Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Koυρά Μοναχοῦ στήν Ἱερά Μονή Ἁγίων Πάντων Τριταίας Πατρῶν

Στό ἱστορικό καί ἀσκητικό Μοναστήρι τῶν Ἁγίων Πάντων της Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, μέσα σέ συγκινητικό καί κατανυκτικό κλῖμα, πραγματοποιήθηκε, τό Σάββατο 2.1.2016, ἡ μοναχική κουρά τοῦ εὐλαβεστάτου νέου Ἀνδρέου Θεοδωράτου, πολιτικοῦ μηχανικοῦ καί ἀποφοίτου τῆς Θεολογίας, ὁ ὁποῖος καί μέχρι τώρα προσέφερε τήν διακονία του στόν ἀμπελῶνα τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὑπεύθυνος τοῦ νεανικοῦ τομέα τῆς Χριστιανικῆς Στέγης Πατρῶν καί τῶν Κατασκηνώσεων πού λειτουργοῦν κάθε καλοκαίρι στήν περιοχή τῆς Ρίζας.

Ὁ Σεβασμιώτατος, ἐξέφρασε τήν βαθειά του συγκίνηση γιά τήν ἀπόφαση τοῦ ὡς εἴρηται νέου νά ἀφιερώσῃ τήν ζωή του στό Θεό καί νά ἐνταχθῇ στήν Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίων Πάντων Τριταίας καί τόν ἐπήνεσε γι’ αὐτή του τήν πορεία αὐταπαρνήσεως, ἡ ὁποία δέν εἶναι ἀπόφαση τῆς στιγμῆς προερχομένη ἒκ τινος ἐνθουσιασμοῦ ἤ ἄλλου τινός λόγου, ἀλλά εἶναι ἀποτέλεσμα ὡρίμου σκέψεως ληφθεῖσα μετά ἀπό δοκιμασίαν πολλῶν ἐτῶν.

Στόν νέο μοναχό, ὁ Σεβασμιώτατος ἄφησε τό ἴδιο ὄνομα «Ἀνδρέας», διότι εἶναι τό ὄνομα τοῦ πανευφήμου καί Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, τοῦ ἰδρυτοῦ, προστάτου καί ἐφόρου τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν καί πρός τόν ὁποῖον ἡ περιώνυμος πόλις τῶν Πατρῶν ὀφείλει τά πάντα.

Τήν κατά Θεόν ζωήν της, τήν πνευματική της ὑπόσταση καί τήν ἐν τῷ κόσμῳ διακεκριμένην θέσιν καί πορείαν της. Ἐξ’ ἄλλου ὁ Μοναχός Ἀνδρέας εἶναι ὁ πρῶτος πού εἰσέρχεται στήν μοναστική πολιτεία κατά τά ἔτη τῆς Ἀρχιερατείας τοῦ Σεβασμιωτάτου Χρυσοστόμου, ἀλλά καί πρό αὐτοῦ, φέρων ἐκ τοῦ βαπτίσματος τό ὄνομα « Ἀνδρέας».

Ἀφοῦ ὁ Σεβασμιώτατος ἀπηύθυνε πνευματικές νουθεσίες στόν νεό Μοναχό, ἀναφέρθηκε στόν ἱερό θεσμό τοῦ Μοναχισμοῦ, στίς ἀπαρχές καί τίς ρίζες του, στόν σκοπό του, στόν πνευματικό ἀγῶνα τῶν Μοναχῶν πρός τήν θέωση, στό κύριο ἔργο τους πού εἶναι ἡ προσευχή καί ἡ νήψη καί στή μεγίστη προσφορά τοῦ μοναχισμοῦ διαχρονικά.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἔκλεισε τήν ὁμιλία του μέ λόγους τοῦ Ἁγίου Σεραπίονος, ὁ ὁποῖος μέ τρόπο βαθειά πνευματικό καί βιωματικό ἀναφέρει γιά τόν Μοναχισμό.

« Πόσο ὑπερέχει στήν τιμή τό ἅγιο σχῆμα σας, ὦ Μοναχοί! Πόσο σπαυδαῖο εἶναι τό « ἐπάγγελμα» πού διαλέξατε. Δέν ὑπάρχουν λόγια νά τό ἐξυμνήσῃ κάποιος.

Ὦ ἐπάγγελμα πού ἀγγίζεις τόν οὐρανό.

Ὦ ἐπάγγελμα πού συνδέεσαι μέ τόν Θεό.

Ὦ ἐπάγγελμα πού μοιάζεις μέ ἀγγέλους.

Ὦ ἐπάγγελμα πού διασώζεις τό κατ’ εἰκόνα.

Ὦ ἐπάγγελμα πού εἶσαι τό πιό τίμιο στά μάτια τοῦ Θεοῦ.

Ὦ ἐπάγγελμα, μέσα ἀπό τό ὁποῖο σώζεται ὁ κόσμος.

Μακαρίζοντάς σας, ὦ Μοναχοί, θά μποροῦσε ἐπάξια νά πῇ κάποιος: « Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὀδῶ, οἱ πορευόμενοι ἐν τῷ νόμῳ Κυρίου...».