Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε».

Ὁ ἱερός ὑμνογράφος μέ χαρά καί ἀγαλλίαση καλεῖ τούς ἀνθρώπους ὅπου γῆς, νά δοξολογήσουν τόν Θεό, γιατί ἡ προσδοκία τῶν ἐθνῶν ἔγινε πραγματικότης. Τά δεσμά ἐλύθησαν καί ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερώνεται πλέον ἀπό τήν προγονική κατάρα, μέσα ἀπό τήν ἑκούσια κένωση, τό ἄδειασμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, «ἵνα τόν ἄνθρωπον Θεόν ἀπεργάσηται».

«Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε».

Ἐλᾶτε οἱ ἄνθρωποι, ἑνωθῆτε μέ τίς οὐράνιες δυνάμεις, ὑποδεχθῆτε «τόν Ἄρτον τόν ἐξ οὐρανοῦ καταβάντα».

Δέν πρόκειται γιά ἕνα ἁπλό ἐπισκέπτη. Δέν ἔρχεται ἕνας ἰσχυρός ἡγέτης. Δέν κατεβαίνει ἄγγελος ἀπό τόν οὐρανό, γιά νά μᾶς φέρῃ κάποιο μήνυμα.

Ὁ ἴδιος ὁ Θεός σαρκώνεται, ἀφοῦ «οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε ἄλλη κτιστή δύναμις» ἠδύνατο νά ἀποκαταστήσῃ τήν ἀμαυρωθεῖσαν εἰκόνα καί νά ἀνακαινίσῃ τήν σύμπασαν κτίσιν.

«Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε».

Οἱ πεσμένοι καί ταλαιπωρημένοι ἄνθρωποι, οἱ ζῶντες μέσα στόν γνόφο τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ, ἦλθε ἡ ὥρα νά σηκώσετε τό κεφάλι. «Τά ἀρχαῖα παρῆλθεν. Ἰδού γάρ γέγονε τά πάντα καινά...». Οἱ ἀπελπισμένοι καί ἀπογοητευμένοι ἀπό τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς, μή λυγίζετε. Εἶστε πλέον νικηταί, γιατί εἶναι μαζί μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

«Ἄσατε τῷ Κυρίῳ, πᾶσα ἡ γῆ».

Σκιρτήσατε, χορεύσατε οἱ γηγενεῖς. Εὐφρόσυνον χορό συστήσατε. Τήν λύπη διαδέχεται ἡ χαρά, τόν πόνο καί τά βάσανα διαδέχεται ἡ εὐλογία.

«Καί ἐν εὐφροσύνῃ ἀνυμνήσατε Λαοί».

Ἑνωθῆτε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι σήμερα, ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς γῆς, νεανίσκοι καί παρθένοι, πρεσβύτεροι μετά νεωτέρων καί ἄσατε παναρμόνια ὠδή· «κενοῦται γάρ ἡ θεότης... ἀνακαινοῦται δέ τό ἀνθρώπινον, διά τῆς πρός τό θεῖον ἀνακράσεως, θεῖον γινόμενον» (Ἁγ. Γρηγόριος Νύσσης).

Αὐτό τό πανηγύρι, αὐτή ἡ μεγάλη γιορτή, αὐτή ἡ κένωση τοῦ Θεοῦ, δίδει σήμερα, μέσα στό ζοφερό παρόν πού διέρχεται ἡ ἀνθρωπότης, τό ἔναυσμα νά κατακλύσῃ τίς καρδιές μας ἡ αἰσιοδοξία, τό θάρρος, ἡ ἐλπίδα, ἡ χαρά.

Τά Χριστούγεννα εἶναι τό ξανάνιωμα τοῦ παλιωμένου κόσμου. Γιατί νά λυπούμεθα; Γιατί νά θλιβώμεθα καί νά ἀπογοητευώμεθα; Γιατί νά χάνωμε τόν ἐνθουσιασμό μας καί τήν αἰσιοδοξία μας; Τί κι ἄν ἔρχωνται δυσκολίες τῆς ζωῆς; Τί κι ἄν μᾶς ταλαιπωροῦν πρός καιρόν οἱ ἀνθρώπινες καταστάσεις, οἱ ὁποῖες «ὡς νεφίδιον» παρέρχονται;

Ἐμεῖς δέν ἔχομε τό πολίτευμά μας ἐνταῦθα. Ὁ σκοπός μας καί ὁ προορισμός μας εἶναι ἡ οὐράνια καί αἰώνια πατρίδα.

Ἐλᾶτε λοιπόν ἀδελφοί, μικροί καί μεγάλοι. Ἐλᾶτε νά χαροῦμε. Δεῖτε μέ θάρρος τήν ζωή. Ὁ Θεός εἶναι ἀνάμεσά μας.

Μή χάνετε τήν ἐλπίδα καί τήν εὐφροσύνη τῆς καρδιᾶς. Δέν εἴμαστε μόνοι μας πλέον ἐπάνω στήν γῆ. Δέν μπορεῖ καμμιά δύναμη νά μᾶς κάμψῃ τό φρόνημά, νά ἐμποδίσῃ τήν πορεία μας πρός τήν λύτρωση.

Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Εἶναι μαζί μας. Εἶναι στό σπίτι μας, στήν καρδιά μας, ἐφ’ ὅσον Τοῦ ἀνοίξωμε τήν πόρτα.

Ναί, εἶναι ἴσως κάποιοι πού ἄργησαν, δέν θέλησαν μέχρι τώρα, ἤ δέν μπόρεσαν νά Τοῦ ἀνοίξουν, γιά νά Τόν φιλοξενήσουν. Ἄς τό κάνουν τώρα. Τούς βλέπομε καί χαιρόμεθα. Σπεύδουν νά Τόν προσκαλέσουν, γιά νά μείνῃ μαζί τους.

Ἴσως κάποιοι ἀκόμη ἐπιμένουν στήν ἄρνηση. Ἐκεῖνος ὅμως περιμένει καί ἐπιμένει, λέγοντάς μας: «Διά σέ τήν δόξαν ἐκένωσα, τόν Πατέρα εἴασα καί πρός σέ ἦλθον τόν μισοῦντα με καί ἀποστρεφόμενον. Φάγε με εἶπον, καί λέγω σοι, καί πίε με...». Θέλει ὅλους νά μᾶς ἀγκαλιάσῃ. Θέλει νά κάνῃ τήν καρδιά ὅλων μας τόπον δοχῆς, ὄχι μόνο φιλοξενίας προσκαίρου, ἀλλά μονίμου διαμονῆς, πρός εὐλογία, σωτηρία καί ἁγιασμό μας.

Χρόνια Πολλά καί Εὐλογημένα!

Καλή Πρωτοχρονιά!

Χριστούγεννα 2013

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ