Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή Α΄ Λουκά (Λουκ. ε΄ 1-11)

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

Κυριακή Α΄ Λουκά (Λουκ. ε΄ 1-11)

00:10 | Ανώνυμος |

Με το Ιερό ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής, ξεκινά η περίοδος των αναγνωσμάτων από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον.
Όλοι φυσικά οι Χριστιανοί, αλλά περισσότερο εμείς οι Έλληνες, αισθανόμαστε ιδιαίτερη χαρά και ευλογία που ο Έλληνας αυτός Ευαγγελιστής, ο ιατρός και ιστορικός, ο μαθητής του Μεγάλου Αποστόλου των Εθνών, του Παύλου, με την τέλεια γνώση της Ελληνικής Γλώσσας, αποθησαυρίζει στην Εκκλησία, και προσφέρει σε ολόκληρο τον κόσμο τα «ρήματα της Ζωής».
Η περικοπή αυτή της Α΄ Κυριακής συγκινεί ιδιαίτερα διότι, εκτός των άλλων, δείχνει πως όταν στη ζωή μας έχουμε την ευλογία και την συμπαράσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τότε όλα έρχονται κατά τον καλύτερο τρόπο......

Ο Ιησούς βρισκόταν κοντά στη λίμνη Γενησαρέτ και είδε τους αλιείς να τακτοποιούν τα δίχτυα του ψαρέματος. Και όπως σε κάθε ευκαιρία ο Θεάνθρωπος ομιλούσε και θαυματουργούσε, έτσι και τώρα, αφού μπήκε στο πλοίο του Σίμωνος (Πέτρου), τον παρακάλεσε να τραβήξει το πλοιάριον λίγα μέτρα από την ακτή. Από εκεί, ως να βρισκόταν επάνω σε άμβωνα «εδίδασκε τους όχλους»…

Δεν υπάρχει περίπτωση αδελφοί μου να προσφέρει ο άνθρωπος κάτι στον Θεό και να μη το λάβει «υπερεκπερισσού». Έτσι τώρα και εδώ. Μετά το κήρυγμα, ο Χριστός δίνει την εντολή να ανοιχθούν στο βάθος και να ξαναρίξουν τα δίχτυα «εις άγραν».

Φυσικά τούτο ήταν αδιανόητο για τους έμπειρους ψαράδες, για τούτο και ο Πέτρος ενώ στην αρχή προβάλλει το επιχείρημα της λογικής και του έμπειρου επαγγελματία ότι «… Επιστάτα, δι’ όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν, επί δε τω ρήματί σου χαλάσω το δίκτυον». (Λουκ. Ε’ 5) Δηλ. Διδάσκαλε, όλη τη νύχτα κοπιάσαμε και δεν πιάσαμε τίποτα. Αλλά για τον λόγο σου θα ρίξω τα δίχτυα, ενώ λοιπόν προβάλλει το κατά πάντα λογικό επιχείρημα, τελικώς υποτάσσει την δική του γνώση και εμπειρία, εν υπακοή στην εντολή του Διδασκάλου!

Το αποτέλεσμα; Τόσα πολλά τα ψάρια που κινδύνευσαν τα δύο πλοία να βυθιστούν!

Τόσο δε συγκλονίστηκε ο Πέτρος και οι συνάδελφοί του, από το όντως θαυμαστό αυτό γεγονός, ώστε η συνείδησή του τον οδηγεί ευθύς αμέσως εν φόβω και θαυμασμώ να αποδώσει πίστη και λατρεία στο Θεάνθρωπο. «Ιδών δε Σίμων Πέτρος προσέπεσε τοις γόνασιν Ιησού λέγων. Έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί, Κύριε». (Λούκ. Ε’ 9) Δηλ. Όταν ο Σίμων Πέτρος είδε τι έγινε, έπεσε στα πόδια του Ιησού και είπε: Να βγεις και να φύγεις από μένα, Κύριε, διότι είμαι άνθρωπος αμαρτωλός.

Πολλά είναι τα σημεία που μας δίνουν διδάγματα, φίλοι μου. Εμείς ας καταλήξουμε σε ένα γενικό συμπέρασμα και δίδαγμα το οποίο έχει να κάνει τόσο με την προσωπική ζωή του καθενός μας, όσο και με το σύνολο γενικώς των ανθρώπων. Και τούτο είναι η ευλογία που επέρχεται όταν δείχνουμε υπακοή στο παντοκρατορικό και σωστικό θέλημα του Θεού.

Καλούμαστε αρκετές φορές να πράξουμε και να ενεργήσουμε σύμφωνα με τις γνώσεις μας, τις εμπειρίες μας, τα καθιερωμένα, νομίζοντας ότι η «πεπατημένη οδός» θα μας προσκομίσει τα επιθυμητά αποτελέσματα…

Και όμως, πόσες φορές αντί θετικών αποτελεσμάτων, βρίσκουμε μπροστά μας το εντελώς αντίθετο και η απογοήτευση θέλει να μας πλακώσει την καρδιά…

Αντιθέτως όταν εντελώς ελεύθερα βάζουμε τον Ιησού και τοποθετούμε το πρόσταγμά του παραπάνω από την δική μας «σοφή λογική», παραπάνω από την προσωπική ή κοινή πείρα, όταν απλά εμπιστευόμαστε κατά πάντα την εντολή του Θεού, τότε τα πράγματα αλλάζουν και εκεί που ο άνθρωπος αναμένει την αποτυχία, έρχεται η επιτυχία του στόχου και η επιβράβευση αυτής της πίστεως.

Μόνο στον Πέτρο νομίζουμε ότι συνέβη αυτό το συγκλονιστικό θαύμα; Για τον Πέτρο μόνο επεφύλαξε ο Θεός την ιδιαίτερη αυτή στοργική μεταχείριση; Αλλά ο Θεός είναι «χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας». Περιβάλλει πάντοτε με άπειρη αγάπη τον κάθε άνθρωπο και θέλει «πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν». (Α’ Τιμ. β, 4). Αν προσέξουμε στη ζωή μας, αν με ερευνητικό βλέμμα εξετάσουμε τις ημέρες και τα έτη της ζωής μας, μετά βεβαιότητος θα διαπιστώσουμε την θαυμαστή παρέμβαση του Θεού! Θα δούμε ξεκάθαρα γεγονότα, τα οποία δεν μπορούμε με κανένα φυσικό τρόπο να τα εξηγήσουμε…

Και επόμενο είναι να τονίσουμε στο σημείο αυτό την ιδιαίτερη ευλογία και πρόνοια, τις ιδιαίτερες θαυμαστές επεμβάσεις της Πρόνοιας του Θεού, μέσω της Κυρίας Θεοτόκου και των Αγίων μας, στο ταλαίπωρο αλλά και ευλογημένο Έθνος μας…

Δεν έχουμε παρά να μελετήσουμε μαζί με την εκκλησιαστική μας Ιστορία και αυτή την αντικειμενική εθνική μας Ιστορία. Την Ιστορία που γράφτηκε όχι μέσα στα «Κισσινγκερικά» αποπροσανατολιστικά -και όχι μόνο- εργαστήρια, αλλά αυτή την Ιστορία που γράφτηκε με το ανεξίτηλο αίμα των μαρτύρων και νεομαρτύρων. Να μελετήσουμε αυτές τις σελίδες που αποτυπώνουν την θυσία και που καθαγιάστηκαν από τα κόκαλα των Ορθοδόξων Ελλήνων τα ιερά, και από τα χαριτόβρυτα λείψανα των μεγάλων Αγίων μας!...

Αδελφοί μου, μελετώντας κανείς την Ευαγγελική αυτή περικοπή που μας ιστορεί ο Λουκάς, ο οποίος εμαρτύρησε στην περιοχή της Βοιωτίας, όπου βρίσκεται και ο τάφος του, δεν έχει παρά να παρακαλέσει τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Κύριο Ιησού, να μας χαρίζει την ζωντανή πίστη στην καρδιά και την απόλυτη υπακοή στο θέλημά Του. Ταυτοχρόνως δε να δεηθούμε όλοι μας ώστε η Χάρις Του να προστατεύει το Έθνος μας φωτίζοντας άρχοντας και αρχομένους διότι «φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος» (Εβρ. Ι΄ 31).

Αμήν.

Αρχιμ. π. Ιωήλ Κωνστάνταρου,
Ιεροκήρυκος της Ι. Μ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης