Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: "Κυρία, θέλω μόνο να σας πω ότι ο Χριστός σας αγαπά πραγματικά"

Σάββατο 6 Μαρτίου 2021

"Κυρία, θέλω μόνο να σας πω ότι ο Χριστός σας αγαπά πραγματικά"

15:11 | Ανώνυμος |

Κάπου σε ένα χωριό, ένα αγοράκι έβαλε ζεστά ρούχα και είπε στον πατέρα του:
- Πατέρα, είμαι έτοιμος.
Ό πατέρας του, που ήταν Ιερέας του είπε: ′′Είσαι έτοιμος γιέ μου;"
- Πατέρα, ήρθε ή ώρα να βγούμε έξω να μιλήσουμε στο κόσμο για το λόγο του Θεού.
Ο Ιερεύς απάντησε: ′′Γιε μου, έξω έχει πολύ κρύο και βρέχει"!
Το παιδί κοίταξε έκπληκτο τον πατέρα του και είπε: ′′Μα πατέρα μου, οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν για το Χριστό ακόμα και τις βροχερές και κρύες μέρες".
Ο πατέρας απάντησε:
′′Παιδί μου, δεν θα βγω αυτή τη φορά". Έχει πολύ κρύο έξω.
Απελπισμένο, το παιδί είπε, στον πατέρα του. Μπορώ να πάω μόνος μου; Σε παρακαλώ, πολύ!
Ο πατέρας του περίμενε λίγο και μετά είπε:
′′Γιε μου, μπορείς να φύγεις.
Ορίστε τα βιβλία.Όμως πρέπει να προσέχεις πολύ στο δρόμο.
- Σε ευχαριστώ πατέρα!

Και τότε βγήκε ο μικρός στη βροχή μόνος.
Το παιδί περπάτησε σε όλους τούς δρόμους τού χωριού, μοιράζοντας τα βιβλία στους ανθρώπους πού συνάντησε.
Μετά από από 2 ώρες περπάτημα στη βροχή και το κρύο με το τελευταίο βιβλίο στο χέρι σταμάτησε σε μια γωνία για να δει ποιος άλλος υπήρχε εκεί να δώσει το τελευταίο.
Αλλά οι δρόμοι ήταν εντελώς έρημοι. Όμως γύρισε στο πρώτο σπίτι που είδε. Χτύπησε αρκετές φορές το κουδούνι και περίμενε, αλλά...
Αφού δεν απαντούσε κανένας, γύρισε να φύγει, αλλά κάτι τον σταμάτησε. Το αγόρι γύρισε προς την πόρτα και άρχισε να την χτυπά δυνατά.
Τελικά ή πόρτα άνοιξε.

Βγήκε μια κυρία με ένα πολύ θλιμμένο βλέμμα και ρώτησε:

′′Τί μπορώ να κάνω για σένα, μικρέ μου′′;
Με φωτεινά μάτια και ένα όμορφο χαμόγελο, το παιδί απάντησε:
′′Κυρία, λυπάμαι αν σας στεναχωρώ, αλλά θέλω μόνο να σάς πω ότι ο Χριστός σας αγαπά πραγματικά και ήρθα να σας δώσω το τελευταίο μου βιβλίο πού μιλάει για το Χριστό και την άπειρη αγάπη Του.
Το αγόρι της έδωσε το βιβλίο κι εκείνη τον ευχαρίστησε.
Την επόμενη Κυριακή, ο Ιερέας λειτουργούσε στην εκκλησία και όταν τελείωσε την Θεία Λειτουργία ρώτησε:
"Θέλει κανένας να μοιραστεί κάτι μαζί μας;"
Από την τελευταία πίσω σειρά της εκκλησίας, μία ηλικιωμένη κυρία ζήτησε το λόγο. Όταν άρχισε να μιλάει, εμφανίστηκε στα μάτια της ένα λαμπερό βλέμμα:
′′Κανένας σας δε με γνωρίζει′′, είπε.
Δεν έχω έρθει ποτέ εδώ ξανά και ούτε είμαι Χριστιανή.
Ο σύζυγός μου πέθανε πριν λίγο καιρό αφήνοντας με εντελώς μόνη σε αυτόν τον κόσμο.
Το περασμένο Σάββατο ήταν μία ιδιαίτερα κρύα και βροχερή μέρα έξω... και μέσα στην καρδιά μου δεν είχα καμία ελπίδα... Δεν ήθελα να ζήσω.
Άρπαξα μια σκάλα και ένα σχοινί και ανέβηκα στο ταβάνι τού σπιτιού μου.

Έδεσα το ένα άκρο του σχοινιού στα δοκάρια της οροφής, σκαρφάλωσα στην καρέκλα και έβαλα την άλλη άκρη του σχοινιού στο λαιμό μου.

Μετά έκατσα στην καρέκλα.... Ήμουν τόσο μόνη και στενοχωρημένη που ήθελα να πηδήξω από την καρέκλα και να κρεμαστώ. Ξαφνικά όμως άκουσα τη πόρτα να χτυπάει.
Έτσι σκέφτηκα:

′′Θα περιμένω λίγο και όποιος κι αν είναι, θα φύγει."
Περίμενα, περίμενα, αλλά ή πόρτα χτυπούσε όλο και πιο δυνατά κάθε φορά. Έγινε τόσο δυνατός ο χτύπος πού δεν μπορούσα να τον αγνοήσω.

Οπότε αναρωτιόμουν ποιος θα μπορούσε να είναι;
Κανένας δεν έρχεται να με επισκεφθεί εμένα, σκέφτηκα!
Άφησα το σχοινί από το λαιμό μου και πήγα στην πόρτα να δω ποιος χτυπούσε.

Όταν άνοιξα τη πόρτα, δεν πίστευα αυτό πού έβλεπαν τα μάτια μου. Ήταν το πιο λαμπερό και αγγελικό παιδί πού είχα δει ποτέ.

Το χαμόγελό του δε μπορώ να το περιγράψω! Τα λόγια που βγήκαν από το στόμα του, έκαναν την καρδιά μου να ξανα ζωντανέψει... Στη συνέχεια άκουσα μια ευγενική φωνή. "Κυρία, θέλω μόνο να σας πω ότι ο Χριστός σας αγαπά πραγματικά".
Όταν ο ′′άγγελος′′ εξαφανίστηκε ανάμεσα στο κρύο και τη βροχή, έκλεισα την πόρτα μου και διάβασα κάθε λέξη του βιβλίου.

Μετά πήγα στο ταβάνι κι έβγαλα το σχοινί. Δεν το χρειαζόμουν πια.

Όπως μπορείτε να δείτε, είμαι τώρα μια ευτυχισμένη δούλη του Κυρίου.

Είδα το μικρό αγοράκι που ήρθε σε αυτήν την εκκλησία, το ακολούθησα και ήρθα να ευχαριστήσω αυτόν τον άγγελο που ήρθε την κατάλληλη ώρα, για να σώσει τη ζωή μου και να την χαρίσει ολοκληρωτικά στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό!!!
Τότε όλοι οι παρευρισκόμενοι συγκινήθηκαν.
Ο Ιερέας πήγε και αγκάλιασε τον άγγελο. Πήρε το γιό του στα χέρια του και έκλαιγε ασταμάτητα!