Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή του Τυφλού (Ἰωάν. θ΄ 1-38)

«Σὺ πιστεύεις εἰς τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ;»

Μοναδικὸ τὸ θαῦμα ποὺ ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Δὲν εἶναι ὅμως μόνο τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἐκ γενετῆς τυφλὸς εἶδε τὸ φῶς μὲ τοὺς σωματικοὺς ὀφθαλμούς του. Τὸ σπουδαιότερο εἶναι ὅτι ὁ Κύριος τοῦ χάρισε τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας. Τοῦ ἀποκαλύφθηκε ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς ἀληθινὸ Θεὸ Τὸν προσκύνησε ὁ θεραπευμένος πλέον τυφλός.

2.000 χρόνια μετά, τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ παραμένει «σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί πιστεύουν σήμερα οἱ ἄνθρωποι γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ ποιὰ εἶναι ἡ μοναδικὴ καὶ σωτήρια ἀλήθεια γιὰ τὸ πρόσωπό του.

1. ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Ὑπάρχουν μερικοὶ ὁ ὁποῖοι θεωροῦν τὸν Ἰησοῦ Χριστὸ ἁπλῶς ὡς ἕνα κοινωνικὸ ἐπαναστάτη ποὺ συγκρούστηκε μὲ τὸ κατεστημένο. Ἔτσι, γιὰ παράδειγμα στὴν ἐκδίωξη τῶν ἐμπόρων ἀπὸ τὸ Ναὸ βλέπουν τὸν Κύριο Ἰησοῦ νὰ πολεμεῖ τὴν κεφαλαιοκρατία· ἢ ὅταν ἐξαπολύει τὰ «οὐαὶ» στοὺς Φαρισαίους, ὑπογραμμίζουν τὴν ἀντίδραση σὲ κάθε μορφὴ θρησκευτικῆς ἐξουσίας. Ἄλλοι τὴ συμπάθειά του γιὰ τοὺς πτωχοὺς τὴν ἐκλαμβάνουν ὡς μιὰ ταξικὴ τοποθέτηση, ἐνῶ ἄλλοι βλέπουν τὸν Κύριο μόνο ὡς τέλειο Διδάσκαλο, ὡς φιλόσοφο ἢ ὡς ἕνα ἀξεπέραστο ἠθικὸ πρότυπο, ποὺ βέβαια μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν ἄνθρωπο νὰ προοδεύσει στὴ ζωή του, ὄχι ὅμως καὶ νὰ τὸν σώσει. Ὅλοι αὐτοὶ ἀποφεύγουν νὰ κάνουν λόγο γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ, γιὰ τὴ σωτηρία ποὺ μόνο Αὐτὸς ὡς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ μᾶς προσφέρει.

2. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ΥΙΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Ἐδῶ ἀκριβῶς εἶναι ἀπαραίτητο οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ νὰ προσέξουμε γιὰ νὰ μὴν πλανηθοῦμε. Στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀκούσαμε τὸν ἴδιο τὸν Κύριο νὰ ἀποκαλεῖ τὸν Ἑαυτό του Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια γιὰ τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τὴν καρδιὰ τῆς Πίστεώς μας ὅπως τὴ βρίσκουμε στὰ Ἱερὰ Εὐαγγέλια, τὴν ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ τὴν κηρύττει ἀδιάκοπα μέσα στοὺς αἰῶνες ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ποὺ θυσιάστηκε γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου, εἶναι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Ἂν ὁ Χριστὸς ὑπῆρξε μόνο ἄνθρωπος, τότε ἡ διδασκαλία του δὲν ἔχει ἀπόλυτη καὶ αἰώνια σημασία οὔτε μπορεῖ νὰ εἶναι δεσμευτικὴ γιὰ νὰ τὴν ἐφαρμόζουμε. Πολὺ περισσότερο, ἂν ὁ Χριστὸς ἦταν μόνο ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, τότε δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει, νὰ μᾶς λυτρώσει, νὰ μᾶς θεώσει. Ἡ ἄρνηση τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ ὁδηγεῖ στὴν ἀπόρριψη καὶ τῶν θαυμάτων του καὶ κάθε ὑπερφυσικῆς ἐνέργειάς του. Ὅσοι ὅμως εἴμαστε πραγματικοὶ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ εἴμαστε ἀπόλυτα βέβαιοι γιὰ τὸ ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεός, ἀφοῦ ὁ Χριστὸς εἶναι ποὺ μᾶς χαρίζει τόσες πλούσιες δωρεές· κυρίως δέ, μᾶς χαρίζει τὴ λύτρωση. Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἐνεργεῖ ποικίλα θαύματα στὴ ζωή μας· ὁ Κύριος εἶναι αὐτὸς ὁ Ὁποῖος διὰ τῆς Χάριτός του ἀλλοιώνει καὶ μεταμορφώνει τὴν ψυχὴ κάθε ἀνθρώπου – καὶ τὴ δική μας.

Νὰ πιστεύουμε λοιπὸν ἀκράδαντα στὸν Χριστὸ ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μᾶς ἐνισχύει καὶ νὰ μᾶς φωτίζει, ὥστε νὰ Τὸν γνωρίζουμε περισσότερο, νὰ Τὸν ἀγαποῦμε καὶ νὰ Τὸν προσκυνοῦμε ὡς Λυτρωτὴ καὶ Σωτήρα μας.

πηγή:osotir.org