Αναζήτηση θεμάτων ιστολογίου
Συναξάριον
οι δημοφιλείς αναρτήσεις της εβδομάδος
Blog Archive
- 2024 (14)
- 2023 (72)
- 2022 (249)
- 2021 (450)
- 2020 (682)
- 2019 (811)
- 2018 (820)
- 2017 (901)
-
2016
(1063)
- Δεκεμβρίου(89)
- Νοεμβρίου(65)
- Οκτωβρίου(85)
-
Σεπτεμβρίου(109)
- ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΡΓΟΕΠΗΚΟΟΣ
- Σύναξη τῶν Στελεχῶν τοῦ Νεανικοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Μ...
- Φοράς Σταυρό;
- Γλυκό κουταλιού σταφύλι
- Ανέκδοτο: Το παραξενο ζωο
- Η συγνώμη δεν είναι λέξη είναι τρόπος ζωής!
- Ἡ Σύνοδος τῆς Κρήτης καὶ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο τῶ...
- Ὁ οἰκουμενισμὸς – τά ἀκάθαρτα Πνεύματα καὶ ...
- «Πιστεύεις ότι μπορεί ο Θεός;»
- Ακολουθία Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου ...
- Ιερά Αγρυπνία επί τη Εορτή της Παναγίας της Γοργοε...
- Ετερόδοξες «εκκλησίες», δηλαδή αιρέσεις - Σάββας Η...
- ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ: «Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΣΣΕΤΑΙ...
- Ἵδρυση Ἀδελφότητος « Ἅγιος Ἀπόστολος Ἀνδρέας Πατρῶν»
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α' ΛΟΥΚΑ μέ τόν Σεβασμι...
- Δίπτυχο για τα ονόματα ζώντων & τεθνεώτων
- Η ταπεινοφροσύνη είναι η βάση
- Με την αγάπη στο Χριστό o αδύνατος και δειλός γίνε...
- Κατα πόσο η πίστη μας είναι συνειδητή;
- Ομολογία Πίστεως από τον ηθοποιό Πέτρο Ξεκούκη (vi...
- 52η Ἐπέτειος τῆς Ἐπανακομιδῆς τῆς Ἁγίας Κάρας τοῦ ...
- Χορευτικά τμήματα Ελληνικών παραδοσιακών χορών στη...
- Κυριακή Α' Λουκά: «Έξελθε απ΄εμού, ότι ανήρ αμαρτω...
- Ἄρχισαν οἱ ἑορτὲς γιὰ τὴν 52η ἐπέτειο τῆς Ἐπανακο...
- Κοινωνικό Φροντιστήριο για τα φιλολογικά μαθήματα ...
- Mεγαλώσαμε με εκείνο το «τι θα πει ο κόσμος», και ...
- Ο πιστός φίλος
- Μήνυμα μαρτυρικό, ἀπό ματωμένα ράσα, γιά τόν κ. Φί...
- ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ Μ...
- Εγκύκλιος Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμο...
- Η σύλληψις του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (23 Σεπ...
- Γλέζος: ''Η πρώτη αντίσταση στην Ελλάδα έγινε από ...
- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ...
- Ξέρεις το «Πάτερ ημών»;
- Αν έχουμε εμπιστοσύνη στον οδηγό, στον πιλότο, στο...
- Πατατοκεφτέδες
- Ανέκδοτο "Το αεροδρόμιο"
- ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ ΣΤΟΝ Ι.Ν. ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΠΑΤΡΩΝ
- Στην τελική ευθεία… - Σάββας Ηλιάδης
- Μεγάλη Μουσικοχορευτική ἐκδήλωση «Στά βήματα τοῦ Ἀ...
- Ἡ ἐκκλησία εἶναι θεραπευτήριο καί ὄχι δικαστήριο τ...
- Γλυκό ψυγείου με πτι μπερ και άνθος αραβοσίτου σοκ...
- Τι σημαίνει η φράση: Τας θύρας τας θύρας εν σοφία ...
- Πόσα και ποιά είναι τα βιβλία της Αγίας Γραφής
- Είχε ο Ιησούς αδέλφια;
- Ανέκδοτο.........
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΗ μέ τόν Σ...
- Κυριακή μετά την Ύψωσιν - ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ
- Ἡ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σοφίας στὴν Πάτρα
- ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ, ΠΙΣΤΙΣ, ΕΛΠΙΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ
- Συνεχίζεται η Αγιογράφηση του νεόδμητου Ναού του Α...
- Ἁγιασμὸς στὸν Παιδικὸ Σταθμὸ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως...
- Ὁ νέος Διοικητὴς τῆς Ναυτικῆς Διοίκησης Ἰονίου στὸ...
- Βραδυὰ ἐπιτυχόντων μαθητῶν τοῦ Δήμου Δυτικῆς Ἀχαΐα...
- ΠΑΝΗΓΥΡΙΣΕ Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΤΗΝ Υ...
- Ένας αυτόπτης στο μαρτύριο του Χρυσοστόμου Σμύρνης!
- Νὰ κτίσουν, ὄχι νὰ τοὺς κτίσουμε!
- Ἡ ἑορτὴ τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στὴν Ἱερά Μ...
- Οἱ «ἐχθροὶ τοῦ Σταυροῦ»...
- Ὁ Ἁγιασμὸς στὸ Ἐκκλησιαστικὸ Λύκειο Πατρῶν μὲ τὴν ...
- Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ Τὸ καύχημα τῶν Χριστιανῶν
- Ἡ προϊστορία καὶ ἡ ἱστορία τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
- Γιατί γιορτάζουμε την Ύψωση του Τίμιου Σταυρού;
- Θεϊκή αγάπη
- Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, της Εορτής της Υψώσεως το...
- Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης και οι συν αυτώ Άγιοι Αρ...
- Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ - π. Δημητρίου Μπόκου
- Δες πόσο απλό είναι: Αγάπη προς τον Θεό, αγάπη προ...
- Ψάχνοντας το αρχείο της Ενορίας μας: Προσκυνηματικ...
- Ὁ Ἁγιασμός μέ τήν εὐκαιρία τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς
- Ἡ Θεοτόκος, τῶν Ὀρχομενίων, ἄμαχος πρόμαχος
- Ο Αγιασμός στα σχολεία της Ενορίας μας (φωτογραφίες)
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ μέ τόν ...
- Είναι Νόμιμη και Συνταγματική η Μετατροπή του μαθή...
- Ή αρετή της υπομονής», Γέροντος Παϊσίου
- Όποιος σκάβει τον λάκκο του άλλου, πέφτει μέσα ο ί...
- Γκεοργκιέφσκι: Δεν έχουμε κανένα ίχνος σύνδεσης με...
- Ευαγγέλιο και κινητό
- Πανήγυρις Παρεκκλησίου Πνευματικού Κέντρου Αγίου Γ...
- ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΓΙΑΣΜΩΝ ΝΕΑΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ 2016 – 20...
- Κυριακή πρὸ τῆς Ὑψώσεως (Ἰω. γ΄ 13-17) - ΑΠΟΔΕΙΞΗ ...
- Μήνυμα πρός Ἐκπαιδευτικούς μέ τήν ἔναρξη τῆς νέας ...
- «Οι Βίοι των Αγίων»: Η μοναδική Παιδαγωγική της Ορ...
- Ι.Μ. Πατρών - Ανακοίνωση
- Προσκυνηματική εκδρομή στην Παναγία τη Μαλεβή και ...
- «Ἂν εἴχαμε ἀγάπη...»
- Βρήκα το Χριστό! φώναζε κλαίγοντας ο Χειρουργός!
- Δροσερό γλυκό με άρωμα πορτοκαλιού
- ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ...
- Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΕΛΕΟΥΣΗΣ ΠΙΤΙΤΣΑΣ Π...
- Μητροπολίτης Πατρῶν Χρυσόστομος "Ὅποιος δέν θέλει ...
- Γέννηση της Υπεραγίας Θεοτόκου
- Μη υποβοηθούμενη ευθανασία για αιώνιο θάνατο
- Ιερά Αγρυπνία επί τη εορτή του Γενεθλίου της Υπερα...
- Χορευτικά τμήματα Ελληνικών παραδοσιακών χορών στη...
- Ἡ ὁμάδα Μπάσκετ «Προμηθέας» Πατρῶν, στὸν Σεβασμιώτ...
- Ἑσπερινὸς στὸ Ἄνω Σαλμενῖκο Ἀχαΐας
- ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΙΑ ΜΑΤΘΑΙΟΥ μέ τόν Σεβα...
- «Ὁ ρόλος τοῦ ἐπισκόπου Ρώμης στήν κοινωνία τῶν Ἐκκ...
- ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ: ΘΕΪΚΟ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΙΚΟΣΤΟ ΑΙ...
- Αυγούστου(60)
- Ιουλίου(67)
- Ιουνίου(82)
- Μαΐου(107)
- Απριλίου(106)
- Μαρτίου(95)
- Φεβρουαρίου(83)
- Ιανουαρίου(115)
- 2015 (1348)
- 2014 (1414)
- 2013 (2210)
- 2012 (1652)
- 2011 (318)
- 2010 (42)
Από το Blogger.
Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016
09:27
|
Ανώνυμος
|
Print PDF
Δεν πρόκειται να ασχοληθούμε με τις ενστάσεις που έχουν διατυπωθεί κατά της αγιότητος του εθνομάρτυρα και ιερομάρτυρα αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης. Ασφαλώς αυτοί που τις διατυπώνουν κάποιους λόγους επικαλούνται μέσα στην καλοπροαίρετη αναμφίβολα διάθεσή τους να διαφυλάξουν τον τρόπο που η Ορθόδοξη Εκκλησία μας διακηρύσσει την αγιότητα των εξαιρέτων μελών της. Για εμάς και για τους περισσοτέρους χριστιανούς, και μάλιστα τους έχοντες σχέση με τα αγιασμένα χώματα της Μικρασιατικής γης, δεν τίθεται τέτοιο θέμα.
Για εμάς ο άγιος Χρυσόστομος αποτελεί σύμβολο αγάπης προς τον Θεό και χρέους προς την πατρίδα, δεδομένου μάλιστα ότι εκπροσωπεί όλους τους πεσόντες και αναιρεθέντες ποικιλοτρόπως κατά τη Μικρασιατική καταστροφή, κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα από την ιδιαίτερη αγάπη που τρέφουν προς αυτόν όλοι οι Μικρασιάτες, έκφραση της οποίας αποτελούν τα διαρκώς πυκνούμενα γι’ αυτόν βιβλία που εκδίδονται, τα ποιήματα που γράφονται, τα αφιερώματα που γίνονται κάθε χρόνο στη μνήμη του, οι προτομές που φιλοτεχνούνται σε περιοχές που υπάρχουν και ζουν Μικρασιάτες, οι ναοί που κτίζονται στη μνήμη του.
Κι είναι ευκαιρία, με το αφιέρωμα τούτο, να τονίσουμε για μια ακόμη φορά την αγιότητα του μαρτυρικου ιεράρχη, γιατί αποδεικνυόμενη αυτή ιδίως από τις τελευταίες στιγμές της ζωής του γίνεται φάρος και οδοδείκτης για όλους μας, κληρικούς και λαϊκούς. Είναι όντως συγκλονιστικές οι περιγραφές του τέλους του κι είναι σα να διαβάζουμε και πάλι από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων τις τελευταίες στιγμές του πρωτομάρτυρα και αρχιδιακόνου Στεφάνου. Τις περιγραφές αυτές κάνει όχι ένας απλός άνθρωπος, του οποίου ίσως μπορούμε να αμφισβητήσουμε την ακρίβεια των λόγων του, ούτε κι ένας ραψωδός που μεγεθύνει τα γεγονότα στην εξιστόρησή τους, αλλά ένας επιστήμονας, αυτόπτης συγκλονιστικού γεγονότος, ο ακαδημαϊκός καθηγητής Γεώργιος Μυλωνάς, και μάλιστα σε ομιλία του επίσημη, στις 14 Δεκεμβρίου 1982, στην Ακαδημία Αθηνών.
Παραθέτουμε αυτούσια τα τελευταία λόγια της ομιλίας αυτής:
«Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω την ομιλία μου με μία προσωπική μαρτυρία, που για πρώτη φορά εξομολογούμαι. Κατά τις τελευταίες ημέρες του Σεπτεμβρίου 1922 μία ομάδα φοιτητών του International College της Σμύρνης και εγώ βρεθήκαμε φυλακισμένοι σε απαίσιο υπόγειο, σ’ ένα από τα μπουντρούμια του Διοικητηρίου της Σμύρνης. Σ’ αυτό ήταν ασφυκτικά στριμωγμένοι Έλληνες Χριστιανοί αιχμάλωτοι, μάλλον άνθρωποι προωρισμένοι για θάνατο. Τις βραδυνές ώρες φύλακες μ’ επικεφαλής Τουρκοκρήτα παρελάμβανον θύματα που ετυφεκίζοντο. Στις 5 το απόγευμα της τελευταίας ημέρας του θλιβερού Σεπτεμβρίου, ο Τουρκοκρής εκείνος με διέταξε να τον ακολουθήσω στην αυλή.
– Είσαι δάσκαλος; με ρωτά.
– Αυτήν την τιμή είχα! του απαντώ.
– Και οι άλλοι που ήσαν μαζί σου είναι φοιτητές;
– Ναι, του λέγω.
– Γρήγορα μάζεψέ τους και φέρε τους εδώ!
– Ελάτε μαζί μου έξω! λέγω στους συντρόφους μου.
– Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα μας. Εμπρός με θάρρος!
Ποιά ήταν η έκπληξή μας όταν ακούσαμε τον Τουρκο-Κρητικό να λέει:
– Δεν θα σας σκοτώσω, θα σας σώσω. Απόψε θα θανατωθούν όλοι όσοι είναι στο μπουντρούμι, γιατί έφεραν και άλλους που δεν έχουμε χώρο να τους στοιβάξουμε. Θα σας σώσω σήμερα, γιατί ελπίζω αυτό να με βοηθήσει να λησμονήσω μία τρομερή σκηνή που αντίκρυσαν τα μάτια μου, σκηνή στην οποία έλαβα μέρος.
Και συνέχισε:
– Παρακολούθησα το χάλασμα του Δεσπότη σας. Ήμουν μ’ εκείνους που τον τύφλωσαν, που του ‘βγάζαν τα μάτια και αιμόφυρτο, τον έσυραν από τα γένεια και τα μαλλιά στα σοκάκια του Τουρκομαχαλά, τον ξυλοκοπούσαν, τον έβριζαν και τον πετσόκοβαν. Βαθειά εντύπωση μου έκανε και αξέχαστος παραμένει η στάση του. Στα μαρτύρια που τον υπέβαλαν δεν απήντα με φωνές, με παρακλήσεις, με κατάρες. Το πρόσωπό του το κατάχλωμο, το σκεπασμένο με το αίμα των ματιών του, το πρόσωπό του είχε εστραμμένο προς τον Ουρανό και διαρκώς κάτι ψιθύριζε που δεν ηκούετο πέρα από την περιοχή του. Ξέρεις εσύ, δάσκαλε, τί έλεγε;
– Ναι ξέρω, του απήντησα. Έλεγε: Πάτερ Άγιε, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τί ποιούσι.
– Δεν σε καταλαβαίνω, δάσκαλε, μα δεν πειράζει. Από καιρού σε καιρό, όταν μπορούσε, ύψωνε κάπως το δεξί του χέρι και ευλογούσε τους διώκτες του. Κάποιος πατριώτης μου αναγνωρίζει την χειρονομία της ευλογίας, μανιάζει, μανιάζει και με το τρομερό μαχαίρι του κόβει και τα δυο χέρια του Δεσπότη. Εκείνος σωριάστηκε στη ματωμένη γη με στεναγμό που φαινόταν ότι ήταν μάλλον στεναγμός ανακουφίσεως παρά πόνου. Τόσο τον λυπήθηκα τότε που με δυο σφαίρες στο κεφάλι τον αποτελείωσα. Αυτή είναι η ιστορία μου. Τώρα που σας την είπα ελπίζω πως θα ησυχάσω. Γι’ αυτό σας χάρισα τη ζωή.
– Και που τον έθαψαν; ρώτησα με αγωνία.
– Κανείς δεν ξέρει που έρριξαν το κομματιασμένο του κορμί».
Αυτή είναι η μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα, που φανερώνει, όπως είπαμε, το μέγεθος της αγιότητας του μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσοστόμου, αφού στην πίστη μας την ορθόδοξη εκείνο που αποτελεί αποδεικτικό μεγάλης αγιότητας είναι η αγάπη που απλώνεται και προς τον εχθρό. Και τίποτε να μην ξέραμε για τον άγιο Χρυσόστομο, και μύρια όσα να του έχουν καταλογιστεί, το τέλος του είναι εκείνο που φανερώνει την εσωτερική, της καρδιάς του, ποιότητα. Κι ο άγιος Χρυσόστομος σαν τον Χριστό, σαν τον άγιο Στέφανο, σαν τους αποστόλους και όλους τους αγίους μάρτυρες ευλογεί τους διώκτες του και προσεύχεται γι’ αυτούς. Μόνον όποιος διακατέχεται πλούσια από αυτό το πνεύμα του Χριστού ξέρουμε ότι ανήκει σ’ Εκείνον και προεκτείνει την αγιότητα Εκείνου.«Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων;».
Δε θέλουμε να μακρηγορήσουμε. Τα πράγματα μιλούν από μόνα τους. Ας επιτραπεί όμως ως κατακλείδα στη μικρή αυτή αναφορά να μεταφέρουμε ένα απόσπασμα από ένα ποίημα πού έχει γραφεί ακριβώς για τον άγιο:
Στον άγιο Χρυσόστομο Σμύρνης
Ό,τι θεριά ‘νθρωπόμορφα δε βλέπαν και δε νιώθαν,
τό ‘δαν τα δέντρα, τα πουλιά ο ήλιος και το χώμα:
τ’ άγιο κορμί πού κείτουνταν ακρωτηριασμένο,
με πύριν’ όμως την ψυχή και με αγάπης χρώμα!
Τά χείλη του ψιθύριζαν βαμμένα μέσ’ στο αίμα,
την ώρα πού του ρολογιού οι δείκτες σταματούσαν
-κείνο πού πήρ’ ο άνεμος με δέος και με φόβο,
για να το φέρει όπου γης και δάκρυα ξεσπούσαν.
«Πατέρα, τη συχώρηση δώσ’ τους, μη τους γδικιέσαι,
Γιατί δεν ξέρουνε κι αυτοί σαν τότε οι εχθροί Σου»,
λέγαν τα χείλη τ’ άγια του Χρυσοστόμου Σμύρνης,
λίγο πριν φύγει η ψυχή του και από το σώμα χωρίσουν!
Εσείστηκαν οι ουρανοί απ’ τη βαθειά αγάπη
κι ευθύς εφάνη ο Χριστός πού ‘σκυψε κει σιμά του.
«Δούλε καλέ και αγαθέ,μην τον φοβάσαι διόλου
όποιον σου παίρνει τη ζωή μικρό τ’ ανάστημά του»!
Κι έφυγε ο Χρυσόστομος ο της θυσίας άγιος.
Μα άφησε το σώμα του τη γη μας να λιπαίνει.
Από ψηλά τώρα θωρεί κι από την προτομή του
θυμίζοντας το χρέος μας φωνή πού δέν σωπαίνει!
Μηνιαίο Περιοδικό Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς «Πειραϊκή Εκκλησία», Έτος 19ο, Αριθμός Φύλλου 207, Σεπτέμβριος 2009
πηγή:pemptousia.gr
!>