Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: "Και τί θα κάνουμε τόσα χρόνια στον παράδεισο; Δε θα βαρεθούμε;"

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

"Και τί θα κάνουμε τόσα χρόνια στον παράδεισο; Δε θα βαρεθούμε;"

00:12 | |

Πώς θα περνάμε στον ουρανό, κοντά στο Θεό, στο Χριστό, συντροφιά με τους αγίους; Η Αγία Γραφή συχνά κάνει λόγο για τη Βασιλεία των Ουρανών. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει στην Αποκάλυψη: «Μακάριοι οι νεκροί που από τώρα πεθαίνουν εν Κυρίω. Ναι, λέει το Πνεύμα, για να αναπαυθούν από τους κόπους τους» (ιδ΄ 13). Το μακαρισμό αυτό θα έπρεπε να το δούμε σε σχέση με έναν επόμενο: «Μακάριοι είναι όσοι έχουν κληθεί στο γλέντι του γάμου του Αρνίου» (ιθ΄ 9).

Και οι δύο μακαρισμοί αναφέρονται στην κατάσταση που θα επικρατεί στη Βασιλεία των Ουρανών. Στον ένα γίνεται λόγος για την ανάπαυση, που θα αισθανθούν οι δίκαιοι, από τους κόπους, τις δοκιμασίες και τις θλίψεις. Και στον άλλο έχουμε ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Η Βασιλεία των Ουρανών που επιφυλάσσει ο Θεός στους εκλεκτούς, σ’ αυτούς που ανταποκρίνονται στο προσκλητήριο της αγάπης Του, δεν είναι απλή ανάπαυση. Δεν είναι απουσία δεινών. Δεν είναι ουδέτερη κατάσταση.

Η ανάπαυση των δικαίων θα είναι μετοχή και συμμετοχή στην απερίγραπτη χαρά του ουρανού. Συμμετοχή στο «γλέντι του γάμου του Αρνίου». Στον επουράνιο Ιερουσαλήμ, ανάμεσα σε μυριάδες αγγέλους, που πανηγυρίζουν και σκορπίζουν τη χαρά, μαζί με όλους τους «καταγραμμένους στον ουρανό» (Εβρ. ιβ΄ 23). Στα αγαθά «που μάτι δεν τα είδε και αφτί δεν τα άκουσε και στην καρδιά του ανθρώπου δεν ανέβηκε, αυτά που ετοίμασε ο Θεός γι’ αυτούς που τον αγαπούν» (Α΄ Κορ. β΄ 9).

Εκεί η ψυχή βρίσκει το πλήρωμα της ευτυχίας της, την εκπλήρωση όλων των όμορφων πόθων της. Δε ζει σε κατάσταση παθητικής ακινησίας. Δεν έχουμε βουδιστικό Νιρβάνα, ούτε τα Ηλύσια Πεδία της αρχαιότητας, ούτε τους υλιστικούς Παραδείσους του Ισλάμ. «Αυτοί που καταξιώθηκαν να γευτούν τον αιώνα εκείνο και την εκ νεκρών ανάσταση… ισάγγελοι είναι και υιοί του Θεού, αφού είναι υιοί της αναστάσεως» (Λουκ. κ΄ 35-36).

Να, η ζωή μας, να, το έργο μας στη Βασιλεία των Ουρανών. Οι άνθρωποι γίνονται ισάγγελοι, όμοιοι με τους αγγέλους και αναλαμβάνουν το ίδιο έργο των αγγέλων κοντά στο θρόνο του Θεού. Οι άγγελοι αντλούν τη μακαριότητά τους από τη θέση τους και το έργο τους κοντά στο Θεό, ατενίζοντας τη δόξα Του. Και για όλες τις ψυχές ισχύουν τα λόγια του Ψαλμωδού, όταν με αγαλλίαση έλεγε, «θα χορτασθώ, όταν θα δω τη δόξα σου» (Ψαλμός ιστ΄ 15).

Το άπειρο μεγαλείο του Θεού τούς κάνει να μεταπηδούν από έκπληξη σε έκπληξη. Και η αγγελική δοξολογία είναι το φυσικό επακόλουθο της ωραίας και μακαρίας ζωής, που ζουν κοντά στο Θεό.

Υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να ζει κανείς αδιάκοπα μέσα σε ατμόσφαιρα απέραντης αγάπης; Αν αισθάνεται κανείς αγαλλίαση κοντά σε ανθρώπους πηγαίας και ειλικρινούς αγάπης, ποια μακαριότητα θα αισθανθεί κοντά στην αστείρευτη Πηγή της αγάπης, το Θεό;

Οι άγιοι που ζούσαν την αγάπη του Θεού και στη γη αυτή, δεν την αντάλλαζαν ούτε με όλους τους θησαυρούς. Εκεί στη Βασιλεία των Ουρανών, που δε θα βλέπουν «μπερδεμένα σαν μέσα από αντανάκλαση», αλλά θα ατενίζουν «πρόσωπο προς πρόσωπο» τη δόξα του Θεού και θα δέχονται την αγάπη Του, σαν αναγεννημένοι «υιοί της αναστάσεως» , ποιος θα μπορούσε να περιγράψει τη μακαριότητά τους.

Αυτή την υπόσχεση έδωσε ο Κύριος σε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές, λίγο προ του σταυρικού πάθους στους μαθητές Του. Να τι τους διαβεβαίωσε: Εσείς που μείνατε κοντά μου και οι δοκιμασίες δε σας κλόνισαν, για την αφοσίωσή σας, σας υπόσχομαι «να τρώτε και να πίνετε στο τραπέζι μου στη βασιλεία μου» (Λουκ. κβ΄ 30).

Υπογραμμίζει την τιμή που επιφυλάσσει στους εκλεκτούς. Προνομιακή η θέση τους κοντά Του: «Οι συνδαιτυμόνες του βασιλιά θεωρούνται οι πρώτοι από όλους» (Θεοφύλακτος). Πολλοί μπορούν να επικοινωνούν και να αναστρέφονται τους άρχοντες. Αλλά μόνο οι περισσότερο οικείοι συντρώγουν μαζί τους. Μια τέτοια ιδιαίτερη τιμητική θέση επιφυλάσσει ο Χριστός στους μαθητές Του.

Παραβολικές εικόνες για να ψηλαφήσουμε κάπως τους ασύλληπτους πνευματικούς κόσμους. Το ζήτημα που θα έπρεπε να μας απασχολεί περισσότερο δεν είναι η κατάσταση, αλλά η κατάκτηση της Βασιλείας των Ουρανών. Με πόσο πόθο άφηνε την ψυχή του να το εκφράσει ο άγιος Ηλίας Μηνιάτης: «Ω παράδεισε, παράδεισε! Εμείς μπορούμε να σε κερδίσουμε, μα εμείς δεν μπορούμε να σε καταλάβουμε».

πηγή:stomenkalosstomenmetafovoutheou.blogspot.gr