Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή ΙΑ΄Ματθαίου

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

Κυριακή ΙΑ΄Ματθαίου – Ο άσπλαχνος δούλος

00:48 | Ανώνυμος |

Είχε ρωτήσει ο Απόστολος Πέτρος τον Κύριο, πόσες φορές υποχρεούται να συγχωρεί τον άλλον, όταν του φταίξει. Για να εννοήσουμε δε όλοι ότι οφείλουμε πάντοτε, χωρίς περιορισμούς και χωρίς εξαίρεση, να συγχωρούμε αυτούς που μαςφταίνε, είπε ο Κύριος την παραβολή του άσπλαχνου δούλου.

Ένας επίγειος βασιλιάς θέλησε να λογαριαστεί µε τους δούλους και τους άλλους υπηρέτες του, στους οποίους είχε αναθέσει να διαχειρίζονται τα εισοδήματα του. Καθώς λοιπόν άρχισε να λογαριάζεται, του έφεραν έναν χρεώστη ο όποιος όφειλε δέκα χιλιάδες τάλαντα, δηλαδή περίπου εξήντα εκατομμύρια χρυσές δραχμές. Ένα τόσο μεγάλο ποσό όμως, πού να το βρει εκείνος να το πληρώσει. Ο Κύριός του τότε, ο βασιλεύς, διέταξε να πωληθεί και αυτός και η γυναίκα του και τα παιδιά του και όλη εν γένει η περιουσία του, για να πληρωθεί το χρέος.

Όταν άκουσε την απόφαση του Κυρίου του ο δούλος, έπεσε στα γόνατα και τον προσκυνούσε και τον παρακαλούσε λέγοντας: «κάνε λίγη υπομονή. Περίμενέ µε, και όλα όσα σου χρωστώ θα σου τα πληρώσω». Φιλάνθρωπος και πονόψυχος ο βασιλεύς, λυπήθηκε και συμπάθησε τον δούλο. Όχι δε μόνον δέχθηκε την παράκληση του να τον περιμένει αλλά του χάρισε τελείως όλο το χρέος.

Γεμάτος χαρά ο δούλος για τη μεγάλη ευεργεσία που του έγινε, φεύγει. Μόλις όμως βγήκε έξω βρήκε έναν άλλον δούλο µε τον οποίον συνυπηρετούσαν στον ίδιο βασιλιά, και ο οποίος του χρωστούσε εκατό δηνάρια, δηλαδή περίπου ενενήντα χρυσές δραχμές. Πού τα εξήντα εκατομμύρια πού όφειλε αυτός στο βασιλιά και πού οι ενενήντα δραχμές που του όφειλε ο σύνδουλός του. Και όμως, τί σκληρότητα και τί απανθρωπιά εκ μέρους του! Τον σταματά και με τρόπον πιεστικό και απαιτητικό του λέει. «Ξόφλησέ µου ότι μου χρωστάς».

Με πολλή ταπείνωση ο δυστυχής εκείνος έπεσε στα πόδια του πρώτου δούλουκαι τον παρακαλούσε. «Περίμενέ µε και δείξε λίγη υπομονή. Δεν είναι μεγάλο το χρέος µου. Το αναγνωρίζω και θα σε πληρώσω». Που να ακούσει όμως από παρακλήσεις και ικεσίες εκείνος. Χωρίς καμιά συμπόνια, χωρίς να σκεφτεί το τεράστιο χρέος που χάρισε στον ίδιο ο Κύριός του, έριξε τον σύνδουλόν του στη φυλακή, μέχρις ότου εξοφλήσει το χρέος του.

Όταν είδαν την άσπλαχνη αυτή συμπεριφορά οι άλλοι δούλοι λυπήθηκαν πάρα πολύ. Γνώριζαν πόσα του χάρισε ο Κύριός των και αυτός να µη χαρίσει ένα μηδαμινό ποσό στο συνάδελφο του; Πηγαίνουν λοιπόν στον Κύριο τους, τον βασιλέα, και του λένε λεπτομερώς όλα όσα συνέβησαν. Αμέσως τότε εκείνος προσκαλεί τον αχάριστο και άσπλαχνο δούλο και τού λέει: «Δούλε πονηρέ και αχάριστε, εγώ σου χάρισα όλο το τεράστιο χρέος που είχες σε µένα, γιατί µε παρεκάλεσες. Δεν έπρεπε λοιπόν και συ να κάνεις το ίδιο προς τον σύνδουλό σου; Δεν έπρεπε κι εσύ να τον λυπηθείς και να του χαρίσεις το χρέος, όπως έκανα κι εγώ σε σένα;»

Θύμωσε τότε ο βασιλεύς για την αχαριστία και την σκληρότητα του δούλουκαι τον παρέδωσε σ' εκείνους πού βασανίζουν τους φυλακισμένους για να τον τιμωρήσουν, έως ότου εξοφλήσει όλο το χρέος του. Τί φοβερή καταδίκη! Και ο Κύριος, για να µας προφυλάξει από την τρομερή κακία της μνησικακίας πρόσθεσε τα εξής: «Όπως ο βασιλεύς εκείνος τιμώρησε τον άσπλαχνο δούλο, γιατί δεν συγχώρεσε τον σύνδουλόν του, έτσι και ο επουράνιος Πατήρ. Δεν θα συγχωρήσει τις δικές σαςαναρίθμητες αμαρτίες, πού μοιάζουν µε το τεράστιο χρέος του πρώτου δούλου, εάν δεν συγχωρήσετε καθένας σας τον αδελφό σας, για όσα τυχόν σας φταίει, όχι µε το στόμα µόνο αλλά και µέ την καρδιά σας».

Δεν θα µας συγχωρήσει ο Θεός, εάν δεν συγχωρήσουμε κι' εμείς τους συνανθρώπους µας. Ας µην υπολογίζουμε το τί κακό µας έχουν κάνει οι άλλοι. Οι δικές µας αμαρτίες προς τον Θεό είναι αναρίθμητες. Είναι ένα χρέος τεράστιο που όμως η αγαθότατη του Θεού µας το συγχωρεί, εφ' όσον και εμείς συγχωρήσουμε τους αδελφούς µας. Ποιό είναι λοιπόν το συμφέρον µας; Ποιό όμως και το δίκαιο; Αφού οΘεός µας συγχωρεί, να συγχωρούμε κι εμείς. Ναι, ας συγχωρούμε τους άλλους για να συγχωρήσει κι' εμάς ο Θεός.

Μ.Φ.Ν.Θ

πηγή:aktines.blogspot.gr