπ' ἀρχαγγέλου στόμα:
"Πάψετε τὸ χερουβικὸ κι ἂς χαμηλώσουν τὰ 'ἅγια,
Print PDF
Η ίδια λειτουργία, τα ίδια λόγια, χρόνια, αιώνες, να επαναλαμβάνονται.
Πόσο άραγε θα μπορούσαμε να βλέπουμε το ίδιο θέατρο ή ν’ ακούμε το ίδιο ποίημα, χωρίς αυτό να γίνεται κουραστικό;
Εδώ το θέαμα και το άκουσμα δεν κουράζουν, κι ας ξέρουμε την επόμενη λέξη.
Η λειτουργία ως ζωή δεν έχει επανάληψη. Τα λόγια δεν είναι τα ίδια ουσιαστικά, είναι το μέσον που το Πνεύμα το άγιο θα έλθει. Δεν είναι μαγικά αλλά θεόπνευστα και θεοκίνητα.
Έτσι πορευόμαστε στην ακινησία μας. Στεκόμαστε αμίλητοι, ανυποψίαστοι τι θα συμβεί, τι θα μας έλθει.
«Έτι και έτι…» Πιο πολύ, όχι στάση, όχι μονοτονία. Ακόμα κι ακόμα πιο πολύ ας παρακαλέσουμε, ας ζητήσουμε, ας πορευτούμε προς Εκείνον που έρχεται, που μας αναζητά, που θέλει, που πάντοτε αναμένει.
Print PDF
Print PDF
Ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ στη Διακίδειο Σχολή Λαού Πατρών (29/5/2006)
πηγή:i-m-patron
Print PDF
Του π. Αρσένιου Παπατσιόκ
-Πως δηλαδή;
π.Α.-Να είσαι νεκρός για την αμαρτία! Δεν το δέχομαι αυτό! Καλύτερα να πεθάνω, σου λένε:' Εγώ κοίταξα έναν νεκρό και δεν γίνεται μου είπαν. Ρώτησε κάποτε έναν γέροντα κάποιο πνευματικό του τέκνο: «Πάτερ, τι είναι η ταπεινοφροσύνη»; «Να βλέπεις τον εαυτό σου κατώτερο από κάθε πλάσμα παιδί μου». «Από κάθε πλάσμα;... και το σκουλήκι πλάσμα είναι»«Και από το σκουλήκι παιδί μου»!
-Πως μπορείς όμως να φτάσεις σ' ένα τέτοιο μέτρο;
π.Α.-Κοίτα να δεις γιατί είπε έτσι εκείνος ο γέροντας: επειδή το σκουλήκι κινείται συνεχώς, ψάχνει τη ζωή. Την ψάχνει για να ζήσει, να δοκιμάσει. Λέει ο Χριστός να είμαστε σοφοί όπως ένα φίδι. Γιατί όπως ένα φίδι. Γιατί μας έδωσε αυτό ακριβώς ως παράδειγμα σοφίας;
-Επειδή εμείς περιφρονούμε τα φίδια ...το θεωρούμε κάτι που σέρνεται!
Print PDF
Υλικά
3/4 φλ. ελαιόλαδο
2 φλζ. χυμό φρέσκο πορτοκάλι
1/2 φλ. νιφάδες βρώμης
3 κ.σ. μελάσσα
1 κοφτή κ.γ. σόδα
1 φλ. ελιές ψιλοκομμένες -κατά προτίμηση
3 φλ. αλεύρι ολικής άλεσης
3 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
1 κ.γ δυόσμο αποξηραμένο
1 ξερό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
Πιπέρι φρεσκοτριμμένο
Print PDF
Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μας μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτωρ το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου, όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία. Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλεύς και πατριάρχης εισήρχοντο επισήμως στον ναό. Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Print PDF
Η Αγία Θεοδοσία καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης και δεν είχε μόνο παρθενικό σώμα, αλλά και παρθενική ψυχή. Από ηλικία 18 χρονών, έλαμπε για το ζήλο και τη θερμή της πίστη, ανάμεσα στις νεαρές ειδωλολάτρισσες γυναίκες. Αυτό καταγγέλθηκε στον άρχοντα Ουρβανό, που με κάθε δελεαστικό τρόπο προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί το Χριστό. Όμως η παρθένος Θεοδοσία έμεινε αμετακίνητη στο Ιερό της πιστεύω. Ο Ουρβανός, βλέποντας την αδάμαστη επιμονή της, εξοργίστηκε και με θηριώδη τρόπο έσπασε τα κόκκαλά της και πριόνισε τις σάρκες της. Έπειτα, την πλησίασε και της πρότεινε να αλλαξοπιστήσει, έστω και την τελευταία στιγμή, και αυτός θα θεράπευε αμέσως τις πληγές της. Η Θεοδοσία μισοπεθαμένη απάντησε: «Είμαι χριστιανή».
Τρίτη 28 Μαΐου 2013
Print PDF
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
6/ΜΕΡΗ ΟΔΙΚΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
7-12/6-2013
ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΟΔΕΥΣΟΥΝ
ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ:
6932371500, 6977441614
πηγή:Αναστάσιος
Print PDF
Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΡΑΤΣΙΣΤΩΝ ΠΟΛΛΟΙ ΟΜΙΛΟΥΝ!
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ-ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΗ;
ΑΦΙΕΡΩΜΑ
ΣΤΟΝ ΘΕΜΕΛΕΙΩΤΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ,
τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλο.
Πολύς λόγος γίνεται τις ημέρες αυτές για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και εχθροπάθεια! Συνήθως κάθε φορά που μιλάμε για τον ρατσισμό, το μυαλό μας πηγαίνει στην κακία και την βιαιότητα, την οποία δείχνουν μερικοί «ζηλωτές» Ἐλληνες εναντίον οικονομικών μεταναστών, στάση την οποίαν άλλωστε κάθε λογικός άνθρωπος καταδικάζει! Δεν πρέπει να λησμονεῖται, ότι ο Ἐλληνας από αμνημονεύτων χρόνων ουδέποτε υπήρξε ρατσιστής! Ὀταν, λοιπόν, σήμερα μερικοί, ακόμη και εκ του ιεραστείου, προσπαθούν να διδάξουν τον σύγχρονο Έλληνα, ότι πρέπει να αγαπάει και να αποδέχεται τόν μετανάστη, φαίνεται σαν να παραβιάζουν ανοικτές πύλες. Σε κάθε εποχή και σε κάθε κοινωνία ανθρώπων δεν θα λείψουν ποτέ τα ακραία στοιχεία! Από αυτά όμως τα ακραία παραδείγματα δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να χαρακτηρίζεται μια ολόκληρη κοινωνία ή και μια εποχή! Δεν πρέπει να γενικεύονται! Εμεἰς εδώ στην μικρή αυτή Χώρα εμάθαμε να έχουμε μεγάλη καρδιά! Εξ ορισμού είμεθα φιλόξενοι! Ήδη οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν θεότητα προστατευτική "των ξένων", τον "Ξένιο Δία"! Επομένως κάποιοι, κυρίως εκ του ιερατείου, οι οποίοι με πάθος εμφανίζονται στα ΜΜΕ ως υπερασπιστές των αλλοδαπών άδελφών μας από τον ρατσισμό, μπορεί να κατηγορηθούν, ότι απλώς ακολουθούν το ρεύμα της εποχής με κέρδος την προσωπική τους προβολή.
Print PDF
«Κάποτε, ένας πατέρας, από μία πολύ εύπορη οικογένεια, θέλησε να δώσει στον πρωτότοκο γιο του μία ευκαιρία να συνειδητοποιήσει το πόσο πλούσιοι ήτανε και, συγχρόνως, να του δείξει το πώς ζούνε αντίστοιχα οι φτωχοί άνθρωποι. Τον πήρε, λοιπόν, και πήγαν να περάσουν λίγες μέρες σε μία συγγενική τους φτωχική οικογένεια, που ζούσε σε μία αγροτική περιοχή της χώρας.
Οι μέρες πέρασαν και, καθώς άρχισε το ταξίδι του γυρισμού στην πόλη, ο πατέρας θέλησε να μάθει τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματα του παιδιού του. Ακολούθησε ο πιο κάτω διάλογος:
- Λοιπόν, πως σου φάνηκε αυτή η επίσκεψη, παιδί μου;
Print PDF
Ο Χριστός αναστήθηκε τις πρωϊνές ώρες της Κυριακής. Δεν γνωρίζουμε τον πραγματικό χρόνο της Αναστάσεώς Του, αφού κανείς δεν τον είδε την ώρα εκείνη, αλλά πιστοποιήθηκε όταν βαθειά χαράματα οι Μυροφόρες γυναίκες πήγαν στο μνημείο για να αλείψουν το σώμα του Χριστού με αρώματα. Έτσι, η Κυριακή, η πρώτη ημέρα της εβδομάδος, είναι η ημέρα της Αναστάσεως του Χριστού. Εάν ο Χριστός το Σάββατο νίκησε το κράτος του θανάτου, την Κυριακή πιστοποιήθηκε σε όλους η Ανάστασή Του, ότι Αυτός είναι ο νικητής του θανάτου και του διαβόλου...
Η ημέρα της Κυριακής στον λεγόμενο εβδομαδικό χρόνο είναι η πρώτη ημέρα από την οποία αριθμείται η εβδομάδα, αλλά και η ογδόη, επειδή βρίσκεται μετά το τέλος της εβδόμης ημέρας, δηλαδή μετά το Σάββατο. Στην Παλαιά Διαθήκη θεωρείται σημαντική ημέρα, αφ’ ενός μεν γιατί είναι η πρώτη ημέρα της δημιουργίας του κόσμου, κατά την οποία έγινε το φώς, αφ’ ετέρου δε γιατί και αυτή θεωρείται αγία κατά την εντολή: "επτά ημέρας προσάξατε ολοκαυτώματα τω Κυρίω, και η ημέρα η ογδόη κλητή αγία έσται υμίν, και προσάξατε ολοκαυτώματα τω Κυρίω. (Λευιτ. κγ', 36).
Print PDF
Δεν υπάρχει άλλη οδός, για να περάσουμε την τεθλιμμένην του βίου οδόν, από το να εγκαταλείψουμε τους εαυτούς μας και ο ένας τον άλλον και όλη τη ζωή μας στον Χριστό τον Θεό μας.
Η αντιμετώπιση των ποικίλων προβλημάτων της ζωής με στήριξη στις δικές μας δυνάμεις, σύντομα θα επιβεβαιώσει την αδυναμία μας.
Τα ξαφνικά, τα ποικίλα, τα μικρά και τα μεγάλα γεγονότα, χρειάζονται πίστη-εμπιστοσύνη, άφεση στα χέρια του Θεού.
Τα ''γιατί'' και το ''πώς'', τι να σου πουν μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα;
Κάνεις ό,τι μπορείς ανθρωπίνως, για σένα και γι’ άλλους, κι αναμένεις εναγωνίως το αποτέλεσμα. Ό,τι αποφασίσει ο μόνος δυνάμενος, ό,τι θελήσει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου.
Print PDF
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕ; Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΧΗ (ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ) ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΕ ΘΕΡΜΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ! ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΒΙΝΤΕΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ «ΜΙΛΑ ΜΟΥ» ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΦΕΡΘΕΙ ΚΑΙ ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΑΣ. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ.
Print PDF
Print PDF
Παναγία Τσαμπίκα, η Παναγία των άτεκνων μητέρων! Η ιστορία της παρουσιάζεται στο παρακάτω πολύ ενδιαφέρον βίντεο από την εκπομπή "Κορίτσια για σπίτι" του Μακεδονία tv και η συγκίνηση περισσεύει.
Δείτε το βίντεο:
Print PDF
Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας, ὁ διὰ Χριστὸν σαλός, καταγόταν ἀπὸ τὴν Σκυθία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Λέοντος ΣΤ’ τοῦ Σοφοῦ (886 – 912 μ.Χ.). Ἀπὸ παιδικὴ ἡλικία εἶχε πουληθεῖ ὡς δούλος σὲ κάποιον πρωτοσπαθάριο καὶ στρατηλάτη τῆς Ἀνατολῆς, ὀνομαζόμενο Θεόγνωστο, ἄνδρα ἐνάρετο καὶ εὐσεβή, ὁ ὁποῖος τόσο ἀγάπησε τὸν μικρὸ Ἀνδρέα, ὥστε τὸν μεταχειρίστηκε ὡς υἱό του, φροντίζοντας γιὰ τὴν ἐπιμελὴ καὶ θεοσεβὴ μόρφωση αὐτοῦ.
Τὸν Ἀνδρέα εἵλκυαν περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλο τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ ἰδιαίτερα οἱ Βίοι καὶ τὰ Μαρτύρια τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Τέτοιος δὲ ὑπῆρξε ὁ ζῆλος του πρὸς αὐτά, ὥστε ἀποκλήθηκε «σαλὸς» (μωρός), διότι ὁ ζῆλος του αὐτὸς τὸν ὠθοῦσε πολλὲς φορὲς στὸ νὰ ὑπομένει ἐμπαιγμούς, ταπεινώσεις καὶ βαριὲς ὕβρεις καὶ νὰ προβαίνει σὲ διαβήματα ποὺ κρίνονται ὡς ἀνισόρροπα καὶ ἐκκεντρικά. Ἀλλὰ ἐκεῖνος ὑπέμενε τοὺς ἐξευτελισμούς, παρηγορούμενος ἀπὸ τὸ ὅτι πολλὲς φορὲς πετύχαινε νὰ ἐπαναφέρει στὴν εὐθεία ὁδὸ παραστρατημένες ὑπάρξεις.
Δευτέρα 27 Μαΐου 2013
Print PDF
Εναs Σέρβος σπουδαστής, ονόματι Πέτρος Ρέστοβιτς από το Βελιγράδι, άθεος και αβάπτιστος μέχρι τα 19 του χρόνια, βρήκε την πίστη και ζήτησε να βαπτιστεί στο μοναστήρι του Χιλανδαρίου. Καθώς γινόταν το μυστήριο του βαπτίσματος, κάποιος φίλος του τράβηξε μια φωτογραφία. Την ώρα που φωτογράφιζε, επέτρεψε ο Θεός να φανεί κάτι από την αόρατη χάρη του μυστηρίου του βαπτίσματος. Αυτό φάνηκε όταν εκτυπώθηκαν οι φωτογραφίες. Όλοι παρετήρησαν με κατάπληξη και ιερό δέος ότι στο κεφάλι του νεοφωτίστου καθόταν ένα λευκό περιστέρι!!! Η συγκίνηση του ίδιου μόλις είδε τη φωτογραφία ήταν απερίγραπτη.Το γεγονός αυτό συνέβη το 1980 στην Ιερά Μονή Χιλανδαρίου, του Αγίου Ορους.
πηγή:pentapostagma
Print PDF
Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σε ένα χωριό της λεγομένης Μικράς Ρωσίας, περί το 1690 μ.Χ., από γονείς ευλαβείς και ενάρετους. Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μέγας Πέτρος. Έλαβε μέρος στον πόλεμο που έκανε εκείνος ο τολμηρός τσάρος εναντίον των Τούρκων κατά το 1711 μ.Χ., και συνελήφθη αιχμάλωτος από τους Τατάρους. Οι Τάταροι τον πούλησαν σε έναν Οθωμανό αξιωματικό Ίππαρχο, που καταγόταν από το Προκόπιον της Μικράς Ασίας, το οποίο βρίσκεται πλησίον στην Καισάρεια της Καππαδοκίας. Ο αγάς τον πήρε μαζί του στο χωριό του. Πολλοί από τους αιχμαλώτους συμπατριώτες του αρνήθηκαν την πίστη του Χριστού και έγιναν Μουσουλμάνοι, είτε γιατί κάμφθηκαν από τις απειλές, είτε γιατί δελεάστηκαν από τις υποσχέσεις και τις προσφορές υλικών αγαθών.
Ο Ιωάννης, όμως, ήταν από μικρός αναθρεμμένος με παιδεία και νουθεσία Κυρίου και αγαπούσε πολύ τον Θεό και την πίστη των πατέρων του. Ήταν από εκείνους τους νέους, όπου τους σοφίζει η γνώση του Θεού, όπως κήρυξε ο σοφός Σολομών, λέγοντας: «Ο δίκαιος είναι γνωστικός και στη νεότητά του. Διότι τιμημένο γήρας δεν είναι το πολυχρόνιο, ούτε μετριέται με τον αριθμό των ετών. Η φρονιμάδα πιο νέους ανθρώπους είναι σεβάσμια ωσάν να είναι φέροντες και ο καθαρός βίος τους κάνει ωσάν να είναι γέροντες πολύμαθοι».
Έτσι, λοιπόν, και ο μακάριος Ιωάννης, έχοντας την σοφία που δίδει ο Θεός σε εκείνους που τον αγαπούν, έκανε υπομονή στη δουλεία και στην κακομεταχείρηση του αφέντη του και στις ύβρεις και τα πειράγματα των Οθωμανών, οι οποίοι τον φώναζαν «κιαφίρη», δηλαδή άπιστο, φανερώνοντάς του την περιφρόνηση και την απέχθειά τους. Στον αφέντη του και σε όσους τον παρακινούσαν να αρνηθεί την πίστη του, αποκρινόταν με σθεναρή γνώμη ότι προτιμούσε να πεθάνει, παρά να πέσει σε τέτοια φοβερή αμαρτία. Στον αγά είπε: «Εάν με αφήσεις ελεύθερο στην πίστη μου, θα είμαι πολύ πρόθυμος στις διαταγές σου. Αν με βιάσεις να αλλαξοπιστήσω, γνώριζε ότι σού παραδίδω την κεφαλή μου, παρά την πίστη μου. Χριστιανός γεννήθηκα και Χριστιανός θα αποθάνω».
Ο Θεός, βλέποντας την πίστη του και ακούγοντας την ομολογία του, μαλάκωσε την σκληρή καρδιά του αγά και με τον καιρό τον συμπάθησε. σε αυτό συνήργησε και η μεγάλη ταπείνωση όπου στόλιζε τον Ιωάννη, καθώς και η πραότητά του.
Έμεινε, λοιπόν, ήσυχος ο μακάριος Ιωάννης από τις υποσχέσεις και απειλές του Οθωμανού κυρίου του, ο οποίος τον είχε διορισμένο στον σταύλο του, για να φροντίζει τα ζώα του. Σε μία γωνιά του σταύλου ξάπλωνε το κουρασμένο σώμα του και αναπαυόταν, ευχαριστώντας τον Θεό, διότι αξιώθηκε να έχει ως κλίνη τη φάτνη στην οποία ανεκλίθη κατά την γέννησή Του ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Ήταν δε αφοσιωμένος στο έργο του, περιποιούμενος με στοργή τα ζώα του κυρίου του, τα οποία αισθάνονταν τόση την προς αυτά αγάπη του Αγίου, ώστε να τον ζητούν όταν απουσίαζε, να τον προσβλέπουν με αγάπη και να χρεμετίζουν με χαρά όταν τα χάιδευε, ωσάν να συνομιλούσαν μαζί του.
Με τον καιρό ο αγάς τον αγάπησε, καθώς και η σύζυγός του, και του έδωσαν για κατοικία ένα μικρό κελλί κοντά στον αχυρώνα. Όμως ο Ιωάννης δεν δέχθηκε και εξακολούθησε να κοιμάται στον σταύλο, για να καταπονεί το σώμα του με την κακοπέραση και με την άσκηση, μέσα στη δυσοσμία των ζώων και στα ποδοβολητά τους. Κάθε νύχτα ο σταύλος γέμιζε από τις προσευχές του Αγίου και η κακοσμία γινόταν οσμή ευωδίας πνευματικής. Ο μακάριος Ιωάννης είχε εκείνο τον σταύλο ως ασκητήριο, και εκεί πορευόταν κατά τους κανόνες των Πατέρων, επί ώρες γονυπετής και προσευχόμενος, κοιμώμενος για λίγο επάνω στα άχυρα, χωρίς άλλο σκέπασμα παρά μία παλαιά κάπα, γευόμενος με διάκριση, πολλές φορές μόνο λίγο ψωμί και νερό, και νηστεύοντας τις περισσότερες ημέρες.
Συνέχεια έψαλλε τους λόγους του ιερού ψαλμωδού: «Ὁ κατοικῶν ἐν βοηθείᾳ τοῦ Ὑψίστου, ἐν σκέπῃ τοῦ Θεοῦ τοῦ οὐρανοῦ αὐλισθήσεται. Ἐρεῖ τῷ Κυρίῳ· ἀντιλήπτωρ μου εἶ καὶ καταφυγή μου, ὁ Θεός μου καὶ ἐλπιῶ ἐπ’ Αὐτόν. Ὅτι Αὐτὸς ρύσεταί με ἐκ παγίδος θηρευτοῦ καὶ ἀπὸ λόγου ταραχώδους. Ἔθεντο με ἐν λάκκῳ κατωτάτῳ, ἐν σκοτεινοῖς καὶ ἐν σκιᾷ θανάτου. Ἐγὼ δὲ πρὸς τὸν Κύριον ἐκέκραξα ἐν τῷ θλίβεσθαί με καὶ εἰσήκουσέ μου. Κύριος φυλάξει τὴν εἴσοδόν μου καὶ τὴν ἔξοδόν μου ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος. Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου Κύριε, τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ. Ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν κυρίων αὐτῶν, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν Θεόν ἡμῶν, ἕως οὗ οἰκτιρῆσαι ἡμᾶς». Ψαλμούς σιγόψαλλε και κατά την ώρα που ακολουθούσε πίσω από το άλογο του αφέντη του.
Με την ευλογία που έφερε ο Άγιος στον οίκο του Τούρκου Ιππάρχου, αυτός πλούτισε και έγινε ένας από τους ισχυρούς του Προκοπίου.
Ο Άγιος ιπποκόμος του, εκτός της προσευχής και της νηστείας, που έκανε ως άλλος Ιώβ, πήγαινε τη νύχτα και έκανε όρθιος αγρυπνίες στο νάρθηκα της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν κτισμένη μέσα σε ένα βράχο και βρισκόταν κοντά στον οίκο του Τούρκου κυρίου του. Εκεί πήγαινε κρυφά τη νύχτα, κοινωνούσε δε κάθε Σάββατο τα Άχραντα Μυστήρια. και ο Κύριος, «ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς», επέβλεψε επί τον δούλο του τον πιστό και έκανε, ώστε να πάψουν να τον περιπαίζουν και να τον υβρίζουν οι σύνδουλοί του και οι άλλοι αλλόθρησκοι.
Αφού, λοιπόν, ο αφέντης του Ιωάννη πλούτισε, αποφάσισε να υπάγει για προσκύνημα στη Μέκκα, τη ιερά πόλη των Μωαμεθανών.
Αφού πέρασαν αρκετές ημέρες από την αναχώρησή του, η σύζυγός του παρέθεσε τράπεζα και προσκάλεσε τους συγγενείς και τους φίλους του ανδρός της, για να ευφρανθούν και να ευχηθούν να επιστρέψει υγιής στον οίκο του από την αποδημία. Ο μακάριος Ιωάννης διακονούσε στην τράπεζα. Παρέθεσαν δε σε αυτή και ένα φαγητό, το οποίο άρεσε πολύ στον αγά, το λεγόμενο πιλάφι, το οποίο συνηθίζουν πολύ στην Ανατολή. Τότε η οικοδέσποινα θυμήθηκε τον σύζυγό της και είπε στον Ιωάννη: «Πόση ευχαρίστηση θα ελάμβανε, Γιουβάν, ο αφέντης σου, αν ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας από τούτο το πιλάφι!». Ο Ιωάννης τότε ζήτησε από την κυρία του ένα πιάτο γεμάτο πιλάφι και είπε ότι θα το έστελνε στον αφέντη του στη Μέκκα. Στο άκουσμα των λόγων του γέλασαν οι προσκεκλημένοι. Αλλά η οικοδέσποινα είπε στην μαγείρισσα να δώσει το πινάκιο με το φαγητό στον Ιωάννη, σκεπτόμενη ή ότι ήθελε να το φάει ο ίδιος μόνος του ή να το πάει σε καμιά φτωχή χριστιανική οικογένεια, όπως συνήθιζε να κάνει, δίδοντας το φαγητό του.
Ο Άγιος το πήρε και πήγε στον σταύλο. Εκεί γονυπέτησε και έκανε προσευχή εκ βάθους καρδίας παρακαλώντας τον Θεό να αποστείλει το φαγητό στον αφέντη του με όποιον τρόπο οικονομούσε Εκείνος με την παντοδυναμία Του. Με την απλότητα που είχε στην καρδιά του ο Ιωάννης πίστεψε ότι ο Κύριος θα εισακούσει την προσευχή του και το φαγητό θα πήγαινε θαυματουργικά στη Μέκκα. Πίστευε, «μηδὲν διακρινόμενος» κατά τον λόγο του Κυρίου, χωρίς να έχει κανένα δισταγμό ότι αυτό που ζήτησε θα γινόταν. Και, όπως λέγει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, «τὰ ὑπερφυῆ ταῦτα σημεῖα συμβαίνουσι τοῖς ἁπλουστέροις τῇ διανοίᾳ καὶ θερμοτέροις τῇ ἐλπίδι», ότι, δηλαδή, αυτά τα υπερφυσικά θαύματα συμβαίνουν σε εκείνους που έχουν απλούστερη διάνοια και είναι θερμότεροι στην ελπίδα την οποία έχουν προς τον Θεό. Πράγματι! το πιάτο με το φαγητό χάθηκε από τα μάτια του Οσίου. Ο μακάριος Ιωάννης επέστρεψε στην τράπεζα και είπε στην οικοδέσποινα ότι έστειλε το φαγητό στη Μέκκα. Ακούγοντας οι προσκεκλημένοι τον λόγο αυτό γέλασαν και είπαν ότι το έφαγε ο Ιωάννης.
Αλλά ύστερα από λίγες ημέρες γύρισε από την Μέκκα ο κύριός του και έφερε μαζί του το χάλκινο πιάτο, προς μεγάλη έκπληξη των οικίων του. Μόνο ο μακάριος Ιωάννης δεν εξεπλάγη. Έλεγε, λοιπόν, ο αγάς πιο οικίους του: «Την δείνα ημέρα (και ήταν η ημέρα του συμποσίου, κατά την οποία είπε ο Ιωάννης ότι έστειλε το φαγητό στον αφέντη του), την ώρα κατά την οποία επέστρεψα από το μεγάλο τζαμί στον τόπο όπου κατοικούσα, βρήκα επάνω στο τραπέζι, σε έναν οντά (δωμάτιο) όπου τον είχα κλειδωμένο, τούτο το σαχάνι (πιάτο) γεμάτο πιλάφι. Στάθηκα με απορία, σκεπτόμενος, ποίος άραγε είχε φέρει εκείνο το φαγητό και προ πάντων δεν μπορούσα να εννοήσω με τί τρόπο είχε ανοίξει την πόρτα, την οποία είχα κλείσει καλά. Μη γνωρίζοντας πως να εξηγήσω αυτό το παράδοξο πράγμα, περιεργαζόμουν το πιάτο μέσα στο οποίο άχνιζε το πιλάφι και είδα με απορία ότι ήταν χαραγμένο το όνομά μου επάνω στο χάλκωμα, όπως σε όλα τα χάλκινα σκεύη της οικίας μας. Ωστόσο, με όλη την ταραχή όπου είχα από εκείνο το ανεξήγητο περιστατικό, κάθισα και έφαγα το πιλάφι με μεγάλη όρεξη, και ιδού το πιάτο που το έφερα μαζί μου, και είναι αληθινά το δικό μας».
Ακούγοντας αυτή τη διήγηση οι οικείοι του Ιππάρχου εξέστησαν και απόρησαν, η δε σύζυγός του, του εξιστόρησε πως ζήτησε ο Ιωάννης το πιάτο με το φαγητό και είπε ότι το έστειλε στη Μέκκα, και ότι, ακούγοντάς τον να λέγει ότι το έστειλε, γέλασαν.
Αυτό το θαύμα μαθεύτηκε σε όλο το χωριό και στη γύρω περιοχή και όλοι θεωρούσαν πλέον τον Ιωάννη ως άνθρωπο δίκαιο και αγαπητό στον Θεό, τον έβλεπαν δε με φόβο και σεβασμό, και δεν τολμούσε κανείς να τον ενοχλήσει. Ο κύριός του και η σύζυγός του τον περιποιούνταν περισσότερο και τον παρακαλούσαν πάλι να φύγει από τον σταύλο και να κατοικήσει σε ένα οίκημα, το οποίο ήταν κοντά στον σταύλο, όμως εκείνος δεν ήθελε να αλλάξει κατοικία. Περνούσε, λοιπόν, τον βίο του με τον ίδιο τρόπο, ως ασκητής, εργαζόμενος όπως πριν στην περιποίηση των ζώων και κάνοντας με προθυμία τα θελήματα του αγά.
Αλλά ύστερα από λίγα χρόνια, κατά τα οποία έζησε ο μακάριος Ιωάννης με νηστεία, προσευχή και χαμευνία, πλησιάζοντας στο τέλος της ζωής του, ασθένησε και ήταν ξαπλωμένος πάνω στα άχυρα του σταύλου, τον οποίο είχε αγιάσει με τις δεήσεις του και με την κακοπάθεια του σώματός του για το όνομα και την αγάπη του Χριστού.
Προαισθανόμενος ο Όσιος το τέλος του, ζήτησε να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων και γι' αυτό έστειλε και κάλεσε έναν ιερέα. Αλλά ο ιερεύς φοβήθηκε να μεταφέρει φανερά τα Άγια Μυστήρια στο σταύλο, εξαιτίας του φανατισμού των Τούρκων. Όμως σοφίστηκε, κατά Θεία φώτιση, και πήρε ένα μήλο, το έσκαψε, έβαλε μέσα την Θεία Κοινωνία και έτσι μετέβη στο σταύλο και κοινώνησε τον μακάριο Ιωάννη. Ο Ιωάννης, μόλις έλαβε το Άχραντο Σώμα και το Τίμιο Αίμα του Κυρίου, παρέδωσε την αγία ψυχή του στα χέρια του Θεού, τον Οποίο τόσο αγάπησε. Ήταν το 1730 μ.Χ.
Το 1733 μ.Χ., το ακέραιο και ευωδιάζον ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου μεταφέρθηκε, μετά την εκταφή του, αρχικά στη λατομημένη σε βράχο εκκλησία του Αγίου Γεωργίου, αργότερα στο νεόδμητο ναό του Αγίου Βασιλείου και τέλος στο ναό που ανεγέρθηκε προς τιμήν του. Τοποθετήθηκε σε λάρνακα στο δεξιό μέρος της Εκκλησίας. Εκεί κατέφθαναν αναρίθμητοι προσκυνητές και πάσχοντες από διάφορα νοσήματα που εύρισκαν την θεραπεία τους.
Όταν, κατά το 1832 μ.Χ., επί σουλτάνου Μαχμούτ του Β', επαναστάτησε εναντίον του ο αντιβασιλέας της Αιγύπτου Ιμπραχήμ πασάς, ο σουλτάνος έστειλε εναντίον του και τον Χαζνετάρ Ογλού Οσμάν πασά με 1.800 στρατιώτες. Ο Οσμάν πασάς, αφού πέρασε την Καισάρεια της Καππαδοκίας, έφθασε κοντά στο Προκόπιο, όπου σκεπτόταν να αναπαυθεί και να αναχωρήσει την άλλη ημέρα. Επειδή όμως οι περισσότεροι από τους Μουσουλμάνους του Προκοπίου, σαν γενίτσαροι που ήσαν, μισούσαν τον σουλτάνο, συμφώνησαν όλοι να μην δεχθούν τον Οσμάν πασά στο Προκόπι ούτε στα σύνορα. Οι Χριστιανοί, που ήσαν πιστοί στον σουλτάνο, προσπάθησαν να πείσουν τους συμπατριώτες τους να πειθαρχήσουν στον σουλτάνο και να δεχθούν τον στρατό που ερχόταν από εκείνον, λέγοντας μάλιστα σε αυτούς ότι μπορεί ο Οσμάν πασάς να αγανακτίσει και να καταστρέψει το χωριό. Εκείνοι όμως δεν άλλαζαν γνώμη. Τότε οι Χριστιανοί πήραν τα γυναικόπαιδα και έφυγαν στα γύρω χωριά και στις σπηλιές, για να μην πέσουν θύματα της ανόητης αντιδράσεως των γενιτσάρων.
Πράγματι, την άλλη ημέρα, όταν ο Οσμάν πασάς εισήλθε στο Προκόπι, το λεηλάτησε και το κατέστρεψε. Κάποιοι από τους στρατιώτες εισήλθαν και στο ναό του Αγίου Γεωργίου. Άρπαξαν τα ιερά σκεύη και άνοιξαν τη λάρνακα του Οσίου ελπίζοντας να βρουν και εκεί χρυσαφικά και ασημικά. δεν βρήκαν όμως τίποτε. Από το κακό τους, που βγήκαν γελασμένοι και για να κοροϊδέψουν τη χριστιανική πίστη, αποφάσισαν να κάψουν το ιερό λείψανο.
Το έβαλαν στο προαύλιο, μάζεψαν πολλά φρύγανα, έβαλαν φωτιά και έριξαν με ασέβεια το ιερό σκήνωμα μέσα στις φλόγες. Το ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου όχι μόνο έμεινε άφλεκτο, αλλά και φάνηκε στους άπιστους ότι ζούσε, τους φοβέριζε και τους έδιωχνε από τον περίβολο της εκκλησίας.
Την επόμενη ημέρα γέροντες Χριστιανοί βρήκαν τα ασημικά, που είχαν αφήσει από τον τρόμο τους οι Τούρκοι στρατιώτες, πήραν με ευλάβεια το ιερό λείψανο και το τοποθέτησαν πάλι μέσα στη λάρνακα.
Η δεξιά του Οσίου Ιωάννου δόθηκε από τους κατοίκους του παλαιού Προκοπίου το 1881 μ.Χ., στον αντιπρόσωπο της Μονής Παντελεήμονος Αγίου Όρους Ιερομόναχο Διονύσιο, σε αντάλλαγμα για την μεγάλη βοήθεια της Μονής στην ανέγερση του Ναού του Οσίου πάνω στον τάφο του.
Το ιερό λείψανο μεταφέρθηκε στην Εύβοια τον Οκτώβριο του 1924 μ.Χ μαζί με τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας από το πλοίο «Βασίλειος Δεστούνης». και ενώ το πλοίο βρισκόταν στη Ρόδο δεν προχωρούσε, αλλά περιστρεφόταν μέσα στη θάλασσα και έμενε στον ίδιο τόπο. Ο κυβερνήτης του πλοίου φοβήθηκε. Τότε ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος, που είχε πάρει μαζί του το ιερό λείψανο κρυφά, εξήγησε στον πλοίαρχο ότι μέσα στο πλοίο και μάλιστα στο αμπάρι ήταν το ιερό λείψανο του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου. Αμέσως ο κυβερνήτης διέταξε την μεταφορά του ιερού σκηνώματος στο διαμέρισμα του πλοίου, το οποίο χρησιμοποιούταν ως ευκτήριος οίκος, όπου το εναπέθεσαν και άναψαν το καντήλι.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ΄ Ταχύ προκατάλαβε
Ἐκ γῆς ὁ καλέσας σε πρὸς οὐρανίους μονάς, τηρεῖ καὶ μετὰ θάνατον ἀδιαλώβητον τὸ σκῆνός σου ὅσιε. Σὺ γὰρ ἐν τῇ Ἀσία ὡς αἰχμάλωτος ἤχθης, ἔνθα καὶ ὠκειώθης τῷ Χριστῷ Ἰωάννη. Αὐτὸν οὖν ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
πηγή:saint.gr
Print PDF
Γράφει ο Χρίστος Φωτόπουλος
Μέσα σε κλίμα χαράς και ενθουσιασμού, πραγματοποιήθηκε η τελευταία εκδρομή των Κατηχητικών Ομάδων του Ιερού Ναού Αγίων Χαραλάμπους και Αντωνίου Κρύα Ιτεών Πατρών, για την διαρρεύσασα χρονιά, στο νησί των Σπετσών, το Σάββατο 25 Μαΐου 2013.
Με συνοδούς τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού π. Ιωάννη Δημητρόπουλο και τους συνεργάτες του στον τομέα της νεότητος, πρεσβυτέρα Γεωργία Δημητροπούλου, Γεώργιο Σπυρόπουλο, Μαρία Κηπουργού και Χρίστο Φωτόπουλο, αναχωρήσαμε, γύρω στις 6:00 το πρωί για το Πόρτο Χέλι.
Καθ όλη την διάρκεια της διαδρομής μέσα στο πούλμαν, ο Ιερέας και οι Κατηχητές μοίραζαν Ευλογίες και γλυκίσματα στα παιδιά.
Περί ώρα 10:30 το πρωί αναχωρήσαμε από το Πόρτο Χέλι με καράβι και γύρω στις 10:50 φτάσαμε στο όμορφο νησί των Σπετσών.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(Atom)
Θείες Λειτουργίες εβδομάδος
Κυριακή 28/7
Λαμπρὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στὴν περιοχὴ Κρύα Ἰτεῶν Πατρῶν
Καντε κλικ στη φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Ἐτελέσθησαν τὰ θυρανοίξια στὸν νεόδμητο Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου στὰ Κρύα Ἰτεῶν
Καντε κλικ στη φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
συνταγή για Πρόσφορο
Καντε κλικ στο πρόσφορο και διαβάστε
Πώς θα βρείτε το Ναό μας
Ασματική Ακολουθία Οσίου Πατρός Αντωνίου του Μεγάλου
Καντε κλικ στην εικόνα για να την κατεβάσετε
Ασματική Ακολουθία Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους
Καντε κλικ στην εικόνα για να την κατεβάσετε