Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης πρώην Μεσογαίας Αγαθόνικος

Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης πρώην Μεσογαίας Αγαθόνικος

18:46 | Ανώνυμος |

Του Αιμίλιου Πολυγένη

Εκοιμήθη πριν από λίγο σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της ROMFEA.GR ο Σεβ. Μητροπολίτης πρώην Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κυρός Αγαθόνικος σε ηλικία 97 ετών.

Σύμφωνα με την Ιερά Μητρόπολη η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Μητροπολίτη πρώην Μεσογαίας θα τελεστεί την Πέμπτη, 3 Σεπτεμβρίου ώρα 12.00 στο προσκύνημα του Χριστού στα Σπάτα.

Στη συνέχεια θα ακολουθήσει η ταφή στην Ιερά Μονή Βηθλεέμ στο Κορωπί, ενώ το σκήνωμά θα τεθεί προς προσκύνηση αύριο Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου και ώρα 10.00 μέχρι την εξόδιο.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Ἀγαθόνικος, κατὰ κόσμον Ἀριστοτέλης Φιλιππότης, γεννήθηκε στὶς 17/30 Ἰανουαρίου 1918 στὸν Πύργο τῆς Τήνου.

Γόνος τῆς οἰκογενείας τῶν γνωστῶν Τηνίων καλλιτεχνῶν, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ ὀκτὼ παιδιὰ τοῦ Εὐστρατίου καὶ τῆς Σοφίας Φιλιππότη. Ἀνατρέχοντας στὸ γενεαλογικὸ δέντρο τῆς οἰκογενείας Φιλιππότη φθάνουμε στὸν Δημήτριο, ὁ ὁποῖος ἔφερε στὸν κόσμο δύο παιδιά, τὸν Ζαχαρία (γεν. 1795) καὶ τὸν Ἰωάννη (γεν. 1809).

Ὁ Ζαχαρίας Δ. Φιλιππότης γέννησε τρεῖς γιούς, τὸν Δημήτριο (1834 -1919), τὸν Γεώργιο (1841) καὶ τὸν Ἀντώνιο (γεν. 1842). Ὁ Γεώργιος Ζ. Φιλιππότης ἀπέκτησε τρεῖς γιούς, τὸν Ζαχαρία (1868 – 1894), τὸν Δημήτριο (1878 – 1953) καὶ τὸν Εὐστράτιο (1876 – 1940). Ὁ τελευταῖος, ὁ Εὐστράτιος Φιλιππότης, ἔκανε ὀκτὼ παιδιά, τὸν Γεώργιο, τὸν Ἰωάννη, τὸν Αὐγουστὴ, τὸν Ζαχαρία, τὸν Ἀριστοτέλη (Ἀγαθόνικο), τὴν Ἄννα, τὴ Μαρούλα καὶ τὴν Ὄλγα.

Ὁ Ἀριστοτέλης τελείωσε τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο στὸν Πύργο τῆς Τήνου καὶ τὶς δύο πρῶτες τάξεις τοῦ Γυμνασίου στὴν Χώρα τῆς Τήνου.

Ὁ ἐφημέριος τῆς γενέτειράς του, π. Κωνσταντῖνος Ἀλεξόπουλος, ἦταν ὁ πρῶτος πνευματικός του, ἀπὸ τὸν ὁποῖο ἔλαβε καὶ τὴν Συμμαρτυρία. agathonikos-1

Ὁ π. Κωνσταντῖνος ἦταν ὑπόδειγμα ἱερέως∙ παραδοσιακός, λίαν φιλακόλουθος ἀλλὰ καὶ μουσικολογιώτατος ἦταν ἐκεῖνος ποὺ ἐνεφύσησε τὴν ἀγάπη πρὸς τὴν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας καὶ δίδαξε τὴν τέχνη τῆς βυζαντινῆς μουσικῆς στὸν Ἀριστοτέλη.

Τὸ 1934, σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν εἰσήχθη στὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ Κορίνθου, ὅπου ἐφοίτησε μέχρι τὸ 1938. Ἐκεῖ συνεδέθη στενῶς μὲ τὸν τότε Μητροπολίτη Κορίνθου καὶ μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ Ἀντιβασιλέα κυρὸ Δαμασκηνό Παπανδρέου.

Ἐπίσης ἐκεῖ γνωρίστηκε μὲ τὸν τεταρτοετῆ τότε φοιτητή Βησσαρίωνα Τίκα, τὸν μετέπειτα Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν κυρὸ Σεραφείμ. Τὸ 1938 μετενεγράφη στὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ Ἄρτης ἀπ’ ὅπου καὶ ἀπεφοίτησε τὸ 1939.

Στὴν συνέχεια ἐνεγράφη στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἀπ΄ ὅπου καὶ ἀπεφοίτησε τὸ 1949, ἐνῶ μέχρι τὴν χειροτονία του ἐργαζόταν ὡς νεωκόρος στὸν Ἱ. Ναὸ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου ὁδοῦ Μετσόβου, στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν.

Στὶς 21 Φεβρουαρίου 1942, Σάββατο τῆς Α΄ Ἑβδομάδος τῶν Νηστειῶν, ἐκάρη μοναχὸς στὸν Ἱ. Ναὸ Ἁγίας Ζώνης Κυψέλης Ἀθηνῶν ἀπὸ τὸν τότε ἐφημέριο τοῦ Ναοῦ, Βατοπαιδινὸ ἱερομόναχο Ἀμφιλόχιο, ὁ ὁποῖος καταγόταν ἀπὸ τὴν Σμύρνη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Κατὰ τὴν κουρὰ ἔλαβε τὸ ὄνομα Ἀγαθόνικος πρὸς τιμὴν τοῦ Μητροπολίτου Καλαβρύτων κυροῦ Ἀγαθονίκου. Ἐνεγράφη στὸ μοναχολόγιο τῆς Ἱ. Μονῆς Παναχράντου Ἄνδρου.

Τὴν ἑπομένη, 22 Φεβρουαρίου 1942, Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, χειροτονήθηκε διάκονος ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Σύρου κυρὸ Φιλάρετο στὸν Ἱ. Ναό Ἁγίου Βασιλείου ὁδοῦ Μετσόβου καὶ τοποθετήθηκε στὸν ἴδιο Ναὸ.

Ἐκεῖ διηκόνησε ἑπτὰ συναπτά ἔτη, ἔχοντας τὴν ἀμέριστη βοήθεια τοῦ προϊσταμένου τοῦ Ναοῦ π. Θωμᾶ Παπαγιαννόπουλου ἐκ Πατρῶν. Τὸ 1946 ἄλλαξε ὁ προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ καὶ ἀνέλαβε ὁἀρχιμανδρίτης π. Δαμασκηνὸς Παπαχρήστου, ὁ ὁποῖος ἀργότερα χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Φθιώτιδος.

Τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, 21 Φεβρουαρίου τοῦ 1949, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, κατόπιν εὐλογίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Δαμασκηνοῦ, πάλι ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Σύρου κυρὸ Φιλάρετο. «Φωνῇ κλήρου καί λαοῦ» παρέμεινε καί ὡς ἐφημέριος στὸν ἴδιο Ναὸ. Στὶς 30 Αὐγούστου 1949 ἔλαβε τὸ ὀφφίκιο τοῦ Ἀρχιμανδρίτου.

Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1949 ἐπιστρατεύεται ὡς στρατιωτικὸς ἱερεύς, θέση στὴν ὁποία καὶ ὑπηρέτησε γιὰ διάστημα σαράντα τριῶν μηνῶν.

Διηκόνησε ὡς ἱερατικὸς ὑπεύθυνος Ταξιαρχίας μὲ τὸν βαθμὸ τοῦ ὑπολοχαγοῦ στὴ Σιάτιστα – Καστοριά, στὴν περιοχή τοῦ Κιλκίς μὲ ἕδρα τὸ Νέο Πετρίτσι, καθὼς καὶ στὸν Λαχανᾶ. Τὸ 1951 μετετέθη στὴν Μακρόνησο, ὅπου παρέμεινε ἕως τὸν Μάιο τοῦ 1953, ὁπότε καὶ ἐπέστρεψε στὴν ὀργανική του θέση.

Τὸ 1960 προσεκλήθη ἀπὸ τὸν τότε νεοεκλεγέντα, τὸν Μάιο τοῦ 1960, Μητροπολίτη Φθιώτιδος κυρὸ Δαμασκηνό, γιὰ νὰ ἀναλάβει τὴν Πρωτοσυγκελλία τῆς ἐν λόγῳ Μητροπόλεως. Ἐγκατεστάθη στὴν Λαμία στὶς 6 Αὐγούστου τοῦ 1960.

Μετὰ ἀπὸ δεκαπέντε ἔτη διακονίας στὴν Μητρόπολη Φθιώτιδος, ἐξελέγη στὶς 18 Μαΐου τοῦ 1974 πρῶτος Μητροπολίτης τῆς νεοσύστατης Μητροπόλεως Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς καὶ στὶς 24 Μαΐου ἔφθασε στὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ δώσει τὸ Μεγάλο Μήνυμα.

Τὴν Κυριακὴ, 26 Μαΐου 1974, χειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Σπυρίδωνος Αἰγάλεω ἀπὸ τούς Μητροπολῖτες Φθιώτιδος κυρὸ Δαμασκηνό, Μαντινείας καὶ Κυνουρίας κυρὸ Θεόκλητο, Λήμνου καὶ Ἁγίου Εὐστρατίου κυρὸ Παντελεήμονα καὶ Περιστερίου κυρὸ Ἀλέξανδρο.

Στὶς 16 Ἰουνίου 1974 ἐνθρονίστηκε μὲ λαμπρότητα στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ καὶ Καθεδρικὸ Ναὸ Κοιμήσεως Θεοτόκου Σπάτων.

Μετὰ ἀπὸ τριάντα χρόνια θεοφιλοῦς ποιμαντορίας παραιτήθηκε οἰκειοθελῶς στὶς 31 Μαρτίου 2004, Σάββατο τοῦ Λαζάρου.

Παρέδωσε στὸν διάδοχό του, δεύτερο κατὰ σειρὰ Μητροπολίτη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, κ. Νικόλαο κατὰ τὴν ἐνθρόνισή του στὶς 26 Ἰουνίου 2004.