Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;

«Όλη την εβδομάδα κουράζομαι και την Κυριακή θέλω να ξεκουραστώ»

Όσο όμως απαραίτητος κι αν είναι ο ύπνος, δεν αξίζει περισσότερο από την ευλογία του Θεού. Μπορείς εξ άλλου να ξεκούραστης το απόγευμα.

«Πρέπει να εργάζομαι και την Κυριακή έχω υποχρεώσεις»

Εδώ ακούμε το αντίθετο επιχείρημα. Αντί για ανάπαυση την Κυριακή, προσθέτει κι άλλη εργασία, χωρίς να υπολογίζει τα όρια της αντοχής του και τη ζημιά που θα προκαλέσει στην υγεία του.

«Ποιά όμως εργασία είναι ανώτερη από τη Θ. Λειτουργία; Ποιά συνάντηση είναι πιο ωφέλιμη από τη συνάντηση με το Θεό;

Εξ αλλού εφτά ημέρες έχει η εβδομάδα· αυτές τις εφτά ημέρες τις μοιράστηκε ο Θεός μαζί μας· και δεν έδωσε στον εαυτό του το περισσότερο και σε μας το λιγότερο, αλλά σε σένα έδωσε έξι, ενώ για τον εαυτό του άφησε μία. Και όμως αρπάζεις και την ημέρα αυτή, που είναι του Θεού, όπως αυτοί που κλέβουν ιερά χρήματα, και τη χρησιμοποιείς για υλικά πράγματα. Και, επιτέλους, δεν σου λέω να προσφέρεις όλη την ημέρα, αλλά μόνο δύο ώρες. Δάνεισε δύο ώρες στο Θεό, και θα μαζέψεις στο σπίτι σου κέρδος χιλίων ημερών. Διαφορετικά, πρόσεξε μήπως χάσεις τους κόπους ολόκληρων ετών» (Ι. Χρυσόστομος).

Ας ακούσουμε και τον Αγ. Κοσμά τον Αιτωλό, τι λέει για το κέρδος της Κυριακής:

«Πρέπει νά ἐργαζώμεθα τάς ἐξ ἡμέρας διά ταῦτα τά γήινα καί μάταια πράγματα, καί τήν Κυριακήν νά πηγαίνωμεν εἰς τήν Ἐκκλησίαν... Οὔτε νά ἐργαζώμεθα τήν Κυριακήν.

Ἐκεῖνο τό κέρδος ὅπου γίνεται τήν Κυριακήν εἶναι ἀφωρισμένον καί κατηραμένο, καί βάζετε φωτιά καί κατάρα εἰς τό σπίτι σας καί ὄχι εὐλογίαν».

«Έχω πένθος και για σαράντα ημέρες δεν κάνει να πάω στην Εκκλησία»

Το έθιμο αυτό είναι έξω από κάθε λογική. Είναι καθαρά σατανικό και πρέπει να ξεριζωθεί. Διότι τότε κυρίως πρέπει να πηγαίνει στην Εκκλησία ο χριστιανός, ει δυνατόν και κάθε

μέρα, για να βρει παρηγοριά και ανακούφιση, αλλά και για να ωφελήσει περισσότερο την ψυχή του κεκοιμημένου.

Αυτά και άλλα πολλά μπορεί ν' ακούσει κανείς απ' αυτούς που δεν εκκλησιάζονται. Ένας όμως που θέλει να εκκλησιαστεί, όλα τα ξεπερνά. Οι χριστιανοί στα χρόνια των

διωγμών, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, αλλά και πρόσφατα, σε χώρες αθεϊστικών καθεστώτων, με κίνδυνο της ζωής τους, πήγαιναν κρυφά στις κατακόμβες και στους χώρους λατρείας, για να προσευχηθούν. Αδελφοί μας που ζουν στο εξωτερικό διανύουν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιόμετρα κάθε Κυριακή για να εκκλησιαστούν σε ορθόδοξο ναό.

Γέροντες 80 και 90 ετών, με τρεμάμενα πόδια, έρχονται κάθε Κυριακή στην Εκκλησία.

Τι απολογία θα δώσουμε στο Θεό όταν έχουμε την υγεία μας, όταν έχουμε την Εκκλησία δίπλα μας, όταν ζούμε σε ελεύθερο κράτος, και δεν εκκλησιαζόμαστε;

Κλείνουμε με τα λόγια που έλεγε συχνά ο γέροντας επίσκοπος, μητροπολίτης πρώην Φλωρίνης π. Αυγουστίνος: «Αν υποθέσουμε ότι βγει μια ανακοίνωση που λέει:

"Αύριο Κυριακή, μετά τη Θ. Λειτουργία, ο Ιερέας του χωρίου θα μοιράσει σ' όσους εκκλησιαστούν από μια χρυσή λίρα", τι λέτε θα έρχονταν όλοι στην Εκκλησία; Και τους παράλυτους θα φέρνανε, για να πάρουν τη λίρα: Και όμως· αυτό που κρατώ στα χέρια μου (και έδειχνε ένα κομμάτι αντίδωρο) αξίζει περισσότερο από λίρα. Είναι η ευλογία του Θεού. Το πιστεύεις; Έλα στην Εκκλησία. Δεν το πιστεύεις; Μην έρχεσαι».

Ι.Ν. Αγ. Παντλεήμονος Φλωρίνης