Αναζήτηση θεμάτων ιστολογίου
Συναξάριον
οι δημοφιλείς αναρτήσεις της εβδομάδος
Blog Archive
- 2024 (15)
- 2023 (72)
- 2022 (249)
- 2021 (450)
- 2020 (682)
- 2019 (811)
- 2018 (820)
- 2017 (901)
- 2016 (1063)
-
2015
(1348)
- Δεκεμβρίου(121)
- Νοεμβρίου(100)
- Οκτωβρίου(130)
- Σεπτεμβρίου(96)
-
Αυγούστου(116)
- Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομ...
- Το φοβερό δεν είναι να πέσεις αλλά να μείνεις κάτω...
- Φωτογραφίες από την εκλογή και το Μεγάλο Μήνυμα το...
- Άγιος Αλέξανδρος: Ο Μέγας Επίσκοπος της Εκκλησίας μας
- Βίος Αγίου Αλεξάνδρου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
- ΕΝΤΡΑΠΗΣΟΝΤΑΙ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΜΟΥ
- Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ (ΙΓ ΜΑΤΘΑΙΟΥ: Ματθ. κ...
- Ο άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής ως Πρόδρομος στην Θεία...
- 29 Αυγούστου- Η αποτομή της κεφαλής του Τιμίου Προ...
- Η Ιερά Μητρόπολις Πατρών για την εκλογή του π. Πέτ...
- Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης, εύχεται στον ...
- Αγαπητέ μας φίλε και αδελφέ π. Πέτρε θερμά συγχαρη...
- Πώς προσευχόμαστε με το κομποσχοίνι; (Γέροντας Χαρ...
- Τι είδους αγάπη;
- Τί σημαίνει η φράση "αιωνία η μνήμη" - Άγίου Νικολ...
- Ο ΔΥΟΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΝΗΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΕΣ - π. Δη...
- Είσαι χριστιανός;
- Η μετάνοια ενός μεγάλου μάγου
- Άγιοι Αδριανός καὶ Ναταλία - «ΚΑΙ Ο ΤΙΜΙΟΣ ΓΑΜΟΣ ...
- Ο νέος «Μωυσής» και η έξοδος της Ελλάδας από την κ...
- Όσιος Παΐσιος: Ο τρόπος της Εκκλησίας είναι η αγάπη!
- Πώς διασώθηκε ο τάφος του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού ...
- Ἡ Πάτρα τίμησε τόν Ἀχαιό Ἐθνομάρτυρα Μητροπολίτη ...
- Η μεγαλύτερη φιλανθρωπία είναι η προσευχή και ας μ...
- Στόν δρόμο τῆς καταστροφῆς
- Φτωχός!
- Ο προβολέας του Διαβόλου
- Προφητείες Αγίου Κοσμά του Αιτωλού
- Ο Άγιος των Σκλάβων και ο Αλή Πασάς
- «Πατρο-Κοσμάς ο πρόδρομος του ΄21» - θεατρική παρά...
- Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός
- ΣΤΗΝ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
- «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους»
- Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου
- Το Ευαγγελικό Ανάγνωσμα της Κυριακής (Λουκ. ι' 38-...
- Η «Μάνα των πονεμένων» που ανακάλυψε το σκήνωμα το...
- Πώς θα ήταν η ζωή χωρίς την Παναγιά μας;
- «Δάσκαλε, ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδε...
- Πως πρέπει να κοινωνούμε
- Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Τα δυσάρεστα μπορ...
- «Το κακομαθημένο πλουσιόπαιδο» - Σάββας Ηλιάδης
- Πόσο κοντά μας εἶναι ὁ Θεός;
- Η ωραιότερη, σεμνότερη, ταπεινότερη και ιερότερη γ...
- Συχνή συμμετοχή στην Θεία Κοινωνία
- ”Παν-Ευρώπη”: Μια απόδειξη γιατί η μαζική μετανάστ...
- Ο Παράδεισος δεν είναι μακριά μας
- «Ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ»
- Αρχιερείς που έφυγαν νωρίς...
- Πηγή ακένωτων θησαυρών
- Για να μην αφήνουμε την προσευχή
- Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στον Άγιο Νικόλ...
- Η Κεφαλονιά γιόρτασε τον Άγιο της (φωτο)
- O Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης στη νήσο Κεφαλ...
- Ἡ πλήμμυρα τῆς εὐσεβείας στὴν Γηροκομήτισσα τῶν Πα...
- Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΜΥΡΙΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ
- ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Η ΠΑΝΑΓΙΑ - π. Δημητρίου Μπόκου
- Παγωτό στρατσιατέλα στο πι και φι!
- ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ....
- Ἡ θεία δόξα της
- Κατανυκτική η Αγρυπνία των προεορτίων της Κοιμήσεω...
- Ὁ Παρακλητικός Κανόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν...
- Η ΝHΣΤΕΙΑ: Με εικόνες και με ιστορίες - Σάββας Ηλ...
- Πρόγραμμα πανηγύρεως Ι.Ν. Παναγίας Αλεξιωτίσσης
- Ελάτε να υμνήσουμε και να δοξολογήσουμε όλοι μαζί ...
- Ὁ Παρακλητικός Κανόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου στόν...
- Ἁγιασμός στήν ὁμάδα τῆς Παναχαϊκῆς, στήν Πάτρα
- Μια πονεμένη Μάνα!
- ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
- Ὁ Παρακλητικός κανόνας τῆς Παναγίας στό ὀρεινό χωρ...
- Ὁ παρακλητικός κανόνας στήν Παναγία τήν Μέτζαινα, ...
- Χιλιάδες Πατρινοὶ στὰ Ἐγκώμια τῆς Παναγίας στὸ Μον...
- Νόμοι και αρετή - Σάββας Ηλιάδης
- Ένα σπάνιο ντοκιμαντέρ για τα φιδάκια της Παναγίας...
- Στὸ Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Γηροκομήτισσας
- Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΛΗΝΙΑΖΟΜΕΝΟΥ
- Μάρτυρες του 20ού αιώνα: Οι πραγματικοί «αναρχικο...
- Ἑσπερινός στήν Ἱερά Μονή Ἁγίου Νικολάου (Παλαιομο...
- «Κάθε Δεκαπενταύγουστος κι ένα… δημοψήφισμα»
- «Τήν Γηροκομίτισσα ἐγκωμιάσωμεν...»
- Η Εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στον Άγιο Νι...
- Βγήκαν τα Φιδάκια της Παναγίας σε Μαρκόπουλο και Α...
- «Νά προσεύχεσαι ὅπως μπορεῖς, γιά νά φτάσεις νά πρ...
- Ἡ Ἑορτῆ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, στήν Πάτρα
- ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΣΤΑ ΤΡΑΥΛΙΑΤΑ
- Εορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου - «Δεῦτε ἀναβῶμ...
- Ερμηνεία της εικόνας της Μεταμορφώσεως του Κυρίου
- Μεγάλο αγαθό δεν είναι το ν' αποκτήσει κανείς χρήμ...
- Ὁ παρακλητικός κανόνας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο σ...
- Ιερά Αγρυπνία - Εγκώμια προς την Υπεραγία Θεοτόκο
- Ἐγκαίνια Ἱεροῦ Ναοῦ στήν Ἱερά Μονή Ὀμπλοῦ Πατρῶν (...
- Άγιοι Επτά Παίδες εν Εφέσω
- Ἱερά Παράκληση στό χωριό Κάλανος Πατρῶν
- Ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν κ. Χρυσόστομος στό χωριό Λάκ...
- ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΕΩΣ Ι. ΝΑΟΥ Κ...
- Ἱερά Παράκλησις στόν Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου Ἀπιδε...
- Ἡ ἑορτή τῆς Προόδου τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στήν Ἱερά Μ...
- Ἐκοιμήθη ὁ π. Θεμιστοκλῆς Δρουκόπουλος
- Εγκαίνια παρεκκλησίου Ι.Μ.Ομπλού επ΄ ονόματι των Α...
- Η θλίψη και η αγάπη της Παναγίας
- ΤΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ ΗΛΙΑΣ ΜΗ...
- Ιουλίου(123)
- Ιουνίου(110)
- Μαΐου(116)
- Απριλίου(135)
- Μαρτίου(105)
- Φεβρουαρίου(89)
- Ιανουαρίου(107)
- 2014 (1414)
- 2013 (2210)
- 2012 (1652)
- 2011 (318)
- 2010 (42)
Από το Blogger.
Κυριακή 16 Αυγούστου 2015
00:01
|
Ανώνυμος
|
Print PDF
Στ’ ἀνέμελα χρόνια, ποὺ παιδὶ κι ἐγὼ γυρόφερνα στὶς στράτες τοῦ χωριοῦ μου, στὶς μεταξὺ Ἀγράφων καὶ Τζουμέρκων καταπράσινες βουνοπλαγιές, στὴν Παραχελωίτιδα χώρα τῶν ἀρχαίων, ἄκουγα πολλὲς φορὲς τὴ γιαγιά μου τὴ Βαρβάρα - πονεμένη κι ἅγια ψυχή, Θεὸς σχωρέσ’ την - νὰ ἀναφέρει μιὰν ἰδιότυπη προφητεία:
- Ἄχ, παιδάκι μου! Ἔλεγαν οἱ παλιοί, πὼς ὅποιος ζήσει τὸ ’61, θὰ φάει μὲ ἀσημένιο κουτάλι.
Καὶ νά, ποὺ ἔφτασε καὶ πέρασε τὸ 1961 καὶ ὄντως φάγαμε «μὲ ἀσημένιο κουτάλι». Ἡ «προφητεία» - καημὸς τῶν στερημένων - ἐπαληθεύτηκε. Ἡ τρομερή μας ἐποχὴ τὰ γεύτηκε ὅλα σὲ ἀπίστευτη ἀφθονία. Ἀκόμα καὶ σήμερα, τὸ 2015, ποὺ μιλᾶμε γιὰ οἰκονομικὴ κρίση. Μιλᾶνε γιὰ κρίση ὅσοι δὲν ἔζησαν πρὶν ἀπὸ τὸ ’61. Ὅσοι δὲ γνώρισαν τὸ τί σημαίνει φτώχεια. Γιατὶ ἀκόμα καὶ σήμερα, μὲ κρίση, ὁ κόσμος ἔχει πράγματα, ποὺ οἱ παλιότερες γενιὲς οὔτε στὸν ὕπνο τους δὲν θὰ τολμοῦσαν νὰ ὀνειρευτοῦν. O mores, o tempora! Ἄλλα ἤθη, ἄλλες ἐποχές!
Μὰ ἂν χορτάσαμε ἀπὸ φαῒ καὶ ὑλικὲς ἀνέσεις, φτωχύναμε σὲ κάτι ἄλλο. Χόρτασε ἡ κοιλιά μας, μὰ ἡ καρδιά μας ἄδειασε. Στράγγιξε ἀπὸ ἀγάπη. Ὁ ἄνθρωπος ἔχασε τὴν ἱκανότητα νὰ ἀγαπᾶ. Ἀκόμα καὶ μεταξὺ μελῶν τῆς ἴδιας οἰκογένειας ἀγάπη χωρίς ὑπολογισμὸ λογίζεται πράγμα ἀσύμφορο, ἀνόητο. Ἡ σκοπιμότητα διέπει τὰ πάντα. Καὶ ὅσο πιὸ πολλὰ ἀποκτάει κανείς, τόσο περισσότερο ὁ ἄλλος θεωρεῖται ἀπειλὴ γιὰ τὰ κεκτημένα του. Ἐγείρει τείχη προστασίας γύρω του. Ἡ σχέση του πρὸς ἑαυτόν, προικοδοτώντας τον μὲ μιὰ διαρκῶς αὐξανόμενη μόνωση, τὸν θέτει ὑπὸ καθεστὼς πολιορκίας μέσα στὴν πολυτελῆ, πλὴν παγερή, αὐτάρκεια τοῦ ἀτομοκεντρικοῦ του κόσμου.
Μὰ αφότου χόρτασε ὁ ἄνθρωπος, λησμόνησε καὶ τὸν Θεὸ ποὺ τὸν ἔφτιαξε. «Καὶ ἔφαγεν Ἰακὼβ(=ὁ ἀγαπημένος λαὸς τοῦ Θεοῦ) καὶ ἐνεπλήσθη». Χόρτασε, πάχυνε, ἔγινε θρεφτάρι καὶ λάκτισε, ἐγκατέλειψε τὸν Θεὸ ποὺ τὸν ἔπλασε. Ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ τὸν σωτήρα του (Δευτ. 32, 15). Ἡ προσκύνηση τοῦ χρυσοῦ μόσχου, ἡ ἀποστασία ἀπὸ τὸν Θεό, ἦρθε μὲ τὸν χορὸ καὶ τὸ γλέντι ποὺ συνόδευσαν τὸ φαγοπότι. «Ἐκάθισεν ὁ λαὸς φαγεῖν καὶ πιεῖν καὶ ἀνέστησαν παίζειν» (Ἐξ. 32, 6).
Ἡ εἰδωλοποίηση τῆς ὕλης, τῆς ἡδονῆς, ὑπηρέτησε τὴ θεοποίηση τοῦ ἐγώ. Ἱεραρχήθηκαν τὰ πάντα ἀντίστροφα. Μετατέθηκε τὸ κέντρο τῆς ἀγάπης ἀπὸ τὸν ἄλλον πρὸς ἑαυτόν. Παντοῦ καὶ πάντα πρῶτα ἐγώ, ὕστερα οἱ ὑπόλοιποι (Θεὸς καὶ ἄνθρωποι). Ἡ διαγραφὴ τοῦ Θεοῦ σβήνει συνακόλουθα καὶ τὴν εἰκόνα του, τὸν κάθε ἄνθρωπο. Μίλησε γι’ ἀγάπη κανείς;
Κάποιοι ὅμως τολμοῦν τὸ ἀντίθετο. Αὐτὸ ποὺ φαντάζει ἀκατόρθωτο, ἀπαγορευτικὸ γιὰ τὰ ἀνθρώπινα μέτρα: Τὴν παράλογη, τὴν ἔξω ἀπὸ ὅρους, ὑπολογισμό, ἀπαίτηση καὶ συμφέροντα ἀγάπη. Αὐτὴν ποὺ ἀνεξήγητα ὁ Θεὸς δείχνει στὸν ἄνθρωπο, ποὺ δὲν πληροῖ καμμιὰ προϋπόθεση γιὰ νὰ τὴν ἀξίζει.
Ναί, κάποιοι ἀποτολμοῦν νὰ ριχτοῦν στὴν παράτολμη περιπέτεια μιᾶς ἄπιαστης ἀγάπης, ποὺ ποδοπατάει τὴν εἰδεχθῆ ἰδιοτέλεια, τὸν αἰσχρὸ ἐγωτισμό, τὸν ψυχρὸ ὑπολογισμό, τὴ φίλαυτη ἀπαίτηση. Ποὺ τολμᾶ νὰ ἀγαπάει χωρὶς ἐλπίδα ἀνταπόδοσης. Ἡ ἀντικίνηση τοῦ ἀνθρώπου στὴν παράδοξη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Μὰ εἶναι ἐφικτὸ αὐτὸ γιὰ τὸν ἄνθρωπο; Ναί! Ἀπόδειξη οἱ ἅγιοι. Καὶ πάνω ἀπ’ ὅλους τους ἡ Παναγία. Ὁ μοναδικὰ ἀνεπανάληπτος ἄνθρωπος, ποὺ ἔκλεισε στὰ μητρικά της σπλάχνα Θεὸ καὶ ἄνθρωπο. Μιὰ ἀπέραντη ἀγκαλιὰ ποὺ χώρεσε τὸν κόσμο ὁλόκληρο. Ποὺ ἀγαπάει σὰν μάνα τὸν Θεό, σὰν μάνα καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Γιατὶ μιμούμενη τὸν Πλάστη της, ἄδειασε τὸν ἑαυτό της ἀπὸ κάθε τὶ δικό της (Φιλ. 2, 7). Προσφέρθηκε ὁλόκληρη γιὰ τὸ καλὸ τῶν ἄλλων. Ξέχασε κάθε της ἀπαίτηση, ἔσβησε κάθε της ἐπιθυμία. Πέθανε γιὰ τὸν ἑαυτό της. Ἔζησε μόνο γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἔγινε γι’ αὐτὸ ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἡ χαρά, κι ἀκόμα, ἡ χαρὰ τῶν ἀγγέλων. «Ἀγγέλων τὸ σύστημα καὶ ἀνθρώπων τὸ γένος» χαίρει, ἀγάλλεται γιὰ τὴν Κεχαριτωμένη.
Ἡ «κένωση» τοῦ ἑαυτοῦ της, ἡ ἄκρα της αὐτὴ ταπείνωση, ἔκανε τὴν ἀγάπη της παντοδύναμη. Μπορεῖ νὰ ἀγαπάει τὸ ἴδιο κι αὐτοὺς ποὺ τὴ γνωρίζουν κι αὐτοὺς ποὺ τὴν ἀρνοῦνται ἢ τὴν ἀγνοοῦν. Δὲν ἀπορρίπτει κανένα τέκνο της. Σὰν μάνα, δὲν ἡσυχάζει. Τρέχει, ἀκόμα καὶ χωρὶς νὰ τὴν καλοῦν.
«Γεννήθηκα καὶ μεγάλωσα, γράφει μιὰ νεαρή, σὲ μιὰ οἰκογένεια βαθύτατα ἄθεη. Ἀπὸ τὴν παιδική μου ἡλικία ἤμουν πεπεισμένη, ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ὑπῆρχε, δὲν εἶχε ποτὲ ὑπάρξει, δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ ὑπάρχει.
Τὸ 1962, μετὰ ἀπὸ γρίπη, ἔπαθα φλεγμονὴ τῆς ἀραχνοειδοῦς μεμβράνης τοῦ ἐγκεφάλου. Τὴν ἄνοιξη τοῦ 1963 εἶχα σχεδὸν θεραπευτεῖ, ἐκτὸς ἀπὸ μερικὰ κατάλοιπα, ὅπως ἔντονο νυσταγμό, διαταραχὲς τῆς ὁμιλίας καὶ τῆς ἰσορροπίας καὶ ἔντονες κρίσεις πονοκεφάλου, ποὺ ἔφταναν ὣς τὴ λιποθυμία. Ἤμουν τότε 20 χρονῶν. Στὶς 12 Ἀπριλίου 1963 μιὰ δυνατὴ διάσειση ἐγκεφάλου μὲ ξανάριξε στὸ κρεβάτι.
Μιὰ νύχτα ξαφνικὰ (στὰ τέλη Ἀπριλίου 1963) ξύπνησα ἀπὸ ἕνα γλυκὸ φῶς. Ὅταν ἄνοιξα τὰ μάτια, ἦταν ὅλα σκοτεινὰ στὸ δωμάτιο. Στὴν ἀριστερὴ γωνιά, λίγο ψηλότερα ἀπ’ τὸ ὕψος ἑνὸς ἀνθρώπου, παρουσιάστηκε ξαφνικὰ ἕνα ἁπαλὸ φωτεινὸ σημεῖο, ποὺ ἔριχνε φωτεινὲς ἀνταύγειες καὶ ἁπλωνόταν μαλακὰ σὲ κύματα, γεμίζοντας ὅλο τὸ δωμάτιο. Ἦταν ἕνα φῶς ζωηρό, ἀλλ’ ὄχι ἐκτυφλωτικό, πολὺ γλυκὸ καὶ ζεστό.
Μέσα σ’ αὐτὸ τὸ φῶς παρουσιάστηκε ἀπότομα μιὰ γυναίκα μ’ ἕνα γαλάζιο πέπλο στὸ κεφάλι της. Στεκόταν μισογυρισμένη πρὸς τὸ μέρος μου, μὲ κοίταζε μ’ ἕνα βαθύ, σκεπτικὸ βλέμμα καὶ μοῦ χαμογελοῦσε μὲ γλυκύτητα καὶ τρυφερότητα. Δὲν εἶχα δεῖ ποτὲ εἰκόνες τῆς Παναγίας, οὔτε ἐνδιαφερόμουν γιὰ καμμιὰ θρησκεία. Καὶ ὅμως ἤξερα πὼς ἦταν ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ἡ ὅλη σκηνὴ συνοδευόταν ἀπὸ ἕναν παράδοξα μελωδικὸ καὶ τρυφερὸ ἦχο, ποὺ δὲν ἔμοιαζε μὲ κανένα τραγούδι καὶ μουσικὴ ποὺ γνώριζα.
Μετὰ ἀπὸ λίγο Ἐκείνη ἐξαφανίστηκε, ὁ ἦχος ἔσβησε ἁπαλὰ καὶ τὸ φῶς ἄρχισε νὰ χαμηλώνει, ὥσπου ἔγινε πάλι ἕνα φωτεινὸ σημεῖο καὶ τελικὰ χάθηκε. Τὸ πρωὶ δὲν εἶπα τίποτα στοὺς δικούς μου. Τὰ εἶπα ὅλα στὴν καθηγήτριά μου τοῦ τραγουδιοῦ, ποὺ ἦταν πιστή. Μὲ συμβούλεψε νὰ πάω στὴν ἐκκλησία καὶ νὰ ἀνάψω ἕνα κερὶ στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας.
Ἡ ἀρρώστια μου γιατρεύτηκε ἐντελῶς, χωρὶς ν’ ἀφήσει κανένα ἴχνος. Οἱ πονοκέφαλοι καὶ ὁ νυσταγμὸς ἐξαφανίστηκαν τελείως. Βρῆκα πάλι τὸ αἴσθημα τῆς ἰσορροπίας. Κανένας γιατρὸς δὲν μοῦ βρίσκει σήμερα οὔτε τὸ ἐλάχιστο σύμπτωμα νευρολογικῆς διαταραχῆς. Εἶναι ἕνα φαινόμενο ποὺ δὲν ἔχει παρατηρηθεῖ ξανὰ στὴν ἰατρικὴ πράξη» (Δημ. Ντοῦτκο, Ἡ ἐλπίδα μας, σσ. 106-107).
Πιστοὶ καὶ ἄθεοι λοιπὸν ἀδιακρίτως, εὐλαβεῖς καὶ βέβηλοι, ἔχουν ὅλοι θέση στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Παναγίας. Ἡ μητρική της ἀγάπη εἶναι ἡ πραγματική μας ἀνάγκη, κι ὄχι τὰ ἀγαθὰ τῆς γῆς, τὸ «ἀσημένιο κουτάλι». Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ οὐσία τῆς ζωῆς, ὁ θησαυρὸς ποὺ πρέπει ἄοκνα ν’ ἀναζητοῦμε.
Μὲ τὴ σεπτή της Κοίμηση ἔσπασε τὸ φράγμα τοῦ χώρου καὶ τοῦ χρόνου. Μπορεῖ νὰ βρεθεῖ ἀκαριαῖα σὲ κάθε γωνιά, «ἐν τῷ οὐρανῷ, …ἐν τῷ ᾅδῃ, …εἰς τὰ βάθη τὰ τῆς θαλάσσης», ὁπουδήποτε κάποιο παιδί της τὴ χρειάζεται. Ἀκόμα καὶ χωρὶς νὰ τὴ φωνάξει. Ἡ μάνα πάντα ἀγρυπνᾶ.
Μὰ ἂν μάθουμε νὰ τὴ φωνάζουμε κιόλας; Δὲν θά ’ναι ἀσυγκρίτως καλύτερα;
Ἑορτὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου
Αὔγουστος 2015
!>