Αναζήτηση θεμάτων ιστολογίου
Συναξάριον
οι δημοφιλείς αναρτήσεις της εβδομάδος
Blog Archive
- 2024 (15)
- 2023 (72)
- 2022 (249)
- 2021 (450)
- 2020 (682)
- 2019 (811)
- 2018 (820)
- 2017 (901)
- 2016 (1063)
-
2015
(1348)
- Δεκεμβρίου(121)
- Νοεμβρίου(100)
- Οκτωβρίου(130)
- Σεπτεμβρίου(96)
-
Αυγούστου(116)
- Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομ...
- Το φοβερό δεν είναι να πέσεις αλλά να μείνεις κάτω...
- Φωτογραφίες από την εκλογή και το Μεγάλο Μήνυμα το...
- Άγιος Αλέξανδρος: Ο Μέγας Επίσκοπος της Εκκλησίας μας
- Βίος Αγίου Αλεξάνδρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
- ΕΝΤΡΑΠΗΣΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΜΟΥ
- Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ (ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ματθ. κ...
- Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής ως Πρόδρομος στην Θεία...
- 29 Αυγούστου- Η αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προ...
- Η Ιερά Μητρόπολις Πατρών για την εκλογή του π. Πέτ...
- Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης, εύχεται στον ...
- Αγαπητέ μας φίλε και αδελφέ π. Πέτρε θερμά συγχαρη...
- Πώς προσευχόμαστε με το κομποσχοίνι; (Γέροντας Χαρ...
- Τι είδους αγάπη;
- Τί σημαίνει η φράση "αιωνία η μνήμη" - Άγίου Νικολ...
- Ο ΔΥΟΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΝΗΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΕΣ - π. Δη...
- Είσαι χριστιανός;
- Η μετάνοια ενός μεγάλου μάγου
- Άγιοι Αδριανός καὶ Ναταλία - «ΚΑΙ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΓΑΜΟΣ ...
- Ο νέος «Μωυσής» και η έξοδος της Ελλάδας από την κ...
- Όσιος Παΐσιος: Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη!
- Πώς διασώθηκε ο τάφος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ...
- Ἡ Πάτρα τίμησε τόν Ἀχαιό Ἐθνομάρτυρα Μητροπολίτη ...
- Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μ...
- Στόν δρόμο τῆς καταστροφῆς
- Φτωχός!
- Ο προβολέας του Διαβόλου
- Προφητείες Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
- Ο Άγιος των Σκλάβων και ο Αλή Πασάς
- «Πατρο-Κοσμάς ο πρόδρομος του ΄21» - θεατρική παρά...
- Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
- ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
- «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους»
- Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
- Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής (Λουκ. ι' 38-...
- Η «Μάνα των πονεμένων» που ανακάλυψε το σκήνωμα το...
- Πώς θα ήταν η ζωή χωρίς την Παναγιά μας;
- «Δάσκαλε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδε...
- Πως πρέπει να κοινωνούμε
- Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Τα δυσάρεστα μπορ...
- «Το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο» - Σάββας Ηλιάδης
- Πόσο κοντά μας εἶναι ὁ Θεός;
- Η ωραιότερη, σεμνότερη, ταπεινότερη και ιερότερη γ...
- Συχνή συμμετοχή στην Θεία Κοινωνία
- ”Παν-Ευρώπη”: Μια απόδειξη γιατί η μαζική μετανάστ...
- Ο Παράδεισος δεν είναι μακριά μας
- «Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ»
- Αρχιερείς που έφυγαν νωρίς...
- Πηγή ακένωτων θησαυρών
- Για να μην αφήνουμε την προσευχή
- Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Άγιο Νικόλ...
- Η Κεφαλονιά γιόρτασε τον Άγιο της (φωτο)
- O Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης στη νήσο Κεφαλ...
- Ἡ πλήμμυρα τῆς εὐσεβείας στὴν Γηροκομήτισσα τῶν Πα...
- Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ
- ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΠΑΝΑΓΙΑ - π. Δημητρίου Μπόκου
- Παγωτό στρατσιατέλα στο πι και φι!
- ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ....
- Ἡ θεία δόξα της
- Κατανυκτική η Αγρυπνία των προεορτίων της Κοιμήσεω...
- Ὁ Παρακλητικός Κανόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν...
- Η ΝHΣΤΕΙΑ: Με εικόνες και με ιστορίες - Σάββας Ηλ...
- Πρόγραμμα πανηγύρεως Ι.Ν. Παναγίας Αλεξιωτίσσης
- Ελάτε να υμνήσουμε και να δοξολογήσουμε όλοι μαζί ...
- Ὁ Παρακλητικός Κανόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν...
- Ἁγιασμός στήν ὁμάδα τῆς Παναχαϊκῆς, στήν Πάτρα
- Μια πονεμένη Μάνα!
- ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
- Ὁ Παρακλητικός κανόνας τῆς Παναγίας στό ὀρεινό χωρ...
- Ὁ παρακλητικός κανόνας στήν Παναγία τήν Μέτζαινα, ...
- Χιλιάδες Πατρινοὶ στὰ Ἐγκώμια τῆς Παναγίας στὸ Μον...
- Νόμοι και αρετή - Σάββας Ηλιάδης
- Ένα σπάνιο ντοκιμαντέρ για τα φιδάκια της Παναγίας...
- Στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Γηροκομήτισσας
- Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ
- Μάρτυρες του 20ού αιώνα: Οι πραγματικοί «αναρχικο...
- Ἑσπερινός στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Νικολάου (Παλαιομο...
- «Κάθε Δεκαπενταύγουστος κι ένα… δημοψήφισμα»
- «Τήν Γηροκομίτισσα ἐγκωμιάσωμεν...»
- Η Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Άγιο Νι...
- Βγήκαν τα Φιδάκια της Παναγίας σε Μαρκόπουλο και Α...
- «Νά προσεύχεσαι ὅπως μπορεῖς, γιά νά φτάσεις νά πρ...
- Ἡ Ἑορτῆ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, στήν Πάτρα
- ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΣΤΑ ΤΡΑΥΛΙΑΤΑ
- Εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου - «Δεῦτε ἀναβῶμ...
- Ερμηνεία της εικόνας της Μεταμορφώσεως του Κυρίου
- Μεγάλο αγαθό δεν είναι το ν' αποκτήσει κανείς χρήμ...
- Ὁ παρακλητικός κανόνας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο σ...
- Ιερά Αγρυπνία - Εγκώμια προς την Υπεραγία Θεοτόκο
- Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ στήν Ἱερά Μονή Ὀμπλοῦ Πατρῶν (...
- Άγιοι Επτά Παίδες εν Εφέσω
- Ἱερά Παράκληση στό χωριό Κάλανος Πατρῶν
- Ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος στό χωριό Λάκ...
- ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ Ι. ΝΑΟΥ Κ...
- Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Ἀπιδε...
- Ἡ ἑορτή τῆς Προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στήν Ἱερά Μ...
- Ἐκοιμήθη ὁ π. Θεμιστοκλῆς Δρουκόπουλος
- Εγκαίνια παρεκκλησίου Ι.Μ.Ομπλού επ΄ ονόματι των Α...
- Η θλίψη και η αγάπη της Παναγίας
- ΤΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ ΗΛΙΑΣ ΜΗ...
- Ιουλίου(123)
- Ιουνίου(110)
- Μαΐου(116)
- Απριλίου(135)
- Μαρτίου(105)
- Φεβρουαρίου(89)
- Ιανουαρίου(107)
- 2014 (1414)
- 2013 (2210)
- 2012 (1652)
- 2011 (318)
- 2010 (42)
Από το Blogger.
Κυριακή 30 Αυγούστου 2015
00:23
|
Ανώνυμος
|
Print PDF
Η ντροπή, η αιδώς, το φιλότιμο είναι μία από τις ποθούμενες αρετές για τον άνθρωπο, όπως τουλάχιστον συνειδησιακά αποδέχεται, ίσως χωρίς και να εκτιμά, ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας. Πρόκειται για μία εσωτερική παρόρμηση της ανθρώπινης ψυχής, η οποία μέσα από την ντροπή αισθάνεται την ανάγκη να τηρήσει την ηθική τάξη, διότι δεν θέλει την αποδοκιμασία των άλλων, αισθάνεται την ανάγκη να προσφέρει στον πλησίον, ακόμη κι αν αυτό δεν είναι μέσα στις υποχρεώσεις της, αισθάνεται την ανάγκη να μην προκαλεί στις σχέσεις με τους άλλους, να μην δείχνει σημάδια αυτού που ονομάζουμε ηθικό κακό. Η ντροπή είναι στοιχείο της διαπαιδαγώγησης και της ανατροφής. Είναι το κίνητρο εκείνο το οποίο κάνει όποιον το έχει, να μην χρειάζεται τελικά το φόβητρο του νόμου, αλλά να μπορεί αφ’ εαυτού του να επιλέγει αυτό που δίνει ισορροπία στη ζωή.
Η ντροπή είναι απαραίτητο στοιχείο και στην πνευματική ζωή του ανθρώπου. Ο άνθρωπος καλείται να ντρέπεται τον Θεό. Αυτό δε σημαίνει να πράττει όπως εκείνος ο πρώτος άνθρωπος, ο Αδάμ, ο οποίος, όταν παρέβη την εντολή του Θεού, όταν έφαγε από τον καρπό του δένδρου της γνώσης του καλού και του πονηρού, συνειδητοποίησε τη γυμνότητά του τόσο έναντι του Θεού όσο και έναντι του συνανθρώπου του και ντράπηκε, φοβήθηκε να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού γυμνός διότι το είχε μάθει, το είχε συνειδητοποιήσει και φόρεσε τα φύλλα συκής. Η ντροπή λειτούργησε τότε όχι ως κίνητρο προόδου και δημιουργίας, αλλά ως κίνητρο αποφυγής της τιμωρίας, κίνητρο απόκρυψης της πραγματικής κατάστασης, του πραγματικού προβλήματος του ανθρώπου. Διότι ο Αδάμ ήξερε ότι η γυμνότητα της ύπαρξής του, αποτέλεσμα της αποτυχίας του να τηρήσει την εντολή του Θεού, αποτυχίας συνειδητής, από επιλογή, δεν μπορούσε να καλυφθεί αληθινά, αλλά μόνο επιφανειακά. Και γι’ αυτό η ανθρώπινη περιπέτεια, όταν στηρίζεται στην εξωτερική ντροπή, στην επιθυμία αποφυγής της τιμωρίας, πρόσκαιρα μπορεί να έχει αποτελέσματα ζωής. Συνήθως, εθιζόμενοι στην εξωτερική θέαση των πραγμάτων, αποφασίζουμε ότι το συμφέρον μας προηγείται, με αποτέλεσμα κάποτε να εγκαταλείπουμε ακόμη και τα προσχήματα. Γινόμαστε άφοβοι ως προς την τιμωρία και η ντροπή δεν έχει ούτε νόημα ούτε αξία. Αυτό συμβαίνει όπου υπάρχει αμαρτία, κάθε είδους και μορφής, ιδιαιτέρως όμως όταν πρυτανεύει στη ζωή μας η αχαριστία, η αγνωμοσύνη.
Ντρέπομαι τον Θεό σημαίνει ότι επιλέγω από ευγνωμοσύνη, από ευχαριστία στον Θεό για την αγάπη Του, όχι μόνο να μην πράττω ενάντια στις εντολές Του, αλλά και να θέλω να μιμηθώ τον Θεό. Αγαπώ και Αυτόν και την εικόνα Του που είναι ο πλησίον μου. Το θέλημα του Θεού με οδηγεί στη δημιουργικότητα, κάθε μορφής. Δημιουργώ σημαίνει ότι επιστρατεύω τις δυνάμεις μου, τα χαρίσματά μου για να δώσω. Δημιουργώ σημαίνει υπερβαίνω τον εαυτό μου και τα μέτρα μου, για να δώσω χαρά σ’ Αυτόν που πρώτα μου έχει δώσει περίσσεια ζωής, αλλά και να μοιραστώ αυτή την περίσσεια με τους άλλους. Να χαρώ στη χαρά τους. Να λυπηθώ στη λύπη τους. Να καλλιεργήσω το αμπέλι της προσωπικής μου ζωής, για να απολαύσω τους καρπούς τους οποίους όμως δεν κρατώ για μένα, αλλά αποδίδω και σ’ Αυτόν που μου το έδωσε, όπως επίσης και στους άλλους που έχουν ανάγκη από τη χαρά του οίνου και την τροφή των σταφυλιών του. Ίσως και μόνο η θέα της ομορφιάς του αμπελιού για κάποιους να είναι αρκετή, για να δοξάσουν τον Δημιουργό και Δωρεοδότη.
Ντρέπομαι τον Θεό τελικά σημαίνει όχι μόνο να έχω υπόψιν μου τι θέλει από μένα, αλλά και να είμαι έτοιμος να δώσω λόγο έναντί Του. Σημαίνει ότι μετανοώ για τα λάθη και τις αποτυχίες μου, ότι αποφασίζω να δω το νόημα της ζωής πέρα από αυτά, ότι βλέπω όχι επιφανειακά, αλλά σε βάθος. Αισθάνομαι την γυμνότητα της ύπαρξής μου, αλλά δεν προσπαθώ να δικαιολογηθώ προσχηματικά. Δεν μένω στο πρόσκαιρο, αλλά πορεύομαι προς το Αιώνιο. Επιλέγω την οδό της καλοσύνης, γιατί αυτή είναι που μου δώρισε ο Θεός και απορρίπτω την κακία, το ψέμα, την ιδιοτέλεια. Ντρέπομαι τον Θεό σημαίνει ότι δεν θέλω να είμαι μακριά Του. Και αναζητώ τους τρόπους εκείνους, με τους οποίους θα νιώθω ότι το θέλημά Του εκπληρώνεται στις μικρότερες ή μεγαλύτερες κρίσεις της ζωής μου. Κατά βάθος, γνωρίζω ότι όταν τα λάθη μου δε γίνονται από κακία, ο Θεός, εν τη μετανοία μου, θα βγάλει καλό.
Σε μία από τις ωραιότερες παραβολές του Ευαγγελίου, την οποία ο Χριστός διηγήθηκε λίγο πριν τα Πάθη Του, αναφέρεται ακριβώς σ’ αυτό το ζήτημα της κατά Θεόν ντροπής. Οι κακοί γεωργοί που αναλαμβάνουν να καλλιεργήσουν το αμπέλι του Ιδιοκτήτη κρατούνε για τους εαυτούς τους τους καρπούς του. Επιδεικνύουν αχαριστία και απουσιάζει από την ύπαρξή τους η ντροπή. Φτάνουν στο σημείο, καθώς η καρδιά τους έχει πωρωθεί, να μην ντρέπονται ούτε τον Υιό του Ιδιοκτήτη, παρά το ότι Αυτός Τον στέλνει λέγοντας «εντραπήσονται τον υιόν μου» (Ματθ. 21,33). Και Τον βγάζουν έξω του αμπελώνος, για να Τον σκοτώσουν, προκειμένου να οικειοποιηθούν την περιουσία Του. Παραμένουν δηλαδή τελικά αμετανόητοι. Κακοί στην καρδιά. Πλεονέκτες, άρπαγες και εγκλωβισμένοι στην αυτάρκειά τους. Όχι διαχειριστές, αλλά κλέπτες. Και το μέλλον τους είναι όχι απλώς η αποστέρηση του δικαιώματος να ζούνε από το αμπέλι του Κυρίου τους, αλλά η αιώνια τιμωρία τους. Η απουσία ντροπής φέρνει θάνατο.
Είναι μεγάλη αρετή η κατά Θεόν ντροπή. Όταν μάλιστα αυτή γίνεται φιλότιμο, όταν γίνεται σεβασμός σε εκείνα τα ανθρώπινα μέτρα που ακολουθούν την οδό των εντολών του Θεού, όταν γίνεται κριτήριο των ανθρώπινων σχέσεων, τότε η ντροπή γίνεται υπέρβαση του φόβου και άνοιγμα στην αγάπη. Σε έναν πολιτισμό και μία καθημερινότητα από όπου η ντροπή απουσιάζει, με αποτέλεσμα να θριαμβεύει το ψέμα, η οίηση, το θράσος, η πλεονεξία και ο εγκλωβισμός στην προσωπική αυτάρκεια, η επάνοδος της κατά Θεόν ντροπής θα μας κάνει πιο δεκτικούς του Θείου ελέους. Θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιούμε την ανάγκη για διαρκή μετάνοια. Θα μας κάνει να θέλουμε να μοιραζόμαστε με τους άλλους ό,τι ο Θεός μάς έδωσε και η εργασία μας καλλιέργησε. Μόνο που χρειάζεται να βρούμε αυτή την οδό στη ζωή της Εκκλησίας. Στην καθημερινή μας πάλη για να έχουμε ζωή και περίσσεια ζωής εντός μας. Στην αίσθηση ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας και μας έχει δώσει ό,τι μας χρειάζεται, χωρίς να υπάρχει ανάγκη να κατάσχουμε κληρονομίες. Και στην απόφασή μας να καλλιεργούμε την άμπελο του εαυτού μας με ευγνωμοσύνη έναντί Του και όχι με αχαριστία, δρόμος που θα χαρακτηρίζει και τις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας.
Κέρκυρα, 30 Αυγούστου 2015
!>