Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

00:22 | Ανώνυμος |

PDF

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 1 ΜΑΡΤΙΟΥ 2015

Τῆς Ὀρθοδοξίας: Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40

Aδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ

1. ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ

Σήμερα Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσιάζει μιὰ χορεία ἁγίων μορφῶν τῆς πίστεως στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχή, οἱ ὁποῖοι ἔδωσαν σκληρὲς μάχες καὶ ὑπέστησαν φρικτὰ μαρτύρια, προκειμένου νὰ μείνουν ἀνυποχώρητοι στὴν πίστη τους στὸν ἀληθινὸ Θεό. Πρῶτον ἀπ’ ὅλους ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐγκωμιάζει τὸν Μωυσῆ. Καὶ λέει ὅτι αὐτός, ἐπειδὴ εἶχε πολὺ μεγάλη πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεό, ὅταν μεγάλωσε καὶ ἔγινε ἄνδρας, ἀρνήθηκε νὰ ὀνομάζεται βασιλόπουλο, γυιὸς τῆς κόρης τοῦ Φαραώ. Προτίμησε νὰ κακοπαθεῖ μὲ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ παρὰ νὰ ἔχει τὴν πρόσκαιρη ἀπόλαυση τῆς ἁμαρτίας, νὰ ζεῖ δηλαδὴ ἄνετα καὶ μὲ τιμὲς ὡς Αἰγύπτιος ἄρχοντας μαζὶ μὲ τοὺς εἰδωλολάτρες ποὺ καταπίεζαν τοὺς συμπατριῶτες του. Θεώρησε μεγαλύτερο πλοῦτο ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς Αἰγύπτου τὶς περιφρονήσεις ποὺ ἔμοιαζαν μὲ τὸν ὀνειδισμὸ ποὺ ὑπέστη ὁ Χριστός· «μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ». Διότι εἶχε καρφωμένα τὰ μάτια του στὶς οὐράνιες ἀνταμοιβές.
Ἐμεῖς βέβαια σήμερα δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε ἐπακριβῶς τί σήμαινε γιὰ τὸν Μωυσῆ αὐτὴ ἡ ἐπιλογὴ ποὺ ἔκανε. Στὸ σταυροδρόμι τῆς ζωῆς του ἔπρεπε νὰ διαλέξει ἀνάμεσα σὲ δύο τρόπους ζωῆς. Ἀπὸ τὴ μία τὰ ἀνάκτορα καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τὰ βοσκοτόπια. Κι ἐνῶ εἶχε ζήσει ὅλα τὰ παιδικά του χρόνια μέσα στὰ πλούτη καὶ τὶς ἀνέσεις, μὲ ὑπηρέτες καὶ παιδαγωγούς, μὲ τιμὲς καὶ δόξες, τὰ ἀρνήθηκε ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ μὴ χάσει τὴν πίστη του. Καὶ πλήρωσε πολὺ ἀκριβὰ αὐτὴν τὴν ἐπιλογή του. Ἀπὸ πρίγκιπας ἔγινε βοσκός, ἀπὸ πάμπλουτος, φτωχός. Γιατί ὅμως τὸ ἔκανε αὐτό; Διότι κατανοοῦσε ὅτι μέσα στὰ ἀνάκτορα κινδύνευε νὰ χάσει τὴν πίστη του. Σκέφθηκε καλὰ καὶ ἀποφάσισε. Τί ἀξίζει περισσότερο; Ἡ κοσμικὴ καταξίωση ἢ ἡ πίστη στὸν Θεό; Καὶ πῆρε τὴν ἀπόφασή του.
Τί θὰ ἦταν ἄραγε ὁ Μωυσῆς, ἐὰν ἐπέλεγε τὶς ἐγκόσμιες ἀπολαύσεις; Τὸ πολὺ ἕνας ἀντιβασιλεὺς τῆς Αἰγύπτου ποὺ θὰ χανόταν κι αὐτὸς στὴν ἱστορία ὅπως τόσοι ἄλλοι. Αὐτὸς ὅμως προτίμησε νὰ μείνει πιστὸς στὸν ἀληθινὸ Θεό. Κι ὁ Θεὸς δὲν τὸν ἄφησε. Τοῦ ἔδωσε μοναδικὴ θέση, τιμὴ καὶ ἀποστολή. Τὸν ἀξίωσε νὰ ἀκούει τὴ φωνή του, νὰ μιλάει μαζί Του, νὰ δέχεται τόσο μεγάλες ἀποκαλύψεις, νὰ κάνει ἐκπληκτικὰ θαύματα, νὰ ὁδηγήσει τὸ λαό του στὴ γῆ τῆς ἐπαγγελίας.
Ὁ Μωυσῆς μέσα ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων ἄφησε σὲ ὅλους μας ἕνα μεγάλο δίδαγμα: ὅτι γιὰ τὴν πίστη μας ἀξίζει νὰ στερηθοῦμε τὰ πάντα, καθετὶ ποὺ στέκεται ἐμπόδιο στὴν πνευματική μας πορεία. Καὶ χρήματα καὶ δόξα καὶ τιμές. Κι ἂν ἄλλοι γύρω μας δὲν κατανοοῦν τὴν ἐπιλογή μας καὶ μᾶς περιφρονήσουν, θὰ μᾶς δοξάσει ὁ Θεός. Καὶ θὰ μᾶς ἀξιώσει νὰ ἔχουμε τέτοιες εὐλογίες στὴ ζωή μας, ποὺ ποτὲ δὲν θὰ μπορούσαμε νὰ τὶς φαντασθοῦμε. Ἀρκεῖ νὰ μένουμε ἀπαρασάλευτοι στὴν πίστη μας, στὴν Ὀρθοδοξία μας, στὴν παρακαταθήκη τῶν ἁγίων Πατέρων μας.

2. ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ συνέχεια ἐξιστορεῖ τὰ ἀνδραγαθήματα ἀλλὰ καὶ τὰ φοβερὰ μαρτύρια ποὺ ὑπέστησαν πολλοὶ ἅγιοι ἄνδρες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, προφῆτες καὶ δίκαιοι. Λέει ὅτι ὅλοι αὐτοὶ «διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας» – ἐπειδὴ εἶχαν μεγάλη πίστη, καταπολέμησαν καὶ ὑπέταξαν βασίλεια – κυβέρνησαν μὲ δικαιοσύνη, πέτυχαν τὴν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ἔσβησαν τὴν καταστρεπτικὴ δύναμη τῆς φωτιᾶς, γλύτωσαν ἀπὸ τὴ σφαγή, σώθηκαν ἀπὸ ἀρρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἀνίκητοι στὸν πόλεμο, ἔτρεψαν σὲ φυγὴ ἐχθρικὰ στρατεύματα.
Ἄλλοι πάλι βασανίστηκαν σκληρὰ μέχρι θανάτου, ἐπειδὴ δὲν δέχθηκαν νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους. Κι ἄλλοι δοκίμασαν ἐμπαιγμοὺς καὶ μαστιγώσεις, δεσμὰ καὶ φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, σφαγιάσθηκαν. Κάποιοι ἔζησαν μέσα σὲ στερήσεις, θλίψεις καὶ κακοπάθειες. Περιφέρονταν σὰν μετανάστες στὶς ἐρημιές, στὰ βουνὰ καὶ στὶς σπηλιὲς τῆς γῆς. Ὅμως ὁλόκληρος ὁ κόσμος δὲν ἄξιζε ὅσο οἱ ἅγιοι αὐτοὶ ἄνδρες, κι οὔτε μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μ’ αὐτούς.
Καὶ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς ὅτι ὁ ἀπόστολος Παῦλος τὰ ἀναφέρει ὅλα αὐτὰ γιὰ μορφὲς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Τί θὰ ἔγραφε ἄραγε σήμερα γιὰ τὰ ἀμέτρητα ἑκατομμύρια τῶν ἁγίων Μαρτύρων ποὺ ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας; Τί θὰ ἔλεγε γιὰ τοὺς θεοφόρους Πατέρες, τοὺς ἀκαταμάχητους Ὁμολογητές, τοὺς καλλίνικους Μάρτυρες, τοὺς λαμπροὺς Πατριάρχες, τοὺς εὐλαβεῖς ἱερεῖς, τοὺς ὁσίους μοναχοὺς καὶ ἀσκητές; Διότι ἀμέτρητοι ἀπ’ αὐτοὺς ὑπέστησαν μαρτύρια ὅμοια ἢ καὶ ἀσυγκρίτως μεγαλύτερα καὶ ὀδυνηρότερα ἀπὸ αὐτὰ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
Κι ὅλοι αὐτοὶ ἀπὸ τὰ ὕψη τοῦ οὐρανοῦ δοξασμένοι, μέσα στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ μᾶς καλοῦν νὰ ἀκολουθήσουμε τὸ δικό τους παράδειγμα. Ἂς ἀκούσουμε λοιπὸν τὴ φωνή τους κι ἂς τοὺς ἀκολουθήσουμε στὴν αὐταπάρνησή τους, στὴ σταθερότητά τους, στὴν πίστη τους. Σὲ μιὰ ἐποχὴ συγκρητισμοῦ, ὅπου οἱ αἱρέσεις καὶ οἱ πλάνες κυριαρχοῦν, σὲ μιὰ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία πολεμεῖται τόσο σκληρὰ καὶ τόσο ὕπουλα, ἔχουμε χρέος νὰ συνεχίσουμε ἐμεῖς τὴ δική τους ἀποστολή. Νὰ μείνουμε ἀπαρασάλευτοι στὶς παραδόσεις τῶν ἁγίων Πατέρων μας καὶ νὰ τηρήσουμε τὴ δική τους ὑπόσχεση: «Οὐκ ἀρνησόμεθά σε, φίλη Ὀρθοδοξία». Ὅ,τι κι ἄν αὐτὸ μᾶς κοστίσει.

πηγή:osotir.org