Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Επιστολή Βαρθολομαίου σε Ιερώνυμο για τον Μητροπολίτη Πειραιώς

Πέμπτη 29 Μαρτίου 2012

Επιστολή Βαρθολομαίου σε Ιερώνυμο για τον Μητροπολίτη Πειραιώς

15:26 | Ανώνυμος |

Επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο μέσω της οποίας του υπογραμμίζει ότι ενέργειες ιεραρχών της Εκκλησίας της Ελλάδος δυναμιτίζουν την ενότητα της Ορθοδοξίας απέστειλε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

Ο Παναγιώτατος αναφέρεται και στα "αναθέματα" του Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ, ζητώντας εν Συνόδω να αποδοκιμαστούν τέτοιες πρακτικές.

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ:

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Αθηνών και πάσης Ελλάδος, εν Χριστώ τω Θεώ λίαν αγαπητέ και περιπόθητε αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών Μετριότητος κύριε Ιερώνυμε, Πρόεδρε της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, την Υμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα αδελφικώς εν Κυρίω κατασπαζόμενοι, υπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Επικοινωνούντες δια των μετά χείρας αδελφικών ημών Πατριαρχικών Γραμμάτων προς την Υμετέραν λίαν ημίν αγαπητήν και περισπούδαστον Μακαριότητα και την περί Αυτήν Ιεράν Σύνοδον της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος, επιθυμούμεν ίνα καταστήσωμεν Υμάς κοινωνούς της ην δοκιμάζει η Μήτηρ Εκκλησία αγωνίας και θλίψεως εκ των δηλώσεων, εκδηλώσεων και εν γένει κινήσεων εντός των κόλπων της Υμετέρας Εκκλησίας, καθ' ας εκφράζονται θέσεις και εκτιμήσεις και απόψεις ήκιστα συμβιβαζόμεναι προς το Ορθόδοξον ήθος και έθος, προκαλούσαι ευρυτέραν απορίαν, εγκυμονούσαι δε και κινδύνους και απροβλέπτους συνεπείας δια την ενότητα αυτής ταύτης της καθ' Υμάς Εκκλησίας, αλλά και της Αγίας ημών Ορθοδόξου Εκκλησίας εν τω συνόλω αυτής.

Ως γνωστόν και επιμεμαρτυρημένον ιστορικώς και μέχρι της σήμερον, η Μήτηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία περιβάλλει ανέκαθεν δια τιμής και αγάπης τους κατά καιρούς επί κεφαλής και τους Ιεράρχας της καθ' Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας, μετά στοργής δε και γνησίας μητρικής αγάπης τον ευσεβή Ελληνικόν Λαόν, τον οποίον αύτη, η Κωνσταντινουπολίτις Εκκλησία, εγαλούχησεν εις τα νάματα της αμωμήτου ημών Ορθοδόξου πίστεως, εις ην ετήρησε τούτον εν καιροίς δισέκτοις και χαλεποίς δια το ημέτερον ευσεβές Γένος, ορθοτομούσα τον λόγον της αληθείας.

Η εκκλησιαστική, έτι δε και η θύραθεν ιστορία, μαρτυρούσιν αψευδώς περί της και εν τω τομεί τούτω της κυρίας και καιρίας ευθύνης του Αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου θυσιαστικής προσφοράς αυτού, ευρύτερον μεν εν τω στερεώματι της Αγίας Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, ιδιαιτέρως δε, εν καυχήσει ομολογούμεν και ημείς, προς τον ομαίμονα Ορθόδοξον Ελληνικόν Λαόν.

Της οφειλετικής ταύτης προσφοράς του καθ' ημάς Θρόνου ούσης αποδεδειγμένης και εκτιμωμένης υπ' αυτού τούτου του ανέκαθεν αφωσιωμένου τη Μητρί αυτού Εκκλησία ευσεβούς Ελληνικού Λαού, αλλά και υπό των αοιδίμων Προκατόχων Υμών, των Ιεραρχών και του κλήρου αυτού, ιδία από του έτους 1850 μέχρι της σήμερον, ένιαι γνωσταί ημίν τε και Υμίν ενέργειαι εις βάρος του κύρους του πανιέρου θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ατυχώς οσημέραι αυξανόμεναι, τείνουσι, θα συμφωνήση ασφαλώς και η Υμετέρα Μακαριότης και η περί Αυτήν Ιερά Σύνοδος της καθ' Ελλάδα Εκκλησίας, ίνα δημιουργήσωσι κρίσιν εις τους κόλπους της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, μη δυναμένην ίσως εν τω μέλλοντι ακινδύνως να αντιμετωπισθή και ελεγχθή, εάν μη από τούδε ληφθώσιν αι προσήκουσαι αποφάσεις, εκκλησιαστικαί και ποιμαντικαί, προς αντιμετώπισιν των τάσεων τούτων.

Ομολογούμεν ότι μεγάλως απασχολούσι την Μητέρα Εκκλησίαν, πεποίθαμεν δε και την Υμετέραν, αι κινήσεις και εκδηλώσεις ομαδοποιημένων προσώπων, ευτυχώς, το γε νυν, μικράς εμβελείας, στόχον έχουσαι την αμφισβήτησιν και την κριτικήν αποφάσεων πανορθοδόξως ληφθεισών, συμφωνούσης και προσεπικυρούσης και της Εκκλησίας της Ελλάδος, περί συμμετοχής της όλης Ορθοδόξου Εκκλησίας εις τους διεξαγομένους μετά των ετεροδόξων διμερείς και πολυμερείς Θεολογικούς Διαλόγους και τας διαχριστιανικάς συναντήσεις εν τω Παγκοσμίω Συμβουλίω Εκκλησιών, τω Συμβουλίω Ευρωπαϊκών Εκκλησιών και άλλοις παρεμφερέσι διαχριστιανικοίς οργανισμοίς.

Αι κινήσεις και εκδηλώσεις αύται, περιωρισμέναι και αμελητέαι ίσως κατ' αρχήν, έλαβον προσφάτως απαραδέκτους διαστάσεις, ως συνέβη, μεταξύ άλλων, και εν τινι Ιερά Μητροπόλει της Αγιωτάτης Υμών Εκκλησίας εν οργανωθείση υπό του οικείου Μητροπολίτου λαϊκή συνάξει, ου μην αλλά και κατά την Θείαν Λειτουργίαν της Κυριακής της Ορθοδοξίας δια της εκφωνήσεως υπό του ιδίου Μητροπολίτου "αναθεματισμών" κατά ετεροδόξων και αλλοθρήσκων, ως και πάντων των μετεχόντων εις την λεγομένην Οικουμενικήν Κίνησιν.

Αι τοιαύται εκδηλώσεις δεν δύναται να υποτιμώνται η να τιμώνται δια της ενεργού παρουσίας και συμμετοχής και Ιεραρχών της καθ' Υμάς Εκκλησίας, δυστυχώς δε, μετά λύπης σημειούμεν, και εκπροσώπων της Υμετέρας Μακαριότητος, καθ' ότι εκφράζονται εν αυταίς θέσεις και απόψεις στρεφόμεναι κατά της ηγεσίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών και των συνοδικώς ειλημμένων αποφάσεων αυτών, αλλά και εσχάτως δια πρώτην φοράν και κατά αυτού του πανιέρου θεσμού του Οικουμενικού Πατριαρχείου, του δια του παραδείγματος και της θυσιαστικής μαρτυρίας και των ανά τους αιώνας αγώνων αυτού υπάρξαντος και υπάρχοντος κήρυκος, προασπιστού και φύλακος της Ορθοδόξου ημών πίστεως και μαρτυρίας και της κανονικής τάξεως εν τη Αγιωτάτη ημών Εκκλησία.

Μετ' ευλόγου εκπλήξεως δια τας αποδιδομένας κατά τας εν λόγω εκδηλώσεις μονομερείς και επιλεκτικάς αναφοράς και ερμηνείας, κατά της Ορθοδόξου μαρτυρίας της καθ' ημάς πρωτοθρόνου Εκκλησίας και της συμμετοχής αυτής εις τας εν λόγω διεκκλησιαστικάς και διαχριστριανικάς συναντήσεις, επί τω τέλει της εκπληρώσεως, άνευ ουδεμιάς υποχωρήσεως εκ των καιρίων της αμωμήτου ημών Ορθοδόξου πίστεως, της εντολής του καλέσαντος τους πάντας και μάλιστα τους Χριστιανούς εις ενότητα (πρβλ. Ιωάν. ιζ 11), υπογραμμίζομεν, και πάλιν, λόγω της σοβαρότητος του θέματος, και τας εκ των τοιούτων ευρυτέρων ενεργειών οδυνηράς συνεπείας δι' αυτήν ταύτην την Αγιωτάτην Εκκλησίαν της Ελλάδος, αλλά και δια σύνολον την Αγίαν ημών Ορθόδοξον Εκκλησίαν και τας διορθοδόξους σχέσεις.

Η καθ' Υμάς Αγιωτάτη Εκκλησία, Μακαριώτατε Αδελφέ, συνωδά και ταις προβλεπομέναις εν τω Ιδρυτικώ της Αυτοκεφαλίας αυτής Τόμω δεσμεύσεσιν αυτής, ιστορικώς ανέκαθεν συνεπορεύθη μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου εν πάσι τοις κατά καιρούς αναφυομένοις ευρυτέροις και γενικωτέροις εκκλησιαστικοίς ζητήμασι, διορθοδόξοις, διαχριστιανικοίς και άλλοις, συμμετέσχε δε μάλιστα εις τας θεωρηθείσας και ομοφώνως πανορθοδόξως ληφθείσας αποφάσεις περί συμμετοχής εις τους εν λόγω διαλόγους και εν γένει εις την λεγομένην Οικουμενικήν Κίνησιν.

Δεν θα ηθέλομεν να αναφερθώμεν συγκεκριμένως εις τας υπολανθανούσας μέχρι σήμερον και εν τοις παρασκηνίοις, εν πολλοίς, δρώσας ειρημένας κινήσεις, αίτινες ασφαλώς τελούν εν γνώσει της Υμετέρας Μακαριότητος και της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, εκ των οργανουμένων εν τοις ορίοις των διαφόρων Ιερών Μητροπόλεων συγκεντρώσεων, αλλά και εκ του ηλεκτρονικού και ευρύτερον εκκλησιαστικού και θύραθεν τύπου και των μέσων γενικής ενημερώσεως.

Απλώς οφειλετικώς επισημαίνομεν τον υφιστάμενον σοβαρόν κίνδυνον εκ των συνεπειών των εκδηλώσεων τούτων και των εκφραζομένων και διατυπουμένων προφορικώς και εγγράφως ουχί υγιών Ορθοδόξων θέσεων και υπογραμμίζομεν την ευθύνην και το χρέος ημών, των ταχθέντων υπό της Θείας Προνοίας Ποιμένων και ταγών του Ορθοδόξου λαού του Θεού εν τοις ορίοις εκάστης αδελφής αυτοκεφάλου και αυτονόμου Ορθοδόξου Εκκλησίας, προς διατήρησιν της ενότητος αυτής και της μη δημιουργίας περαιτέρω διασπαστικών εστιών, εγκυμονουσών, ως εικός, απροβλέπτους συνεπείας.

Μετ' αγωνίας δε σημειούμεν ότι η ανοχή των τοιούτων ενεργειών υπό της ηγεσίας των Εκκλησιών υπερβαίνει τα τυπικά όρια ενός μονοσημάντου ζητήματος και αξιολογείται ως πολυσήμαντον ουσιαστικόν ζήτημα δια την εύρυθμον λειτουργίαν της κανονικής τάξεως εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, δυνάμενον να επιφέρη σύγχυσιν και αναταραχήν εν τω πληρώματι αυτής.

Υπό την έννοιαν ταύτην η Μήτηρ Εκκλησία, εν τη οφειλετική μερίμνη αυτής δια την προστασίαν του τε γράμματος και του πνεύματος της Ορθοδόξου παραδόσεως και δια την ευστάθειαν και ενότητα των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών, ηξιολόγησε το ζήτημα τούτο επί τη βάσει των ομοφώνων πανορθοδόξων αποφάσεων και έκρινεν ότι θα έδει όπως εκάστη Εκκλησία τοποθετήται μετά της επιβαλλομένης ευθύνης και του χρέους αυτής έναντι του λαού του Θεού, προς διατήρησιν ακλονήτου της εμπιστοσύνης αυτού έναντι των ποιμένων αυτού.

Μακαριώτατε,

Γνωρίζοντες τα ανωτέρω οφειλετικώς τη Υμετέρα Μακαριότητι και τη κατ' Αυτήν Αγιωτάτη καθ' Ελλάδα Εκκλησία, παρακαλούμεν Υμάς αδελφικώς, εξ ομοφώνου Συνοδικής αποφάσεως, όπως εν τη διακρινούση την Υμετέραν Εκκλησίαν συνεπεία εις τας εκάστοτε λαμβανομένας πανορθοδόξους αποφάσεις και ενεργείας, οφειλετικώς ως θυγάτηρ το πάλαι και νυν προσφιλεστάτη Αδελφή Εκκλησία, έχουσα υπ' όψει τα ανωτέρω περί των εν πάση αδρότητι περιγραφεισών εν λόγω κινήσεων και τας εξ αυτών προβλεπομένας ουχί ευχαρίστους συνεπείας, τοποθετηθήτε συνοδικώς επί τούτω και απορρίψητε και καταδικάσητε ταύτας επισήμως ως ανεδαφικάς και επικινδύνους, λάβητε δε και ως εκκλησιαστικόν σώμα τας προσήκουσας αποφάσεις προς ευρυτέραν καταδίκην και απόρριψιν των ενεργειών τούτων και των εκφραζομένων αστηρίκτων εν πολλοίς, ανορθοδόξων και ερχομένων εις αντίθεσιν προς τας συνοδικάς αποφάσεις των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών θέσεων των εν λόγω ομάδων.

Ούτως, η Μήτηρ Εκκλησία, σταθμίζουσα τας οδυνηράς συνεπείας δια την εσωτερικήν ενότητα της καθ' Υμάς Αγιωτάτης Εκκλησίας και ευρύτερον της Ορθοδοξίας, επιφυλάσσεται, μετά την αναμενομένην απόκρισιν και επίσημον τοποθέτησιν της Υμετέρας Εκκλησίας, ίνα οφειλετικώς προβή και αύτη εις τας δεούσας πανορθοδόξους ενεργείας δια την έγκαιρον πρόληψιν επαπειλουμένων απευκταίων καταστάσεων.

Επί δε τούτοις, εν αναμονή της αποκρίσεως της Υμετέρας Μακαριότητος, περιπτυσσόμεθα Αυτήν αδελφικώς μετά βαθείας και αναλλοιώτου αδελφικής αγάπης και πάσης τιμής.

βιβ’ Μαρτίου ις’
Της Υμετέρας σεβασμίας Μακαριότητος
αγαπητός εν Χριστώ αδελφός

πηγή:romfea