Mέσα σέ κλῖμα κατάνυξης καί συγκίνησης, τελέστηκε τήν Κυριακή 6.2.2022 τό μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τοῦ ἀοιδίμου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, μέ τήν συμπλήρωση 179 ἐτῶν ἀπό τήν κοίμησή του, πού συνέβη στίς 4 Φεβρουαρίου 1843.

          Τῆς Θείας Λειτουργίας, στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν καί στό Ἱερό Μνημόσυνο προέστη ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος ἀνεφέρθη στόν μεγάλο Ἀρχιστράτηγο καί πρωτεργάτη τῆς ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος μας.

          Τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἀνδρός, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος, ἦταν:

          •Ἡ βαθειά του πίστη στό Θεό καί ἡ εὐλάβειά του.

          •Ἡ μέχρι θυσίας ἀγάπη του γιά τήν Πατρίδα.

          •Ἡ συγχωρητικότητα μέσα ἀπό τήν καρδιά του, γιά ὃσους τόν ἐπίκραναν, ἐφόνευσαν ἀκόμα καί τό παιδί του, τόν κατηγόρησαν ἂδικα σέ δίκη στημένη, πού ἒμεινε στήν ἱστορία.

          •Ἡ  ἀκραία αὐστηρότητά του καί ἡ μηδενική ἀνεκτικότητα ἒναντι τῶν προσκυνημένων καί ἡ παραδειγματική τιμωρία τους.

          Γιά κάθε ἓνα ἀπό αὐτά τά χαρακτηριστικά ἀνέφερε συγκεκριμένα γεγονότα καί περιστατικά, πρός ἐπίρρωσιν τῶν λεγομένων του. Γεγονότα πού εἶναι καταγεγραμμένα ἀπό τήν ἱστορία καί συμπλήρωσε ὁ Σεβασμιώτατος:

          «...Μόνο ἒτσι μέ τέτοια δύναμη ψυχῆς, μέ τέτοιους ἀνθρώπους, μέ τέτοιο μεγαλεῖο ψυχῆς ἐλευθερώθηκε ἡ Ἑλλάδα.

          Ἡ μορφή τοῦ θρυλικοῦ Γέρου τοῦ Μωρηά, πρέπει νά ἐμπνέῃ διαχρονικά τούς Ἓλληνες, γιά τήν διατήρηση τῶν ἱερῶν καί ὁσίων τοῦ Γένους μας, γιά τήν διαφύλαξη ἀτόφιας τῆς ματωμένης παρακαταθήκης καί τῆς λευτεριᾶς πού τήν λίπαναν τῶν Ἑλλήνων τά κόκκαλα τά ἱερά.

          Ἡ κληρονομιά πού μᾶς ἂφησε ὁ Κολοκοτρώνης, εἶναι μεγάλη εὐθύνη γιά τό μέλλον τῆς Πατρίδος μας, γιά τά ἰδανικά μας, τήν ἰδιοπροσωπία μας, γιά τά παιδιά μας.

          Μέ τήν ὁμόνοια καί ὁμοψυχία ὁδηγήθηκαν οἱ Ἓλληνες, σέ νίκες καί ἒγραψαν σελίδες δόξης γιά τήν Πατρίδα μας καί γιά τόν κόσμο ὁλόκληρο. Ἡ διχόνοια ὡδήγησε σέ θρήνους καί καταστροφές τόν τόπο μας.

          Ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν πορεία τῆς Πατρίδος μας στόν χρόνο καί στήν ἱστορία, εἶναι νά γνωρίσουν τά παιδιά μας, τήν πατρογονική δόξα, τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες ἐκ πηγῶν ἀψευδῶν καί ὂχι ἀπό ἱστορία παραχαραγμένη ἢ ἀλλοιωμένη, ὡς δυστυχῶς, συνέβη κατά τίς τελευταῖες δεκαετίες...»   

          Ἐπίσης ἀνέγνωσε ἀποσπάσματα ἀπό τήν ἀπολογία τῆς  δίκης τοῦ Κολοκοτρώνη καί ἀπό τήν ὁμιλία του πρός τούς μαθητάς στήν Πνύκα.

          Στό τέλος ἐψάλη ὁ Ἐθνικός Ὓμνος.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.