Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά - ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ

00:14 | Ανώνυμος |

Λουκ. ιη΄ 35-43

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγγίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.

ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ

«Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ»

–Σταμάτα ἐπιτέλους! Μὴ φωνάζεις! Ἐνοχλεῖς τὸν Διδάσκαλο!...
Ὁ κόσμος ποὺ εἶχε συγκεντρωθεῖ γύρω ἀπὸ τὸν Κύριο Ἰησοῦ ἀντέδρασε ἔντονα πρὸς τὸν τυφλὸ ζητιάνο ποὺ ζητοῦσε ἐπίμονα βοήθεια. Ὡστόσο, ὁ τυφλὸς δὲν ὑποχωροῦσε. Μὲ μεγαλύτερη δύναμη συνέχιζε νὰ φωνάζει καὶ νὰ παρακαλεῖ τὸν Κύριο Ἰησοῦ νὰ τὸν λυπηθεῖ καὶ νὰ τὸν θεραπεύσει. Καὶ τελικὰ νίκησε! Ξεπέρασε κάθε ἐμπόδιο κι ἔλαβε τὴ θεραπεία του δοξάζοντας τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τὸ μεγάλο θαῦμα.
Μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐπιμονή του ὁ τυφλὸς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ἔγινε παράδειγμα γιὰ ὅλους ὅσοι ἀκολουθοῦν τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ ἀντιμετωπίζουν ἐμπόδια. Ποιὰ εἶναι ὅμως αὐτὰ τὰ ἐμπόδια στὴν ὁδὸ τῆς χριστιανικῆς ζωῆς;

1. ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Εἶναι θλιβερὸ ἀλλὰ εἶναι ἀλήθεια. Κάποτε ὁ πιστὸς χριστιανὸς ἀντιμετωπίζει πόλεμο ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς οἰκείους του. Ἡ σύζυγος ἀπὸ τὸν σύζυγο, τὰ παιδιὰ ἀπὸ τοὺς γονεῖς, ἡ νύφη ἀπὸ τὴν πεθερὰ καὶ ἀντίστροφα... Θέλει νὰ ἐκκλησιάζεται, νὰ νηστεύει, νὰ ζεῖ μὲ ἐγκράτεια, νὰ ἐργάζεται μὲ τιμιότητα, καὶ βρίσκει ἀντιμέτωπους τοὺς συγγενεῖς, τοὺς φίλους, τοὺς συναδέλφους του. Εἴτε ἀπὸ ἄγνοια εἴτε ἀπὸ ἐμπάθεια, ἀρχίζουν τὶς εἰρωνεῖες, τὰ σχόλια, τὶς ἀποδοκιμασίες, τὶς ἀντιδράσεις. Τί δοκιμασία στ’ ἀλήθεια! Ἐφαρμόζεται ἔτσι ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «Πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. γ΄ 12). Ὅλοι ὅσοι ἀγωνίζονται νὰ ζοῦν εὐσεβῶς, ὅπως θέλει ὁ Ἰησοῦς Χριστός, θὰ διωχθοῦν. Ἂς μὴ μᾶς ξαφνιάζουν ὅμως οἱ ἀντιδράσεις αὐτές. Τὸ δικό μας χρέος εἶναι νὰ μείνουμε σταθεροὶ μέχρι τέλους.

2. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ἐμπόδια στὸ δρόμο τῆς χριστιανικῆς ζωῆς θὰ συναντήσουμε κι ἀπὸ τὸν μισάνθρωπο διάβολο. Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ Ἑωσφόρος ἐπαναστάτησε κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ παραδόθηκε στὴν ἀπώλεια, ἕνα πράγμα ἔχει ὡς στόχο: νὰ παρασύρει μαζί του στὴν αἰώνια κόλαση καὶ τοὺς ἀνθρώπους. «Ὡς λέων ὠρυόμενος», λέγει ὁ ἀπόστολος Πέτρος, «περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 8). Μὲ πονηρὰ τεχνάσματα καὶ ὕπουλες μεθόδους προσπαθεῖ νὰ ἐξαπατήσει τὸν ἄνθρωπο καὶ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὸ βοῦρκο τῆς ἁμαρτίας. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν πολεμᾶ μὲ κάθε τρόπο: μὲ λογισμοὺς ἀμφιβολίας καὶ ἀνηθικότητος, μὲ προκλητικὲς εἰκόνες καὶ ἐρεθίσματα, μὲ αἰσθήματα μίσους καὶ ἀντιπάθειας πρὸς τοὺς ἄλλους... Προσευχὴ κάνουμε; Ἐπιχειρεῖ νὰ τραβήξει τὴν προσοχὴ καὶ τὸ νοῦ μας μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Θέλουμε νὰ ἐξομολογηθοῦμε; Μᾶς παρουσιάζει ἕνα σωρὸ προφάσεις καὶ ἐμπόδια. Παρουσιάζουμε κάποια ἐπιτυχία, κάποια μικρὴ πρόοδο στὴν ἀρετή; Ἔρχεται νὰ μᾶς τὴν κλέψει μὲ τὴν ὑπερηφάνεια. Πόλεμος συνεχὴς καὶ σκληρός! Ἂς εἴμαστε ἄγρυπνοι λοιπὸν κι ἂς προβάλλουμε δυναμικὴ ἀντίσταση στὸν πονηρό, ὅπως μᾶς προτρέπει ὁ ἅγιος ἀδελφόθεος Ἰάκωβος: «Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν» (Ἰακ. δ΄ 7).
3. Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ

Περισσότερο ὅμως ἀπὸ τὸν κόσμο, περισσότερο ἀπὸ τὸν πονηρὸ διάβολο, ἐκεῖνος ποὺ στέκεται ἐμπόδιο στὸ δρόμο μας πρὸς τὸν Θεὸ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας. Ὁ ἁμαρτωλὸς καὶ διεφθαρμένος ἑαυτός μας, ὁ ὁποῖος στρέφεται μὲ περισσότερη εὐκολία στὸ κακὸ παρὰ στὸ ἀγαθό. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ θεῖος Διδάσκαλος εἶπε ξεκάθαρα ὅτι ὅποιος Τὸν ἀκολουθήσει ὀφείλει νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν» (Μάρκ. η΄ 34). Αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ χρέος τοῦ πιστοῦ χριστιανοῦ: νὰ ἀπαρνηθεῖ τὸ ἐγωιστικὸ θέλημα καὶ τὶς ἁμαρτωλὲς ἐπιθυμίες του. Τότε μόνο θὰ μπορέσει νὰ βαδίσει μὲ ἀσφάλεια στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.
«Δρόμος μετ’ ἐμποδίων» εἶναι ἡ χριστιανικὴ ζωή. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ παίρνουμε ἀπόφαση νὰ ἀκολουθήσουμε τὴν ὁδὸ τοῦ Κυρίου εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ συναντήσουμε ἐμπόδια καὶ δυσκολίες. Αὐτὸ ὅμως δὲν σημαίνει ὅτι θὰ παραιτηθοῦμε ἀπὸ τὸν ἀγώνα, ἀλλὰ ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο: θὰ τὸν συνεχίσουμε μὲ μεγαλύτερη ἀκόμη ἔνταση καὶ προσπάθεια. Αὐτὸ τὸ παράδειγμα μᾶς ἔδειξε ὁ τυφλὸς τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Διότι ὁ μακάριος ἐκεῖνος ἄνθρωπος, ὅσο οἱ ἄλλοι τοῦ ἔκλειναν τὸ δρόμο πρὸς τὸν Χριστό, τόσο περισσότερο στρεφόταν πρὸς τὸν Κύριο Ἰησοῦ μὲ θερμὴ καὶ ἐπίμονη προσευχή. Καὶ ὁ φιλάνθρωπος Κύριος δὲν τὸν ἄφησε ἀβοήθητο. Ὅπως δὲν ἀφήνει ἀβοήθητο κανέναν ποὺ ζητᾶ τὸ ἔλεος καὶ τὴ χάρη του. Ἐκεῖνος παραμερίζει τὰ ἐμπόδια καὶ στέκεται δίπλα μας, γιὰ νὰ μᾶς ἐνισχύει στὸν ἀγώνα καὶ νὰ μᾶς ὁδηγεῖ μὲ ἀσφάλεια στὸ τέρμα τοῦ δρόμου: στὴν αἰώνια σωτηρία μας!

πηγή:osotir.org