Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή των Μυροφόρων (Μάρκ. ιε΄ 43 - ις΄ 8)

Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Κυριακή των Μυροφόρων (Μάρκ. ιε΄ 43 - ις΄ 8) - ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΛΜΗ

00:49 | Ανώνυμος |

«Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ»

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα, Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, εἶναι ἀφιερωμένη στὰ πρόσωπα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μὲ θαυμαστὴ τόλμη, ἀλλὰ καὶ μὲ περισσὴ εὐλάβεια φρόντισαν γιὰ τὴν ἀποκαθήλωση τοῦ ἀχράντου Σώματος τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἐνταφιασμό του. Ἀνάμεσά τους ξεχωρίζει ὁ Ἰωσὴφ ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία. Αὐτὸς ἦταν ὁ ὁποῖος τόλμησε νὰ παρουσιαστεῖ στὸν Πιλάτο καὶ νὰ ζητήσει τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ τὸ ἐνταφιάσει.

«Τολμήσας»! Τί δύναμη καὶ ἡρωισμὸ κρύβει αὐτὴ ἡ μικρὴ λέξη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος! Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὰ ἦταν ἡ τόλμη ποὺ ἔδειξε ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ τί μᾶς διδάσκει μὲ τὴ στάση του αὐτή.

1. Η ΤΟΛΜΗ ΤΟΥ ΙΩΣΗΦ

Γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε καλύτερα τὸ τόλμημα τοῦ Ἰωσὴφ ἂς προσπαθήσουμε νὰ μεταφερθοῦμε νοερὰ στὰ Ἱεροσόλυμα τὸ ἀπόγευμα ἐκείνης τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς.

Οἱ ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ φαίνεται ὅτι ἔχουν ἐπικρατήσει. Ὁ Κύριος ὕστερα ἀπὸ τὴν ἀνόσια καταδίκη καὶ τὰ φρικτὰ Πάθη ποὺ ὑπέφερε, βρίσκεται ἤδη νεκρὸς πάνω στὸ Σταυρό, ἐνῶ οἱ μαθητές του ἔχουν διασκορπιστεῖ. Τὸ ἐπεῖγον θέμα εἶναι ποιὸς θὰ φροντίσει γιὰ νὰ ἐνταφιάσει τὸ ἄχραντο Σῶμα του. Ἦταν ἀνάγκη νὰ γίνει κάτι ἀμέσως, διότι σὲ λίγες ὧρες ἄρχιζε ἡ ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, αὐστηρὴ ἀργία γιὰ τοὺς Ἑβραίους, ὁπότε κάθε παρόμοια κίνηση θὰ ἦταν πλέον ἀπαγορευμένη.

Στὴν κρίσιμη αὐτὴ στιγμὴ ἐμφανίζεται ὁ μέχρι τότε «κεκρυμμένος» μαθητὴς τοῦ Κυρίου, ὁ Ἰωσήφ. Αὐτὸς «οὐκ ἦν συγκατατεθειμένος τῇ βουλῇ καὶ τῇ πράξει» τῶν Ἰουδαίων (Λουκ. κγ΄ 51). Ἦταν παρὼν στὰ ὅσα εἶχαν διαδραματιστεῖ κατὰ τὴ δίκη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἀλλὰ εἶχε ἀντιταχθεῖ στὸ φοβερὸ ἀνοσιούργημα.

Καὶ τώρα, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει τὶς ἀντιδράσεις τῶν Ἰουδαίων ἢ τὴν τυχὸν ἀπόρριψη τοῦ αἰτήματός του, παρουσιάζεται στὸν Πιλάτο καὶ ζητᾶ τὴν ἄδεια νὰ ἐνταφιάσει τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου. Ὁ «εὐσχήμων βουλευτὴς» γνωρίζει ὅτι ἡ ἐνέργειά του αὐτὴ θέτει σὲ κίνδυνο ὄχι μόνο τὴ θέση του ἀλλὰ καὶ τὴν ἴδια τὴ ζωή του. Τολμᾶ νὰ ζητήσει τὸ σῶμα τοῦ νεκροῦ ἀπὸ τὸν Ρωμαῖο ἡγεμόνα ὁ ὁποῖος Τὸν εἶχε καταδικάσει!... Ὡστόσο ἡ ἀγάπη του πρὸς τὸν Ἐσταυρωμένο τὸν βοηθεῖ νὰ ξεπεράσει κάθε φόβο καὶ δειλία καὶ νὰ ἐκπληρώσει τὸ χρέος του. Τόλμησε! Καὶ ἡ τόλμη του ἀνταμείφθηκε.

Σὲ λίγη ὥρα ὁ Ἀριμαθαίας Ἰωσὴφ μαζὶ μὲ τὸν ἄλλο νυκτερινὸ μαθητή, τὸ Νικόδημο, ἀποκαθηλώνουν τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου καὶ τὸ ἐνταφιάζουν μὲ τὶς καθιερωμένες νεκρικὲς τιμές. Ἦταν ἰδιαίτερη τιμὴ γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωσὴφ τὸ γεγονὸς ὅτι ἀξιώθηκε νὰ κρατήσει στὰ χέρια του τὸ πανακήρατο Σῶμα τοῦ Κυρίου. Τιμὴ ποὺ ἄξιζε σ’ αὐτὸν ὁ ὁποῖος μὲ τὴν τολμηρὴ πρωτοβουλία του ἔμεινε αἰώνιο παράδειγμα τόλμης καὶ ἀνδρείας.

2. ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ

Μιὰ τέτοια τόλμη καλούμαστε κι ἐμεῖς νὰ δείχνουμε. Ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ μαθητή του Τιμόθεο: «Οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως» (Β΄ Τιμ. α΄ 7). Καὶ εἰδικὰ στὴν ἐποχή μας χρειάζεται τόλμη γιὰ νὰ εἶναι κανεὶς γνήσιος μαθητὴς τοῦ Κυρίου.

Τόλμη χρειάζεται γιὰ νὰ μένουμε πιστοὶ στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅταν βλέπουμε ὅτι ὅλοι γύρω μας χρησιμοποιοῦν ἀνέντιμα μέσα γιὰ τὸ προσωπικό τους συμφέρον. Ἂς κινδυνεύει ἡ θέση μας ἢ ἡ ἐπαγγελματική μας σταδιοδρομία· τὸ χρέος μας εἶναι νὰ ἀκολουθοῦμε τὴ φωνὴ τῆς συνειδήσεως, ποὺ ἀπαιτεῖ τιμιότητα καὶ εἰλικρίνεια.

Τόλμη χρειάζεται γιὰ νὰ ὁμολογοῦμε τὴν πίστη μας. Νὰ δίνουμε δυναμικὴ τὴ μαρτυρία τῆς πίστεως, μάλιστα ὅταν διαστρεβλώνεται ἡ ἀλήθεια καὶ προβάλλονται αἱρετικὲς διδασκαλίες. Νὰ ὑψώνουμε φωνὴ διαμαρτυρίας, ὅταν ὑβρίζεται τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου ἢ λασπολογεῖται ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.

Βέβαια ὅλα αὐτὰ στοιχίζουν. Θὰ εἰσπράξουμε εἰρωνεῖες καὶ ἀντιδράσεις, θὰ διακινδυνεύσουμε τὴ θέση μας, ἴσως καὶ αὐτὴ τὴ ζωή μας! Γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ ὅμως ἀξίζει κάθε θυσία. Ἄλλωστε δὲν ὑπερασπιζόμαστε κάποια ἀφηρημένη ἰδέα ἀλλὰ αὐτὴ τὴν Ἀλήθεια. Ἡ παρρησία μας ἀλλὰ καὶ ὁ ἀγώνας μας γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ τοῦ θείου θελήματος γίνονται ἀφορμὴ νὰ δοξάζεται τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ἂς μὴ δειλιάζουμε λοιπόν!

Ὁ «εὐσχήμων Ἰωσὴφ» τόλμησε προκειμένου νὰ προστατεύσει ἀπὸ τυχὸν βεβήλωση τὸ ἄχραντο Σῶμα τοῦ Κυρίου. Κι ἐμεῖς ἂς περιβάλλουμε πάντοτε μὲ τιμὴ καὶ σεβασμὸ τὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου, ἀκολουθώντας πιστὰ τὶς ἐντολές του καὶ ὑπερασπιζόμενοι τὶς θεῖες ἀλήθειες ποὺ Ἐκεῖνος μᾶς δίδαξε.

Μερικοὶ νομίζουν ὅτι οἱ χριστιανοὶ εἶναι ἄνθρωποι δειλοὶ καὶ φοβισμένοι, καταδικασμένοι νὰ ζοῦν μέσα στὴ μιζέρια. Πόσο λάθος κάνουν...! Ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς εἶναι ἥρωας! Γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ δὲν λογαριάζει κίνδυνο, δὲν ὑπολογίζει τὴ γνώμη τοῦ κόσμου, δὲν φοβᾶται οὔτε καὶ τὸν θάνατο! Μακάρι αὐτὴ τὴν τόλμη νὰ ἀποκτήσουμε ὅλοι. Τὴν ἔχουμε ἀνάγκη καὶ ἐμεῖς καὶ ἡ ἐποχή μας.

πηγή:osotir.org