Αναζήτηση θεμάτων ιστολογίου
Συναξάριον
οι δημοφιλείς αναρτήσεις της εβδομάδος
Blog Archive
- 2024 (15)
- 2023 (72)
- 2022 (249)
- 2021 (450)
- 2020 (682)
- 2019 (811)
- 2018 (820)
- 2017 (901)
-
2016
(1063)
- Δεκεμβρίου(89)
- Νοεμβρίου(65)
- Οκτωβρίου(85)
- Σεπτεμβρίου(109)
- Αυγούστου(60)
- Ιουλίου(67)
-
Ιουνίου(82)
- Μη φοβάσαι τίποτα... Ο Χριστός είναι κοντά σου!
- Σπιτικό κίτρινο τυρί
- Ἡ ἑορτή τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καί Πα...
- Ὁ Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῶν Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλω...
- Μαρμελάδα πεπόνι
- Η Ενορία μας στην Αίγινα (φωτογραφίες)
- Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων στόν Ἱερό Ναό Ἁγίων Πάντω...
- 52η Ἐπέτειος ἀπό τήν κοίμηση τοῦ π. Γερβασίου
- Η Λιτανεία στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Π...
- Ἡ ἑορτή τῶν Ἁγίων Πάντων στήν Ἱερά Μονή Ἁγίων Πάντ...
- Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ ΣΤΟ ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ...
- Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ...
- Ἡ μνήμη τοῦ Γενεσίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου στήν Κάτ...
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ μέ τόν...
- Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: Οι άνθρωποι παιδί μου ε...
- Ὁ Ἑσπερινός τοῦ Γενεσίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου στήν...
- Το Γενέθλιο του Αγίου Ιωάννη Προδρόμου και Βαπτιστ...
- Ο Όσιος Παΐσιος και το πεντοχίλιαρο
- Σκέψεις μέ ἀφορμή κείμενο τοῦ θεοφιλεστάτου ἐπισκό...
- Ἡ ἱερά Πανήγυρις τῆς Ἁγίας Τριάδος στόν ὁμώνυμο Να...
- Στα αναπάντητα "γιατί" του πόνου...
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ μέ τόν ...
- Αὐτή εἶναι ἡ Ἑλλάδα μας...
- Ἡ Ἑορτή τῆς Ἁγίας Τριάδος στά Ζαρουχλέϊκα Πατρῶν
- Μιά πρωτότυπη φιλανθρωπική ἐκδήλωση στό Δῆμο Δυτικ...
- Ἡ Πρωταθλήτρια Σοφία Ρήγα στόν Σεβασμιώτατο Μητροπ...
- Πανηγυρικός Ἑσπερινός στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό ...
- Η Ενορία μας διοργανώνει ημερήσια προσκυνηματική ε...
- Κυριακή της Πεντηκοστής
- Πεντηκοστή
- Ψυχοσάββατο τῆς Πεντηκοστῆς
- Ένα αγόρι πέθανε...
- «Τό πρόβλημα στά Σχολεῖα δέν εἶναι ἡ προσευχή καί ...
- Είναι ποτέ δυνατόν να εξισωθεί και να ενωθεί η αστ...
- Η ωφέλεια των ψυχών από τα μνημόσυνα
- Λαογραφικός Χορευτικός Ὂμιλος Πατρῶν ” Χορευτικό Π...
- Ἑορτή Λήξης τῶν μαθημάτων στό Ἐκκλησιαστικό Λύκειο...
- Χρόνια πολλά στόν π. Ἱερώνυμο τῶν Νοτενῶν
- «Ἡ ἐκ τῆς Δύσεως ἀλλοτρίωση»
- Η Ανάληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (δέκα τοπο...
- «Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε»
- Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μ...
- Στην προσπάθειά μου να πλησιάσω τον Θεό, έχω κάνει...
- Μέγας Αντώνιος: Ἀν θέλεις,εἰσαι δουλος των παθῶν, ...
- Οἱ κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων
- ΕΟΡΤΑΣΕ ΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΤΗ...
- Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους Τσουκαλε...
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ...
- Φωτογραφικά στιγμιότυπα από την κατανυκτική Αγρυπν...
- Άγιος Πορφύριος: Η στενοχώρια δείχνει ότι δεν εμπι...
- Τι είναι η αμαρτία; Τι σημαίνει αμαρτάνω;
- Περί Εκκλησίας, περί αιρετικών, περί οικουμενιστών...
- Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οἰκουμενικής Συνό...
- ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙ ή ΠΑΠΕΣ ;
- Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως
- Η κοίμηση και η αγιοκατάταξη του Αγίου Λουκά επισκ...
- Πρόγραμμα πανηγύρεως Ι.Ν. Αγίας Τριάδος Αλισσού
- Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΠΑΝΑΓΗ ΠΑΪΣΙΟΥ (ΜΠΑΣΙΑ) Σ...
- Ιερά Αγρυπνία, υπέρ υγείας, ιάσεως και αναρρώσεως,...
- Η Εορτή της Αποδόσεως του Πάσχα στον Άγιο Νικόλαο ...
- Ἡ ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρών
- Η ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
- Ὁ Ἑσπερινός τῆς Ἀναλήψεως στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν
- Τα Κρύα Ιτεών της Πάτρας εόρτασαν τη Μνήμη του Οσί...
- Πρόγραμμα Πανηγύρεως Αγίου Παναγή του Μπασιά
- Ο Άγιος Παναγής (Παΐσιος) της Κεφαλληνίας (Ο Παπα...
- ”Τό Εὐαγγέλιον τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ μέ τόν Σεβα...
- Κυριακή του Τυφλού (Ἰωάν. θ΄ 1-38) - Η ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ...
- Την ώρα της Προσευχής κερδίζουμε πολλά… - Άγιος Ι...
- Η ενορία Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Κάτω Αχαΐας σε συ...
- Το διήμερο 6 και 7 Ιουνίου η Ενορία μας εορτάζει κ...
- Ιερά Αγρυπνία, υπέρ υγείας, ιάσεως και αναρρώσεως,...
- Ἀλήθεια δέν ξέρετε κ. Ὑπουργέ τί φταίει;
- Οι ορθόδοξες προϋποθέσεις των Συνόδων - Σάββας Ηλι...
- Κυριακή 12 Ἰουνίου 2016 Θά τελεσθοῦν τά Ἐγκαίνια ...
- Ιερά Πανήγυρις Οσίου Πατρός ημών Παναγή του Μπασιά
- «Ὦ, γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη...[1]»
- Προσκυνηματική εκδρομή στην Ιερά Μονή Οσίου Δαυίδ ...
- Μηνύματα του Αγίου Όρους - Χριστοφόρος Μοναχός Ιβη...
- Ημερήσια προσκυνηματική εκδρομή στον Άγιο Νεκτάριο...
- Το όνομα προσελκύει και τη χάρη - Σάββας Ηλιάδης
- ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΤΣΟ...
- Μαΐου(107)
- Απριλίου(106)
- Μαρτίου(95)
- Φεβρουαρίου(83)
- Ιανουαρίου(115)
- 2015 (1348)
- 2014 (1414)
- 2013 (2210)
- 2012 (1652)
- 2011 (318)
- 2010 (42)
Από το Blogger.
Κυριακή 19 Ιουνίου 2016
00:07
|
Ανώνυμος
|
Print PDF
Σε μια εποχή τού «τέλους τού λόγου» (M. Horkeimer), όπως είναι η δική μας, η Εκκλησία γιορτάζει την προσέγγιση του Λόγου ως παύσης ή Σιγής (κάθε έννοιας). Είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με ψωμί (Ματθ. 4, 4). Στις μέρες μας ζούμε πραγματικά μια «επιδημία Πνεύματος», έναν Νέο-Μοντανισμό. Αλλά, το ερώτημα είναι ποιου Πνεύματος. Μήπως αντί τού Αγίου, κατακλυζόμαστε από το ακάθαρτο (πνεύμα), και τότε η «πνευματικότητά» μας αυτή δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια «βλασφημία τού Αγίου Πνεύματος» (Ματθ. 12, 31);
Η κοινωνία μας σήμερα έχει «εν πολλοίς» μεταβληθεί σε «θέατρο του Παραλόγου». Η βία, η Παραψυχολογία, ο Πνευματισμός (Mediums), η New Age και ο Okkultismus (para-normal, Spuk-, Ψ- φαινόμενα, poltergeist) βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Φωτισμένες, οραματίστριες, μάγοι, «προφήτες», «τρελοί», hooligans και αναρχικοί απασχολούν τις μεγάλες μάζες και τα τηλεοπτικά κανάλια. Κι’ όμως, τι τραγική ειρωνεία! Aπ’ τη γονυκλισία (lig < inclinaison) τού Εσπερινού τού Αγίου Πνεύματος ο πατέρας τού Αναρχισμού, Γάλλος σοσιαλιστής και πολιτικός φιλόσοφος Pierre-Joseph Proudhon (1809–1865), ετυμολόγησε την ίδια τη Θρησκεία.
Με την Πεντηκοστή κλείνει ο λειτουργικός κύκλος τού εκκλησιαστικού έτους. Αν η πρώτη Αποκάλυψη-Διαθήκη ήταν η Μωσαϊκή (τού YHWH) και η δεύτερη, η Χριστολογική («χειρόγραφον» της Σταύρωσης), η Πεντηκοστή αποτελεί την Τρίτη. Η φανέρωση του Πνεύματος στην Ιστορία σημαίνει το «σπάσιμο» της Αιτιοκρατίας (Determinismus), και την αναγνώριση του έκτακτου, του πιθανού και του ενδεχόμενου - θαύματος (βλ. J. Oury, 5o Διεθνές Συνέδριο Ψυχανάλυσης, 1981).
Λέγοντας εδώ «πνεύμα», δεν εννοούμε ούτε τον Πολιτισμό, ούτε την Εγελιανή Ιδέα, ούτε την ατομική (ψυχική) διάθεση. Εννοούμε το Τρίτο Πρόσωπο της Αγ. Τριάδας. Την ορθόδοξη Πνευματολογία συνοψίζει θαυμάσια η λέξη «Ακτιστοσυμπλαστουργοσύνθρονον» της η’ ωδής τού Κανόνα τής εορτής. Το Αγ. Πνεύμα («δάκτυλος του Θεού») δεν είναι καμιά (αφηρημένη) ενέργεια του Θεού, όπως πολύ εύκολα θα μπορούσε να μας παραπλανήσει το ουδέτερο γένος Του στην Ελληνική γλώσσα, αφού σε άλλες γλώσσες υπάρχει και σε αρσενικό (Spiritus, ή Παράκλητος) αλλά και σε θηλυκό (Roua’h) γένος.
Το Αγ. Πνεύμα εκπορεύεται από τον Θεό Πατέρα, ενώ πέμπεται δια του Υιού (Λόγου). Οι αρχαίοι αιρετικοί είτε αρνήθηκαν τη θεότητα του Τρίτου Προσώπου τής Αγ. Τριάδας (Μακεδόνιος), όπως οι σημερινοί Χιλιαστές, είτε το ταύτισαν με τον εαυτό τους (Μωάμεθ)! Οι νεότεροι, πάλι, είτε το υποτίμησαν (Filioque), είτε το υπερτίμησαν (Πνευματοκρατία, Πεντηκοστιανοί), είτε, τέλος, το διαστρέβλωσαν (Ρωσική Σοφιολογία). Ήδη 500 χρόνια π.Χ. ο Προφήτης Ιωήλ (3, 1) αποφθεγγόταν: «Και έσται μετά ταύτα και εκχεώ από του Πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται, και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται».
Όπως 50 ημέρες μετά την Έξοδο (Πάσχα) οι Εβραίοι δια του Μωυσή παρέλαβαν στο όρος Σινά τον Νόμο (Σιναϊτική Πεντηκοστή: Schabu’ot), έτσι και οι (120 πρώτοι) Χριστιανοί (Εκκλησία), πενήντα μέρες μετά την Ανάσταση, παραλαμβάνουν σ’ ένα άλλο υψηλό μέρος («υπερώον») στις 9 π.μ. τη Θ. Χάρη (Ιεροσολυμητική Πεντηκοστή). Ο αριθμός πενήντα (50 = 7 Χ 7) τόσο στους Αρχαίους Έλληνες (πρβλ. 50 Νηρηίδες τού Δαναού), όσο και στους Εβραίους (Ιωβηλαίο), αποτελούσε ιερό αριθμό. Κατά τον απόστολο Παύλο, τα επτά από τα εννέα Χαρίσματα αναφέρονται στην ειδική ενέργεια του Αγ. Πνεύματος (Α’ Κορ. 12, 8-10). Μετά την Ανάληψη του Θ. Λόγου, το Αγ. Πνεύμα εισέρχεται στον κόσμο δια της Εκκλησίας. Γι’ αυτό και η Πεντηκοστή ονομάζεται «γενέθλιος ημέρα τής Εκκλησίας» (άγ. Ειρηναίος).
Χωρίς να συγχέουμε το (Θείο) Πνεύμα με την (ανθρώπινη) ψυχή (soul), μπορούμε να θεωρήσουμε το Θείο εμφύσημα στον άνθρωπο (Γεν. 2, 7) ως την αρχετυπική πράξη τής Πεντηκοστής. Προ της Πεντηκοστής η Εκκλησία έμοιαζε με το ανθρώπινο σώμα πριν δεχτεί τη ζωογόνο πνοή τού Δημιουργού (Ιω. Χρυσόστομος). Η Εκκλησία είναι χαρισματική κοινωνία προσώπων, ζώντων μεταξύ Πεντηκοστής και Β’ Παρουσίας (βλ. «αρραβών» τού Πνεύματος). Η Εκκλησία, ως τόπος παρουσίας τού Τριαδικού Θεού μέσα στην Ιστορία δια της ενεργείας τού Πνεύματος, συνεχίζει περαιτέρω το σωτήριο έργο τού Χριστού, το οποίο οικειοποιούνται προσωπικά οι πιστοί. Ο ίδιος ο Χριστός, «ως απαρχή και τέλος των όντων, και λόγος, ώ τα πάντα φύσει συνέστηκε», είναι η Πεντηκοστή (Μάξιμος Ομολογητής). Η λειτουργική «Αναφορά», η Επίκληση και ο Καθαγιασμός των Τιμίων Δώρων (βλ. Ζέον) έχουν ως κέντρο τους την Ανάληψη και την Πεντηκοστή.
Για την προσοικείωση της Θ. Χάρης (άκτιστων ενεργειών τού Αγ. Πνεύματος) απαιτείται η θεανθρώπινη συνεργία. Το Αγ. Πνεύμα, ως βυθός Θείων Χαρισμάτων, πλημμυρίζει τον άνθρωπο και όλη την Κτίση. Όπως το Πνεύμα κινεί τον Λόγο, έτσι και η ψυχή κινεί τη μετα-Γλώσσα (ποίηση, σύμβολο, Σημειωτική, ά-φατο, μυστήριο). Κατά Μάξιμο τον Ομολογητή, «μυστήριον εστι Πεντηκοστής, η προς την πρόνοιαν άμεσος των προνοουμένων ένωσις, ήγουν η προς τον λόγον κατά την της προνοίας επίνοιαν της φύσεως ένωσις, καθ’ ήν ουδεμία το παράπαν εστι χρόνου και γενέσεως έμφασις». Η «γλωσσολαλία» (γλώσσα των Αγγέλων) τής Πεντηκοστής αποκαθιστά τη Βαβέλ (σύγχυση γλωσσών: Εσπεράντο, Ido και Volapuk). Ο οντολογικός Λόγος (Θεολογία) συνέχει τον τεχνολογικό λόγο (Ορθολογισμός ή Επιστήμη). Το πνεύμα δίνει ζωή στον (άψυχο) επεξεργαστή (ηλεκτρονικό υπολογιστή). Το «Πνεύμα τής Αληθείας», αν και μπορεί να προκαλεί με την παραδοξότητά του [πρβλ. την κατά Χριστόν σαλότητα: «Credo, quia absurdum est» (Τερτυλλιανός)], εντούτοις σοφίζει τους αγράμματους και δογματίζει. Έπειτα, η Χάρη τού Αγ. Πνεύματος ενδυναμώνει και βεβαιώνει την πίστη (βλ. μαρτυρία τής Ανάστασης).
Η Πεντηκοστή, ευχαριστιακός τύπος των (ιουδαϊκών) «απαρχών» (γιορτή θερισμού και συγκομιδής των πρωτογεννημάτων) και της αιώνιας ζωής (7 + 1 = 8ης Ημέρας), συμβολίζει την «εν Χριστώ» ανανεωμένη ανθρωπότητα (τις «απαρχές» τού Πνεύματος, Ρωμ. 8, 23) σαν ιερή προσφορά στον Θ. Πατέρα. Έτσι, το Αγ. Πνεύμα «ανθρωποποιεί» (hominisation) τον Άνθρωπο (βλ. «Παρακλητισμό», κατά τον N. Berdiajew). Αντίθετα από κάθε Ηθικισμό (και νομικισμό), αφού «το γαρ γράμμα αποκτέννει, το δε πνεύμα ζωοποιεί» (Β’ Κορ. 3, 6), οι πρώην διώκτες και φονιάδες με τη βοήθεια του Αγ. Πνεύματος μεταβάλλονται σε ιεραποστόλους και ορθόδοξους (δηλ. ψυχο-πνευματικούς) «βιαστές» (βλ. Ζηλωτισμό). Ακόμα, η ορθόδοξη Παράδοση ανέκαθεν ισορροπούσε μεταξύ (πρωτοχριστιανικής) σύναξης (ποσότητας: κοινοκτημοσύνη) και προσώπου (ποιότητας).
Η μεσσιανική κοινότητα, ανοιχτή σ’ όλους τους λαούς, αφού το Πνεύμα «όπου θέλει πνει» (Ιω. 3, 8), συνιστά την Πεντηκοστή των εθνών (Πράξ. 10, 44). Το Χρίσμα (σφραγίς) τού Πνεύματος είναι το διακριτικό γνώρισμα της ορθό-δοξης κοινοτικής ζωής (Α’ Ιω. 2, 20. 27). Ο Ιούδας, που κοινώνησε κατά το γράμμα και όχι κατά το Πνεύμα, δαιμονίστηκε. Εξάλλου, η γιορτή της Πεντηκοστής δονείται από μια μυστική χαρά και έναν ιερό ενθουσιασμό (πνευματική μέθη), και όχι έκσταση, (ιερά) μανία, βακχεία ή τα γνωστά παραληρηματικά φαινόμενα της ειδωλολατρίας. Αυτή η (νηπτική) μέθη μεταμόρφωσε και μεταμορφώνει τους βοσκούς σε Προφήτες (βλ. Προφητισμό), και τους ψαράδες σε Αποστόλους, ξεδιψά τους «διψώντες την δικαιοσύνην» (Ματθ. 5, 6), εμ-πνέει δημιουργικά (πρβλ. Υμνογραφία, Αγιογραφία κ.λπ.), αναπαύει - ειρηνεύει (πρβλ. το Πνεύμα ως «περιστερά»), ελευθερώνει υπαρξιακο-οντολογικά (πρβλ. ορθόδοξη πνευματική αναρχία), αναψύχει τον καύσωνα των παθών (βλ. «δρόσο τού Πνεύματος»: Αερμών και νεφέλη), συνηγορεί - παρηγορεί (βλ. Παράκλητο), μάς κιν(ητοποι)εί ψυχοπνευματικά (κατά τον Ν. Καβάσιλα) και μας συνδέει αγαπητικά. Κατά τον Γρηγόριο Σιναΐτη, ο έρως είναι καθαρτικός (το Αγ. Πνεύμα ως «ποταμοί ύδατος»), φωτιστικός (το Αγ. Πνεύμα ως πύρινη γλώσσα) και θεωτικός (το Αγ. Πνεύμα ως το Άκτιστο Φως). Ο Θεός (το Αγ. Πνεύμα) μάς παρέχει τις δικές Του Ενέργειες, οι οποίες μας ανοίγουν τα μάτια (της ψυχής), και έτσι σαν σε γέφυρα επικοινωνούμε μαζί Του. Μάλιστα δε, ο άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος παρομοιάζει το Αγ. Πνεύμα με σχοινί, που μας ανυψώνει από τη γη προς τον ουρανό. Σύμφωνα με τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, με το Αγ. Πνεύμα επιτελείται το «θεολογείν» (το Χάρισμα της θεογνωσίας), συγχωρούνται οι αμαρτίες (πρβλ. εβραϊκή Ημέρα Αφέσεως) και καθίστανται οι πιστοί «υιοί και κληρονόμοι» τής Βασιλείας τού Θεού.
Η άνοδος του Μωυσή στο όρος Σινά ερμηνεύτηκε αλληγορικά από τον Γρηγόριο Νύσσης και στη συνέχεια από τους Καββαλιστές (< Kabbalah) τού Μεσαίωνα ως εσωτερική πρόοδος (πνευματική αύξηση) ανά τρία στάδια - επίπεδα («σεισμούς»): α) «πεδιάδα» - Βάπτισμα (βλ. Κατηχητική Θεολογία), β) «πρόποδες» - Χρίσμα (βλ. Καταφατική Θεολογία) και γ) «κορυφή» - Θ. Ευχαριστία: «γνόφος αγνωσίας» (βλ. Αποφατική Θεολογία). Ωστόσο, χρειάζεται διάκριση, έτσι ώστε η υγιής πνευματικότητα να μην αλλοτριωθεί και νοσήσει (βλ. ευσεβισμό). Δοθέντος ότι «το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής» (Ματθ. 26, 41), το Αγ. Πνεύμα όχι μόνο θεραπεύει «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν», αλλά και ανασταίνει νεκρούς (Ιω. 5, 21).
Τέλος, η Θεολογία τής Πεντηκοστής άπτεται άμεσα της Εξελικτικής Οικοθεολογίας, δηλ. του αγιασμού τής Φύσης με τα δύο αρχέγονα στοιχεία της, τα τόσο αναγκαία στον άνθρωπο, το νερό (ανθρωπολογικά: 70% τού οργανισμού μας, και φυσικά: δίψα Βεδουίνων τής ερήμου) και τη φωτιά [κυριολεκτικά (ανθρωπολογικά: θερμότητα, θερμίδες, καύση, και φυσικά: ανακάλυψη της φωτιάς), και μεταφορικά (Libido, βλ. nirvana = σβέση)]. Το Πνεύμα τού Θεού, που «επεφέρετο επάνω του ύδατος» (Γεν. 1, 2), υποδηλώνει μια «Πεντηκοστή κοσμικής έκτασης» (M. A. Chevalier). Δεδομένου ότι, κατά την Κοινωνιοβιολογία τού E. O. Wilson (Sociobiology, 1975), η Ορθοδοξία είναι καθ’ ολοκληρίαν ριζωμένη στην ανθρώπινη συμπεριφορά και σκέψη, το, κατά Γρηγόριο τον Θεολόγο, process Νόμος―Προφητεία―Ευαγγέλιο―Πεντηκοστή, που τείνει προς τον εσχατολογικό Χριστό (Α-Ω), mutatis mutandis, μπορεί να παραλληλιστεί, αν όχι με τη Δαρβίνεια, τουλάχιστον με τη Λαμάρκεια εξέλιξη (J. S. Counelis).
Σπυρίδωνος Τσιτσίγκου,
MA, DD, PhD Αν. Καθηγητή Παν/μίου Αθηνών
πηγή:imverias.blogspot.gr
!>