Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

02:09 | Ανώνυμος |

Ὅσο κι ἂν ψάξει ὁ ἄνθρωπος, δὲν θὰ μπορέσει νὰ βρεῖ τελειότερη διδασκαλία ἀπ' αὐτὴ τὴν ἐπὶ τοῦ Ὅρους ὁμιλία. Καὶ τοῦτο, διότι ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς ἀποκαλύπτει στοὺς ἀνθρώπους τὶς οὐράνιες ἀλήθειες. Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ θ΄ ἀναγνωστεῖ στοὺς ναούς μας τὴν Κυριακὴ τῶν Πατέρων τῆς Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποτελεῖ τμῆμα αὐτῆς τῆς ὁμιλίας. Ἐπειδὴ τὰ λόγια του Κυρίου ἦταν ὄντως πρωτάκουστα, καὶ φυσικὰ ἀσυγκρίτως ἀνώτερα ἀπὸ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, ὁρισμένοι ἄρχισαν νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦλθε γιὰ νὰ καταργήσει ἐντελῶς τὸν Νόμο.

Γιὰ νὰ μὴ δημιουργηθεῖ ὅμως τέτοια παρεξήγηση στοὺς ἀνθρώπους, ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς τονίζει: “Δὲν ἦλθα νὰ καταλύσω τὸν Νόμο ἢ τοὺς Προφῆτες. Ἦρθα νὰ τηρήσω κατὰ πάντα τὸν Νόμο, νὰ ἐκπληρώσω ὅλα ὅσα εἶπαν οἱ Προφῆτες, καὶ νὰ δώσω τὸν νέο Νόμο τῆς Χάριτος. Νὰ τὰ παραδώσω ὅλα τέλεια”.

Ἀλλ' ἂς σταθοῦμε γιὰ λίγο φίλοι μου, στὸν Μωσαϊκὸ Νόμο καὶ γενικώτερα στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, καὶ τοῦτο, διότι στὶς ἡμέρες μας, εἴτε συνειδητὰ εἴτε ἀσυνείδητα, μεγάλη παρεξήγηση ἔχει ἀνακύψει στὸ θέμα αὐτό. Ὑπάρχουν ὁρισμένοι ποὺ ἐμφανίζονται ὡς ὑπέρμαχοι τοῦ ἔθνους, καὶ ταυτοχρόνως ὑποστηρίζουν τὴν θεωρία ὅτι ὡς Ἕλληνες δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε καμμία σχέση μὲ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἀφοῦ σ' αὐτὴν προβάλλονται οἱ Ἑβραῖοι. Καὶ ἄρα, ἀφοῦ φαίνονται οἱ Ἑβραῖοι, οἱ ἐχθροί του Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, θὰ πρέπει νὰ καταργηθεῖ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη καὶ νὰ μείνει ἡ Καινή.

Ὁρισμένοι μάλιστα, φθάνουν καὶ σὲ σημεῖο ἀστειότητος, ὑποστηρίζοντας ὅτι δῆθεν ὁ Ἰησοῦς ἦταν Ἑλληνικῆς καταγωγῆς, διότι δῆθεν ἡ μητέρα του δὲν ἦταν Ἑβραία, ἀλλὰ ἑλληνικῆς καταγωγῆς ποὺ κατοικοῦσε στὴν Παλαιστίνη!...

Παρὰ τὴν φαιδρότητα τοῦ θέματος, φαίνεται νὰ ὑπάρχουν ἐλάχιστοι ποὺ δείχνουν, στὴν ἀρχὴ τουλάχιστον, νὰ ἐπιρρεάζονται καὶ νὰ θεωροῦν ὅτι ὄντως, ἡ Παλαιὰ Διαθήκη δὲν χρειάζεται, ἀφοῦ τώρα ἔχουμε τὴν Καινὴ καὶ ἡ ὁποία εἶναι ἀνώτερη. Καὶ αὐτὰ μέν, τὰ λένε ὅσοι δὲν γνωρίζουν ἢ πεισμώνως ἀρνοῦνται νὰ μάθουν καὶ νὰ κατανοήσουν τὴν ἀλήθεια.

Ὅσοι ὅμως ἔχουν καλοπροαίρετη διάθεση, θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουν ὅτι ἕνας Ὀρθόδοξος Χριστιανός, φυσικὰ καὶ Ἕλληνας, σὲ καμμία τῶν περιπτώσεων δὲν μπορεῖ νὰ ἀρνηθεῖ τὸ πρῶτο μέρος τῆς Ἁγίας Γραφῆς ποὺ εἶναι ἡ Παλαιὰ Διαθήκη. Ἐὰν δὲν ὑπάρχει ἡ Παλαιά, δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ καὶ ἡ Καινή. Ὅπως φυσικὰ δὲν μπορεῖ νὰ παραμείνει ἡ Παλαιὰ ἄνευ τῆς Καινῆς, ἡ ὁποία καὶ τὴν ἑρμηνεύει. Θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουμε ὅτι στὸν χῶρο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ὑπάρχουν οἱ προτυπώσεις τῆς οὐσίας καὶ αὐτὴ ἡ ἀναμονὴ τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ. Στὴν δὲ Καινή, ἔχουμε αὐτὴ τὴν οὐσία καὶ τὴν ἔλευση τοῦ ἴδιου του Θεανθρώπου. Οἱ δὲ προφῆτες, εἶναι αὐτοὶ οἱ ὁποῖοι ἐπικοινωνοῦν μὲ τὸν Θεό. Εἶναι τὰ πρόσωπα ποὺ δέχονται τὴν ἀποκάλυψη τοῦ ἄσαρκου ἀκόμα Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ! Εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἐλέγχουν τὰ κοινωνικὰ ἀτοπήματα τῆς ἐποχῆς τοὺς (θυσιάζοντας τὴ ζωή τους), καὶ ταυτοχρόνως προφητεύουν τὴν σάρκωση τοῦ Λόγου καὶ τὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας! Εἶναι οἱ θαυμαστὲς αὐτὲς προσωπικότητες ποὺ μὲ τὸ προφητικό τους χάρισμα ὡς “ὀρώντες” βλέπουν τὰ τέλη τῶν αἰώνων, τὴν ἐπέκταση τῆς Ἐκκλησίας σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γὴς καὶ ταυτοχρόνως τὸν θρίαμβο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ!

Ἀλλὰ τί γίνεται μὲ τὶς περιπτώσεις ποῦ ὁ Ἑβραϊκὸς λαὸς ξεφεύγει ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ;

Τί γίνεται μὲ τὴν ἐν πολλοῖς ἀπαράδεκτη συμπεριφορά τους; Γιατί τὰ προβάλλει αὐτὰ ἡ Παλαιὰ Διαθήκη; Ἂς μὴν τὰ χάνουμε, ἀγαπητοί μου. Οἱ περιπτώσεις αὐτὲς προβάλλονται, ὄχι βεβαίως πρὸς μίμησιν, ἀλλὰ πρὸς ἀποφυγήν. Καὶ ὅπως κάθε λαὸς ἔχει καὶ τὶς σκοτεινὲς σελίδες στὴν ἱστορία του (καὶ οἱ σώφρονες διδάσκονται καὶ ἀπὸ αὐτές), ἔτσι ἀκριβῶς καὶ ὅσοι μποροῦν καὶ θέλουν νὰ βλέπουν τὰ πράγματα στὴ σωστή τους διάσταση, θὰ διδαχθοῦν καὶ ἀπὸ τὰ ἀρνητικά.

Πῶς ἀλήθεια, θὰ μᾶς φαινόταν, ἐὰν κάποιοι, βλέποντας τὸ σύγχρονο κατάντημα τοῦ ἔθνους μας, μὲ μία μονοκονδυλιὰ ἔσβηναν ὅλο τὸν πλοῦτο τῶν προγόνων μας; Δὲν θὰ ἦταν ἀδικία καὶ δὲν θὰ ἐπιδείκνυε ἀνοησία; Ἀναμφιβόλως.

Καὶ ἂς προσθέσουμε στὴν παράγραφο αὐτὴ ὅτι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἶναι ἀληθινός, δὲν κρύπτει καὶ τὰ ἀτοπήματα ἀκόμα τῶν πρωταγωνιστῶν του. (Αὐτὸ βεβαίως, γιὰ ὅσους μελετοῦν, βλέπουν νὰ συμβαίνει καὶ στὴν Καινὴ Διαθήκη).

Τὸ θέμα λοιπὸν εἶναι νὰ μὴν ὑπάρχει προκατάληψη. Ἐάν, ἐπαναλαμβάνουμε, ὑφίσταται ἡ καλὴ διάθεση στὴν ψυχή, τότε τὰ πράγματα τὰ βλέπει κανεὶς καὶ στὴ σωστή τους διάσταση καὶ ἔτσι δὲν ὑπάρχει περίπτωση σκανδάλου. Ὄντως, τὰ ἄτοπα, παράλογα καὶ ἀθεολόγητα συμπεράσματα, ὅσον ἀφορᾶ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀναφύονται τόσο στὴν προκατάληψη, ὅσο καὶ στὴν ἡμιμάθεια. Δυστυχῶς, ὁρισμένοι συνδυάζουν καὶ τὰ δύο.

Γιὰ τὴν ἱστορία τοῦ θέματος, θὰ πρέπει ἐπίσης νὰ γίνει γνωστό, ὅτι ὄχι μόνο τοὺς πρώτους αἰῶνες ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀντιμετώπισε δυναμικὰ παρόμοιες θέσεις διαφόρων αἱρετικῶν, ποὺ ἀρνοῦνταν γενικῶς τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ μάθουμε ὅτι τὸ ὅλον θέμα καὶ πάλι ξεκίνησε τὸν περασμένο αἰώνα. Ποῦ καὶ πῶς; Τὸ 1914 στὴν Γερμανία. Ἕνας φοβερὸς πόλεμος ξεσπᾶ ἐναντίον τῶν βιβλίων τῆς Π.Δ. ἀπὸ τοὺς Προτεστάντες. Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἔθεταν ἦταν: “Γιατί ἡ Π.Δ.;”.

Φυσικὰ μὲ τὸ ἐρώτημά τους αὐτὸ φανέρωναν τὴν θεολογική τους ἀνεπάρκεια καὶ τὴν τέλεια ἀσχετοσύνη τους μὲ αὐτὴ τὴν Ἁγία Γραφή. Καὶ σὰν νὰ μὴν ἔφθανε αὐτό, τὸ 1933, τὴν χρονιὰ δηλαδὴ ποὺ ἀνέβηκε ὁ Χίτλερ, ἀρχίζει ἕνας σιωπηλὸς ἀλλὰ καὶ ἐμφανὴς πόλεμος ἐναντίον τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ καὶ τῆς Π.Δ.. Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἐξοβελίζεται ἀπὸ τοὺς Deutsche Christen (Γερμανοὺς Χριστιανούς)!

Τὸ φαινόμενο αὐτό, τὸ ὁποῖο ξεκίνησε ἀπὸ καθαρῶς ρατσιστικὰ κίνητρα, εἰσβάλλει τώρα καὶ στὴν Ἑλλάδα. Εἶναι δὲ χαρακτηριστικό, ὅτι σὲ ἀρκετὲς τῶν περιπτώσεων αὐτῶν, οἱ πολέμιοι τῆς Π.Δ., ἄνθρωποι δηλ. ποῦ πολλὲς φορὲς εἶναι “ὑπὲρ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων”, ἀρνοῦνται τὸ δικαίωμα τῆς Ἐκκλησίας νὰ προσδιορίζει τὰ βιβλία της. Ταυτοχρόνως δέ, ἡ κίνηση αὐτὴ φαίνεται νὰ στρέφεται πρὸς τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ θρησκεία.

Βεβαίως, λίγο ἐὰν προσέξουν ὅσοι ἐπιζητοῦν τὴν στροφὴ στὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ θρησκεία, λίγο ἐὰν προσέξουν, θ' ἀκούσουν τὸν ἀπόηχο τῶν λόγων αὐτῆς τῆς θρησκείας: “Μὴ ζητᾶς νὰ μ' ἀναστήσεις δὲν μπορῶ...”

Τὸ θέμα ὅμως, ἔχει φυσικὰ καὶ ἄλλες παραγράφους, ποὺ δοθείσης εὐκαιρίας θὰ τὶς μελετήσουμε καὶ θὰ δοῦμε τὸ ἀλλοπρόσαλλό της θεωρίας περὶ ἀπορρίψεως τοῦ πρώτου μέρους τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

Ἂς κλείσουμε ὅμως μὲ τοῦτο.

Εἴμαστε μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὴν Ἁγία μας Ὀρθοδοξία. Συνειδητὰ δὲν ἀρνούμαστε τὴν ἁγία της διδασκαλία, οὔτε τὸν ὀρθὸ τρόπο ζωῆς, στὸν ὁποῖον μᾶς καθοδηγοῦν οἱ θεοφόροι Πατέρες μας.

Αὐτοὶ δὲ οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Δ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ποὺ ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας, καὶ οἱ ὁποῖοι ὡς φῶς Χριστοῦ ἔλαμψαν ἐπὶ τῆς γής, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, μᾶς ἑρμηνεύουν καὶ τὸν κανόνα τῶν βιβλίων τῆς Ἁγίας Γραφῆς, αὐθεντικὰ καὶ ἐπίσημα.

Εἴθε, ἡ ἁγία τους εὐχὴ νὰ προφυλάσσει τὸν κόσμο ἀπὸ τὶς πλάνες τοῦ ἐχθροῦ καὶ νὰ μᾶς συνοδεύει σὲ ὅλη μας τὴν ζωή.

Ἀμήν.

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος