Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή Ι΄ Ματθαίου

Κυριακή 17 Αυγούστου 2014

Κυριακή Ι΄ Ματθαίου

00:31 | Ανώνυμος |

«Τούτο δε το γένος ουκ εμπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία»

Ο πατέρας του δαιμονισμένου παιδιού, αγαπητοί αδελφοί, πριν το πάει στον Κύριο, το είχε πάει στους μαθητάς. Αλλά εκείνοι δεν μπόρεσαν να το κάμουν καλά. Γιατί δεν κατόρθωσαν οι απόστολοι να θεραπεύσουν το αξιολύπητο εκείνο πλάσμα; Ο Ιησούς τους είχε δώσει – όπως αναφέρουν σε άλλα σημεία τα Ευαγγέλια – τη δύναμη να διώχνουν ακάθαρτα πνεύματα και να κάνουν και άλλα λογής – λογής θαύματα. Κι όχι μόνο στους δώδεκα είχε δώσει τέτοια χάρη, αλλά και στους άλλους, τους εβδομήκοντα, που καθώς σημειώνει ο ευαγγελιστής Λουκάς γύρισαν κάποτε με χαρά και είπαν στον Κύριο: «Και τα δαιμόνια υποτάσσεται ημίν εν τω ονόματί σου».

Οι δώδεκα, λοιπόν, οι υπερεκλεκτοί, οι πρώτοι, δεν κατόρθωσαν σ’ αυτή την περίπτωση να βγάλουν το δαιμόνιο, που είχε φωλιάσει σ’ εκείνο το παιδί. Γιατί; Η συνέχεια της περικοπής το δείχνει καθαρά. Την ίδια απορία είχαν και οι μαθηταί. Πήγαν ιδιαιτέρως, όπως ακούσαμε, και ρώτησαν τον Ιησού:

- Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε τα δαιμόνια;

Και ο Υιός του Θεού τους αποκρίθηκε:

- Εξ αιτίας της απιστίας σας. Σας βεβαιώνω και σας λέγω, ότι αν έχετε πίστη έστω και σαν το σπυρί του σιναπιού, θα πείτε σ’ αυτό το βουνό πήγαινε παρά πέρα και θα πάει. Και τίποτε δεν υπάρχει, που να μη μπορείτε να το κάνετε. Αλλά, ειδικά για το διώξιμο των δαιμονίων, μάθετε ότι χρειάζονται, για αυτό δυο όπλα. Μονάχα με τα όπλα αυτά εξοστρακίζεται ο δαίμων από τις ψυχές και τα σώματα. Με ποια όπλα; Την προσευχή και τη νηστεία.

Αν η πίστη σας ήταν κάπως δυνατή, θα είχατε πραγματοποιήσει το θαύμα που έκαμα κατόπιν εγώ. Η δύναμη μου βρισκόταν στα χέρια σας. Αλλά δεν έπρεπε να διστάσετε, να αμφιβάλετε. Σας χρειαζόταν, όμως, ειδικά για μια τέτοια περίπτωση, κι η προσευχή, η θερμή κι επίμονη προσευχή. Κι ακόμα η νηστεία. Θα έπρεπε με τη φλόγα της προσευχής να χτυπήσετε το δαιμόνιο. Και να κινηθείτε εναντίον του με τν ελαφράδα, που χαρίζει η νηστεία, ανταλλάσοντας την ψυχή από το βάρος του σώματος, από τους δεσμούς με την ύλη.

Αυτή η σύσταση του κυρίου, αγαπητοί αδελφοί, έχει παντοτινή επικαιρότητα. Κι η Εκκλησίας σε κάθε τέτοια περίσταση χρησιμοποιεί τα όπλα αυτής της συστάσεως. Διώχνει τον δαίμονα από τις ψυχές και τα σώματα, θέτοντας κυρίως σ’ ενέργεια την προσευχή και τη νηστεία.

Ο διάβολος και οι Άγγελοι του τίποτε άλλο δεν τρέμουν, σε τίποτε άλλο δεν υποχωρούν προτροπάδην, όσο μπροστά στην προσευχή και τη νηστεία.

Η προσευχή δεν είναι μονάχα λόγια που απευθύνουμε στον Κύριο, ζητώντας τη βοήθεια του. Είναι συνάμα και καταπέλτης, που συντρίβει τα τείχη της αμαρτίας κι επιτρέπει στη χάρη την είσοδο μέσα στις ψυχές και μέσα στα σώματα. Είναι πύρινα βλήματα, που κατατροπώνουν τις σκοτεινές δυνάμεις και τις διώχνουν απ’ όπου είχαν κάμει κατοχή.

Αλλά στον πόλεμο αυτόν, για να είναι το αποτέλεσμα του η νίκη, χρειάζεται και η νηστεία. Διότι αυτή μαραίνει τα πάθη, ισχυροποιεί την ψυχή και της χαρίζει την ευκινησία εκείνη, που είναι απαραίτητη για τις επιθέσεις εναντίον του Πονηρού.

Πραγματικά, όπως το είπαν τα άψευστα χείλη του Κυρίου, όπως το μαρτυρεί η πείρα της Εκκλησίας, όπως το βλέπει κάθε χριστιανός στον ίδιο του τον βίο, η προσευχή και η νηστεία είναι τα απαραίτητα και σχεδόν μοναδικά μέσα, για να εκδιωχθεί το πονηρό γένος, για να ελευθερωθούμε από την επήρεια του και την κυριαρχία του.

«Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία».

Φιλεύσπλαχνε Κύριε. Αξίωσε μας να χειριστούμε σαν καλοί οπλίται της θείας σου παρατάξεως αυτά τα δυο όπλα, που έβαλες στη διάθεση μας με το νόμο σου. Κάμε μας να τα αγαπήσουμε, να μη τα παρατάμε και να τα κινούμε πάντα εναντίον του εχθρού. Αυτά είναι που δίνουν τη νίκη κι εξασφαλίζουν από την ήττα και την υποχώρηση. Αυτά είναι που και στα χέρια τα δικά σου, όταν έζησες ως άνθρωπος πάνω στη γη, και στα χέρια των αγίων σου, έκαμαν ώστε να καταισχυνθεί ο σατανάς και να θριαμβεύσει η βασιλεία σου. Αυτά μένουν και σε μας η εγγύηση για τη μίμηση σου και για τη σωτηρία μας. Αυτά είναι που θα μας εξασφαλίσουν τον αμάραντο στέφανο της νίκης όταν μετά τον αγώνα και τα τρόπαια εδώ κάτω, μας καλέσεις στην εξέδρα του φοβερού σου βήματος, κατά την ημέρα της Κρίσεως, για να μας ανταμείψεις ως αθλοθέτης της.

Γιώργος Σαββίδης – Μητροπόλεως Πάφου

πηγή:aktines.blogspot.gr