π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

Ὅταν ὀ ἄνθρωπος μετά τό βάπτισμα ὑποκύψει στίς ἐπιθέσεις τοῦ Διαβόλου καί εἴτε μέ σκέψεις, εἴτε μέ πράξεις, προσβάλει τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀγάπη τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή τήν ἀγάπη πρός τά μέλη τοῦ Χριστοῦ, τότε αὐτή ἡ πράξη ἀποτελεῖ πληγή καί ζημιώνει ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐδῶ συμπεριλαμβάνεται κάθε σκέψη καί πράξη, πού ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς αὐτονομίας τοῦ ἀνθρώπου.

Σ’ αὐτές τίς περιπτώσεις ἡ Ἐκκλησία φροντίζει γιά τήν ἄμεση θεραπεία τοῦ ἀδελφοῦ. Ὅμως κάθε ἐκδήλωση ἀγάπης τῆς Ἐκκλησίας περνάει μέσα ἀπό τήν ἐλεύθερη προαίρεση τοῦ πιστοῦ καί δέν παραβιάζει τήν βούλησή του.

Ἄν κάποιος ἐπιλέξει τήν αὐτονομία καί δέν ἐπιθυμεῖ τήν ἀποκατάσταση τῆς κοινωνίας του μέ τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τότε ὁ ἴδιος ἀποκόπτει τόν ἑαυτό του.

Γι’ αὐτό καί δέν τοῦ ἐπιτρέπεται νά μετέχει στή θεία εὐχαριστία, μέχρι πού νά συνέλθει καί νά ἀλλάξει πορεία.

Ἄν ἀποφασίσει νά ἐπιστρέψει στήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τούς ἀδελφούς, τοῦ παρέχεται ἡ συγχώρηση καί προσλαμβάνεται πάλι μέ ἀγάπη· τοῦ ἀποδίδεται ἡ προηγούμενη θέση στήν τράπεζα τοῦ Κυρίου καί ἀποκτᾶ ξανά τήν ἐμπειρία τοῦ «ἑνός σώματος», πού συγκροτεῖται ἀπό ὅσους μετέχεουν τοῦ «ἑνός ἄρτου» καί τοῦ «ἑνός ποτηρίου (Α΄ Κορ. ι΄ 14-21).

Ἡ συγχώρηση δέν δίδεται ἀπό ἀνθρώπους, γιατί ἡ αὐτονομία καί ἡ ἀποστασία προσέβαλε πρωταρχικά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό μόνο ὁ Θεός συγχωρεῖ ἁμαρτίες (Ἡσ. μγ΄25), δηλαδή ὁ Πατέρας, διά τοῦ Υἱοῦ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι (Ματθ. θ΄ 6. Μάρκ. β΄5. Λουκ.ζ΄ 48, Ἰω.κ΄22-23. Ἑβρ.ι΄17).

Ἀλλά ὁ Χριστός βεβαίωσε τούς μαθητές Του· «καθώς ἔστειλε ἐμένα ὁ Πατέρας καί ἐγώ ἀποστέλλω ἐσᾶς. Ὅταν εἶπε αὐτό, τούς ἐνεφύσησε στό πρόσωπο καί πρόσθεσε Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιο, ἄν συγχωρήσετε τίς ἁμαρτίες κάποιου, νά εἶναι συγχωρημένες. Ἄν κάποιου δέν τίς συγχωρήσετε, νά παραμείνουν ἀσυγχώρητες» (Ἰω. κ΄21-23). «Ἀλήθεια σᾶς λέγω ὅτι ὅσα δέσετε στή γῆ, θά εἶναι δεμένα στόν οὐρανό καί ὅσα λύσετε στή γῆ, θά εἶναι λιμένα στόν οὐρανό» (Ματθ. ιη΄ 18, ιστ΄ 19).

Ὁ πνευματικός εἶναι τό ὄργανο τοῦ Χριστοῦ, οἰκονόμος τῶν μυστηρίων καί τῆς χάριτος τοῦ Κυρίου (Α΄ Κορ. δ΄ 1. Α΄ Πέτρ. δ΄10)· δέν εἶναι αὐτός ὁ ἴδιος, ἀλλά ὁ Θεός πού διά μέσου αὐτοῦ συγχωρεῖ τίς ἁμαρτίες. «Ἐάν ὁμολογοῦμε τίς ἁμαρτίες μας, αὐτός εἶναι ἀξιόπιστος καί δίκαιος, ὥστε νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες καί νά μᾶς καθαρίσει ἀπό κάθε ἀδικία.

Ἄν ποῦμε πώς δέν ἔχουμε ἁμαρτήσει, Τόν κάνουμε ψεύτη καί ὁ λόγος Του δέν εἶναι μέσα μας. Παιδιά μου, αὐτά σᾶς τά γράφω γιά νά μή ἁμαρτήσετε. Ἀλλά ἄν κανείς ἁμαρτήσει, ἔχουμε Παράκλητο πρός τόν Πατέρα Ἰησοῦ Χριστό δίκαιο. Αὐτός εἶναι ὁ ἱλασμός τῶν ἁμαρτιῶν μας καί ὄχι μόνο τῶν δικῶν μας ἀλλά καί ὅλου τοῦ κόσμου» (Α΄ Ἰω. α΄9.β΄2).

Ἡ ὁμολογία τῶν ἁμαρτιῶν γίνεται ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων πού ἔλαβαν τό χάρισμα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος νά συγχωροῦν ἁμαρτίες στό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μέ τήν ἐντολή Του (Ἰω. κ΄21-23). «Ἄς σοῦ συγχωρήσει ὁ Θεός δι’ ἐμοῦ τοῦ ἁμαρτωλοῦ ὅλα.... πήγαινε εἰς εἰρήνη, χωρίς νά ἔχεις καμμία φροντίδα γιά τά παραπτώματα πού ἐξομολογήθηκες», ἀναφέρεται στήν εὐχή πού ἀπαγγέλει ὁ πνευματικός ἱερέας.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: «Ἡ Ὀρθοδοξία μας» Ἔτος 1994 σελίδες 369 -371 Ἐκδόσεις Διάλογος Τῆς Ὑπηρεσίας Ἐνημερώσεως Διαλόγου καί Πολιτισμοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν σέ συνεργασία μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων διά τήν Προστασίατοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ, τῆς Οἰκογενείας καί τοῦ Ἀτόμου.

 πηγή:anavaseis