Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Θεέ μου δεν σε γνώρισα…- Χρήστος Φωτόπουλος

Είναι εκείνες οι στιγμές οι μοναχικές κατά την διάρκεια των οποίων βυθίζεσαι μέσα στην απόλυτη μοναξιά και αρχίζεις να σκέφτεσαι πολλά, κάποια από αυτά είναι ωφέλιμα, κάποια άλλα δεν έχουν καμία σημασία εν τελευταία αναλύσει έτσι πράττει κατά κανόνα το ανθρώπινο μυαλό. Στρέφτεται όμως ο νους και κάποιες φορές προς τον Θεό και αναρωτιέται πολλά, ενδεχομένως να του μιλάει ή να αναρωτιέται για την ύπαρξη Του ή να Τον κατηγορεί για διάφορα προβλήματα και ασθένειες και πάλι κατά κανόνα αυτό κάνει ο άνθρωπος.

Υπήρχε όμως και ένας απλός, φτωχός, αγράμματος αλλά πολύ πιστός κατά πάντα άνθρωπος που αναρωτιόταν καθημερινώς <<Σε γνώρισα Θεέ μου, κοινώνησα άραγε ποτέ με συναίσθηση ότι αυτό το οποίο λαμβάνω είναι το Σώμα Σου και το Αίμα Σου, ότι ζω μέσα στο πέλαγος της ατελείωτης Αγάπης Σου>>; Ευλογημένα ερωτήματα έθεσε στον Θεό αλλά πρωτίστως στον εαυτό του αυτή η αγαθή ψυχή και ζούσε καθημερινά προσπαθώντας να γνωρίσει τον Θεό, ούτε την Αγία Γραφή να διαβάζει ήξερε, ούτε πολλά καταλάβαινε από την ανάγνωση του Ευαγγελίου στην Εκκλησία, ούτε τους ψάλτες κατανοούσε, μάλιστα πολλές φορές τον έπαιρνε και ο ύπνος μέσα στην ακολουθία… Επόμενο ήταν να χαρακτηρισθεί ανόητος και σαλός και χίλια άλλα δύο πράγματα με τα οποία τον χαρακτήρισαν και όμως εκείνος ήθελε να γνωρίσει τον Θεό!

Πέρασαν χρόνια πολλά, χρόνια αναζήτησης και αγνωσίας και έτσι απλά μια μέρα άκουσε έναν Γέροντα Ιερέα να λέει ότι ο Θεός σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη είναι <<Αγάπη>>! Αυτόματα του ήρθε η σκέψη ότι για να γνωρίσει τον Θεό απλά πρέπει να δίνει, να πράττει, να γίνει ο ίδιος Αγάπη, αφού Αγάπη είναι ο Θεός έτσι θα Τον γνώριζε και πέρασε την υπόλοιπη ζωή τους κάνοντας αυτό ακριβώς, έγινε Αγάπη για όλους και για όλα, ήταν ελεήμων, φιλάδελφος, συμπονετικός και ακούραστος στο να δίδει βοήθεια και έτσι έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ήρθε η ώρα της κοιμήσεώς του, σήκωσε τα μάτια και κοίταξε προς τα πάνω και μάσα σε δάκρυα και λυγμούς είπε <<Θεέ μου δεν σε γνώρισα>> για να λάβει την απάντηση <<η Αγάπη που έδιδες εγώ Ήμουν, με γνώρισες διότι πολύ απλά τήρησες τον λόγο Μου>> Αυτά άκουσε η μακαρία εκείνη ψυχή και άφησε τον κόσμο αυτό για την αιώνια ζωή κοντά στην δική του Αγάπη, κοντά στον Θεό του, στον Θεό που δεν γνώρισε όπως έλεγε, στον Θεό που γνώρισε βαθύτατα όμως, στον Θεό που έζησε μέσα του!!! Στον τάφο του ζήτησε να γραφτεί το εξής ¨Θεέ μου δεν σε γνώρισα πιστεύω αλλά σε αγάπησα πάνω από όλους και όλα¨ Δεν ήξερε κάποιο στίχο από ψαλμό για να ζητήσει να του γράψουν και έτσι έγραψε τον στίχο της καρδιάς του, ένας άνθρωπος που απλά προσπάθησε να γνωρίσει τον Θεό και τελικά το πέτυχε χωρίς να το πολύ καταλάβει και ο ίδιος!

Χρήστος Φωτόπουλος

Θεολόγος