Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Το έργο των Αποστόλων

Αγίου Κοσμά του Αιτωλού

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός, αδελφοί μου, ο γλυκύτατος αυθέντης και Δεσπότης, ο ποιητής των Αγγέλων και πάσης νοητής και αισθητής κτίσεως, παρακινούμενος ο Κύριος από την πολλή του αγαθότητα οπού έχει εις το γένος μας, σιμά σε άπειρα χαρίσματα οπού μας εχάρισε και μας χαρίζει καθ’ εκάστην ημέραν και ώραν και στιγμή, εκαταδέχθη και έγινε και τέλειος άνθρωπος εκ Πνεύματος Αγίου και από τα καθαρότατα αίματα της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, δια να μας κάμει να βγούμε από τα χέρια του διαβόλου, και να μας κάμει υιούς και κληρονόμους της βασιλείας Του, να χαιρόμαστε πάντοτε στον παράδεισο μαζί με τους Αγγέλους και να μη καιγόμαστε στην κόλαση με τους ασεβείς και τους διαβόλους…

Καθώς ένας άρχοντας έχει αμπέλια και χωράφια και βάνει εργάτες, έτσι και ο Κύριος ωσάν ένα αμπέλι έχει όλον τον κόσμο και επήρε δώδεκα Αποστόλους, και τους έδωκε την χάριν Του και την ευλογία Του, και τους έστειλε σ’ όλον τον κόσμο να διδάξουν τους ανθρώπους πώς να ζήσουν και εδώ καλά, ειρηνικά, αγαπημένα, και μετά ταύτα να πηγαίνουν στον παράδεισο, να χαίρονται πάντοτε. Να μετανοούν, να πιστεύουν και να βαπτίζονται εις το όνομα του Πατρός, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και να έχουν την αγάπη στον Θεό και στον αδελφό των. Και σε όποια χώρα πηγαίνουν οι Απόστολοι και τους δέχονται οι άνθρωποι, τους παρήγγειλε ο Κύριος να ευλογούν την χώρα εκείνη, σε όποια χώρα πάλι πηγαίνουν οι Απόστολοι και δεν τους δέχονται, τους παρήγγειλε ο Κύριος να τινάζουν και τα τσαρούχια των και να φεύγουν.

Έτσι οι Άγιοι Απόστολοι λαμβάνοντες την χάριν του Αγίου Πνεύματος, ως φρόνιμοι και πιστοί δούλοι του Χριστού μας, έτρεξαν ωσάν αστραπή σε όλο τον κόσμο. Με εκείνη την χάριν ιάτρευαν τυφλούς και κωφούς και λεπρούς και δαιμονισμένους, και, το μεγαλύτερο: με το όνομα του Χριστού μας πρόσταζαν τους νεκρούς και ανεσταίνοντο. Και σε όποια χώρα πήγαιναν οι Άγιοι Απόστολοι και τους εδέχοντο οι άνθρωποι, τους έκαμναν χριστιανούς, εχειροτόνουν αρχιερείς και ιερείς, συνέστηναν Εκκλησίες, και ευλογούσαν την χώρα εκείνη, και εγίνετο ένας επίγειος παράδεισος, χαρά και ευφροσύνη, κατοικία των Αγγέλων, κατοικία του Χριστού μας.

Σε όποια χώρα πάλι πήγαιναν και δεν τους εδέχοντο οι άνθρωποι, τους παρήγγειλε να τινάζουν και τα υποδήματα των, και έμενε σε εκείνη την χώρα κατάρα και όχι ευλογία, κατοικία του διαβόλου και όχι του Χριστού μας.

πηγή:iliaxtida