Ὁ Σεβασμιώτατος, ἀφοῦ ἀνεφέρθη γενικά στήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἑστίασε στήν εὐχή πρός τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν».

   Πρόκειται γιά τήν τόσο μικρή ὃμως περιεκτική σέ βαθειά θεολογικά καί πνευματικά μηνύματα, εὐχή, ἡ ὁποία συμπυκνώνει στίς λίγες λέξεις της, ὃλη τήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων.

    Μέσα ἀπό αὐτήν τήν προσευχή καί καρδιακή πρός τόν Θεό σωτήρια ἀναφορά μας, ὁμολογοῦμε τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, τό ὃτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί ὁ μόνος ἐξ ἂκρας ἀγάπης καί συγκαταβάσεως Σωτήρας μας  καί ὃτι ἐμεῖς οἱ ἂνθρωποι εἲμεθα ἀπό μόνοι μας ἀδύναμοι καί πλέομε μέσα στό πέλαγος τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἒτσι λοιπόν ὁμολογοῦμε ὃτι ὁ πατέρας  καί ὁ σωτήρας μας, ὁ ἐγγυητής τῆς λύτρώσεώς μας, διά τήν Τιμίου Αὐτοῦ Αἳματος, εἶναι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

   Ἡ παραδοχή τῆς ἀνθρώπινης ἀτέλειας καί ἁμαρτωλότητός μας, συνιστᾶ, ἐν ταπεινώσει, αὐτοδυνειδησία καί ἀνοίγει τόν δρόμο μέσα ἀπό τήν ἀσκητική ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί τά σωτήρια φάρμακα τά ὁποῖα μᾶς παρέχει, γιά τήν οὐράνιο Βασιλεία.

  Ἐν ἀντιθέσει πρός τήν Ὀρθόδοξη καί λυτρωτική αὐτή στάση γιά τήν δύναμη τῆς προσευχῆς, ὁ ἐκκοσμικευμένος ἂνθρωπος καί ὁ σύγχρονος «πολιτισμός» ἀντιτείνουν τήν δύναμη τοῦ ἀνθρώπου,  θεοποιώντας τό κτίσμα καί ἀπολυτοποιώντας τίς ἀνθρώπινες δυνατότητες. Γι’ αὐτό καί ὁ ἂνθρωπος, ὁδηγεῖται σέ πνευματικό τέλμα, σέ ψυχικά ἐρείπια, σέ ἀπογοήτευση καί στόν φόβο τοῦ θανάτου. Ἀγνοώντας ἢ περιφρονώντας ὁ σύγχρονος ἐκδυτικισμένος ἂνθρωπος τήν παντοδυναμία τοῦ Σωτῆρος, προχωρεῖ μέσα ἀπό τόν ἂθεο οὐμανισμό μέ μαθηματική ἀκρίβεια στήν αὐτοκαταστροφή του.

   Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ περί προσευχῆς, ἡ ὁποία « τάς σαρκικάς ὀρέξεις ἀναστέλλει καί τήν πλεονεκτικήν  ἀμβλύνει γνώμην καί τόν τύφον καθαιρεῖ καί τόν φθόνον ἀναιρεῖ…».

   Στήν περίοδο πού ζοῦμε, κατέληξε ὁ Σεβασμιώτατος καί ἐν μέσῳ τῆς λοιμικῆς νόσου πού ταλαιπωρεῖ τόν τόπο μας, τήν Πατρίδα μας καί τόν κόσμο ὁλόκληρο, εἶναι ἀνάγκη ἀπό τά τρίσβαθα τῆς ψυχῆς μας, νά ἀπευθύνωμε τήν κραυγή ἱκεσίας πρός τόν Κύριόν μας,«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, ἐλέησον ἡμᾶς τούς ἁμαρτωλούς».