Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: "Πλήθος πιστών στα εγκώμια της Παναγίας μας στην Ιερά Μονή Γηροκομείου στην Πάτρα"

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

"Πλήθος πιστών στα εγκώμια της Παναγίας μας στην Ιερά Μονή Γηροκομείου στην Πάτρα"

03:44 | Ανώνυμος |

Πλήθη πιστῶν κατέκλυσαν τό Μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Γηροκομιτίσσης στήν Πάτρα, γιά νά προσκυνήσουν τήν θαυματουργό Εἰκόνα της καί νά τῆς ψάλουν τά Ἐγκώμια, τόν Ἐπιτάφιο Ὕμνο, πού συνέθεσε γιά τήν Κυρία Θεοτόκο, ὁ ἀοίδιμος Μητροπολίτης Παλαιῶν Πατρῶν Διονύσιος, τό ἔτος 1541.

Ρίγη συγκινήσεως πλημμύρισαν τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί δάκρυα κύλισαν ἀπό τά μάτια τους τήν ὥρα, πού ἐξήρχετο ἡ ἱερά πομπή μέ τό εἰκόνισμα τῆς Παναγίας, γιά νά σταθῇ στόν ηὐτρεπισμένο τόπο, ὅπου Ἀγγελικαί Δυνάμεις μαζί μέ τίς ἀνθρώπινες ἱκεσίες καί τούς Θεομητορικούς ὕμνους ἑνώθηκαν τιμῶντας τήν ὄντως Θεοτόκον, τήν Παντάνασσα, τήν Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν, τήν Σκέπη καί φοβερά Προστασία τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου καί τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν.

Ὁ Μητροπολίτης, ὁ Ἡγούμενος, ἡ χορεία τῶν Μοναχῶν, οἱ εὐλαβέστατοι Κληρικοί τῆς Μητροπόλεως καί ἡ πληθύς τῶν φιλοθέων καί φιλαγίων Πατρέων, στάθηκαν εὐλαβικά ἐνώπιόν της, εὐχαριστοῦντες γιά τίς πολλές καί μεγάλες εὐεργεσίες καί τό ἄμετρον ἔλεος καί δεόμενοι ὑπέρ ὑγείας, παρά Θεοῦ ἐνισχύσεως καί βοηθείας, πάσης ψυχῆς ὅπου γῆς. Ἰδιαιτέρως ὑπέρ ἐνισχύσεως τῶς ἀδελφῶν μας, οἱ ὁποῖοι λόγῳ τῆς κρισιμότητας τῶν καιρῶν, ὑποφέρουν ἀπό τήν ἔλλειψη βασικῶν ἀγαθῶν, ἕνεκα ἀνεργίας καί ἄλλων ποικίλων δυσκολιῶν τίς ὁποῖες καθημερινῶς ἀντιμετωπίζουν.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἀτενίζοντας τήν λαοθάλασσα πού κατέκλυσε τό Μοναστήρι, ὕψωσε τά μάτια στόν οὐρανό, παρακαλῶν γιά τήν οὐράνια εὐλογία καί τόν ἐπιστηριγμό τῶν εὐλαβῶν Πατρέων καί πάσης ψυχῆς θλιβομένης καί καταπονουμένης, ὑπέρ τῆς εὐσεβοῦς νεολαίας, ὑπέρ τῶν ἀγωνιζομένων γονέων καί τῶν λευκασμένων ἀπό τά χρόνια καί τό βάρος τῆς ζωῆς ἀδελφῶν μας, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἐπίσης, ἔκανε ἀναφορά στήν θαυμαστή προστασία τῆς Παναγίας μας, τῆς μεγάλης μας καί φιλόστοργης μάνας, ἡ ὁποία ἀπό πανσεβάσμιο θρονί της στό Μοναστήρι της, στό Γηροκομειό τῶν Πατρῶν, στάθηκε προστασία καί σκέπη τῶν ἀνθρώπων στό διάβα τῶν αἰώνων.

Ἰδιαιτέρως στάθηκε στήν προσφορά τῆς Μονῆς τῆς Γηροκομιτίσσης, ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της μέχρι σήμερα, ἀναφερθείς στήν φιλοξενία προσφύγων ἀπό τήν Μικρά Ἀσία τό 1922 στούς ὁποίους ἐδόθη ἀπό τό Μοναστήρι κλῆρος γῆς γιά νά ζήσουν. Ἀκόμη στήν προσφορά κατά τά χρόνια τῆς κατοχῆς, τότε πού τό Μοναστήρι στήριξε πνευματικά καί περιέθαλψε ὑλικά πλήθη ἀνθρώπων.

Βεβαίως αὐτή ἡ μεγάλη καί ἱερή προσφορά συνεχίζεται καί σήμερα σέ ἡμέρες δύσκολες γιά τόν Λαό μας καί σέ καιρούς πού δοκιμάζονται οἱ ἀντοχές μας, οἱ πνευματικές καί οἱ ὑλικές.

Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος, ἀπευθυνόμενος στά πλήθη τῶν Πατρέων πού κατέκλυσαν τό Μοναστήρι, τούς παρότρυνε νά σταθοῦν ὁ ἕνας δίπλα στόν ἄλλο, ὥστε μέσα ἀπό τό πνεῦμα τῆς ἑνότητας, νά ξεπεραστοῦν οἱ μεγάλες δυσκολίες.

Αὐτή ἡ ἑνότητα πρέπει νά ἔχῃ ὡς βάση της τήν ἕνωσή μας μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται διά τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.

Ἐπήνεσε τούς εὐλαβεῖς προσκυνητάς γιά τήν ἀφοσίωσή τους στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία καί ὅπως εἶπε, χαρακτηριστικά, σήμερα λείπουν ἀπό τήν ἑόρτια αὐτή σύναξη, ὅσοι δέν μπόρεσαν νά ἀνέλθουν καί δέν χωροῦσαν στό Μοναστήρι, ἀφοῦ ἔκλεισαν οἱ δρόμοι, πού ὁδηγοῦν στό Γηροκομειό καί οἱ αὐλές τῆς Μονῆς ἀπὸ τὰ πλήθη τῶν προσκυνητῶν.

Τέλος συνέστησε νὰ μιμηθῇ ὁ κόσμος, τὴν Παναγία στὶς ἀρετὲς καὶ συγκεκριμένα στὴν φιλανθρωπία καὶ τὴν ἐλεημοσύνη, γιὰ νὰ ἀντιμετωπισθοῦν οἱ πολλὲς καὶ μεγάλες ἀνάγκες τῶν ἐνδεῶν καὶ ἐμπεριστάτων ἀδελφῶν μας.

Συγκινητικὲς καὶ συγκλονιστικὲς ἦταν οἱ σκηνὲς κατὰ τὴν ὥρα τῆς Λιτανείας, ὅπου οἱ ἄνθρωποι ἔδειξαν πηγαία καὶ βαθειὰ τὴν εὐσέβεια, συνωστιζόμενοι γιὰ νὰ ἀσπασθοῦν τὴν Εἰκόνα τῆς Παναγίας, ποὺ κρατοῦσε ὁ Ἡγούμενος καὶ τὸν Σταυρὸ μὲ τὸν ὁποῖο εὐλογοῦσε ὁ Μητροπολίτης. Ἄλλοι γονατιστοί, ἄλλοι μὲ δάκρυα στὰ μάτια, μικρὰ παιδιὰ νὰ προσπαθοῦν νὰ ἀσπασθοῦν τὴν Παναγία, ἕνα συγκλονιστικὸ ποτάμι εὐλαβείας, ποὺ ἔδειξε περίτρανα, ὅτι στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων εἶναι βαθειὰ ριζωμένη ἡ πίστη στὸ Θεό.

Στὴν ἀπόλυση, ἡ ὁποία ἔγινε στὰ πρόπυλα τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε καὶ πάλι τὸν εὐσεβῆ Λαὸ καὶ εὐχαρίστησε τὸν Ἡγούμενο καὶ τὴν Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς γιὰ τοὺς κόπους τους καὶ τὴν προσφορά τους στὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν Κοινωνία.