Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Αγία Μαρίνα, η πολύαθλος Μάρτυς

Η Αγία και καλλίνικος Μάρτυς Μαρίνα (17 Ιουλίου)

Αυτή καταγόταν από ένα χωριό της Πισιδίας, ήταν θυγατέρα μονογενής κάποιου Αιδεσίου, ιερέα των ειδώλων, στα χρόνια του Κλαυδίου Καίσαρα, κατά το έτος 270. Όταν λοιπόν έγινε δώδεκα ετών, πέθανε η μητέρα της. Έτσι παραδόθηκε η Αγία από τον πατέρα της σε μία γυναίκα και παρακαλούσε τον Θεό να την αξιώσει της πίστεως των Χριστιανών, την οποία διδασκόταν από μερικούς Χριστιανούς, που βρίσκονταν στο χωριό που αναφέρθηκε. Όταν δε έγινε δεκαπέντε ετών, τότε πόθησε η Αγία να μαρτυρήσει για την αγάπη του Χριστού. Οπότε, όταν έμαθε γι’ αυτήν ο ηγεμόνας Ολύμβριος έστειλε ανθρώπους και την συνέλαβε και την έβαλε σε φυλακή.

Αφού λοιπόν πέρασαν μερικές ημέρες, την έβγαλε από την φυλακή και την παρουσίασε στο κριτήριό του. Βλέποντάς την όμως, όλος έμεινε έκπληκτος για την ωραιότητά της. Και αφού ρωτήθηκε από αυτόν, πώς ονομάζεται και ποιά τύχη και κατάσταση έχει, αποκρίθηκε η Αγία· «Μαρίνα ονομάζομαι, της Πισιδίας είμαι γέννημα και θρέμμα και το του Κυρίου μου Ιησού Χριστού επικαλούμαι όνομα». Τότε, επειδή δεν δέχθηκε να αρνηθεί τον Χριστό, πρόσταξε ο ηγεμόνας να απλωθεί κατά γης και να καταξεσχισθεί άσπλαχνα με ραβδιά. Όταν λοιπόν έγινε αυτό, η γη κοκκίνισε από το πολύ αίμα που έτρεξε. Έπειτα πρόσταξε να κρεμασθεί η Αγία και να ξεσχίζεται το σώμα της για πολλή ώρα και κατόπιν την έβαλε στη φυλακή.

Έγινε όμως εκεί σεισμός μεγάλος ώστε σείσθηκε η φυλακή, και να, βγήκε από ένα μέρος της φυλακής ένας δράκοντας, ο οποίος συρόμενος στην γη, έκαμνε ένα φοβερό θόρυβο και φάνηκε, ότι έχυσε φωτιά γύρω από την Αγία. Επειδή όμως η Αγία φοβήθηκε πολύ και τρόμαξε από την θέα αυτή, προσευχόταν στον Θεό. Οπότε ο φοβερός εκείνος δράκοντας, αφού μεταβλήθηκε, φαινόταν σαν ένας μαύρος σκύλος. Η δε Μάρτυρας, αφού τον άρπαξε από τις τρίχες και αφού βρήκε ένα σφυρί ριγμένο, τον έδειρε στην κεφαλή και στην ράχη και τον ταπείνωσε εντελώς.

Μετά από αυτά φέρθηκε η Αγία σε δεύτερη εξέταση και μένοντας σταθερή στην του Χριστού πίστη, καίγεται με αναμμένες λαμπάδες και τοποθετείται κατακέφαλα μέσα σε ένα δοχείο γεμάτο από νερό. Μένοντας όμως αβλαβής έλκυσε στην πίστη του Χριστού πολλούς άπιστους, που αποκεφαλίσθηκαν και έλαβαν τους στεφάνους της αθλήσεως. Οπότε, επειδή θύμωσε ο ηγεμόνας, απέκοψε την αγία της κεφαλή. Τελείται η Σύναξή της μέσα στον Άγιο Μηνά.

(Αγίου Νικοδήμου, Συναξαριστής τ. ΣΤ΄-Ιούλιος, Αύγουστος- Εκδ. Συνοδία Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος, σ. 80-82)

πηγή:diakonima.gr