Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Θελητήν τοῦ ἐλέους, ὅν ἐγέννησας, μῆτερ ἁγνή, δυσώπησον...

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

«Θελητήν τοῦ ἐλέους, ὅν ἐγέννησας, μῆτερ ἁγνή, δυσώπησον...»

(Παρακάλεσε, ῾Αγνή Μητέρα, τόν Χριστό πού γέννησες καί πού εἶναι θελητής τοῦ ἐλέους...)

᾿Απευθυνόμαστε καί πάλι στήν Παναγία νά γίνει ἡ μεσίτριά μας πρός τόν Υἱό καί Θεό της· νά παρακαλέσει ᾿Εκεῖνον γιά χάρη μας - «καί Σέ μεσίτριαν ἔχω πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν» - διότι ἐμεῖς, λόγω τῶν πταισμάτων καί τῶν

μολυσμάτων τῆς ψυχῆς μας, δέν ἔχουμε παρρησία ἐνώπιόν Του, ὥστε ὁ Χριστός πρός χάρη πιά ᾿Εκείνης νά μᾶς δώσει τήν ἴαση τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος. ῾Ο ὕμνος ὅμως χρησιμοποιεῖ μία φράση πού νομίζουμε εἶναι ἀπό τίς πιό ὡραῖες καί κατανυκτικές τῶν παρακλητικῶν κανόνων· ὁ Κύριος εἶναι ὁ «θελητής τοῦ ἐλέους». Δηλαδή ὄχι μόνον ἔχει ἔλεος· ἀγάπη καί συμπάθεια καί συγχωρητικότητα γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καί μάλιστα τούς πιστούς σέ Αὐτόν, μέ τήν ἔννοια ὅτι οἱ πιστοί βλέπουν αὐτό τό ἔλεος καί τό ἀποδέχονται, μέ ἀποτέλεσμα νά πολλαπλασιάζεται στή ζωή τους, ἀλλά θέλει καί νά τό ἔχει. Θέλουμε νά ποῦμε ὅτι τό ἔλεος τοῦ Χριστοῦ σέ μᾶς δέν εἶναι μία προσφορά καί ἕνα ἄνοιγμα «ἀφ’ ὑψηλοῦ», ὅπως ἑνός πλούσιου σέ ἕναν φτωχό γιά παράδειγμα, πού τοῦ δίνει πολλές φορές γιά νά τόν «ξεφορτωθεῖ» ἤ ἀπό οἶκτο, ἀλλά εἶναι μία προσφορά, ἕνα δόσιμο πού κατανοεῖται ὡς «ἀνάγκη» τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή εἶναι προσφορά χαρᾶς, πού δέν μπορεῖ νά μήν ὑπάρχει.

Αἰτία γι’ αὐτό εἶναι τό γεγονός ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί», ἡ ἀγάπη δηλαδή συνιστᾶ, ὅπως λένε οἱ θεολόγοι, τόν τρόπο ὕπαρξής Του καί δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀπό τά πολλά χαρακτηριστικά Του. ῎Ετσι ὁ Θεός δέν μπορεῖ νά μήν ἀγαπᾶ, ἡ ἀγάπη εἶναι ὀφειλή στά πλάσματά Του, γεγονός πού σημαίνει ὅτι εἴτε Τόν θέλουμε εἴτε δέν Τόν θέλουμε, ἡ θετική στάση Του ἀπέναντί μας εἶναι δεδομένη. ῎Αν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἐντέλλεται νά ἀγαπᾶμε καί τούς ἐχθρούς μας, ἄν ὁ ἀπόστολος Παῦλος μᾶς τονίζει ὅτι «μηδενί μηδέν ὀφείλετε εἰ μή τό ἀγαπᾶν ἀλλήλους», δηλαδή ὀφείλουμε, χρωστᾶμε τήν ἀγάπη μας σέ κάθε ἄνθρωπο, ἀνεξάρτητα ἀπό τί εἶναι αὐτός, πόσο περισσότερο ἰσχύει τοῦτο γιά ᾿Εκεῖνον, πού εἶναι ἡ πηγή τῆς ἀγάπης; Μπροστά σ’ αὐτόν τόν Θεό μας ἡ μόνη στάση βεβαίως εἶναι ἡ δοξολογία μας καί τά δάκρυά μας.

πηγή:synodoiporia