Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Τι έφταιξε ο γέροντας Ευθύμιος;

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Τι έφταιξε ο γέροντας Ευθύμιος;

13:51 | Ανώνυμος |

PDF

Τoῦ Βασίλειου Εὐσταθίου

Δρ. Φυσικοῦ, πτ. Θεολογίας (Τμ.Κοιν.Θ.ΕΚΠΑ)

Ὁ γέροντας Εὐθύμιος στὴν Καψάλα Ἁγίου Ὄρους δημοσίευσε στὶς 14 Ἀπριλίου ἕνα κείμενο μὲ ἀφορμὴ τὸν κορωνοϊό καὶ τὰ μέτρα γι’ αὐτόν.

Αὐτό, δηλαδὴ τὸ νὰ δημοσιεύσει κείμενο, συνέβη πρώτη φορά, καθὼς τοῦ τὸ ἐπέβαλε ἡ ἀνάγκη, ὅπως ὁ ἴδιος ἐξηγεῖ, γιὰ νὰ μὴν προκύψει ζημιά, ἀπὸ διάφορες φήμες ποὺ ἀκούγονταν ὅτι εἶπε τὸ ἕνα ἤ τὸ ἄλλο ἐπὶ τοῦ θέματος, χωρὶς ὅμως νὰ ἀνταποκρίνονται ἐπακριβῶς στὸ τὶ πραγματικὰ ἔχει πεῖ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ προκύπτει σύγχυση («κάποιοι ἀνεύθυνα καὶ ψευδῶς διέδωσαν», «χωρίς τὴν ἄδειά μου ἀνήρτησαν συζητήσεις μου μὲ ἀνακριβεῖς καὶ ἀντικρουόμενες ἀπόψεις μου»).

Ἐπίσης, ἐξηγεῖ ξεκάθαρα ὅτι ὅσα δημοσιεύει εἶναι προσωπική του ἄποψη καὶ δὲν ἔχει τὴν διάθεση νὰ τὴν ἐπιβάλλει σὲ ἄλλους («ἐντελῶς προσωπική, χωρίς διάθεση νὰ τὴν ἐπιβάλλω καὶ σὲ ἄλλους»).

Στὴν συνέχεια λοιπὸν γράφει ὅτι ἡ Ἐκκλησία μὲ τὰ μέτρα ποὺ τῆς ἐπιβλήθηκαν ἀπὸ τὴν Πολιτεία ταπεινώθηκε, ἀποδυναμώθηκε καὶ δεσμεύτηκε.

Γράφει ἐπίσης τὸ γνωστὸ στοὺς πάντες ὅτι «Παλαιώτερα σὲ παρόμοιες περιπτώσεις θανατηφόρων ἐπιδημιῶν τελοῦσε ἁγιασμοὺς καὶ ἔκανε λιτανεῖες ἱερῶν εἰκόνων καὶ ἁγίων λειψάνων» καὶ μὲ τὴν κοινὴ λογική, ἀλλὰ καὶ πίστη διερωτάται: «Γιατὶ καὶ σήμερα νὰ μὴν γίνωνται αὐτά;

«Μή οὐκ ἰσχύει ἡ χείρ Κυρίου» νὰ μᾶς βοηθήση καὶ σήμερα;». Καὶ στὴν συνέχεια παραθέτει ἕνα θαῦμα τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους.

Μετὰ ἐπαναλαμβάνει αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει σὲ ἐπίσημη ἐπιστολή του στὴν Ὑπουργὸ καὶ στὴν Κυβέρνηση καὶ ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος ὅτι «Οὔτε ὁ Διοκλητιανός, οὔτε οἱ Τοῦρκοι, οὔτε οἱ κομμουνιστές στὴν Ρωσσία, οὔτε οἱ Γερμανοὶ στὰ χρόνια τῆς κατοχῆς κατάφεραν νὰ παύσουν τὴν θεία Λειτουργία καὶ τὴν προσέλευση τῶν πιστῶν γιὰ τὴν θεία Κοινωνία».

Καὶ φέρνει τὸ παράδειγμα ἄλλων χωρῶν: «τὴν ἴδια ὥρα ποὺ ἐδῶ ὅλα σιωποῦν ἀπὸ φόβο, στὶς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες τῆς Σερβίας, Βουλγαρίας καί Γεωργίας γίνεται ἡ λατρεία ἀπρόσκοπτα, οἱ ναοὶ εἶναι ἀνοιχτοί, τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία καὶ δὲν φοβοῦνται οἱ πιστοὶ μὴν προσβληθοῦν ἀπὸ τὸν ἰό».

Συνεχίζει γράφοντας γιὰ τὴν ἀντισυνταγματικότητα τῶν μέτρων ἐπὶ τῆς ὁποίας ἀρθρογράφησε ἐπανειλημμένα ὁ καθηγητῆς Δρ. Κυριάκος Κυριαζόπουλος, κατοχυρωμένα μὲ πλήρη σειρὰ ἀδιάσειστων ἐπιχειρημάτων, ἐνῶ τονίζει καὶ τῶν ἀρνητικὸ ρόλο τῶν συστημικῶν ΜΜΕ.

Καὶ καταλήγει ὅτι ναὶ μὲν πρέπει νὰ προστατέψουμε τὴν δική μας ὑγεία καὶ τῶν ἄλλων, ὅμως χωρὶς νὰ φοβόμαστε, γιατί «στὴν κατάσταση τοῦ φόβου ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σκεφθῆ καὶ νὰ ἐνεργήση λογικὰ καὶ διακριτικά».

Καὶ ἔδωσε ἕνα παράδειγμα μὲ τὸν Ἅγιο Παΐσιο, ποὺ ἄν καὶ δὲν ἐπρόκειτω γιὰ ἐπιδημία, ἀλλὰ γιὰ τὴν ραδιενέργεια μετὰ τὸ πυρηνικὸ ἀτύχημα στὸ Τσερνομπίλ, εἶχε πεῖ «νὰ κάνωμε τὸν σταυρό μας καὶ νὰ τρῶμε ἄφοβα, δίνοντας ὁ ἴδιος πρῶτος τὸ παράδειγμα».

Καὶ προσθέτει «Ἄν ζοῦσε σήμερα εἶναι ἀδιανόητο νὰ τὸν βλέπαμε μὲ μάσκα καὶ γάντια, νὰ ἔχη στὴν τσέπη του τὸ μπουκάλι μὲ τὸ οἰνόπνευμα καὶ νὰ ἀποφεύγη τοὺς ἀνθρώπους ἤ νὰ τοὺς μιλᾶ ἀπὸ ἀπόσταση».

Προφανῶς ἐδῶ ὁ γέροντας Εὐθύμιος δὲν ἐννοεῖ νὰ μὴν φοράμε μάσκα καὶ γάντια, ἀλλὰ ὅτι ἄν ὁ Ἅγιος ζοῦσε τώρα, δὲν θὰ τὸ ἔκανε αὐτό.

Καὶ γράφει ὅτι ἄν ζοῦσε σήμερα θὰ ἐλυπόταν γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν. Ἀλήθεια ὑπάρχει κανένας ἁπλὸς πιστὸς ποὺ πιστεύει ὅτι ἅν ζοῦσε ὁ Ἅγιος σήμερα θὰ χαιρόταν γιὰ τὸ κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν; Εἶναι δυνατόν;

Μετὰ ὁ γέροντας Εὐθύμιος ἀναφέρεται στὸ θέμα τοῦ ἐμβολίου, ὅπου γράφει: «Ἐμεῖς ἀρνούμαστε νὰ κάνωμε τὸ ἐμβόλιο. Ὅποιος φοβᾶται, ἄς κάνη ὅσα ἐμβόλια θέλει, ἀλλὰ νὰ γνωρίζη ὅτι μπορεῖ νὰ ἔχη ἀπρόβλεπτες βαρειὲς παρενέργειες» καὶ δίνει μερικὰ παραδείγματα.

Τὶ λάθος λέει; Ὑπάρχει κανεῖς ποὺ νὰ μὴν γνωρίζει ὅτι τὰ ἐμβόλια μπορεῖ νὰ ἔχουν καὶ παρενέργειες; Πόσα καὶ πόσα δὲν λέγονται γι’ αὐτό, γιατὶ πολλὰ ἔχουν γίνει.

Μπορεῖ νὰ ἔχουν παρενέργεια σὲ κάποιον, ἤ μπορεῖ, καὶ εἶναι τὸ πιὸ πιθανόν, νὰ μὴν ἔχουν. Δὲν λέει κάτι ἄλλο ὁ γέροντας, οὔτε καὶ ἐπιβάλλεται σὲ κανέναν νὰ μὴν κάνει τὸ ἐμβόλιο. Ἁπλὰ ὅμως θέλει νὰ τονίσει αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι αὐτονόητο γιὰ κάθε πιστό: «Ἄν δέν φυλάξη ὁ Θεός, τὶ μποροῦν νὰ κάνουν τὰ ἐμβόλια καί τά φάρμακα;» καὶ προσθέτει «Ἐμεῖς ἔχομε ἀνώτερα ἐμβόλια καὶ «φάρμακα ἀθανασίας», τὰ ἅγια Μυστήρια.

Γιατροὺς δοκιμασμένους καὶ εἰδικοὺς γιὰ τὸν ἰό, τὸν ἅγιο Χαράλαμπο, τὸν ἅγιο Βησσαρίωνα Δουσίκου, ποὺ εἶναι γιὰ τὴν πανώλη καὶ τόσους ἄλλους Ἁγίους».

Ὡς τελευταῖο πράγμα ἀναφέρεται σὲ αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο ὑπάρχει ἕνας κατακλυσμὸς ἄρθρων ἀπὸ πολλὲς πλευρὲς γιὰ τὸ τὶ κρύβεται πίσω ἀπὸ τὸν κορωνοϊό, ὡς πρὸς τὸ πῶς μποροῦν οἱ «ἀρμόδιοι» νὰ ἐκμεταλλευτοῦν τὴν περίσταση, ποὺ προκλήθηκε ἀπὸ αὐτόν: «Κορυφαῖοι γιατροί καί ἐπιστήμονες ἐπισημαίνουν ὅτι αὐτὰ ποὺ γίνονται εἶναι τὲστ πειθαρχίας γιὰ νὰ χειραγωγοῦν τοὺς ἀνθρώπους ἐκεῖ ποὺ θέλουν».

Καὶ γράφει συγκεκριμένα παραδείγματα πολιτικῶν ποὺ τὸ ἀποδεικνύουν ξεκάθαρα μὲ ὅσα ὑποστηρίζουν δημοσίως: «Ἡ πανδημία τοῦ κορονοϊοῦ ἀνέδειξε τὴν ἀνάγκη μιᾶς παγκόσμιας δημοκρατικῆς διακυβέρνησης» (Γιώργος Παπανδρέου) καί «νὰ ἔχη ὁ κάθε ἄνθρωπος ἕνα μικροτσὶπ γιὰ νὰ ἔχη βιομετρικὰ δεδομένα σὲ σχέση μὲ τὸν ἰὸ ἤ μὲ ἄλλες ἐπιδημικὲς μετρήσεις» (Εὐάγγελος Βενιζέλος), καταλήγοντας «Αὐτούς τούς ἀνθρώπους πού μᾶς ὑποδούλωσαν στούς ξένους δανειστές καί τώρα μᾶς ὁδηγοῦν στήν σκλαβιά τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι δυνατόν νά τούς ἐμπιστευθοῦμε;».

Ἐδῶ ἄς προσέξουμε ἰδιαίτερα τὸ λόγο τοῦ πατρός Εὐθυμίου. Ταιριάζει ἤ δὲν ταιριάζει μὲ τὸ λόγο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου;

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος δὲν μᾶς ἔχει μιλήσει γιὰ τοὺς ἔσχατους καιροὺς καὶ μᾶς ἔχει ἀφήσει ἱερὰ παρακαταθήκη, ὄχι μόνο νὰ μὴν σφραγιστοῦμε, ἀλλὰ οὔτε κὰν νὰ δεχθοῦμε ταυτότητα, ἄν αὐτὴ ἔχει πάνω τὸν ἀριθμὸ τοῦ Ἀντιχρίστου;

Καὶ ἀναφέρει ὁ γέροντας καὶ τὶ εἶχε πεῖ ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιὰ τὶς μελλοντικὲς δυσκολίες: «Μόνο μὲ καλὴ πνευματικὴ ζωὴ θὰ τὰ βγάλωμε πέρα».

Ἐδῶ εἰδικὰ θέλουμε νὰ σχολιάσουμε, ὅτι πρῶτον ἀπὸ ὅλους αὐτὸν τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Παϊσίου πρέπει νὰ τὸν ἔχουμε σήμερα, ὅπως τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο.

Καὶ καταλήγει ὁ γέροντας τῆς Καψάλας: «Ἐπέτρεψε ὁ Θεός γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας αὐτήν τήν μεγάλη δοκιμασία. Ἔχομε ἀνάγκη ἀπό εἰλικρινῆ μετάνοια, ὑπομονὴ ἀνεξάντλητη καὶ προσευχὴ ἀδιάλειπτη, ἡ ὁποία ἐνισχύει τὴν Πίστη μας».

Δὲν μιλάει σωστά, οὐσιαστικὰ καὶ πατερικὰ ἐδῶ; Καὶ κλείνει μὲ τὶς ἁγίες εὐχές του, ποὺ ὅλοι ἔχουμε τόσο ἀνάγκη.

Ὅταν μελέτησα τὸ κείμενο τοῦ γέροντα Εὐθυμίου χάρηκα πολὺ καὶ ὠφελήθηκα. Δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορὰ ποὺ μὲ ὠφελοῦν οἱ λόγοι του, ἀλλὰ εἶναι πρώτη φορὰ ποὺ τοὺς εἶδα καὶ γραπτῶς.

Τὸ ἴδιο πίστεψα ὅτι ὠφελήθηκε καὶ χάρηκε και πλήθος πιστῶν, καὶ δὲν μποροῦσα οὔτε κὰν νὰ διανοηθῶ ὅτι θὰ ἐνοχλοῦσε κάποιους ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα ρασοφόρους.

Ἐπειδὴ σκοπὸς μου δὲν εἶναι κάποια προσωπική ἀντιπαράθεση, ὅπως ἀποδεικνύουν ὅτι εἶναι αὐτῶν, ἀλλὰ νὰ ἀπαντήσω στὴν ἀδικία εἰς βάρος τοῦ γέροντα, δὲν θὰ ἀναφερθῶ ὀνομαστικά.

Ξεκίνησαν λοιπὸν μὲ τὰ ἐξῆς ὑβριστικὰ καὶ ἀδιανόητα γιὰ τὸν συγκεκριμένο σεβαστὸ καὶ ἀγαπητὸ γέροντα: «ζουν τη δαιμονική γλυκιά ψευδαίσθηση της αυθεντίας, αφού άφησαν, ή και θεοστυγώς καλλιέργησαν το να ‘τους βγεί το όνομα’ του αγίου ή του φωτισμένου.

Στο τέλος και οι ίδιοι το πίστεψαν και φυσικά όταν δουν τα σκούρα δεν μπορούν να το διαχειριστούν όχι απλά απαθώς, αλλά ούτε καν στα πεζά συνήθη ανθρώπινα μέτρα». Ἀπὸ ποὺ βγαίνει τὸ συμπέρασμα περὶ ψευδαίσθησης τῆς αὐθεντίας, γιατὶ ὁ γέροντας ἐξ ἀρχῆς, ὅπως προαναφέραμε, δήλωσε ὅτι ὅσα γράφει τὰ γράφει ὡς προσωπική του ἄποψη, τὴν ὁποία δὲν θέλει νὰ τὴν ἐπιβάλλει σὲ κανέναν;

Ὅσοι γνωρίζουν τὸν γέροντα καὶ ἔχουν βοηθηθεῖ σὲ σοβαρότατα ζητήματά τους ἀπὸ αὐτὸν μποροῦν νὰ κρίνουν τὶς παραπάνω κατηγορίες.

Συνέχισαν νὰ ἀναφέρονται στὸν γέροντα μὲ προσβλητικὸ καὶ εἰρωνικὸ ὕφος τοῦ τύπου: «Δεν παρακολουθεί ο π. Ευθύμιος ή δεν τον πληροφορούν οι δικοί του για τις καθημερινές υπεύθυνες ανακοινώσεις των ειδημόνων λοιμοξιολόγων σε όλο τον κόσμο και στην Πατρίδας μας...» καὶ «Μέσα στην ασφάλεια του σκητιώτικου μονυδρίου του και την επιλεγείσα από τον ίδιο ησυχία για πνευματική ζωή, δεν έχει συνειδητοποιήσει την οσμή του θανάτου που αοράτως περιφέρεται κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα και από εκεί μεταδίδεται και στην επαρχία…».

Ἀλήθεια ἀπὸ ποὺ βγαίνουν αὐτὰ τὰ συμπεράσματα περὶ μὴ ἐνημέρωσης καὶ μὴ συνειδητοποίησης τοῦ γέροντα, γιατὶ ἐμεῖς τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο ἔχουμε ἀντιληφθεῖ γιὰ αὐτόν.

Γράφουν: «Όταν σε άλλα κράτη πεθαίνουν κατά χιλιάδες κάθε μέρα άνθρωποι όλων των ηλικιών και μάλιστα ηλικιωμένοι και ευπαθείς ομάδες, επειδή οι κυβερνήσεις τους άργησαν να πάρουν περιοριστικά μέτρα προς αποφυγή του συγχρωτισμού, ποια εκκλησιαστική αρχή θα έκανε την απερισκεψία να κάμει πολυπληθείς λιτανείες και προσκυνήσεις ιερών εικόνων και λειψάνων;

Πώς θα βάσταζε το συνειδησιακό βάρος από την εξάπλωση του θανατικού που σίγουρα θα γινόταν;»

Εἴδαμε καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῆς προσπάθειας νὰ γίνουν ὁλιγομελεῖς λιτανείες μὲ περιοριστικὰ μέτρα, οἱ ὁποῖες τελικά, εἶτε δὲν δώθηκε ἄδεια καὶ ἀπαγορεύτηκαν νὰ γίνουν, εἶτε ἄν ἐπιδιώχθηκαν χωρὶς ἄδεια, ἔλαβαν παραφουσκωμένα πρόστιμα καὶ κατασχέσεις πινακίδων (περίπτωση Αἰγίου), ἐνῶ γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία εἴδαμε καὶ σύρσιμο στὸν Εἰσαγγελέα (περίπτωση Μητροπολίτου Νεκταρίου καὶ π. Γεωργίου Σχοινά).

Τὸ νὰ λέμε βέβαια ὅτι ἄν γινόνταν λιτανείες καὶ προσκυνήματα θὰ ἐξαπλώνοταν τὸ θανατικὸ καὶ θὰ εἴχαμε συνειδησιακὸ βάρος πρόκειται γιὰ κραυγαλέα ὁλιγοπιστία, ἄν ὄχι βλασφημία.

Τὸ θανατικὸ πάντως ἀπὸ ὅτι ἀποδείχθηκε, ὄντως δὲν ἐξαπλώνεται μὲ ὑπαίθριες συναυλίες, κινούμενες πάνω σὲ φορτηγά, ὅπως αὐτὴν τῆς Πρωτοψάλτου, ποὺ τὴν χαιρέτισε μέσα στὸ συνωστισμένο πλήθος καὶ ὁ Πρωθυπουργός.

Τότε, οὔτε μέτρα δὲν χρειάζονται καθόλου, ὑπάρχει πλήρης ἀσφάλεια!

Συνεχἰζουν τὴν προσβολὴ πρὸς τὸν γέροντα: «Εκείνος μέσα στο ασφαλές καλογερικό του κατάλυμα, τί έχει να φοβηθεί;», ἐνῶ λένε γιὰ τὸν Ἅγιο Παΐσιο: «θα έκανε υπακοή στην Εκκλησία σε ό,τι έχει αποφασίσει σε συνεργασία με την Πολιτεία».

Ἐδῶ βέβαια ὡς Ἐκκλησία ἐννοοῦν τὶς ἀποφάσεις τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡγεσίας. Δόξα ὁ Θεός, πολλὲς φορὲς κάναμε ἀνυπακοὴ μέσα στὴν Τεσσαρακοστὴ καὶ μπορέσαμε καὶ ἐκκλησιαστήκαμε καὶ κοινωνήσαμε, διαφορετικὰ ἀκόμα θὰ μᾶς ἔδερναν οἱ τύψεις τῆς συνειδήσεως μὲ αὐτὲς τὶς ἐντολὲς ποὺ μᾶς δώσανε.

Γράφουν: «Την Εκκλησία που ασεβώς χαρακτηρίζει ο π. Ευθύμιος ‘ταπεινωμένη όσο ποτέ άλλοτε, αποδυναμωμένη και δεσμευμένη από την πολιτεία’».

Ποιὰ ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀσέβεια δηλαδή; Τουλάχιστον ὅσον ἀφορὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία, αὐτὸ εἶναι πλήρως ἀλήθεια.

Ἐπίσης γράφουν ἐκ μέρους τοῦ Ἁγίου Παϊσίου: «δεν θα έκρινε και δεν θα κατέκρινε -μάλιστα από διαδικτύου δίκην διαγγέλματος – τις σωτήριες αποφάσεις της Πολιτείας τις οποίες εγκωμιάζουν έγκυρα μέσα ενημέρωσης παγκόσμιας εμβέλειας και προσωπικότητες διεθνώς».

Ἐμεῖς πιστεύουμε ὅτι ὅσον ἀφορὰ τὰ μέτρα γιὰ τὴν Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὸ κλείσιμό τους, ὁ Ἅγιος θὰ εἶχε σηκώσει μπαϊράκι.

Ὁ Ἅγιος δὲν ἦταν βέβαια νερόβραστος, καὶ οὔτε ἤθελε τοὺς νερόβραστους.

Καὶ συνεχίζουν γιὰ τὸν Ἅγιο: «Και πάντως δεν θα συμφωνούσε με το κείμενο του π. Ευθυμίου». Μὰ πότε τέλος πάντων ὁ Ἅγιος τοὺς διόρισε ἐκπρόσωπούς του, νὰ κρίνουν ἐκ μέρος του, ἀκόμα καὶ σεβαστὰ πρόσωπα, ὅπως ὁ ἀγαπητὸς γέροντας τῆς Καψάλας;

Ἀκολουθεῖ παρακάτω μιὰ ὁλόκληρη παράγραφο μὲ σκοπὸ νὰ ἐλέγξει τὸ γέροντα: «Από την Εκκλησία αντλεί και την ιερωσύνη δια της χειροτονίας του ο π. Ευθύμιος, αλλά και αυτή τη μοναχική κουρά του την οποία τέλεσε κάποιος ιερεύς, όπως και το βάπτισμά του που τέλεσε κάποτε άλλος Ιερεύς.

Αυτή λοιπόν η Εκκλησία που έχει την ποιμαντική ευθύνη, δεν ζήτησε τη γνώμη του, πολύ δε περισσότερο την άδειά του για το τι θα έπραττε.

Και φυσικά δεν τον τιμά η λεγόμενη ‘παρέμβασή’ του από το διαδίκτυο. Ως αγιορείτης δε, εκκλησιαστικά ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο το οποίο έχει αποφανθεί για το θέμα, και η απόφασή του εφαρμόζεται στις τοπικές Εκκλησίες του κλίματός του.

Έργο του εν λόγω Ιερομονάχου είναι μόνο τα μοναχικά του καθήκοντα και τα λειτουργικά του ως ιερέως, καθώς και η φροντίδα των υποτακτικών του Μοναχών μέσα στο χώρο της ασκήσεώς του, δηλαδή του σκητιώτικου μονυδρίου του που είθισται να αποκαλείται καλύβη, που πάλι η Εκκλησία στην οποία ανήκει του έδωσε δια της κυριάρχου Μονής.

Η αληθής μοναχική συνείδηση συμβαδίζει πάντα με το γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα. Κανείς που θεωρεί τον εαυτό του μέλος της Εκκλησίας του Χριστού δεν είναι αυτόνομος και αναρχικός».

Μὲ ἄλλα λόγια ἐπιτιμοῦν ἐδῶ τὸν γέροντα νὰ κάθεται στὴν Καλύβη του καὶ νὰ μὴν μιλάει. Προσοχὴ ἐδῶ: Αὐτὸ τὸ λένε ἐκείνοι ποὺ τρέχουν ἀπὸ βήμα σὲ βήμα, νὰ μιλήσουν δημοσίως, εἶτε προφορικῶς σὲ ὁμιλίες, εἶτε γραπτῶς σὲ ἱστολόγια. Αὐτοί, λοιπόν, νὰ ὁμιλοῦν ὅποτε θέλουν, ὁ γέροντας Εὐθύμιος ὅμως κακῶς ἔγραψε μιὰ φορὰ ἕνα κείμενο καὶ αὐτός! Γιατὶ ὅμως δύο μέτρα καὶ δύο σταθμά; Ἐδῶ ἀπαντάμε ἐμεῖς.

Γιατὶ οἱ πρώτοι γράφουν ὅτι οἱ «πρώτοι» τοὺς ποῦν, κάνοντας τυφλὴ ὑπακοή. Ὁ γέροντας ὅμως ἐκφράζει, καὶ αὐτὸ ἔγραψε καὶ τώρα, αὐτὸ ποὺ τοῦ ὑποδεικνύει ἡ συνείδησή του μετὰ ἀπὸ προσευχή.

«Πρῶτος» γιὰ τὸν γέροντα, εἶναι ἡ ἀλήθεια, δηλαδὴ ὁ Χριστός, καὶ αὐτὸ πολλὲς φορὲς πονάει. Ἄν οἱ «πρώτοι» ἀκολουθοῦσαν, τουλάχιστον στὰ σοβαρότερα θέματα, τὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἑνότητας, τὴν ἀλήθεια, δὲν θὰ ὑπήρχε πρόβλημα.

Τὸ πρόβλημα ξεκινάει τὴν στιγμὴ ποὺ πολλάκις δὲν τὸ κάνουν στὰ σοβαρότερα αὐτὰ θέματα.

Καὶ ἐπειδή, ὅσο δὲν μιλάει ὁ γέροντας γι’ αὐτὰ τὰ θέματα δημοσίως δὲν μποροῦσαν νὰ τὸν ἐλέγξουν, τὸν ἔλεγξαν ἐμμέσως πλὴν σαφῶς τώρα, ποὺ ἔγραψε γιὰ τὸν κορωνοϊό καὶ τὰ μέτρα.

Αὐτὸ ἀποδεικνύεται στὴν ἄποψη περὶ ἀποτείχισης ποὺ ἀκολουθεῖ ἀμέσως μετά: «Και δεν εννοώ -Θεός φυλάξοι-την αποτείχιση που είναι η υπογραφή της αυτοκαταδίκης». Ἄλλα ὅμως λέει ὁ 15ος ἱερὸς κανόνας τῆς ΑΒ΄.

Καὶ γράφουν καὶ παρακάτω ξεκάθαρα, ὅτι αὐτὸ εἶναι τὸ κεντρικὸ πρόβλημα, νὰ μὴν δίνεται ἀπὸ τὸν γέροντα μὲ κανένα τρόπο ὁμολογία πίστεως: «Αυτονομίες και αναρχίες είναι και τα τέτοιου είδους…. μπαϊράκια τα υπαγορευόμενα από τους ‘εκ δεξιών πειρασμούς’.

Στην Εκκλησία και ο ερημίτης έχει Επίσκοπο, αφού εκεί που κοινωνεί μνημονεύεται ο Επίσκοπος του τόπου, εξ ονόματός του οποίου ο ιερεύς τελεί τη Θεία Λειτουργία, πολύ δε περισσότερο πρέπει να το αντιλαμβάνεται αυτό αν είναι και ο ίδιος Ιερεύς.

Το άγιο σχήμα που φορεί, δεν του επιτρέπει να αποφαίνεται. Δεν μπορεί να δημιουργεί συνειδησιακά προβλήματα δια της υποκινήσεως παρακοής στο ποίμνιο της Εκκλησίας πάνω στο οποίο δεν έχει δικαιώματα, και να έχει την ιδέα ότι κάνει και ομολογία πίστεως, εκτός αν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, πράγμα που καθιστά την περίπτωσή του ακόμη πιο προβληματική».

Τώρα ἰδοῦ τὸ ἐρώτημα: «Ποιὸς πραγματικὰ δημιουργεῖ συνειδησιακὰ προβλήματα- ὁ μοναχὸς καὶ ὁ κάθε πιστὸς ποὺ ὁμολογεῖ ἤ ὁ ἱεράρχης ποὺ ὁλιγοπιστεῖ ἤ καὶ πολὺ χειρότερα προδίδει τὴν πίστη καὶ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας»;

Καὶ σχετικὰ μὲ τὴν ἄποψη τοῦ γέροντα γιὰ τὸ ἐμβόλιο γράφουν: «Πώς το αντέχει η συνείδησή σου, πάτερ, και τα γράφεις αυτά απευθυνόμενος ‘προς τον λαόν’;

Καταλαβαίνεις το κακό που κάνεις; Συνειδητοποιείς αυτόκλητε καθοδηγέ, προς τα πού προτρέπεις τους ανθρώπους που σε πιστεύουν;

Πώς τολμάς να παίρνεις και να δημοσιεύεις τέτοια ευθύνη για την υγεία των ανθρώπων, αντί να πονέσουν τα γόνατά σου και ό ιδρώτας σου να τρέχει «ωσεί θρόμβοι αίματος» (Λουκ.22,44) προσευχόμενος στο ασφαλές κελί σου, με πόνο και φιλότιμο για τους απανταχού επιστήμονες ερευνητές που ξενυχτούν στα εργαστήριά τους για να βρουν το φάρμακο και το εμβόλιο κατά του ιού και να πάρουν από τα νύχια του χάρου αναρίθμητες ζωές;».

Ὁ γέροντας ξεκαθάρισε ὅτι, ἄν καὶ ὅ ἴδιος δὲν τὸ κάνει, ὅμως δὲν ἐπιβάλλει σὲ κανένα νὰ μὴν κάνει τὸ ἐμβόλιο. Μόνο ὁ καθένας πρὶν τὸ κάνει, θὰ πρέπει νὰ τὸ σκεφθεῖ καλά.

Τώρα γιὰ τὸ πόσο προσεύχεται στὸ «ἀσφαλὲς κελί» του, ἄς τὸ ἀφήσουμε αὐτὸ νὰ τὸ ξέρει ὁ ἴδιος καὶ ὁ Θεός, καὶ δὲν εἶναι δουλειά μας.

Ὅσο γι’ αὐτὸ ποὺ γράφουν: «Αλλά όλο το μπλα–μπλα εγράφη για να φτάσει στο γνωστό γλυφιτζούρι περί του ‘’σφραγίσματος του Αντιχρίστου΄΄ που τώρα ξέφτισε, ανόστησε και δεν πιάνει πια προς μεγάλη θλίψη των ‘ευλαβών με βλάβη’ επενδυτών του, που πριν χρόνια είχαν προκαλέσει εφιάλτη στους ανθρώπους και είχανε γίνει πρόξενοι κατανάλωσης ποσότητος ψυχοφαρμάκων».

Μήπως ξέφτισαν καὶ τὰ χειρόγραφα τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ποὺ γράφει γι’ αὐτό, στὸν ὁποῖο τόσες ἀναφορὲς ἔκαναν, ἀλλὰ ἐδῶ ξέχασαν τὶ ἔχει πεῖ σχετικὰ καὶ γράψει;

Καὶ βέβαια ὁ ἅγιος Πορφύριος δὲν τὰ ἀπέρριψε ὅλα αὐτά, ποὺ παρακάτω μᾶς προτρέπουν νὰ διαβάσουμε «τα όσα είχε πει ο μεγάλος Άγιος των ημερών μας Πορφύριος στον π. Αθανάσιο Σιμωνοπετρίτη, τότε κατά την περίοδο της αντιχριστολογίας».

Ἁπλὰ εἶπε νὰ μὴν ἀσχολούμαστε. Νὰ μὴν ἀσχολοῦμαστε μέν, ὡστόσο θὰ πρέπει νὰ ἔχουμε γνώση τὶ μέλλει γενέσθαι καὶ νὰ εἴμαστε σὲ θέση νὰ δοῦμε τὰ «σημεῖα τῶν καιρῶν», ὅπως μᾶς προτρέπει καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος νὰ κάνουμε («τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι;» Μτ. 16,3).

Καὶ τὸ ἴδιο κάνει καὶ ὁ γέροντας Εὐθύμιος, ὁ ὁποῖος στὰ ὅσα ὠφέλιμα ἔκφρασε δημοσίως ἄξιζε μιὰ καλύτερη ἀπὸ τὴν αὐθάδη ἀντιμετώπιση ποὺ εἶχε, ἀνθρώπων ποὺ ξέρουν μόνο νὰ συμβουλεύουν τοὺς ἄλλους μὲ τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου Παϊσίου ἤ τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου, ἀλλὰ δὲν ξέρουν νὰ τοὺς τηροῦν στὸν ἑαυτό τους.