Τα λόγια οργής δεν είναι αρκετά και τα δάκρυα στέρεψαν τόσα χρόνια μετά. 

Υπήρχε πάντα η αμυδρή ελπίδα της απονομής Δικαιοσύνης για όσους έζησαν τη Σφαγή στο Δίστομο.

Για τα παιδιά που δεν έζησαν αλλά για πολλά χρόνια μετά ,μέχρι που μεγάλωσαν οι μανάδες τους τα έντυναν πάντα με μαύρα ρούχα!

Ακόμη και τα ρούχα που έστελνε ο Ερυθρός Σταυρός μετά το πόλεμο οι μανάδες τα έβαφαν μαύρα! 

Σαν τη ψυχή τους που μαύρισε από εκείνη την ημέρα. Ιούνης του 1944 και κάποια ανθρωπόμορφα τέρατα που φορούσαν στρατιωτικές στολές διέπραξαν ένα από τα πολλά αποτρόπαια εγκλήματα της ναζιστικής Γερμανίας.

Τόσα χρόνια μετά πολλοί άνθρωποι πάλεψαν, ελπίζοντας ότι κάποιος, κάποτε θα δικαίωνε το πόνο που κουβαλούσαν πάντα στη ψυχή τους.

Το πρωί κάποιοι ψυχροί δικαστές που υποτίθεται αποτελούν το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης,τους πυροβόλησαν πάλι εν ψυχρώ, σκότωσαν τους δικούς τους κι έκαψαν το χωριό τους.

Δεν είναι ανιστρόρητοι.

Γνωρίζουν καλά τι είχε συμβεί. Απλά εκτέλεσαν την αποστολή τους.

Όχι να απονείμουν δικαιοσύνη αλλά να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του ισχυρού.

Το βίντεο αφιερώμενο στους δικαστές

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ