† Μητροπολίτου Πατρῶν κυρού Νικοδήμου

«Δυσωπῶ, Παρθένε, λυτρωθῆναί με τῶν δεινῶν». – «Διάσωσον ἀπό κινδύνων τούς δούλους σου, Θεοτόκε». – «Λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ κινδύνων,Θεοτόκε ἁγνή».

Οἱ κίνδυνοι καί τά διάφορα δυσάρεστα εἶναι πολλά εἰς τήν ζωήν τοῦ ἀνθρώπου. Διά τοῦτο καί πολλά ἀπό τά τροπάρια τῆς Παρακλήσεως ὁμιλοῦν περί κινδύνων καί δεινῶν, πρός ἀποφυγήν τῶν ὁποίων ἐπικαλοῦνται τήν θείαν βοήθειαν διά τῆς μεσιτείας τῆς Θεοτόκου.

«Προστασία τῶν χριστιανῶν ἀκαταίσχυντε, μεσιτεία πρός τόν Ποιητήν ἀμετάθετε… πρόφθασον ὡς αγαθή εἰς τήν βοήθειαν ἡμῶν … καί σπεῦσον εἰς ἱκεσίαν ἡ προστατεύουσα ἀεί, Θεοτόκε, τῶν τιμώντων σε».

Ἀλλ’ ἂς ἴδωμεν ἀναλυτικώτερον τά αἰτήματα τῆς Παρακλήσεως περί προστασίας ἀπό δεινῶν καί κινδύνων.

1.Ἐν πρώτοις, εἰς τήν σκέψην τοῦ ὑμνωδοῦ παρίσταται ὁ ἄνθρωπος ζητῶν ἕνα στήριγμα ἀσφαλές, μέ δύναμιν ὑπεράνθρωπον. Διότι μόνος του ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀνίσχυρος ν’ ἀνταπεξέλθῃ εἰς τούς διαφόρους σοβαρούς κινδύνους πού τόν ἀπειλοῦν. Ἒχομεν βεβαίως εἰς τήν διάθεσην μας πολλά ἀνθρώπινα μέσα. Ἀλλά δέν εἶναι ἀρκετά νά μάς βοηθήσουν ἀποτελεσματικῶς, ὅταν ὁ κίνδυνος εἶναι μέγας, μία θεομηνία, ἕνας σεισμός κ.λπ. Διά τοῦτο ὁ πιστός ζητεῖ, πρό παντός, νά μή ἀφεθῇ εἰς μόνην τήν ἀνθρωπίνην βοήθειαν.

«Μή καταπιστεύσῃς ἀνθρωπίνῃ προστασίᾳ, Παναγία Δέσποινα…». Παρακαλεῖ τήν Παναγίαν νά τοῦ συμπαρασταθῇ μέ τήν βοήθειαν Της, νά τοῦ ἐξασφαλίσῃ τήν ἄνωθεν προστασίαν καί σκέπην, καί νά μή τόν ἀφήσῃ μέ μόνα τά ἀνθρώπινα μέσα καί μέ ἀνθρώπινην ἁπλῶς προστασίαν. Οἱ χριστιανοί δέ πού αἰσθάνονται ὅτι εἶναι ὑπό τήν κραταιάν σκέπην τῆς Παναγίας, ἔχουν τό αἴσθημα τῆς ἀσφαλείας, ἔχουν στήριγμα ἰσχυρόν καί ἐλπίδα βεβαίαν εἰς ὅ,τι τούς συμβῇ. Καί τό διακηρύσσουν ψάλλοντες·

«Οἱ ἐλπίδα καί στήριγμα καί τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον κεκτημένοι Σε, Πανύμνητε, δυσχερείας πάσης ἐκλυτρούμεθα».

Ἐπέτυχε βεβαίως ὁ ἄνθρωπος πολλάς προόδους διά τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνικῆς του. Ἐφευρέσεις σωτήριοι, ἀνακαλύψεις θαυμασταί, φάρμακα εὐεργετικά, καί διάφορα ἀντίδοτα προστατευτικά κατά τῶν κινδύνων. (Σήμερον ἀναζητεῖ καί τήν… ἀντιπυρηνικήν κάλυψιν, ἐπι ματαίῳ ἴσως). Ματαίως πάντως καί ἀλαζονικῶς ἐκόμπασαν ὅσοι διεκήρυξαν ὅτι εἶναι δῆθεν -ἢ θά γίνῃ- αὐτάρκης ὁ ἄνθρώπος δι’ ἰδίων μέσων. Ἕνας σεσμός (ἢ ἕνα μικρόβιον) ἀρκεῖ ν’ ἀποδείξῃ ὅτι εἶναι πύργος Βαβέλ τοῦτο.

2.Μεταξύ τῶν διαφόρων κινδύνων προέχουσι βεβαίως οἱ κίνδυνοι οἱ ἀπειλοῦντες τήν ζωήν μας. Καί ἡ παράκλησις ἀπευθύνει ἐξαιρέτως δι’ αὐτούς δεήσεις πρός τήν Παναγίαν.

«Προστασίαν καί σκέπην ζωῆς ἐμῆς τίθημι…».

«Προστάτιν Σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι καί φρουράν ἀσφαλεστάτην, Παρθένε».

Τί εἶναι ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ; Ἕνα βῆμα τήν χωρίζει ἀπό τόν θάνατο. Βγαίνομεν τό πρωΐ από τό σπίτι μας , καί δέν εἶναι βέβαιον ὅτι θά ἐπιστρέψωμεν. Ἀνεξαρτήτως ἡλικίας, ἀδιακρίτως πλούτου ἢ πτωχείας καί κοινωνικῆς θέσεως. Διά τοῦτο ἔχωμεν ἀνάγκην νά εὑρισκώμεθα πάντομε εἰς ἐπαφήν μέ τόν Θεόν, διά νά ἔχωμεν τήν βοήθειαν καί τήν προστασίαν Του, καί διά νά εἶναι ἡ ζωή μας ἀπολύτως ἐξηρτημένη ἀπό Αὐτόν. «Ἐν αὐτῷ γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν». Ὅταν δέ ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου εἶναι τοποθετημένη ἐπί τῆς γραμμῆς τοῦ θείου θελήματος σταθερῶς καί ἀμετακινήτως, τότε ἡ ἀσφάλεια εἶναι πλήρης, διότι δέν ὑπάρχει πλέον θάνατος, ἀλλά «μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν».

3.Ἡ ζωή ἔχει τούς ἀγῶνας της καί τάς τρικυμίας της. Ὁ ἀγωνιστής, ὅταν μάχεται, ἔχει ἀνάγκην νά προστατεύεται ἀπό κάποιο τεῖχος ἀσφαλείας. Καί ὁ κλυδωνιζόμενος εἰς τό τρικυμῶδες πέλαγος ἐπιζητεῖ τόν λιμένα, διά νά εὕρῃ τήν γαλήνην καί τήν ἀσφάλειάν του.

Ἀπό τῆς ἀπόψεως αὐτῆς ἡ παράκλησις ἀπευθύνει πρός τήν Παναγίαν χαρακτηριστικάς φράσεις· Ὁ ἀγωνιστής χριστιανός Τήν θεωρεῖ:

«Τεῖχος ἀπροσμάχητον».
«Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα».
«Καί πύργον ἀσφαλείας».

Καί οἱ ἀντιμετωπίζοντες τάς διαφόρους τρικυμίας τοῦ βίου Τήν βλέπουν ὡς λιμένα.

«Λιμήν καί προστασία τῶν σοί προσφευγόντων γενοῦ, Παρθένε, καί τεῖχος ἀκράδαντον, κααφυγή τε καί σκέπη καί ἀγαλλίαμα».

Διά των φράσεων αὐτῶν διακηρύσσεται τοῦτο τό χριστιανικόν φρόνημα· ὅτι εἰς ὅλας τάς περιπετείας τοῦ βίου ὁ χριστιανός δέν μένει ἀβοήθητος. Καί εἶναι πολύτιμον, ὅταν παλαίωμεν πρός τά δεινά καί τάς συμφοράς πού μᾶς εὑρίσκουν, νά γνωρίζωμεν ὅτι δέν εἴμεθα μόνοι, καί ὅτι θά φθάσωμεν καί εἰς τόν λιμένα.

Πῶς λοιπόν νά μή στρέφεται ἱκετευτικῶς, ἀλλά καί μέ πεποίθησην, ἡ εὐσεβής ψυχή πρός τήν Παναγίαν, διά νά Τῆς εἴπῃ·

«Πρεσβεία θερμή καί τεῖχος ἀπροσμάχητον… τοῦ κόσμου καταφύγιον… ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἡμᾶς…».

Ἐκτείνουσα δέ τήν προστασίαν Σου εἰς ἡμᾶς καί κατά τούς (προαναπτυχθέντας) πνευματικούς κινδύνους,

«ὦ Δέσποινα καί νῦν ἡμᾶς τῶν παθῶν καί κινδύνων διάσωσον».

Μακαριστού Μητροπολίτου Πατρῶν Νικοδήμου Μηνύματα Δεκαπενταυγούστου

Επιμέλεια

Ελένη Παπαδάμου

πτυχ.Νευρολογίας

πηγή:evaggelismostheotokou.gr