Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: «Εἶπεν ἄφρων...»

Πολὺ ταράχθηκαν οἱ ἀθεϊστικοὶ κύκλοι τοῦ τόπου μας ἀπὸ τὴν ἄφιξη τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τῆς ἁγίας Βαρβάρας στὸν ὁμώνυμο ναό της στὸ δῆμο Ἁγίας Βαρβάρας Ἀττικῆς. Τοὺς ἔπιασε σύγκρυο, πανικοβλήθηκαν μπροστὰ στὸ ἀπροσδόκητο πλῆθος τῶν πολλῶν χιλιάδων πιστῶν, ποὺ ἔσπευσαν ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς Ἑλλάδος νὰ προσκυνήσουν τὸ ἱερὸ σκήνωμα, νὰ προσευχηθοῦν καὶ νὰ λάβουν χάρη. Ἐνοχλήθηκαν ἀφάνταστα βλέποντας τὴν αὐθόρμητη πίστη τοῦ λαοῦ μας καὶ τὸν βαθὺ σεβασμὸ στοὺς Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας. Εἶναι, βλέπετε, συνηθισμένοι νὰ προσκυνοῦν μούμιες ὅπως αὐτὴ τοῦ Λένιν, τὴν ὁποία κάθε τόσο συντηροῦν μὲ εἰδικὰ φάρμακα, βερνικώνουν καὶ καλλωπίζουν, ἐνῶ στὸν κεκονιαμένο τάφο δὲν ὑπάρχει παρὰ ἕνα κουφάρι ἐκείνου ὁ ὁποῖος ἔγινε αἰτία νὰ βυθισθοῦν ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στὸν πόνο, στὴ θλίψη, στὴ δυστυχία, στὰ «γκουλάγκ», στὰ ἀνήκουστα μαρτύρια.

Ποῦ νὰ δεχθοῦν οἱ σκοτισμένες ψυχὲς τῶν ἀθέων καὶ ἀντιχρίστων ὅτι ὁρισμένα ἱερὰ λείψανα τῶν Ἁγίων μας μυροβλύζουν, ὁρισμένα ἰατρεύουν, παρηγοροῦν τὶς ψυχὲς ὅσων τοὺς ἐπικαλοῦνται μὲ θερμὴ πίστη καὶ βαθὺ σεβασμό! Διότι τὰ λείψανα αὐτὰ προέρχονται ἀπὸ πρόσωπα στὰ ὁποῖα ἐσκήνωσε ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ· ἀπὸ πρόσωπα τῶν ὁποίων ὁ λόγος ἦταν βροντὴ καὶ ὁ βίος ἀστραπή· ἀπὸ μορφὲς ἡρωικὲς ποὺ ὑπέστησαν φρικτὰ μαρτύρια ἀπὸ τὴν δαιμονοκίνητη εἰδωλολατρία. Τὴν μεγαλομάρτυρα Βαρβάρα, γιὰ τὸ σκήνωμα τῆς ὁποίας ἀναστατώθηκαν οἱ ἄθεοι τῆς πατρίδος μας, τοὺς ὁποίους ἐξέφρασε ὁ κοινοβουλευτικὸς ἐκπρόσωπος τοῦ κυβερνῶντος κόμματος, ἀποκεφάλισε ὁ εἰδωλολάτρης πατέρας της ὕστερα ἀπὸ φρικτὰ βασανιστήρια κατὰ τὴν διαταγὴ τοῦ μεγάλου διώκτη τῆς Ἐκκλησίας Διοκλητιανοῦ.

Δὲν εἶναι λοιπὸν τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων μας «συνήθη κόκκαλα» οὔτε «μούμιες»· εἶναι λείψανα Ἁγίων, Ὁσίων, Μαρτύρων, τὰ σώματα τῶν ὁποίων ἔγιναν δοχεῖα τῆς θείας Χάριτος, χριστοφόρα καὶ πνευματοφόρα. Τὰ σώματά μας εἶναι «μέλη Χριστοῦ», «ναὸς τοῦ ἐν ἡμῖν Ἁγίου Πνεύματος». Καὶ οἱ Ἅγιοι ἐδόξασαν μὲ τὸν βίο καὶ τὸ μαρτύριό τους «τὸν Θεὸν ἐν τῷ σώματι αὐτῶν καὶ ἐν τῷ πνεύματι αὐτῶν» (βλ. Α΄ Κορ. ς΄ 15-20). Γιʼ αὐτὸ ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς τιμᾶ τὰ λείψανά τους καὶ τὰ ἐμποτίζει μὲ τὴ Χάρη Του. Ἡ ἀφθαρσία τῶν λειψάνων τους δείχνει τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἁγιότητά τους. Ἡ δὲ Ἐκκλησία τιμώντας τα θέτει μαρτυρικὰ λείψανα κάτω ἀπὸ τὸ ἱερὸ θυσιαστήριο, τὴν Ἁγία Τράπεζα τῶν ναῶν της. Ἀνέκαθεν ἡ Ἐκκλησία τιμοῦσε τὰ ἱερὰ λείψανα. Στὸ Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου († 156) γράφεται ὅτι τὰ ἱερὰ λείψανα ἐθεωροῦντο «τιμιώτερα λίθων πολυτελῶν καὶ δοκιμώτερα ὑπὲρ χρυσίον». Ὁ δὲ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος (329-390) ὑπογραμμίζει τὰ πολλὰ θαύματα ποὺ γίνονταν μὲ τὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Κυπριανοῦ.

Καὶ ἐπειδὴ ἡ προοδευτικὴ κουλτούρα μᾶς κατηγορεῖ γιὰ εἰδωλολατρία, ἂς μάθει ὅτι στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀποδίδουμε στὰ ἅγια λείψανα τιμὴ καὶ εὐλαβικὴ προσκύνηση καὶ ὄχι λατρεία. Σημειώνουμε δὲ καὶ τοῦτο: Μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία συναντοῦμε ἄφθαρτα σκηνώματα Ἁγίων, τὰ ὁποῖα μυροβλύζουν καὶ θαυματουργοῦν. Αὐτὰ δὲ ποὺ κατέχουν σήμερα οἱ Παπικοί, εἶναι κυρίως λείψανα Ὀρθοδόξων Ἁγίων, τὰ ὁποῖα ἐσύλησαν οἱ σταυροφόροι ἀπὸ Ὀρθοδόξους ναούς.

Ἂς μὴν τὰ πιστεύουν οἱ ἄθεοι. Ἄλλωστε ἡ ἀθεΐα εἶναι καθαρὴ ἀφροσύνη, κατὰ τὸν λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς: «Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· οὐκ ἔστι Θεός» (Ψαλ. ιγ΄ 1). Εἶπε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς του ὁ ἄμυαλος ἄνθρωπος, ποὺ σκοτίσθηκε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ κατάντησε σὲ πώρωση: Δὲν ὑπάρχει Θεός!...

πηγή:osotir.org