Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: «Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου»

Ο ουρανοβάμων Θείος Απόστολος Παύλος στο κεφάλαιο 12 της δευτέρας προς Κορινθίους Επιστολής του και συγκεκριμένα στους στίχους 7-9 μας δίδει την απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα των ανθρώπων «δια τί ασθενούμε».

Ο Απόστολος γνώριζε καλά την ιδιότητα του και ως εκ τούτου είχε πλήρη συναίσθηση των αποκαλύψεων του Θεού εις αυτόν. Εξαιτίας λοιπόν αυτών των αποκαλύψεων όπως ομολογεί ο ίδιος «ίνα μη υπεραίρωμαι» δηλαδή για να μην υπερηφανεύεται, του εδόθη «σκόλοψ τη σαρκί» ένα αγκάθι στο σώμα, το οποίο τον ταλαιπωρούσε. Παρεκάλεσε λέγει τρεις φορές τον Θεό να το διώξει από πάνω του και τότε ήρθε η ουράνια απάντηση «αρκεί σοι η Χάρις μου».

Ο Παύλος ως άνθρωπος φυσικά ως και εμείς, όταν ασθενούμε ζητούμε την θεία παρέμβαση για να γιατρευτούμε και παρότι πολλές φορές ακόμα και με δυνατή Πίστη παρακαλούμε τον Θεό η έκβαση δεν είναι αυτή θα θέλαμε, εν προκειμένω η ίαση. Τον βλέπουμε λοιπόν να υποφέρει από κάποια ασθένεια στο σώμα και να παρακαλά για την θεραπεία του και αφού ως αναφέραμε παρεκάλεσε έως και τρεις φορές ήρθε η απάντηση του Θεού «σου αρκεί η Χάρη μου» και συνεχίζει «γιατί η δύναμή μου φανερώνεται στην πληρότητά της μέσα σε αυτήν την αδυναμία σου». Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε αυτήν την απάντηση του Θεού στον Παύλο ως απόλυτη και συνάμα παρηγορητική. Του λέγει ότι έχει την χάρη Του και ότι μέσα από την ασθένειά του, μέσα από την προσωπική του δοκιμασία, φανερώνεται η δύναμή Του, φανερώνεται η Θεία Λάμψη η οποία τον διαπνέει ολόκληρον. Η δύναμη του Θεού με την Χάρη Του γίνεται και δική μας δύναμη και αυτή η δύναμη είναι που μας δίδει ελπίδα και αντοχές να υπομένουμε τις ασθένειες και τις θλίψεις, διότι κατανοούμε πια ότι κάθε ασθένεια, κάθε θλίψη και κάθε εν γένει πόνος μας δίδονται για να μην περηφανευόμαστε, για να σπάσουμε το «εγώ» και να το μετατρέψουμε σε «εμείς», έτσι ώστε να έχουμε την δύναμη την οποία παρέχει σε εμάς o Θεός. Για τον λόγο αυτό και ο Απόστολος μας πληροφορεί ότι ο ίδιος αν είναι να καυχηθεί για κάτι αυτό θα είναι οι ταλαιπωρίες του, ώστε να κατοικήσει μέσα του η δύναμη του Χριστού.

Αδελφοί μου, και εμείς πονούμε και εμείς ζητούμε από τον Θεό την απαλλαγή μας από τις ασθένειες και δεν θα πάψουμε να το κάνουμε, αλλά ας μην απελπιζόμαστε όταν βλέπουμε ότι ο Θεός δεν απαντά, διότι τότε είναι όπου σιωπηλώς μεγαλοφωνότατα λέγει στον καθένα μας προσωπικά «Αρκεί σοι η Χάρις μου». Αν έχουμε την Χάρη του Θεού ο πόνος υποχωρεί και η ασθένεια μετατρέπεται σε πνευματική ευκαιρία για αλλαγή και μετάνοια, σε ευκαιρία για την ποιο μεγάλη επανάσταση της ζωής μας, η οποία είναι η Νίκη κατά του εαυτού μας!

Χρήστος Φωτόπουλος

Θεολόγος