Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ

Κυριακή 3 Μαΐου 2015

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ

01:10 | Ανώνυμος |

Τοῦ Παραλύτου: Ἰωάν. ε΄ 1-15

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐτάρασσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ

1. Ὁ Κύριος βλέπει τὸν ἀγώνα μας

Ἰδιαίτερα παρήγορο καὶ ἐλπιδοφόρο εἶναι τὸ θαῦμα ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.
Ἡ σκηνὴ ἐκτυλίσσεται στὰ Ἱεροσόλυμα, σὲ κάποια μικρὴ λίμνη μὲ τὸ ὄνομα «Βηθεσδά», ἡ ὁποία βρισκόταν κοντὰ στὴν πύλη τοῦ τείχους ἀπ’ ὅπου περνοῦσαν τὰ πρόβατα. Γύρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ ἦταν πέντε θολωτὰ ὑπόστεγα, ὅπου ἔβλεπε κανεὶς ἕνα θέαμα τραγικό: πλῆθος ἀσθενῶν, τυφλῶν, χωλῶν καὶ ἄλλων ἀνθρώπων ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ κάποια παραλυσία. Ἦταν σωριασμένοι κάτω ἀπὸ τὰ ὑπόστεγα καὶ περίμεναν. Τί περίμεναν;... Τὸ θαῦμα! Διότι κατὰ καιροὺς συνέβαινε κάτι ἐκπληκτικό: ἄγγελος κατέβαινε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ «ἐτάρασσε τὸ ὕδωρ». Καὶ τότε ὅποιος προλάβαινε πρῶτος νὰ μπεῖ στὴ λίμνη, ὅποια ἀρρώστια κι ἂν εἶχε, γινόταν ἀμέσως ὑγιής!
Ἀνάμεσα λοιπὸν σ’ αὐτοὺς τοὺς ἀσθενεῖς ἦταν κι ἕνας ἄνθρωπος «τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ»· παράλυτος ἐπὶ 38 χρόνια! Λίγοι μποροῦν νὰ καταλάβουν τί σημαίνει γιὰ ἕναν ἄνθρωπο νὰ ὑπομένει τέτοια μακροχρόνια ἀσθένεια. Ὡστόσο ὁ παντογνώστης Κύριος, ποὺ γνωρίζει τὴν κάθε λεπτομέρεια τῆς ζωῆς μας καὶ τὰ μυστικὰ βάθη τῶν καρδιῶν μας, εἶδε τὸν παράλυτο αὐτὸ καὶ γνώριζε ὡς Θεὸς ὅτι πολὺ καιρὸ δοκιμάστηκε, «...πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει». Γιὰ νὰ τὸν βοηθήσει ὅμως νὰ ἐκδηλώσει τὴν πίστη του, τὸν ρώτησε: Θέλεις νὰ γίνεις καλά;... Τότε ὁ παράλυτος ἐξέφρασε σεμνὰ τὸ παράπονό του: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω»· δὲν ἔχω κάποιον νὰ μὲ βοηθήσει νὰ τρέξω στὴ λίμνη, ὅταν ταράζεται τὸ νερό, κι ἐνῶ ξεκινῶ, πάντοτε κάποιος ἄλλος μὲ προλαβαίνει.
Πόσο ἀγώνα καὶ ὑπομονὴ ἔκανε αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος! Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος τὸν πρόσεξε ἰδιαιτέρως καὶ πρόσταξε νὰ γίνει τὸ θαῦμα: Σήκω ἐπάνω, τοῦ εἶπε, «ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει»! Κι ἀμέσως ὁ παράλυτος σηκώθηκε ὑγιής, πῆρε τὸ κρεβάτι του κι ἄρχισε νὰ περπατᾶ!
Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ ὅτι ὁ Θεάνθρωπος μέσα ἀπ’ τὸ πλῆθος τῶν ἀσθενῶν τῆς Βηθεσδᾶ ξεχώρισε ἐκεῖνον τὸν παράλυτο. Ὁ Κύριος ὡς παντεπόπτης γνωρίζει τὸν κόπο, τὸν πόνο καὶ τὶς δυσκολίες τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Ἀφουγκράζεται τὶς ἀνησυχίες μας καὶ παρακολουθεῖ μὲ ἐνδιαφέρον καὶ ἀγάπη τὸν ἀγώνα μας. Καὶ ὅποια δοκιμασία ἐπιτρέπει, τὴν ἐπιτρέπει γιὰ τὴν ψυχική μας ὠφέλεια. Διότι, ὅπως εἶπε στὴ συνέχεια καὶ στὸν παράλυτο, πιὸ σημαντικὴ ἀπὸ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος εἶναι ἡ ὑγεία τῆς ψυχῆς.

2. Ὅταν ἡ ὑγεία βλάπτει...

Ὁ πρώην παράλυτος περπατοῦσε πλέον ὑγιὴς κρατώντας στὰ χέρια τὸ κρεβάτι του. Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν ἡμέρα Σαββάτου, διαμαρτυρήθηκαν κάποιοι Ἰουδαῖοι τάχα γιὰ παράβαση τοῦ νόμου τῆς ἀργίας. Ὡστόσο ὁ πρώην παράλυτος τοὺς ἀπάντησε ἀφοπλιστικά: Ἐκεῖνος ποὺ μὲ θεράπευσε, Ἐκεῖνος μοῦ εἶπε νὰ σηκώσω τὸ κρεβάτι μου καὶ νὰ φύγω. Καὶ ποιὸς εἶναι αὐτός; τὸν ρώτησαν. Τί νὰ τοὺς ἀπαντήσει;... Πραγματικὰ δὲν ἤξερε νὰ τοὺς πεῖ ποιὸς εἶναι, διότι ὁ Ἰησοῦς εἶχε ἐξαφανιστεῖ μέσα στὸν ὄχλο, πρὶν προλάβει νὰ Τὸν γνωρίσει καλά.
Ὅμως κάποια μέρα ποὺ βρισκόταν μέσα στὸν ἱερὸ περίβολο τοῦ Ναοῦ, τὸν βρῆκε ὁ Κύριος καὶ τοῦ εἶπε: «ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε»· κοίταξε, τώρα εἶσαι πλέον ὑγιής. Πρόσεξε λοιπὸν ἀπὸ ᾽δῶ καὶ πέρα νὰ μὴν ἁμαρτάνεις πιά, γιὰ νὰ μὴν πάθεις τίποτε χειρότερο.
Κι ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἀφοῦ ἄκουσε προσεκτικὰ τὴ συμβουλὴ τοῦ Κυρίου, πῆγε στὴ συνέχεια καὶ συνάντησε τοὺς Ἰουδαίους καὶ τοὺς ἀνήγγειλε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Αὐτὸς ποὺ τὸν θεράπευσε. Εἶναι πραγματικὰ ἀξιοπρόσεκτη ἡ συμβουλὴ τοῦ Κυρίου στὸν ἄνθρωπο τὸν ὁποῖο εἶχε θεραπεύσει: «μηκέτι ἁμάρτανε». Πρόσεξε! τοῦ εἶπε. Πρόσεξε νὰ μὴν ἁμαρτάνεις πλέον, διότι εἶδες τὰ ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας. Φαίνεται ὅτι ὅλη αὐτὴ ἡ δοκιμασία τοῦ παραλύτου ἦταν συνέπεια τῆς προηγούμενης ἁμαρτωλῆς ζωῆς του.
Καὶ πράγματι, συμβαίνει μερικὲς φορὲς νὰ ἐπιτρέπει ὁ Θεὸς κάποια ἀσθένεια ἢ κάποια ἄλλη θλίψη, προκειμένου νὰ μετανοήσουμε. Γιὰ νὰ μᾶς γλυτώσει ὁ πανάγαθος Θεὸς ἀπὸ τὴν αἰώνια καταδίκη, μᾶς προειδοποιεῖ μὲ κάποιες δοκιμασίες καὶ μᾶς καλεῖ σὲ μετάνοια καὶ διόρθωση. Μᾶς στερεῖ προσωρινὰ τὴν ὑγεία τοῦ σώματος, γιὰ νὰ βροῦμε τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς! Αὐτό, βέβαια, δὲν σημαίνει ὅτι κάθε δοκιμασία εἶναι συνέπεια προσωπικῶν μας ἁμαρτιῶν. Διότι καὶ οἱ Ἅγιοι δοκιμάζονται γιὰ νὰ ἐξαγιασθοῦν ἀκόμη περισσότερο. Ὡστόσο εἶναι ὠφέλιμο πάντοτε νὰ καλλιεργοῦμε τὸ πνεῦμα τῆς μετανοίας.
Τὸ πιὸ σημαντικὸ δὲν εἶναι νὰ ἔχουμε τὴν ὑγεία τοῦ σώματος ἀλλὰ τὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς. Ἂς καθαρίζουμε λοιπὸν τοὺς ἑαυτούς μας ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς ἁμαρτίας, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουμε τὴν κοινωνία μὲ τὸν Θεό, τὴν πηγὴ τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς καὶ εὐτυχίας.

πηγή:osotir.org