Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Μια φέτα ψωμί για τον Χριστό

Αυτή την ιστορία την ήξερα μα δεν γνώριζα ποιός ήταν ο εξαίσιος που είχε πάρε - δώσε καθημερινά με τον Χριστό.

Διαβάζω λοιπόν στο φιλικό μπλογκ http://iereasanatolikisekklisias.blogspot.com/ πως πρόκειται για την Αγιο Ονούφριο που γιορτάζει σήμερα:

" Όταν λοιπόν ήταν πολύ μικρός, 5-6 ετών, και ζούσε στο Κοινόβιο, συνέβη το εξής:

Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες.

'Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα...

Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.Κάποιο ζωάκι θα ταίζει, σκέφθηκε. Αυτό συνεχίσθηκε για καμμιά εβδομάδα. Ας πάω να δω, είπε μέσα του ο τραπεζάρης, που τα πηγαίνει αυτά, που του δίνω. Πράγματι, τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα.

Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και μ' αυτά, που είδε,γούρλωσαν τα μάτια του...

Ο μικρός κουβέντιαζε με το Βρέφος Ιησούς, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του Τέμπλου!

Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι, έλεγε στον Χριστούλη, μια και δε Σε ταίζει κανείς... ούτε και η μαμά Σου... Και άπλωσε το χέρι και Του έδωσε μια φέτα ψωμί... Και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ήταν μικρό παιδάκι στην ιερή εικόνα, άπλωσε το χεράκι, πήρε το ψωμί... και, όπως μάζεψε το χεράκι Του μαζί με τα ψωμάκι, εξαφανίσθηκε τα ψωμί μέσα στην εικόνα!...

Ευθύς αμέσως ο τραπεζάρης, με την ψυχή γεμάτη έκπληξη και δέος, έτρεξε στον Ηγούμενο και του διηγήθηκε τι συνέβη. Τότε ο Ηγούμενος του έδωσε εντολή να μην δώσουν του παιδιού καθόλου ψωμί, αλλά όταν παρακλητικά θα ζητούσε, να του λέγουν:- Να πας να ζητήσεις και να σου δώσει ψωμί Εκείνος, τον Οποίον μέχρι χθες εσύ τάιζες.

Την επομένη ημέρα, βλέποντας ο μικρός Ονούφριος ότι δεν του δίδουν ψωμί και τον στέλνουν να ζητήσει από Εκείνον, που μέχρι τότε έτρεφε, έτρεξε αμέσως στην Εκκλησία και πηγαίνοντας μπροστά στην εικόνα είπε στον Χριστούλη:

Χριστούλη μου, δεν μου δίνουν ψωμάκι και μου είπαν να σου πω να μου δώσεις από το δικό σου. Τώρα, που θα το βρεις Εσύ, δεν ξέρω!

Και ω, του θαύματος! άπλωσε το μικρό Του χεράκι το Βρέφος Ιησούς από την αγκάλη της Παναγίας Μητρός Του, και του έδωσε ένα τεράστιο ψωμί, τόσο μεγάλο, που δεν μπορούσε να το σηκώσει!

Μοσχομύριζε δε τόσο πολύ, που το ουράνιο αυτό άρωμα απλώθηκε όχι μόνο μέσα στον Ναό, αλλά και σ' όλο τα μοναστήρι και στον γύρω τόπο."

Το διάβασα αυτό μέσα σε ένα γραφείο με κόσμο, με γεμάτα σταχτοδοχεία, με μπόλικο καφέ να με περιμένει....

Ενιωσα τόσο γελοία μέσα στις ανέσεις μου.

Δεν ήθελα να με περιμένει τίποτε πια....

Μόνο εγώ να περιμένω τα ψίχουλα κάτω από μια εικόνα μικρού Χριστού. Να ήταν λέει το φιλαράκι μου.

Μα είναι!

Εγώ είμαι η ζαβολιάρα. Εγώ που δεν πηγαίνω ποτέ στο ραντεβού, που τρελλαίνομαι για μια βόλτα στα μαγαζιά, για μια τσάντα σικ ματαιοδοξίας, για ένα τέλειο μανικιούρ, για ένα φτηνό ξεπούλημα άκρως εγκόσμιο και ακραία φίλαυτο....

Αχ Χριστούλη μου περίμενέ με... Οταν γυρίζω από τα αδιέξοδά μου να είσαι εκεί.... στην εικόνα σου, με το ψωμάκι του Αγίου Ονουφρίου στο μικρό σου χεράκι.

Και άφηνέ με να σε κοιτώ μέχρι να τελειώσουν τα βλέμματα μου.....

πηγή:nefthalim