Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΝ

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2015

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΝ

10:26 | Ανώνυμος |

PDF

Μητροπολίτου πρώην Πατρών Νικοδήμου

Ευρήκαμεν !

“Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν” (Ιω. ά, 42)

Κατά το διάστημα της μακράς ιστορίας της ανθρωπότητος έγιναν αποκαλύψεις μεγάλαι. Πολλαί εξ΄ αυτών υπήρξαν ευεργετικώταται δια την ανθρωπότητα και εχάρισαν εις αυτήν χαράν μεγάλην. Καμία όμως αποκάλυψις δεν υπήρξε τόσον σπουδαία, όσον εκείνη του σήμερον εορταζομένου Αποστόλου Ανδρέου, την οποίαν πλήρης χαράς διεκήρυξε με τας λέξεις "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν". Ήτο τόσον σπουδαία η αποκάλυψις αυτή, ώστε ο Ανδρέας ξεπερνά ομολογουμένως, εις βαθμόν ασύγκριτον, τον αρχαίον εκείνον σοφόν, ο οποίος, ύστερα από μίαν αποκάλυψιν φυσικήν, εφώναζε, πλήρης χαράς, εις τους δρόμους, "εύρηκα, εύρηκα". "Ευρήκαμεν" λέγει και ο Ανδρέας. "Ευρήκαμεν τον Μεσσίαν". Αλλά ας εμβαθύνωμεν, αγαπητοί, εις το νόημα της διακηρύξεως αυτής του εορταζομένου Αποστόλου.

"Ευρήκαμεν"! Και μόνη η λέξις αυτή φανερώνει άνθρωπον, ο οποίος προηγουμένως εζήτει. Διότι, όταν λέγει κανείς, "εύρηκα", αυτό σημαίνει ότι προηγουμένως ανεζήτει, και τώρα είναι εις την θέσιν εκείνου, ο οποίος εύρεν το ζητούμενον και ποθούμενον. Και είναι διδακτικώτατον να προσέξωμεν, ότι ο Ανδρέας ήτο άνθρωπος που είχε πνευματικά ενδιαφέροντα και εζήτει να εύρει την οδόν της σωτηρίας. Βεβαίως ο Ανδρέας δεν ήτο κανένας σοφός, ή επιστήμων, του οποίου το κύριον έργον να είναι η αναζήτησις και εύρεσις της αληθείας. Απλοϊκός αλιεύς της λίμνης Τιβεριάδος, δεν είχεν ως εφόδιά του τα επιστημονικά μέσα της ερεύνης, αλλά διέθετε μόνον τα σχετικά με το πλοίον και το συγκρότημα το αλιευτικόν. Εν τούτοις ο απλοϊκός εκείνος αλιεύς ήτο άνθρωπος με ανώτερα ενδιαφέροντα και εύρισκεν τον καιρόν – διότι είχε το ενδιαφέρον – να ασχολείται με κάτι το πνευματικόν, και ανεζήτει με πόθον πολύν τον Σωτήρα και την σωτηρίαν.

Πρέπει να γνωρίζωμεν δε ότι, κατά την εποχήν, κατά την οποίαν ζούσε ο Ανδρέας, αι λεγόμεναι "Μεσσιανικαί ιδέαι", του Ιουδαϊκού λαού είχαν παραποιηθεί. Διότι την προφητικήν αποκάλυψιν περί του Μεσσίου, τον οποίον θα έστελνεν ο Θεός ως Σωτήρα του κόσμου εκ της αμαστίας την είχον διαστρέψει ορισμέναι κοσμικόφρονες αντιλήψεις, και οι πολλοί Ιουδαίοι ανέμενον ένα Μεσσίαν – ελευθερωτήν εκ του Ρωμαϊκού ζυγού και μόνον. Εν τούτοις, υπήρχε μία μερίς, η οποία διέσωζε το ορθόν φρόνημα περί του Μεσσίου. Εις την ομάδαν αυτήν ανήκουν εκλεκτές προσωπικότητες, η Παναγία Παρθένος, ο πρόδρομος Ιωάννης, ο Δίκαιος Συμεών, η προφήτις Άννα και άλλα τινά εκλεκτά πρόσωπα, μεταξύ δε αυτών ήτο και ο Ανδρέας, εις το περιβάλλον του Τιμίου Προδρόμου, δεχόμενος την ορθήν άποψιν περί του Μεσσίου και έχων ανεπτυγμένον τον πόθον και την προσδοκίαν της ελεύσεως του Μεσσίου. Ιδού λοιπόν ποίαι προϋποθέσεις υπήρχον εις το "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν", το οποίον με τόση χαράν διακηρύσσει ο Ανδρέας.

Και είναι άξιον πολλής προσοχής, ότι ο απλούς εκείνος βιοπαλαιστής δεν εζούσε μόνον μέσα εις την ρουτίναν του επαγγέλματος, αλλά μπορούσε να ίπταται υπεράνω αυτής και να ασχολείται με πνευματικάς αναζητήσεις. Πόσον είναι διδακτικόν το παράδειγμά του δι΄ όλους τους αγωνιστάς του βίου, οι οποίοι πρέπει να ευρίσκουν την διάθεσιν να ασχολούνται και με κάτι πνευματικώτερον, το οποίον, επί τέλους, θα τους ξεκουράσει και θα τους τονώσει εις την ζωήν!

Αλλ΄ είναι αξιοπρόσεκτον επίσης, ότι ο Ανδρέας δεν ανεζήτει απλώς κάτι το αφηρημένον και ασαφές, αλλά ανεζήτει και εύρε τον Μεσσίαν. "ευρήκαμεν", λέγει "τον Μεσσίαν". Αυτή η έμφασις, αυτός ο κατηγορηματικός τρόπος, με τον οποίον εκφράζεται, φανερώνει ότι ο Ανδρέας ήτο καταποτισμένος εις το ορθόν θρησκευτικόν φρόνημα. Επεδίωκε εκείνο, το οποίον έπρεπε να κατέχει ωε γνήσιος Ιουδαίος. Δεν είχε συγκεχυμένην ιδέαν περί του Θεού, ουδέ ανέμενεν απλώς μίαν ανωτέραν ηθικοκοινωνικήν κατάστασιν, αλλά επερίμενε τον Μεσσίαν. Εγνώριζε δηλαδή συγκεκριμένως την διδασκαλίαν των Γραφών. Εγνώριζε ποίον Σωτήρα υπέσχετο ο Θεός εις την ανθρωπότητα και, δια να χρησιμοποιήσωμεν σχετικήν έκφρασιν, την οποίαν μετεχειρίσθει άλλος απόστολος, ο Φίλιππος, το νόημα της διακηρύξεως του Ανδρέου ήτο, ότι "όν έγραψε Μωυσής εν τω νόμω και οι προφήται, ευρήκαμεν, Ιησούν…. τον από Ναζαρέτ". Έτσι εξεφράσθη εκτενέστερον ο Φίλιππος. Αλλ΄αυτό ακριβώς είναι το νόημα και της συνοπτικωτέρας διατυπώσεως του Ανδρέου "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν". Ευρήκαμεν Εκείνον, τον οποίον οι προφήται προανήγγειλαν, Εκείνον, τον οποίον ο Μωυσής προεκήρυξεν, Εκείνον, τον οποίον ο Θεός υπεσχέθη εις τους ανθρώπους και επανειλημένως διεβεβαίωσε δια των προφητών, ότι θα στείλει ως Σωτήρα εις το κόσμον. Αυτή η ενημερώτης του Ανδρέου, αυτή η σαφής και πλήρης θρησκευτική του κατατόπισις είναι γεγονός αξιοπρόσεκτον. Διότι έχωμεν ενώπιόν μας άνθρωπον απλοϊκόν, άνθρωπον βιοπαλαιστήν, ο οποίος παρουσιάζεται όχι απλώς με πνευματικά ενδιαφέροντα, αλλά και με πλήρη γνώσιν περί των αληθειών, τας οποίας αι Γραφαί εδίδαξαν και των επαγγελιών του Θεού προς τους ανθρώπους. Ενώ συμβαίνει πολλάκις να υπάρχουν, όχι μόνον απλοϊκοί άνθρωποι, αλλά και μορφωμένοι, οι οποίοι ή δεν έχουν κοθόλου πνευματικά ενδιαφέροντα, ή, και αν έχουν, αρκούνται εις το ότι πιστεύουν απλώς εις κάτι ανώτερο Όν, χωρίς να είναι σαφώς προσανατολισμένοι εις τον Σωτήρα Χριστόν και το Ευαγγέλιον και την διδασκαλίαν Του. Αλλ΄είναι ανάγκη να γνωρίζωμεν οι πάντες ότι "ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία" (Πράξ. δ΄, 12), όπως έλεγεν ο απόστολος Πέτρος, ο αδελφός του Ανδρέου. Και είναι ματαία η πίστις και ανάξια του ονόματος η θρησκευτικότης του ανθρώπου εκείνου, ο οποίος κατά έναν ασαφή τρόπον έχει μίαν αόριστον πίστιν εις το ανώτερο Όν, χωρίς να πιστεύει συγκεκριμένως εις τον Χριστόν ως Θεόν και Σωτήρα, ο Οποίος ήλθεν εις τον κόσμον για να σώσει τον κόσμον, χωρίς ανεπιφύλακτον πίστιν εις το Ευαγγέλιον του Κυρίου, ενώπιον του οποίου υποκλίνονται οι αιώνες και αι γενεαί, τόσον από απόψεως αποκαλύψεως της αληθείας, όσον και από της απόψεως της όντως ανωτέρας ηθικής διδασκαλίας, η οποία εξιδανικεύει την ζωήν του ανθρώπου.

Εάν, τέλος, προσέξωμεν ομού και τας δύο λέξεις του Ανδρέου "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν", προ πάντων δε αν ήτο δυνατόν να το φαντασθώμεν με όλην την έκφρασιν της χαράς, όταν έλεγε τας λέξεις αυτάς, θα διεπιστώναμεν, ότι είναι ακριβώς ο άνθρωπος ο ικανοποιημένος εκ της συναντήσεως μετά του Κυρίου και εκ της στενωτέρας επαφής μετ΄ Αυτού. Δεν εύρεν απλώς κάτι το οποίον εποθούσεν, ή έστω εκείνο το συγκεκριμένον Θείον Πρόσωπον, προς το οποίον ήτο σαφώς προσανατολισμένος. Αλλά εύρε το Πρόσωπον εκείνο, το οποίον του εγέμιζεν την καρδίαν με χαράν και τον ικανοποιούσε πλήρως. Και πράγματι αυτό συμβαίνει με όλους όσοι γνωρίζουν τον Σωτήρα Χριστόν. Όποιος δηλαδή παίρνει το Ευαγγέλιον και το μελετά εκτενώς, όποιος ιδίως το θέτει εις εφαρμογήν εις την ζωήν του, όποιος έχει προσωπικήν (και μυστηριακήν) επαφήν μετα του Χριστού, ο άνθρωπος αυτός θα δοκιμάσει μίαν ιδιαιτέραν εσωτερικήν χαράν, και θα ομολογεί ότι δεν υπάρχει πουθενά αλλού το πλήρωμα της χαράς, παρά μόνον κοντά εις τον Χριστόν. Η εν Χριστώ λύτρωσις και σωτηρία σημαίνει λύτρωσιν από τα πάθη και τας αμαρτίας και από τα "οψώνια" της αμαρτίας. Και, εν μέσω των δυσκολιών της ζωής ο Χριστός παρέχει θετικήν βοήθειαν εις τον προς Αυτόν αφωσιωμένον άνθρωπον. Ο χριστιανός ο ακολουθών την διδασκαλίαν και τον νόμον του Χριστού έχει φώς και γνωρίζει να βαδίζει. Έχει ελπίδα και στήριγμα εις την ζωήν του. έχει τας ικανοποιητικωτέρας απαντήσεις εις ζητήματα κοσμοθεωρίας. Έχει ειρήνην και ασφάλειαν. Έχει, εν ενί λόγω, το πλήρωμα της χαράς. Και με την πραγματικότητα και την κατανόησιν αυτής διακηρύττει, ότι εύρε την ευτυχίαν κοντά εις τον Χριστόν, και μαζί με τον Ανδρέαν επαναλαμβάνει και αναφωνεί "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν".

Και ημείς, αγαπητοί, οι φέροντες το χριστιανικόν όνομα, άραγε "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν"; Έχομεν πνευματικά ενδιαφέροντα όπως ο Ανδρέας, και έχομεν προσανατολισθεί προς την χριστιανικήν πίστιν όπως εκείνος; Αν τούτο συμβαίνει, είμεθα ευτυχείς. Αν εις κάτι υστερούμεν, ας φροντίσωμεν να μιμηθώμεν τον ζήλον και την διάθεσιν και τα φρονήματα του Ανδρέου. Αν σήμερα αυτός μας ερωτούσε "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν"; θα εγινόμεθα ασφαλώς πολύ σκεπτικοί. Αλλ΄είθε να του απαντήσωμεν κάποτε, πλήρης χαράς και ικανοποιήσεως, με τας ιδίας του λέξεις, ναι, όντως, "ευρήκαμεν τον Μεσσίαν".

Εόρτια Μηνύματα – Κηρύγματα επι ταις εορταίς, Αρχιμανδρίτου Νικοδήμου Βαλληνδρά, Αθήνα 1964

Επιμέλεια Χρίστος Κονταξής Ιεροσπουδαστής

πηγή:evaggelismostheotokou.gr