Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Ἡ θαυμαστὴ σιγὴ τῆς Θεοτόκου

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2013

Ἡ θαυμαστὴ σιγὴ τῆς Θεοτόκου

16:11 | Ανώνυμος |

Η μνήμη τῆς σεπτῆς Κοιμήσεως τῆς Μητέρας τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ συναθροίζει καὶ πάλι ὅλους τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς στοὺς μεγαλοπρεπεῖς ἱεροὺς ναοὺς καὶ στὰ ἀφιερωμένα στὸ πανάγιο πρόσωπό της ταπεινὰ ἀπέριττα ἐξωκκλήσια γιὰ νὰ τὴν τιμήσουν. Ἡ Κοίμησή της πανηγυρίζεται μὲ εὐφροσύνη. Εἶναι θάνατος ποὺ προξενεῖ χαρὰ καὶ στὸν οὐρανὸ καὶ στὴ γῆ: «Τῇ ἐνδόξῳ κοιμήσει σου οὐρανοὶ ἐπαγάλλονται… πᾶσα ἡ γῆ δὲ εὐφραίνεται…».

Τὴν ἡμέρα αὐτὴ πλήθη πιστῶν θὰ περάσουν νὰ προσκυνήσουν σὲ κάποιο ναό της, νὰ ἀνάψουν ἕνα κεράκι, νὰ ἀσπασθοῦν τὸ ἅγιο εἰκόνισμά της καὶ νὰ ζητήσουν τὴν προστασία της.

Εἶναι λοιπὸν εὐκαιρία καὶ γιὰ τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς μιὰ τέτοια μέρα, ὄχι μόνο νὰ λειτουργηθοῦμε, νὰ προσευχηθοῦμε καὶ νὰ τὴν ἱκετεύσουμε, ἀλλὰ καὶ νὰ μελετήσουμε τὴ ζωή της, νὰ κόψουμε ἀπὸ τὸν ὁλάνθιστο κῆπο τῆς ψυχῆς της μερικὰ ἀπὸ τὰ εὐώδη ἄνθη τῶν ἀρετῶν της, γιὰ νὰ εὐωδιάσει καὶ ἡ δική μας ψυχή. Γιατὶ ἡ Παναγία δὲν εἶναι ἕνα συνηθισμένο ἐνάρετο πρόσωπο μέσα στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ κεχαριτωμένη Κόρη τῆς Ναζαρέτ, ἡ Μαριάμ, ἡ διαλεγμένη νὰ γίνει Μητέρα τοῦ μέλλοντος νὰ γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, τοῦ δευτέρου Προσώπου τῆς τρισηλίου θεότητος.

Μεταξὺ τῶν πολλῶν ἀρετῶν της ἑλκύει τὴν προσοχή μας ὡς ἄλλος ἰσχυρὸς μαγνήτης ἡ θαυμαστὴ σιωπή της, ἡ μυστηριώδης σιγή της. Πραγματικὰ μένει κατάπληκτος κανείς, καθὼς παρακολουθεῖ τὰ γεγονότα τῆς ζωῆς της μετὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της. Ἐλάχιστες φορὲς ἐμφανίζεται μέσα στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια. Καὶ σ᾿ αὐτὲς τὶς περιπτώσεις τὰ λόγια της εἶναι μετρημένα, τρεῖς - τέσσερις λεξοῦλες κάθε φορά. Ζεῖ στὴν ἀφάνεια, μένει στὸ περιθώριο καὶ σιωπᾶ, παρόλο ποὺ ὑπῆρξε κεντρικὸ πρόσωπο σὲ μεγάλα, πανανθρώπινα, συγκλονιστικὰ γεγονότα. Τὰ περισσότερα λόγια τὰ εἶπε τότε ποὺ ἐπισκέφθηκε τὴν Ἐλισάβετ καὶ ἄκουσε τὴν Ἐλισάβετ νὰ τὴν εὐλογεῖ καὶ νὰ τὴν μακαρίζει. Ξέσπασε τότε σὲ ὕμνο δοξολογητικὸ πρὸς τὸν Θεό. Εἶναι ἀκριβῶς αὐτὸς ὁ ὕμνος ποὺ ψάλλουμε πρὸς τιμήν της στὸν Ὄρθρο, στὴν «τιμιωτέραν», ὅπως λέγεται.

Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της μέχρι τὴ μαρτυρικὴ πορεία πρὸς τὸν Γολγοθᾶ καὶ μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς της ζεῖ τὰ μεγάλα γεγονότα ἀθόρυβα, συγκεντρωμένη στὸ βάθος τῆς καρδιᾶς της.

Ἀκόμη καὶ τότε ποὺ συνέλαβε μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο τὸν Κύριο, δὲν μιλάει. Δὲν δίνει ἐξηγήσεις στὸν δίκαιο καὶ ἅγιο ἄνθρωπο, τὸν Ἰωσήφ. Ἐμπιστεύεται ἀπολύτως τὸν Θεό, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τὸν τρόπο γιὰ νὰ φανερώσει τὴν ἀθωότητά της, τὴν κρυστάλλινη καθαρότητα τῆς ψυχῆς της, τὴν εὐώδη ἁγνότητα τοῦ σώματός της. Καὶ Ἐκεῖνος ἐπεμβαίνει, πληροφορεῖ τὸν Ἰωσὴφ μὲ ἀγγελικὸ ὅραμα, ὅταν αὐτὸς ἑτοιμαζόταν «λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν»· νὰ διώξει κρυφὰ τὴν Μαριὰμ στὸ σπίτι της, γιὰ νὰ μὴν τὴν ἐκθέσει (Ματθ. α΄ 19-22).

Μὲ τὴν ἴδια θαυμαστὴ σιωπή της ἡ Παναγία κρατοῦσε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς της τὰ γεγονότα καὶ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου, καὶ τὰ μελετοῦσε ἐμβαθύνοντας στὸ μέγα μυστήριο, στὸ ὁποῖο εἶχε καὶ Ἐκείνη κληθεῖ νὰ διακονήσει καὶ κατανοώντας ὅλο καὶ περισσότερο τὴ φύση καὶ τὴν ἀποστολὴ τοῦ Υἱοῦ της: «Ἡ δὲ Μαριὰμ πάντα συνετήρει τὰ ρήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» (Λουκ. β΄ 19), μᾶς πληροφορεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς. Διατηρεῖ ὅλους τοὺς λόγους Του στὴν καρδιὰ καὶ τὴ μνήμη της καὶ τοὺς συγκρίνει πρὸς ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα τῆς εἶχαν ἀποκαλυφθεῖ ἀπὸ τὴν ὥρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της. Κρατάει στὴ μνήμη της τὰ λόγια ποὺ ἄκουσε κατὰ τὴν ἅγια νύχτα τῆς Γεννήσεως ἀπὸ τοὺς Ἀγγέλους καὶ τοὺς ποιμένες καὶ τὰ δουλεύει μέσα της σὲ ἀτμόσφαιρα ἡσυχίας καὶ σιωπῆς.

Ἔτσι φθάνει πρώτη Ἐκείνη νὰ κατανοήσει τὸ ἀσύλληπτο γεγονὸς ποὺ εἶχε συντελεστεῖ: Ὁ Θεὸς μέσα ἀπὸ τὰ ἅγια σπλάχνα της εἶχε γίνει ἄνθρωπος! Νὰ ἐμπνευσθοῦμε λοιπὸν ὅλοι μας αὐτὴ τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς της ἀπὸ τὸ ἅγιο παράδειγμά της, παράδειγμα ἐσωτερικῆς ζωῆς καὶ σιωπῆς μπροστὰ στὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Νὰ καταλάβουμε πὼς ἡ ἀληθινὴ πνευματικὴ ζωὴ ἀναπτύσσεται ἀθόρυβα καὶ μυστικά. Νὰ φυλάσσουμε στὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας τὶς θεῖες ἀλήθειες ποὺ ὁ Υἱός της μᾶς γνώρισε. Νὰ τὶς μελετοῦμε σὲ ἀτμόσφαιρα ἱερῆς σιωπῆς. Νὰ στεκόμαστε μὲ ἅγιο φόβο μπροστὰ στὰ θαύματα καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ μας. Γιὰ νὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ἀπολαύσουμε μαζὶ μὲ Ἐκείνη, τὴ Μητέρα Του καὶ δική μας Μητέρα, τὴ δόξα τῆς παμπόθητης Βασιλείας Του.

πηγή:aktines