Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ
Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο
Καντε κλικ στην εικόνα της Παναγίας και διαβάστε τους
Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως
Καντε κλικ στην φωτογραφία και διαβάστε
Η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου από την Ι.Μ. Ομπλού
Καντε κλικ στην εικόνα για να δείτε το Video
Συμβουλές πριν από την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Πριν τον Γάμο...
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Δυο λόγια για τη βάπτιση του παιδιού σας
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Πότε και πώς νηστεύομε;
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Το σημείο του Σταυρού
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
οι δημοφιλείς αναρτήσεις της εβδομάδος
.png "English"){kind=small}
Σάββατο 22 Οκτωβρίου 2011
Print 
PDF
Μέλλων προσελθεῖν τοῖς ἀχράντοις Μυστηρίοις, μετά τήν ἀφ᾿ ἑσπέρας εἰθισμένην ᾿Ακολουθίαν τοῦ Ἀποδείπνου, ἕως τέλους τοῦ· Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν..., λέγε μετά κατανύξεως τόνπαρόντα Κανόνα, οὗ ἡ ᾿Ακροστιχίς κατ᾿ ᾿Αλφάβητον.
᾿Ωδή α΄. ῏Ηχος β΄. Δεῦτε λαοί.
Ἄρτος ζωῆς, αἰωνιζούσης γενέσθω μοι, τό σῶμά σου τό ἅγιον, εὔσπλαγχνε Κύριε, καί τό τίμιον αἷμα, καί νόσων πολυτρόπων ἀλεξιτήριον.
Βεβηλωθείς, ἔργοις ἀτόποις ὁ δείλαιος, τοῦ σοῦ ἀχράντου σώματος καί θείου αἵματος, ἀνάξιος ὑπάρχω, Χριστέ τῆς μετουσίας, ἧς με ἀξίωσον.
Θεοτοκίον
Γῆ ἀγαθή, εὐλογημένη θεόνυμφε, τόν στάχυν ἡ βλαστήσασα τόν ἀγεώργητον, καί σωτήριον κόσμῳ, ἀξίωσόν με τοῦτον, τρώγοντα σώζεσθαι.
᾿Ωδή γ΄. ᾿Εν πέτρᾳ με τῆς πίστεως.
Δακρύων μοι παράσχου Χριστέ ρανίδας, τόν ρύπον τῆς καρδίας μου καθαιρούσας, ὡς ἄν εὐσυνειδήτως κεκαθαρμένος, πίστει προσέρχωμαι, καί φόβῳ Δέσποτα, ἐν τῇ μεταλήψει τῶν θείων δώρων σου.
Εἰς ἄφεσιν γενέσθω μοι τῶν πταισμάτων, τό ἄχραντόν σου σῶμα καί θεῖον αἷμα, εἰς Πνεύματος ῾Αγίου τε κοινωνίαν, καί εἰς αἰώνιον ζωήν φιλάνθρωπε, καί παθῶν καί θλίψεων ἀλλοτρίωσιν.
Θεοτοκίον.
Ζωῆς τοῦ ῎Αρτου τράπεζα Παναγία, τοῦ ἄνωθεν δ᾿ ἔλεον καταβάντος, καί κόσμῳ καινοτέραν ζωήν διδόντος, κἀμέ ἀξίωσον νῦν τόν ἀνάξιον, μετά φόβου γεύσασθαι τούτου καί ζήσεσθαι.
᾿Ωδή δ΄. ᾿Ελήλυθας ἐκ Παρθένου.
Ἠθέλησας, δι᾿ ἡμᾶς σαρκωθείς πολυέλεε, τυθῆναι ὡς πρόβατον, διά βροτῶν ἁμαρτήματα· ὅθεν ἱκετεύω σε, καί τά ἐμά ἐξαλεῖψαι πλημμελήματα.
Θεοτοκίον
Ἰλέωσαι, καί ἐμοί τόν ἐκ σπλάγχνων σου Δέσποινα, καί τήρει με ἄρρυπον, τόν σόν ἱκέτην καί ἄμεμπτον, ὅπως εἰσδεχόμενος, τόν νοητόν μαργαρίτην ἁγιάζωμαι.
᾿Ωδή ε΄. ῾Ο τοῦ φωτός χορηγός.
Καθώς προέφης Χριστέ, γενέσθω δή τῷ εὐτελεῖ δούλῳ σου· καί ἐν ἐμοί μεῖνον ὡς ὑπέσχου· ἰδού γάρ τό σῶμα, τρώγω σου τό θεῖον, καί πίνω τό αἷμά σου.
Λόγε Θεοῦ καί Θεέ, ὁ ἄνθραξ γένοιτο τοῦ σοῦ σώματος, εἰς φωτισμόν τῷ ἐσκοτισμένῳ ἐμοί καί καθαρισμόν, τῆς βεβηλωθείσης ψυχῆς μου τό αἷμά σου.
Θεοτοκίον
Μαρία Μήτηρ Θεοῦ, τῆς εὐωδίας τό σεπτόν σκήνωμα, ταῖς σαῖς εὐχαῖς, σκεῦος ἐκλογῆς με ἀπέργασαι, ὅπως τῶν ἁγιασμάτων μετέχω τοῦ τόκου σου.
᾿Ωδή ς΄. ᾿Εν ἀβύσσῳ πταισμάτων.
Νοῦν ψυχήν καί καρδίαν ἁγίασον, Σῶτερ καί τό σῶμά μου, καί καταξίωσον, ἀκατακρίτως Δέσποτα, τοῖς φρικτοῖς μυστηρίοις προσέρχεσθαι.
Ξενωθείην παθῶν καί τῆς χάριτος, σχοίην τε προσθήκην, ζωῆς καί ἀσφάλειαν, διά τῆς μεταλήψεως, τῶν ἁγίων Χριστέ μυστηρίων σου.
Θεοτοκίον.
Ὁ θεοῦ Θεός Λόγος ὁ ἅγιος, ὅλον με ἁγίασον νῦν προσερχόμενον, τοῖς θείοις μυστηρίοις σου, τῆς ἁγίας Μητρός σου δεήσεσιν.
Κοντάκιον. ῏Ηχος β΄. Τά ἄνω ζητῶν.
Τόν ἄρτον Χριστέ, λαβεῖν μή ὑπερίδῃς με, τό σῶμα τό σόν, καί τό θεῖον νῦν αἷμά σου, τῶν ἀχράντων, Δέσποτα, καί φρικτῶν Μυστηρίων σου, μετασχεῖν τῷ ἀθλίῳ, μή εἰς κρῖμά μοι γένοιτο· γένοιτο δέ μοι εἰς ζωήν αἰώνιον καί ἀθάνατον.
᾿Ωδή ζ΄. Εἰκόνος χρυσῆς.
Πηγή ἀγαθῶν, ἡ μετάληψις Χριστέ, τῶν ἀθανάτων σου, νῦν μυστηρίων γενηθήτω μοι, φῶς καί ζωή καί ἀπάθεια, καί πρός ἀρετῆς θειοτέρας, προκοπήν καί ἐπίδοσιν, πρόξενος μόνε ἀγαθέ, ὅπως δοξάζω σε.
Ρυσθείην παθῶν, καί ἐχθρῶν, καί ἀναγκῶν, καί πάσης θλίψεως, τρόμῳ καί πόθῳ προσιών τανῦν, μετ᾿ εὐλαβείας φιλάνθρωπε, σοῦ τοῖς ἀθανάτοις, καί θείοις μυστηρίοις, καί ψάλλειν σοι· Εὐλογητός εἶ ὁ Θεός, ὁ τῶν Πατέρων ἡμῶν.
Θεοτοκίον
Σωτῆρα Χριστόν, ἡ τεκοῦσα ὑπέρ νοῦν, θεοχαρίτωτε, ἐκδυσωπῶ σε νῦν ὁ δοῦλός σου, τήν καθαράν ὁ ἀκάθαρτος· μέλλοντά με νῦν τοῖς ἀχράντοις μυστηρίοις προσέρχεσθαι, κάθαρον ὅλον μολυσμοῦ, σαρκός καί πνεύματος.
᾿Ωδή η΄. Τόν ἐν καμίνῳ τοῦ πυρός.
Τῶν οὐρανίων καί φρικτῶν, καί ἁγίων σου Χριστέ, νῦν μυστηρίων, καί τοῦ θείου σου δείπνου, καί μυστικοῦ κοινωνόν, γενέσθαι κἀμέ καταξίωσον, τόν ἀπεγνωσμένον, ὁ Θεός ὁ Σωτήρ μου.
Ὑπό τήν σήν καταφυγών, εὐσπλαγχνίαν, ἀγαθέ, κράζω σοι φόβῳ· ᾿Εν ἐμοί μεῖνον Σῶτερ, κἀγώ ὡς ἔφης ἐν σοί· ἰδού γάρ, θαρρῶν τῷ ἐλέει σου, τρώγω σου τό σῶμα, καί πίνω σου τό αἷμα.
Θεοτοκίον
Φρίττω δεχόμενος τό πῦρ, μή φλεχθῶ ὡσεί κηρός καί ὡσεί χόρτος· ὤ φρικτοῦ μυστηρίου! ὤ εὐσπλαγχνίας Θεοῦ! Πῶς θείου σώματος καί αἵματος, ὁ πηλός μετέχω, καί ἀφθαρτοποιοῦμαι;
᾿Ωδή θ΄. ᾿Ανάρχου γεννήτορος.
Χρηστός ἐστι γεύσασθε, καί ἴδετε ὁ Κύριος· δι᾿ ἡμᾶς καθ᾿ ἡμᾶς γάρ πάλαι γενόμενος, ἅπαξ ἑαυτόν τε προσάξας, ὡς προσφοράν, Πατρί τῷ ἰδίῳ, ἀεί σφαγιάζεται, ἁγιάζων τούς μετέχοντας.
Ψυχήν σύν τῷ σώματι, ἁγιασθείην, Δέσποτα, φωτισθείην, σωθείην, γενοίμην οἶκός σου, τῇ τῶν μυστηρίων μεθέξει τῶν ἱερῶν, ἔνοικόν σε ἔχων, σύν Πατρί καί Πνεύματι, εὐεργέτα πολυέλεε.
Ὡς πῦρ γενηθήτω μοι, καί ὡσεί φῶς τό σῶμά σου, καί τό αἷμα, Σωτήρ μου, τό τιμιώτατον, φλέγον ἁμαρτίας τήν ὕλην, καί ἐμπιπρῶν παθῶν τάς ἀκάνθας, καί ὅλον φωτίζον με, προσκυνεῖν σου τήν θεότητα.
Θεοτοκίον.
Θεός σεσωμάτωται, ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων σου· ὅθεν πᾶσα ὑμνεῖ σε γενεά Δέσποινα. Νόων τε τά πλήθη δοξάζει, ὡς διά σοῦ σαφῶς κατιδόντα, τῶν πάντων δεσπόζοντα, οὐσιωθέντα τό ἀνθρώπινον.
Καί εὐθύς τό· ῎Αξιόν ἐστιν. Τρισάγιον. Δόξα. Καί νῦν. Παναγία Τριάς. Κύριε, ἐλέησον (γ΄). Δόξα. Καί νῦν. Πάτερ ἡμῶν. ῞Οτι σοῦ ἔστιν. Καί τά λοιπά τοῦ ᾿Αποδείπνου καί ᾿Απόλυσις.
ΤΗ ΔΕ ΕΠΑΥΡΙΟΝ
Τήν πρωίαν μετά τήν συνήθη ῾Εωθινήν ᾿Ακολουθίαν λέγε· Τρισάγιον. Δόξα. Καί νῦν. Παναγία Τριάς. Κύριε, ἐλέησον (γ΄). Δόξα. Καί νῦν. Πάτερ ἡμῶν. ῞Οτι σοῦ ἐστιν. Κύριε ἐλέησον (ιβ΄). Δόξα. Καί νῦν. Δεῦτε προσκυνήσωμεν (γ΄) καί τούς ἑπομένους Ψαλμούς.
ΨΑΛΜΟΣ ΚΒ΄. 22.
Κύριος ποιμαίνει με, καί οὐδέν με ὑστερήσει· εἰς τόπον χλόης ἐκεῖ με κατεσκήνωσεν. ᾿Επί ὕδατος ἀναπαύσεως ἐξέθρεψέ με· τήν ψυχήν μου ἐπέστρεψεν. ῾Ωδήγησέ με ἐπί τρίβους δικαιοσύνης, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ. ᾿Εάν γάρ καί πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σύ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ. ῾Η ράβδος σου καί ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν. ῾Ητοίμασας ἐνώπιόν μου τράπεζαν, ἐξ ἐναντίας τῶν θλιβόντων με. ᾿Ελίπανας ἐν ἐλαίῳ τήν κεφαλήν μου, καί τό ποτήριόν σου μεθύσκον με ὡσεί κράτιστον. Καί τό ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου, καί τό κατοικεῖν με ἐν οἴκῳ Κυρίου, εἰς μακρότητα ἡμερῶν.
ΨΑΛΜΟΣ ΚΓ΄. 23.
Τοῦ Κυρίου ἡ γῆ, καί τό πλήρωμα αὐτῆς· ἡ οἰκουμένη καί πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐν αὐτῇ. Αὐτός ἐπί θαλασσῶν ἐθεμελίωσεν αὐτήν, καί ἐπί ποταμῶν ἡτοίμασεν αὐτήν. Τίς ἀναβήσεται εἰς τό ὄρος τοῦ Κυρίου; ἤ τίς στήσεται ἐν τόπῳ ἁγίῳ αὐτοῦ; ᾿Αθῷος χερσί, καί καθαρός τῇ καρδίᾳ, ὅς οὐκ ἔλαβεν ἐπί ματαίῳ τήν ψυχήν αὑτοῦ, καί οὐκ ὤμοσεν ἐπί δόλῳ τῷ πλησίον αὑτοῦ. Οὗτος λήψεται εὐλογίαν παρά Κυρίου, καί ἐλεημοσύνην παρά Θεοῦ Σωτῆρος αὑτοῦ. Αὕτη ἡ γενεά ζητούντων τόν Κύριον, ζητούντων τό πρόσωπον τοῦ Θεοῦ ᾿Ιακώβ. ῎Αρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν καί ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καί εἰσελεύσεται ὁ βασιλεύς τῆς δόξης. Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεύς τῆς δόξης; Κύριος κραταιός καί δυνατός, Κύριος δυνατός ἐν πολέμῳ. ῎Αρατε πύλας οἱ ἄρχοντες ἡμῶν, καί ἐπάρθητε πύλαι αἰώνιοι, καί εἰσελεύσεται ὁ βασιλεύς τῆς δόξης. Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεύς τῆς δόξης; Κύριος τῶν δυνάμεων, αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεύς τῆς δόξης.
ΨΑΛΜΟΣ ΡΙΕ΄. 115.
Ἐπίστευσα, διό ἐλάλησα· ἐγώ δέ ἐταπεινώθην σφόδρα. ᾿Εγώ δέ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου· πᾶς ἄνθρωπος ψεύστης. Τί ἀνταποδώσω τῷ Κυρίῳ, περί πάντων, ὧν ἀνταπέδωκέ μοι; Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι, καί τό ὄνομα Κυρίου ἐπικαλέσομαι. Τάς εὐχάς μου τῷ Κυρίῳ ἀποδώσω, ἐναντίον παντός τοῦ λαοῦ αὐτοῦ. Τίμιος ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν ὁσίων αὐτοῦ. ᾿Ω Κύριε, ἐγώ δοῦλος σός, ἐγώ δοῦλος σός καί υἱός τῆς παιδίσκης σου· διέρηξας τούς δεσμούς μου. Σοί θύσω θυσίαν αἰνέσεως, καί ἐν ὀνόματι Κυρίου ἐπικαλέσομαι. Τάς εὐχάς μου τῷ Κυρίῳ ἀποδώσω, ἐναντίον παντός τοῦ λαοῦ αὐτοῦ, ἐν αὐλαῖς οἴκου Κυρίου, ἐν μέσῳ σου ῾Ιερουσαλήμ.
Δόξα. Καί νῦν. ᾿Αλληλούϊα (γ΄). Δόξα σοι ὁ Θεός. Κύριε, ἐλέησον (γ΄). Καί τά παρόντα τροπάρια.
῏Ηχος πλ. β΄.
Τάς ἀνομίας μου πάριδε, Κύριε, ὁ ἐκ Παρθένου τεχθείς, καί τήν καρδίαν μου καθάρισον, ναόν αὐτήν ποιῶν τοῦ ἀχράντου σου σώματος καί αἵματος. μή με ἐξουδενώσῃς ἀπό τοῦ σοῦ προσώπου, ὁ ἀμέτρητον ἔχων τό μέγα ἔλεος.
Δόξα πατρί.
Εἰς τήν μετάληψιν τῶν ἁγιασμάτων σου πῶς ἀναιδσθῶ ὁ ἀνάξιος; ἐάν γάρ τολμήσω σοι προσελθεῖν σύν τοῖς ἀξίοις, ὁ χιτών με ἐλέγχει, ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ Δείπνου, καί κατάκρισιν προξενήσω τῇ πολυαμαρτήτῳ μου ψυχῇ. Καθάρισον, Κύριε, τόν ρύπον τῆς ψυχῆς μου καί σῶσόν με, ὡς φιλάνθρωπος.
Καί νῦν. Θεοτοκίον.
Πολλά τά πλήθη τῶν ἐμῶν, Θεοτόκε, πταισμάτων· πρός σέ κατέφυγον ἁγνή, σωτηρίας δεόμενος. ᾿Επίσκεψαι τήν ἀσθενοῦσάν μου ψυχήν, καί πρέσβευε τῷ Υἱῷ σου καί Θεῷ ἡμῶν, δοθῆναί μοι τήν ἄφεσιν, ὧν ἔπραξα δεινῶν, μόνη εὐλογημένη.
Τῇ δέ ἁγίᾳ καί μεγάλῃ Πέμπτῃ τό παρόν.
Ὅτε οἱ ἔνδοξοι μαθηταί, ἐν τῷ νιπτῆρι τοῦ δείπνου ἐφωτίζοντο, τότε ᾿Ιούδας ὁ δυσσεβής, φιλαργυρίαν νονήσας ἐσκοτίζετο καί ἀνόμοις κριταῖς σέ, τόν δίκαιον κριτήν, παραδίδωσι. Βλέπε χρημάτων ἐραστά, τόν διά ταῦτα ἀγχόνῃ χρησάμενον· φεῦγε ἀκόρεστον ψυχήν, τήν διδασκάλῳ τοιαῦτα τολμήσασαν. ῾Ο περί πάντας ἀγαθός, Κύριε, δόξα σοι.
Τό, Κύριε, ἐλέησον (μ΄). Μετανοίας ὅσας βούλει, καί εὐθύς τάς ἑπομένας ἱκετηρίους Εὐχάς.
ΣΤΙΧΟΙ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΙ
Περί τοῦ, πῶς δεῖ προσέρχεσθαι τοῖς ἀχράντοις Μυστηρίοις.
Μέλλων φαγεῖν, ἄνθρωπε, σῶμα Δεσπότου.
Φόβῳ πρόσελθε μή φλεγῇς· πῦρ τυγχάνει.
Θεῖον δέ πίνων αἷμα πρός μετουσίαν,
πρῶτον καταλλάγηθι τοῖς σέ λυποῦσιν.
῎Επειτα θαρρῶν, μυστική βρῶσιν φάγε.
῞Ετεροι ὅμοιοι·
Πρό τοῦ μετασχεῖν τῆς φρικώδους θυσίας,
Τοῦ ζωοποιοῦ σώματος τοῦ Δεσπότου.
Τῷδε πρόσευξαι τῷ τρόπῳ μετά τρόμου.
ΕΥΧΗ Α΄. ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Δέσποτα Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, ἡ πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας, ὁ πάσης ὁρατῆς καί ἀοράτου κτίσεως δημιουργός, ὁ τοῦ ἀνάρχου πατρός συναΐδιος Υἱός καί συνάναρχος, ὁ δι᾿ ὑπερβολήν ἀγαθότητος, ἐπ᾿ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν, σάρκα φορέσας, καί σταυρωθείς, καί τυθείς ὑπέρ τῶν ἀχαρίστων καί ἀγνωμόνων ἡμῶν, καί τῷ οἰκείῳ σου Αἵματι ἀναπλάσας τήν φθαρεῖσαν ὑπό τῆς ἁμαρτίας φύσιν ἡμῶν· αὐτός ἀθάνατε Βασιλεῦ, πρόσδεξαι κἀμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ τήν μετάνοιαν, καί κλῖνον τό οὖς σου ἐπ᾿ ἐμοί, καί εἰσάκουσον τῶν ρημάτων μου· ἥμαρτον γάρ, Κύριε, ἥμαρτον εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν σου καί οὐκ εἰμί ἄξιος ἀτενίσαι εἰς τό ὕψος τῆς δόξης σου· παρώργισα γάρ σου τήν ἀγαθότητα, τάς σάς ἐντολάς παραβάς, καί μή ὑπακούσας τοῖς σοῖς προστάγμασιν. ᾿Αλλά σύ, Κύριε, ἀνεξίκακος ὤν, μακρόθυμός τε καί πολυέλεος, οὐ παρέδωκάς με συναπολέσθαι ταῖς ἀνομίαις μου, τήν ἐμήν πάντως ἀναμένων ἐπιστροφήν. Σύ γάρ εἶπας, φιλάνθρωπε, διά τοῦ προφήτου σου, ὅτι οὐ θελήσει θέλω τόν θάνατον τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὡς τό ἐπιστρέψαι καί ζῆν αὐτόν· οὐ γάρ βούλει Δέσποτα, τό πλάσμα τῶν σῶν ἀπολέσθαι χειρῶν, οὐδ᾿ εὐδοκεῖς ἐπ᾿ ἀπωλείᾳ ἀνθρώπων, ἀλλά θέλεις πάντας σωθῆναι, καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν. Διό κἀγώ, εἰ καί ἀνάξιός εἰμι τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί αὐτῆς τῆς προσκαίρου ζωῆς, ὅλον ἐμαυτόν ὑποτάξας τῇ ἁμαρτίᾳ· καί ταῖς ἡδοναῖς δουλώσας καί τήν σήν ἀχρειώσας εἰκόνα, ἀλλά ποίημα καί πλάσμα σόν γεγονώς, οὐκ ἀπογινώσκω τήν ἐμαυτοῦ σωτηρίαν ὁ ἄθλιος· τῇ δέ σῇ ἀμετρήτῳ εὐσπλαγχνία, θαρρήσας προσέρχομαι. Δέξαι οὖν κἀμέ, φιλάνθρωπε Χριστέ, ὡς τήν πόρνην, ὡς τόν λῃστήν, ὡς τόν τελώνην καί ὡς τόν ἄσωτον· καί ἆρόν μου τό βαρύ φορτίον τῶν ἁμαρτιῶν, ὁ τήν ἁμαρτίαν αἴρων τοῦ κόσμου καί τάς ἀσθενείας τῶν ἀνθρώπων ἰώμενος, ὁ τούς κοπιῶντας καί πεφορτισμένους πρός σεαυτόν καλῶν καί ἀναπαύων· ὁ μή ἐλθών καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν· καί καθάρισόν με ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος· δίδαξόν με ἐπιτελεῖν ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ σου· ἵνα, ἐν καθαρῷ τῷ μαρτυρίῳ τῆς συνειδήσεώς μου τῶν ἁγιασμάτων σου τήν μερίδα ὑποδεχόμενος, ἑνωθῶ τῷ ἁγίῳ σώματί σου καί αἵματι, καί ἕξω σε ἐν ἐμοί κατοικοῦντα καί μένοντα, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι. Ναί, Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ ὁ Θεός μου, καί μή εἰς κρῖμά μοι γένοιτο ἡ μετάληψις τῶν ἀχράντων καί ζωοποιῶν μυστηρίων σου, μηδέ ἀσθενής γενοίμην ψυχῇ τε καί σώματι, ἐκ τοῦ ἀναξίως αὐτῶν μεταλαμβάνειν· ἀλλά δός μοι, μέχρι τελεταίας μου πνοῆς, ἀκατακρίτως ὑποδέχεσθαι τήν μερίδα τῶν ἁγιασμάτων σου, εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν, εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου, καί εἰς εὐπρόσδεκτον ἀπολογίαν τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· ὅπως κἀγώ, σύν πᾶσι τοῖς ἐκλεκτοῖς σου μέτοχος γένωμαι τῶν ἀκηράτων σου ἀγαθῶν, ὧν ἡτοίμασας τοῖς ἀγαπῶσί σε, Κύριε· ἐν οἷς δεδοξασμένος ὑπάρχεις εἰς τούς αἰῶνας. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ Β΄. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Οἶδα, Κύριε, ὅτι ἀναξίως μεταλαμβάνω τοῦ ἀχράντου σου σώματος καί τοῦ τιμίου σου αἵματος καί ἔνοχός εἰμι, καί κρῖμα ἐμαυτῷ ἐσθίω καί πίνω, μή διακρίνων τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ μου· ἀλλά τοῖς οἰκτιρμοῖς σου θαρρῶν, προσέρχομαί σοι τῷ εἰπόντι· ῾Ο τρώγων μου τήν σάρκα καί πίνων μου τό αἷμα, ἐν ἐμοί μένει κἀγώ ἐν αὐτῷ. Σπλαγχνίσθητι οὖν, Κύριε, καί μή παραδειγματίσῃς με τόν ἁμαρτωλόν, ἀλλά ποίησον μετ᾿ ἐμοῦ κατά ἔλεός σου· καί γενέσθω μοι τά ἅγια ταῦτα εἰς ἴασιν, καί κάθαρσιν, καί φωτισμόν, καί φυλακτήριον, καί σωτηρίαν, καί ἁγιασμόν ψυχῆς τε καί σώματος, εἰς ἀποτροπήν πάσης φαντασίας καί πονηρᾶς πράξεως καί ἐνεργείας διαβολικῆς, κατά διάνοιαν τῆς ἐν τοῖς μέλεσί μου ἐνεργουμένης, εἰς παρρησίαν καί ἀγάπην τήν πρός σέ, εἰς διόρθωσιν βίου καί ἀσφάλειαν, εἰς αὔξησιν ἀρετῆς καί τελειότητος, εἰς πλήρωσιν ἐντολῶν, εἰς Πνεύματος ἁγίου κοινωνίαν, εἰς ἐφόδιον ζωῆς αἰωνίου καί εἰς ἀπολογίαν εὐπρόσδεκτον, τήν ἐπί τοῦ φοβεροῦ βήματός σου· μή εἰς κρῖμα, ἤ εἰς κατάκριμα.
ΕΥΧΗ Γ΄. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Κύριε ὁ Θεός μου, οἶδα, ὅτι οὐκ εἰμί ἄξιος, οὐδέ ἱκανός, ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς τοῦ οἴκου τῆς ψυχῆς, διότι ὅλη ἔρημος καί καταπεσοῦσά ἐστι, καί οὐκ ἔχεις παρ᾿ ἐμοί τόπον ἄξιον τοῦ κλῖναι τήν κεφαλήν· ἀλλ᾿ ὡς ἐξ ὕψους δι᾿ ἡμᾶς ἐταπείνωσας σεαυτόν, συμμετρίασον καί νῦν τῇ ταπεινώσει μου. Καί ὡς κατεδέξω ἐν τῷ σπηλαίῳ καί φάτνῃ ἀλόγων ἀνακλιθῆναι, οὕτω κατάδεξαι καί ἐν τῇ φάτνῃ τῆς ἀλόγου μου ψυχῆς, καί ἐν τῷ ἐσπιλωμένῳ μου σώματι εἰσελθεῖν. Καί ὡς οὐκ ἀπηξίωσας εἰσελθεῖν, καί συνδειπνῆσαι ἁμαρτωλοῖς, ἐν τῇ οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, οὕτω κατάδεξαι εἰσελθεῖν καί εἰς τόν οἶκον τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς, τοῦ λεπροῦ καί ἁμαρτωλοῦ. Καί ὡς οὐκ ἀπώσω τήν ὁμοίαν μοι πόρνην καί ἁμαρτωλόν, προσερχομένην καί ἁπτομένην σου, οὕτω σπλαγχνίσθητι καί ἐπ᾿ ἐμοί τῷ ἁμαρτωλῷ, προσερχομένῳ σοι καί ἁπτομένῳ σου. Καί ὡς οὐκ ἐβδελύξω τό ρυπαρόν ἐκείνης στόμα καί ἐναγές καταφιλοῦν σε, μηδέ ἐμοῦ βδελύξῃ τό ρυπαρώτερον ἐκείνης στόμα καί ἐναγέστερον, μηδέ τά ἔμμυσα καί ἀκάθαρτά μου χείλη καί βέβηλα, καί τήν ἀκαθαρτοτέραν μου γλῶσσαν. ᾿Αλλά γενέσθω μοι ὁ ἄνθραξ τοῦ παναγίου σου σώματος καί τοῦ τιμίου σου αἵματος εἰς ἁγιασμόν καί φωτισμόν καί ρῶσιν τῆς ταπεινῆς μου ψυχῆς καί τοῦ σώματος, εἰς κουφισμόν τοῦ βάρους τῶν πολλῶν μου πλημμελημάτων, εἰς φυλακτήριον πάσης διαβολικῆς συνεργίας· εἰς ἀποτροπήν καί ἐμπόδιον τῆς φαύλης μου καί πονηρᾶς συνηθείας· εἰς ἀπονέκρωσιν τῶν παθῶν, εἰς περιποίησιν τῶν ἐντολῶν σου· εἰς προσθήκην τῆς θείας σου χάριτος καί τῆς σῆς βασιλείας οἰκείωσιν. Οὐ γάρ ὡς καταφρονῶν προσέρχομαί σοι, Χριστέ ὁ Θεός, ἀλλ᾿ ὡς θαρρῶν τῇ ἀφάτῳ σου ἀγαθότητι καί ἵνα μή, ἐπί πολύ ἀφιστάμενος τῆς κοινωνίας σου, θηριάλωτος ὑπό τοῦ νοητοῦ λύκου γένωμαι. Διό δέομαί σου, ὡς μόνος ὤν ἅγιος, Δέσποτα, ἁγίασόν μου τήν ψυχήν καί τό σῶμα, τόν νοῦν καί τήν καρδίαν, τούς νεφρούς καί τά σπλάγχνα, καί ὅλον με ἀνακαίνισον, καί ρίζωσον τόν φόβον σου ἐν τοῖς μέλεσί μου, καί τόν ἁγιασμόν σου ἀνεξάλειπτον ἀπ᾿ ἐμοῦ ποίησον. Καί γενοῦ μοι βοηθός καί ἀντιλήπτωρ, κυβερνῶν ἐν εἰρήνῃ τήν ζωήν μου, καταξιῶν με καί τῆς ἐκ τῶν δεξιῶν σου παραστάσεως μετά τῶν ἁγίων σου· εὐχαῖς καί πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, τῶν ἀΰλων σου λειτουργῶν καί ἀχράντων Δυνάμεων καί πάντων τῶν ῾Αγίων, τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος σοι εὐαρεστησάντων. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ Δ΄. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Οὐκ εἰμί ἱκανός, Δέσποτα Κύριε, ἵνα εἰσέλθῃς ὑπό τήν στέγην τῆς ψυχῆς μου· ἀλλ᾿ ἐπειδή βούλει σύ, ὡς φιλάνθρωπος, οἰκεῖν ἐν ἐμοί, θαρρῶν προσέρχομαι. Κελεύεις, ἀναπετάσω τάς πύλας, ἅς σύ μόνος ἐδημιούργησας, καί εἰσέρχῃ μετά φιλανθρωπίας, ὡς πέφυκας· εἰσέρχῃ καί φωτίζεις τόν ἐσκοτισμένον μου λογισμόν. Πιστεύω, ὡς τοῦτο ποιήσεις· οὐ γάρ πόρνην προσελθοῦσάν σοι μετά δακρύων ἀπέφυγες, οὐδέ τελώνην ἀπεβάλου μετανοήσαντα, οὐδέ λῃστήν ἐπιγνόντα τήν βασιλείαν σου ἀπεδίωξας, οὐδέ διώκτην μετανοήσαντα κατέλιπες, ὅ ἦν· ἀλλά τούς ὑπό τῆς μετανοίας σοι προσαχθέντας, ἅπαντας ἐν τῷ χορῷ τῶν σῶν φίλων κατέταξας, ὁ μόνος ὑπάρχων εὐλογημένος πάντοτε· νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ Ε΄. ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ
Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, ἄνες, ἄφες, ἱλάσθητι καί συγχώρησόν μοι τῷ ἁμαρτωλῷ καί ἀχρείῳ καί ἀναξίῳ δούλῳ σου τά πταίσματα καί πλημμελήματα καί παραπτώματά μου, ὅσα σοι ἐκ νεότητός μου μέχρι τῆς παρούσης ἡμέρας καί ὥρας ἥμαρτον, εἴτε ἐν γνώσει καί ἀγνοίᾳ, εἴτε ἐν λόγοις, ἤ ἔργοις ἤ ἐνθυμήμασιν, ἤ διανοήμασι καί ἐπιτηδεύμασι, καί πάσαις μου ταῖς αἰσθήσεσι. Καί τῇ πρεσβείᾳ τῆς ἀσπόρως κυησάσης σε παναχράντου καί ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς μητρός σου, τῆς μόνης ἀκαταισχύντου ἐλπίδος, καί προστασίας, καί σωτηρίας μου, καταξίωσόν με ἀκατακρίτως μεταλαβεῖν τῶν ἀχράντων καί ἀθανάτων, καί ζωοποιῶν καί φρικτῶν μυστηρίων σου, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον· εἰς ἁγιασμόν καί φωτισμόν καί ρώμην καί ἴασιν καί ὑγείαν ψυχῆς τε καί σώματος· καί εἰς ἐξάλειψιν καί παντελῆ ἀφανισμόν τῶν πονηρῶν μου λογισμῶν καί ἐνθυμήσεων καί προλήψεων καί νυκτερινῶν φαντασιῶν τῶν σκοτεινῶν καί πονηρῶν πνευμάτων. ῞Οτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις καί ἡ δόξα καί ἡ τιμή καί ἡ προσκύνησις, σύν τῷ Πατρί, καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ ΣΤ΄. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Δέσποτα Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ μόνος ἔχων ἐξουσίαν ἀνθρώποις ἀφιέναι ἁμαρτίας, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος, πάριδέ μου πάντα τά ἐν γνώσει καί ἀγνοίᾳ πταίσματα καί ἀξίωσόν με ἀκατακρίτως μεταλαβεῖν τῶν θείων καί ἐνδόξων καί ἀχράντων καί ζωοποιῶν σου μυστηρίων, μή εἰς κόλασιν, μή εἰς προσθήκην ἁμαρτιῶν, ἀλλ᾿ εἰς καθαρισμόν, καί ἁγιασμόν, καί ἀρραβῶνα τῆς μελλούσης ζωῆς καί βασιλείας, εἰς τεῖχος καί βοήθειαν καί ἀνατροπήν τῶν ἐναντίων, καί εἰς ἐξάλειψιν τῶν πολλῶν μου πλημμελημάτων. Σύ γάρ εἶ Θεός ἐλέους καί οἰκτιρμῶν, καί φιλανθρωπίας, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ Ζ΄. ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
Ἀπό ρυπαρῶν χειλέων,
ἀπό βδελυρᾶς καρδίας,
ἀπό ἀκαθάρτου γλώττης,
ἐκ ψυχῆς ἐρρυπωμένης,
δέξαι δέησιν, Χριστέμου·
καί μή παρωσάμενός μου,
μή τούς λόγους, μή τούς τρόπους,
μηδέ τήν ἀναισχυντίαν,
δός μοι παρρησίᾳ λέγειν,
ἅ βεβούλευμαι, Χριστέ μου,
μᾶλλον δέ καί δίδαξόν με,
τί με δεῖ ποιεῖν καί λέγειν.
Ἥμαρτον ὑπέρ τήν πόρνην
ἥ, μαθοῦσα ποῦ κατάγεις,
μήρον ἐξωνησαμένη,
ἦλθε τολμηρῶς ἀλεῖψαι,
σοῦ τούς πόδας τοῦ Χριστοῦ μου,
τοῦ Δεσπότου καί Θεοῦ μου.
Ὡς ἐκείνην οὐκ ἀπώσω,
προσελθοῦσαν ἐκ καρδίας,
μηδ' ἐμέ βδελύξῃ, Λόγε,
σούς δέ πάρεσχέ μοι πόδας,
καί κρατῆσαι καί φιλῆσαι,
καί τῷ ρείθρῳ τῶν δακρύων,
ὡς πολυτιμήτῳ μύρῳ,
τούτους τολμηρῶς ἀλεῖψαι.
Πλῦνόν με τοῖς δάκρυσί μου,
κάθαρον αὐτοῖς με, Λόγε,
ἄφες καί τά πταίσματά μου,
καί συγγνώμην πάρασχέ μοι.
Οἶδας τῶν κακῶν τό πλῆθος,
οἶδας καί τά τραύματά μου·
καί τούς μώλωπας ὁρᾷς μου,
ἀλλά καί τήν πίστιν οἶδας,
καί τήν προθυμίαν βλέπεις,
καί τούς στεναγμούς ἀκούεις.
Οὐ λανθάνει σε, Θεέ μου,
ποιητά μου, λυτρωτά μου,
οὐδέ σταλαγμός δακρύων,
οὐδέ σταλαγμοῦ τι μέρος.
Τόν μέν ἀκατέργαστόν μου,
ἔγνωσαν οἱ ὀφθαλμοί σου·
ἐπί τό βιβλίον δέ σου,
καί τά μήπω πεπραγμένα,
γεγραμμένα σοι τυγχάνει.
Ἴδε τήν ταπείνωσίν μου,
ἴδε μου τόν κόπον, ὅσος,
καί τάς ἁμαρτίας πάσας
ἄφες μοι, Θεέ τῶν ὅλων,
ἵνα καθαρᾷ καρδίᾳ,
περιτρόμῳ διανοίᾳ
καί ψυχῇ συντετριμμένῃ,
τῶν ἀχράντων σου μετάσχω
καί πανάγνων μυστηρίων,
οἷς ζωοῦται καί θεοῦται,
πᾶς ὁτρώγων σε καί πίνων
ἐξ εἰλικρινοῦς καρδίας.
Σύ γάρ εἶπας, Δέσποτά μου·
Πᾶς ὁ τρώγων μου τήν σάρκα,
πίνων δέ μου καί τό αἷμα,
ἐν ἐμοί μέν οὗτος μένει,
ἐν αὐτῷ δ' ἐγώ τυγχάνω.
Ἀληθής ὁ λόγος πάντως
τοῦ Δεσπότου καί Θεοῦ μου.
Τῶν γάρ θείων ὁ μετέχων
καί θεοποιῶν χαρίτων,
οὔμενον, οὐκ ἔστι μόνος,
ἀλλά μετά σοῦ, Χριστέ μου,
τοῦ φωτός τοῦ τρισηλίου,
τοῦ φωτίζοντος τόν κόσμον.
Ἵνα γοῦν μή μόνος μένω,
δίχα σοῦ τοῦ ζωοδότου,
τῆς πνοῆς μου, τῆς ζωῆς μου,
τοῦ ἀγαλλιάματός μου,
τῆς τοῦ κόσμου σωτηρίας,
διά τοῦτό σοι προσῆλθον,
ὡς ὁρᾷς, μετά δακρύων
καί ψυχῆς συντετριμμένης,
λύτρων τῶν ἐμῶν πταισμάτων
ἱκετεύων τοῦ λαβεῖν με,
καί τῶν σῶν ζωοπαρόχων,
καί ἀμέμπτων μυστηρίων
μετασχεῖν ἀκατακρίτως,
ἵνα μείνῃς, καθώς εἶπας,
μετ' ἐμοῦ τοῦ τρισαθλίου·
ἵνα μή, χωρίς εὑρών με
τῆς σῆς χάριτος ὁ πλάνος,
ἀφαρπάσῃ με δολίως,
καί πλανήσας ἀπαγάγῃ
τῶν θεοποιῶν σου λόγων.
Διά τοῦτό σοι προσπίπτω,
καί θερμῶς ἀναβοῶ σοι.
Ὡς τόν ἄσωτον ἐδέξω,
καί τήν πόρνην προσελθοῦσαν,
οὕτω δέξαι με τόν πόρνον
καί τόν ἄσωτον, οἰκτίρμον,
ἐν ψυχῇ συντετριμμένῃ
νῦν με προσερχόμενόν σοι.
Οἶδα, Σῶτερ, ὅτι ἄλλος,
ὡς ἐγώ, οὐκ ἔπταισέ σοι,
οὐδέ ἔπραξε τάς πράξεις,
ἅς ἐγώ κατειργασάμην.
Ἀλλά τοῦτο πάλιν οἶδα,
ὡς οὐ μέγεθος πταισμάτων,
οὐχ ἁμαρτημάτων πλῆθος,
ὑπερβαίνει τοῦ Θεοῦ μου
τήν πολλήν μακροθυμίαν,
καί φιλανθρωπίαν ἄκραν·
ἀλλ' ἐλαίῳ συμπαθείας,
τούς θερμῶς μετανοοῦντας,
καί καθαίρεις, καί λαμπρύνεις
καί φωτός ποιεῖς μετόχους,
κοινωνούς θεότητός σου
ἐργαζόμενος ἀφθόνως!
καί, τό ξένον καί ἀγγέλοις
καί ἀνθρώπων διανοίαις,
ὁμιλεῖς αὐτοῖς πολλάκις,
ὥσπερ φίλοις σου γνησίοις.
Ταῦτα τολμηρόν ποιεῖ με,
ταῦτά με πτεροῖ, Χριστέ μου·
καί θαρρῶν ταῖς σαῖς πλουσίαις
πρός ἡμᾶς εὐεργεσίαις,
χαίρων τε καί τρέμων ἅμα,
τοῦ πυρός μεταλαμβάνω,
χόρτος ὤν, καί ξένον θαῦμα!
δροσιζόμενος ἀφράστως,
ὡσπεροῦν ἡ βάτος πάλαι,
ἡ ἀφλέκτως καιομένη.
Τοίνυν εὐχαρίστῳ γνώμῃ,
εὐχαρίστῳ δέ καρδία,
εὐχαρίστοις μέλεσί μου,
τῆς ψυχῆς καί τῆς σαρκός μου,
προσκυνῶ, καί μεγαλύνω,
καί δοξάζω σε, Θεέ μου,
ὡς εὐλογημένον ὄντα
νῦν τε καί εἰς τούς αἰῶνας.
ΕΥΧΗ Η΄. ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥ
Ὁ μόνος καθαρός καί ἀκήρατος Κύριος, ὁ δι᾿ οἶκτον φιλανθρωπίας ἀνεκδιήγητον, τό ἡμέτερον ὅλον προσλαβόμενος φύραμα, ἐκ τῶν ἁγνῶν καί παρθενικῶν αἱμάτων τῆς ὑπερφυῶς κυησάσης σε, Πνεύματος θείου ἐπελεύσει, καί εὐδοκίᾳ Πατρός ἀϊδίου, Χριστέ ᾿Ιησοῦ, σοφία Θεοῦ, καί εἰρήνη, καί δύναμις· ὁ τῷ προσλήμματί σου τά ζωοποιά καί σωτήρια πάθη καταδεξάμενος, τόν σταυρόν, τούς ἥλους, τήν λόγχην, τόν θάνατον, νέκρωσόν μου τά ψυχοφθόρα πάθη τοῦ σώματος. ῾Ο τῇ ταφῇ σου τά τοῦ ᾅδου σκυλεύσας βασίλεια, θάψον μου διά τῶν ἀγαθῶν λογισμῶν τά πονηρά διαβούλια, καί τά τῆς πονηρίας πνεύματα διασκέδασον. ῾Ο τῇ τριημέρῳ σου καί ζωηφόρῳ ἀναστάσει τόν πεπτωκότα προπάτορα ἀναστήσας, ἀνάστησόν με τῇ ἁμαρτίᾳ κατολισθήσαντα, τρόπους μοι μετανοίας ὑποτιθέμενος. ῾Ο τῇ ἐνδόξῳ σου ἀναλήψει τῆς σαρκός θεώσας τό πρόσλημμα, καί τοῦτο τῇ δεξιᾷ καθέδρᾳ τιμήσας τοῦ Πατρός, ἀξίωσόν με, διά τῆς τῶν ἁγίων σου μυστηρίων μεταλήψεως, τῆς δεξιᾶς μερίδος τῶν σωζομένων τυχεῖν. ῾Ο τῇ ἐπιδημίᾳ τοῦ Παρακλήτου πνεύματος σκεύη τίμια τούς ἱερούς σου μαθητάς ἐργασάμενος, δοχεῖον κἀμέ τῆς αὐτοῦ ἀνάδειξον ἐπελέυσεως. ῾Ο μέλλων πάλιν ἔρχεσθαι κρῖναι τήν οἰκουμένην ἐν δικαιοσύνῃ, εὐδόκησον κἀμέ προϋπαντῆσαί σοι ἐν νεφέλαις τῷ ποιητῇ καί πλάστῃ μου σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις σου· ἵνα ἀτελευτήτως δοξολογῶ καί ἀνυμνῶ σε, σύν τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί καί τῷ παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
ΕΥΧΗ Θ΄. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ
Πρό τῶν θυρῶν τοῦ ναοῦ σου παρέστηκα, καί τῶν δεινῶν λογισμῶν οὐκ ἀφίσταμαι, ἀλλά σύ Χριστέ ὁ Θεός, ὁ τελώνην δικαιώσας, καί χαναναίαν ἐλεήσας, καί τῷ ληστῇ παραδείσου πύλας ἀνοίξας, ἄνοιξόν μοι τά σπλάγχνα τῆς φιλανθρωπίας σου καί δέξαι με προσερχόμενον καί ἁπτόμενόν σου, ὡς τήν πόρνην, καί τήν αἱμόρρουν· ἡ μέν γάρ, τοῦ κρασπέδου σου ἁψαμένη, εὐχερῶς τήν ἴασιν ἔλαβεν, ἡ δέ, τούς σούς ἀχράντους πόδας κρατήσασα, τήν λύσιν τῶν ἁμαρτημάτων ἐκομίσατο. ᾿Εγώ δέ ὁ ἐλεεινός, ὅλον σου τό σῶμα τολμῶν δέξασθαι, μή καταφλεχθείην· ἀλλά δέξαι με, ὥσπερ ἐκείνας καί φώτισόν μου τά τῆς ψυχῆς αἰσθητήρια, καταφλέγων μου τά τῆς ἁμαρτίας ἐγκλήματα, πρεσβείαις τῆς ἀσπόρως τεκούσης σε, καί τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων. ῞Οτι εὐλογητός εἶ, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
Πιστεύω Κύριε, καί ὁμολογῶ, ὅτι σύ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ. ῎Ετι πιστεύω, ὅτι τοῦτο αὐτό ἐστι τό ἄχραντον Σῶμά σου, καί τοῦτο αὐτό ἐστι τό τίμιον Αἷμά σου. Δέομαι οὖν σου· ἐλέησόν με, καί συγχώρησόν μοι τά παραπτώματά μου, τά ἑκούσια καί τά ἀκούσια, τά ἐν λόγῳ τά ἐν ἔργῳ, τά ἐν γνώσει καί ἀγνοία· καί ἀξίωσόν με ἀκατακρίτως μετασχεῖν τῶν ἀχράντων σου Μυστηρίων, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καί εἰς ζωήν αἰώνιον. ᾿Αμήν.
᾿Ερχόμενος δέ μεταλαβεῖν, λέγει τούς ἑξῆς Στίχους τοῦ Μεταφραστοῦ·
᾿Ιδού, βαδίζω πρός θείαν Κοινωνίαν·
Πλαστουργέ, μή φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ·
Πῦρ γάρ ὑπάρχεις τούς ἀναξίους φλέγον.
᾿Αλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος.
Εἶτα τό Τροπάριον·
Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ, σήμερον, Υἱέ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μή γάρ τοῖς ἐχθροῖς σου τό μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ ᾿Ιούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστής ὁμολογῳ σοι· Μνήσθητί μου Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
Εἶτα πάλιν τούς παρόντας Στίχους·
Θεουργόν Αἷμα φρῖξον, ἄνθρωπε βλέπων·
῎Ανθραξ γάρ ἐστι τούς ἀναξίους φλέγων·
Θεοῦ τό Σῶμα, καί θεοῖ με, καί τρέφει·
Θεοῖ τό πνεῦμα, τόν δέ νοῦν τρέφει ξένως.
Καί τά Τροπάρια ταῦτα·
Ἔθελξας πόθῳ με Χριστέ, καί ἠλλοίωσας τῷ θείῳ σου ἔρωτι· ἀλλά κατάφλεξον πυρί ἀΰλῳ τάς ἁμαρτίας μου, καί ἐμπλησθῆναι τῆς ἐν σοί τρυφῆς καταξίωσον, ἵνα τάς δύο σκιρτῶν μεγαλύνω, ᾿Αγαθέ, παρουσίας σου.
Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; ᾿Εάν γάρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τόν νυμφῶνα, ὁ χιτών με ἐλέγχει, ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καί δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπό τῶν ᾿Αγγέλων· καθάρισον, Κύριε, τόν ρύπον τῆς ψυχῆς μου, καί σῶσόν με, ὡς φιλάνθρωπος.
Καί τήν παροῦσαν Εὐχήν·
Δέσποτα φιλάνθρωπε, Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, μή είς κρῖμα μοι γένοιτο τά ῞Αγια ταῦτα, διά τόν ἀνάξιον εἶναί με, ἀλλ᾿ εἰς κάθαρσιν καί ἁγιασμόν ψυχῆς τε καί σώματος, καί εἰς ἀρραβῶνα μελλούσης ζωῆς καί βασιλείας. ᾿Εμοί δέ τό προσκολλᾶσθαι τῷ Θεῷ ἀγαθόν ἐστι, τίθεσθαι ἐν τῷ Κυρίῳ τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας μου.
Καί πάλιν·
Τοῦ Δείπνου σου τοῦ μυστικοῦ, σήμερον, Υἱέ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε· οὐ μή γάρ τοῖς ἐχθροῖς σου τό μυστήριον εἴπω· οὐ φίλημά σοι δώσω, καθάπερ ὁ ᾿Ιούδας· ἀλλ᾿ ὡς ὁ Λῃστής ὁμολογῳ σοι· Μνήσθητί μου Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΜΕΤΑΛΗΨΙΝ
Στίχοι προτρεπτικοί.
᾿Επάν δέ τύχῃς τῆς καλῆς μετουσίας
Τῶν ζωοποιῶν μυστικῶν δωρημάτων,
῞Υμνησον εὐθύς, εὐχαρίστησον μέγα.
Καί τάδε θερμῶς ἐκ ψυχῆς Θεῷ λέγε·
Δόξα σοι, ὁ Θεός, Δόξα σοι, ὁ Θεός,Δόξα σοι, ὁ Θεός.
Καί εὐθύς τάς ἑπομένας Εὐχαριστηρίους Εὐχάς.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε ὁ Θεός μου, ὅτι οὐκ ἀπώσω με τόν ἁμαρτωλόν, ἀλλά κοινωνόν με γενέσθαι τῶν ἁγιασμάτων σου κατηξίωσας. Εὐχαριστῷ σοι, ὅτι με τόν ἀνάξιον μεταλαβεῖν τῶν ἀχράντων σου καί ἐπουρανίων δωρεῶν κατηξίωσας. ᾿Αλλά, Δέσποτα φιλάνθρωπε, ὁ ὑπέρ ἡμῶν ἀποθανών τε καί ἀναστάς, καί χαρισάμενος ἡμῖν τά φρικτά ταῦτα καί ζωοποιά σου μυστήρια, ἐπ᾿ εὐεργεσίᾳ καί ἁγιασμῷ τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν, δός γενέσθαι ταῦτα κἀμοί εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος, εἰς ἀποτροπήν παντός ἐναντίου, εἰς φωτισμόν τῶν ὀφθαλμῶν τῆς καρδίας μου, εἰς εἰρήνην τῶν ψυχικῶν μου δυνάμεων, εἰς πίστιν ἀκαταίσχυντον, εἰς ἀγάπην ἀνυπόκριτον, εἰς πλησμονήν σοφίας, εἰς περιποίησιν τῶν ἐντολῶν σου, εἰς προσθήκην τῆς θείας σου χάριτος, καί τῆς σῆς βασιλείας οἰκείωσιν· ἵνα, ἐν τῷ ἁγιασμῷ σου δι᾿ αὐτῶν φυλαττόμενος, τῆς σῆς χάριτος μνημονεύω διαπαντός, καί μηκέτι ἐμαυτῷ ζῷ, ἀλλά σοί τῷ ἡμετέρῳ Δεσπότῃ καί εὐεργέτῃ. Καί οὕτω τοῦ τῇδε βίου ἀπάρας ἐπ᾿ ἐλπίδι ζωῆς αἰωνίου, εἰς τήν ἀΐδιον καταντήσω ἀνάπαυσιν, ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος, καί ἡ ἀπέραντος ἡδονή τῶν καθορώντων τοῦ σοῦ προσώπου τό κάλλος τό ἄρρητον. Σύ γάρ εἶ τό ὄντως ἐφετόν, καί ἡ ἀνέκφραστος εὐφροσύνη τῶν ἀγαπώντων σε, Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, καί σέ ὑμνεῖ πᾶσα ἡ κτίσις εἰς τούς αἰῶνας. ᾿Αμήν.
ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Δέσποτα Χριστέ ὁ Θεός, βασιλεῦ τῶν αἰώνων, καί δημιουργέ τῶν ἁπάντων, εὐχαριστῶ σοι ἐπί πᾶσιν, οἷς παρέσχου μοι ἀγαθοῖς, καί ἐπί τῇ μεταλήψει τῶν ἀχράντων καί ζωοποιῶν σου μυστηρίων. Δέομαι οὖν σου, ἀγαθέ καί φιλάνθρωπε· φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου, καί ἐν τῇ τῶν πτερύγων σου σκιᾷ· καί δώρησαί μοι ἐν καθαρῷ συνειδότι, μέχρις ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς, ἐπαξίως μετέχειν τῶν ἁγιασμάτων σου, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καί εἰς ζωήν αἰώνιον. Σύ γάρ εἶ ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, ἡ πηγή τοῦ ἁγιασμοῦ, ὁ δοτήρ τῶν ἀγαθῶν· καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ῾Αγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ᾿Αμήν.
ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΟΥ
῾Ο δούς τροφήν μοι σάρκα σήν ἑκουσίως,
ὁ πῦρ ὑπάρχων, καί φλέγων ἀναξίους,
μή δή καταφλέξῃς με, μή, πλαστουργέ μου·
μᾶλλον δίελθε πρός μελῶν μου συνθέσεις,
εἰς πάντας ἁρμούς, εἰς νεφρούς, εἰς καρδίαν.
Φλέξον δ᾿ ἀκάνθας τῶν ὅλων μου πταισμάτων·
ψυχήν κάθαρον, ἁγίασον τάς φρένας·
τάς ἰγνύας στήριξον, ὀστέοις ἅμα·
αἰσθήσεων φώτισον ἁπλῆν πεντάδα·
ὅλον με τῷ σῷ συγκαθήλωσον φόβῳ.
᾿Αεί σκέπε, φρούρει τε καί φύλαττέ με
ἐκ παντός ἔργου, καί λόγου ψοχοφθόρου.
῎Αγνιζε, καί κάθαρε, καί ρύθμιζέ με·
κάλλυνε, συνέτιζε, καί φώτιζέ με·
δεῖξόν με σόν σκήνωμα Πνεύματος μόνου,
καί μηκέτι σκήνωμα τῆς ἁμαρτίας·
ἵν᾿ ὡς σόν οἶκον, εἰσόδῳ κοινωνίας,
ὡς πῦρ με φεύγῃ πᾶς κακοῦργος, πᾶν πάθος.
Πρέσβεις φέρω σοι πάντας ἡγιασμένους,
τάς ταξιαρχίας τε τῶν ᾿Ασωμάτων
τόν Πρόδρομόν σου, τούς σοφούς ᾿Αποστόλους,
πρός τοῖς δέ, σήν ἄχραντον ἁγνήν Μητέρα·
ὧν τάς λιτάς, εὔσπλαχνε, δέξαι Χριστέ μου,
καί φωτός παῖδα, τόν σόν ἔργασαι λάτριν.
Σύ γάρ ὑπάρχεις ἁγιασμός, καί μόνος
ἡμῶν, ἀγαθέ, τῶν ψυχῶν, καί λαμπρότης,
καί σοί πρεπόντως, ὡς Θεῷ καί Δεσπότῃ,
δόξαν ἅπαντες πέμπομεν καθ᾿ ἡμέραν.
ΕΥΧΗ ΕΤΕΡΑ ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Τό Σῶμα σου τό ἅγιον, Κύριε ᾿Ιησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, γένοιτό μοι εἰς ζωήν αἰώνιον, καί τό Αἷμά σου τό τίμιον, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν. Γένοιτο δέ μοι ἡ εὐχαριστία αὕτη εἰς χαράν, ὑγείαν καί εὐφροσύνην· καί ἐν τῇ φοβερᾷ καί δευτέρᾳ ἐλεύσει σου ἀξίωσόν με τόν ἁμαρτωλόν στῆναι ἐκ δεξιῶν τῆς σῆς δόξης, πρεσβείαις τῆς παναχράντου σου Μητρός, καί πάντων σου τῶν ῾Αγίων. ᾿Αμήν.
ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, τό φῶς τῆς ἐσκοτισμένης μου ψυχῆς, ἡ ἐλπίς, ἡ σκέπη, ἡ καταφυγή, ἡ παραμυθία, τό ἀγαλλίαμά μου, εὐχαριστῷ σοι, ὅτι ἠξίωσάς με τόν ἀνάξιον κοινωνόν γενέσθαι τοῦ ἀχράντου Σώματος καί τοῦ τιμίου Αἵματος τοῦ Υἱοῦ σου. ᾿Αλλ᾿ ἡ τεκοῦσα τό ἀληθινόν φῶς, φώτισόν μου τούς νοητούς ὀφθαλμούς τῆς καρδίας· ἡ τήν πηγήν τῆς ἀθανασίας κυήσασα, ζωοποίησόν με τόν τεθανατωμένον τῇ ἁμαρτίᾳ· ἡ τοῦ ἐλήμονος Θεοῦ φιλεύσπλαχνος Μήτηρ, ἐλέησόν με, καί δός κατάνυξιν καί συντριβήν ἐν τῇ καρδίᾳ μου, καί ταπείνωσιν ἐν τοῖς διανήμασί μου, καί ἀνάκλησιν ἐν ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν λογισμῶν μου. Καί ἀξίωσόν με, μέχρι τελευταίας μου ἀναπνοῆς, ἀκατακρίτως ὑποδέχεσθαι τῶν ἀχράντων Μυστηρίων τόν ἁγιασμόν, εἰς ἴασιν ψυχῆς τε καί σώματος· καί παράσχου μοι δάκρυα μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, εἰς τό ὑμνεῖν καί δοξάζειν σε πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου. ῞Οτι εὐλογημένη καί δεδοξασμένη ὑπάρχεις εἰς τούς αἰῶνας. ᾿Αμήν.
Εἶτα ὁ ῾Ιερεύς ἀποδυσάμενος τήν ἱερατικήν του στολήν λέγει·
Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατά τό ῥῆμα σου, ἐν εἰρήνῃ· ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων τῶν λαῶν· φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν, καί δόξαν λαοῦ σου ᾿Ισραήλ.
Εἶτα λέγει, τό Τρισάγιον κ. λ. π., τό ᾿Απολυτίκιον τοῦ ῾Αγίου τῆς ἡμέρας καί τό Θεοτοκίον, τοῦ Ναοῦ καί τοῦ ἱεροῦ Χρυσοτόμου.
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τήν οἰκουμένην ἐφώτισεν· ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυρούς ἐναπέθετο· τό ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. ᾿Αλλά σοῖς λόγοις παιδεύων, πάτερ ᾿Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Τό Κοντάκιον τοῦ Χρυσοστόμου.
Ἐκ τῶν οὐρανῶν ἐδέξω τήν θείαν χάριν, καί διά τῶν σῶν χειλέων πάντας διδάσκεις, προσκυνεῖν ἐν Τριάδι τόν ἕνα Θεόν, ᾿Ιωάννη Χρυσόστομε, παμμακάριστε, ὅσιε. ᾿Επαξίως εὐφημοῦμέν σε· ὑπάρχεις γάρ καθηγητής, ὡς τά θεῖα σαφῶν.
Καί τό·
Οὐρανός πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία, ἀνεδείχθη ἅπαντας φωταγωγοῦσα τούς πιστούς, ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν. Τοῦτον τόν Οἶκον στέρωσον, Κύριε.
Κύριε, ἐλέησον (ιβ΄). Δόξα. Καί νῦν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ..... Καί ποιεῖ τήν ᾿Απόλυσιν ὡς συνήθως, εἶτα ἀσπάζεται τήν ἁγίαν Τράπεζαν καί λέγει τό·
Δι᾿εὐχῶν..... καί ἐξέρχεται ἐκ τοῦ Ναοῦ.
Θείες Λειτουργίες εβδομάδος
Κυριακή 28/7
Λαμπρὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στὴν περιοχὴ Κρύα Ἰτεῶν Πατρῶν
Καντε κλικ στη φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Ἐτελέσθησαν τὰ θυρανοίξια στὸν νεόδμητο Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου στὰ Κρύα Ἰτεῶν
Καντε κλικ στη φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
συνταγή για Πρόσφορο
Καντε κλικ στο πρόσφορο και διαβάστε
Πώς θα βρείτε το Ναό μας
Ασματική Ακολουθία Οσίου Πατρός Αντωνίου του Μεγάλου
Καντε κλικ στην εικόνα για να την κατεβάσετε
Ασματική Ακολουθία Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους
Καντε κλικ στην εικόνα για να την κατεβάσετε