Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Ἀπίστευτη ὁμολογία ἑνὸς σκεπτόμενου Τούρκου δημοσιογράφου...

Τετάρτη 30 Μαΐου 2012

Ἀπίστευτη ὁμολογία ἑνὸς σκεπτόμενου Τούρκου δημοσιογράφου...

19:27 | Ανώνυμος |

Χαρακτηριστικό ἀπόσπασμα: "Κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, µ΄ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποῦ κάνετε, διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι: «αὐτὰ τὰ μέρη δὲν ἦταν δικὰ µας, ἤρθαµε ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὰ πήραμε µἐ τὴ βία». Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια µέρα θὰ δοθεῖ πίσω; Ἀντὶ νὰ περηφανευόμαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαμε, ἂς περηφανευτοῦμε µἐ αὐτὲς ποὺ ἱδρύσαμε, αν ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἒ τὴν βία κατακτημένη..."

Μὲ ἕνα ἐντυπωσιακὰ εἰλικρινὲς ἄρθρο, ποὺ δημοσιεύτηκε το 2009 στὴν ἔγκυρη ἐφημερίδα SABAH, ἀπὸ τὸν Engin Ardic, γνωστὸ συγγραφέα καὶ δημοσιογράφο στὴν Τουρκία στηλιτεύεται ὁ Τουρκικὸς τρόπος ἑορτασμοῦ τῆς πτώσης της Κωνσταντινούπολης στὶς 29 Μαΐου. Στὸ ἐν λόγω ἄρθρο ὁ συγγραφέας παρουσιάζει µια σειρὰ ἀπὸ ἀλήθειες γιὰ τὶς ὁποῖες τὸ Κεµαλικὸ καθεστὼς ἐδῶ καὶ δεκαετίες προσπαθεῖ νὰ καταπνίξει. Ἀξίζει νὰ παρατεθεῖ μεταφρασμένο τὸ πλῆρες κείμενο, ἀπὸ τὴν συγκεκριμένη διεύθυνση τῆς Τουρκικῆς ἐφημερίδας Sabah τὸ ὁποῖο ἔχει ὡς ἑξῆς: "Τοῦρκοι συμπατριῶτες, σταματῆστε πιὰ τὶς φανφάρες καὶ τὶς γιορτὲς γιὰ τὴν Ἅλωση, ἀρκετὴ βία ἔχουμε δώσει στὴν Ἀνατολὴ µέ τὶς πράξεις µἄς..."

"ΑΝ ὀργανωνόταν στὴν Ἀθήνα συνέδριο µἐ θέμα: «Θὰ πάρουμε πίσω τὴν Πόλη»... ΑΝ έφτιαχναν μακέτα µἐ τὰ τείχη τῆς πόλης καί τους στρατιῶτες µἐ τὶς πανοπλίες τους νὰ ἐπιτίθενται στὴν Πόλη... (ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!) ΑΝ ἕνας τύπος ντυμένος ὅπως ὁ περίφημος Ἕλληνας νικηφόρος καὶ σχεδὸν μυθικὸς Διγενὴς Ἀκρίτας έπιανε τὸν δικὸ µας Ulubatlι Hasan καὶ τὸν γκρέμιζε κάτω... ΑΝ ξαφνικὰ ἔμπαινε στὴν πόλη κάποιος ντυμένος Αὐτοκράτορας Κωνσταντῖνος πάνω σὲ ἕνα λευκὸ ἄλογο καὶ δίπλα του ἄλλος ὡς Λουκᾶς Νοταρᾶς, ὡς Γεώργιος Φραντζὴς κι ἔμπαιναν ὡς ἀντιπρόσωποι τῆς πόλης... ( ὅπως ἐμεῖς στὴν Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!) ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Ἁγία Σοφία ποὺ δὲν εἶχε μιναρέδες ἀλλὰ Σταυρό... ΑΝ ἔκαιγαν λιβάνι καὶ ἔλεγαν ὕμνους, θὰ µἂς ἄρεσε; Δὲν θὰ µας ἄρεσε, θὰ ξεσηκώναμε τὸν κόσμο, μέχρι ποὺ θὰ καλούσαμε πίσω τὸν πρέσβη µας ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα. Τότε, γιατί τὸ κάνετε ἐσεῖς αὐτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια καὶ γιορτάζετε (τὴν Ἅλωση) σὰν νὰ ἦταν χθὲς; Γιατί κάθε χρόνο τέτοια ἐποχή, µ΄ αὐτὲς τὶς γιορτὲς ποῦ κάνετε, διακηρύσσετε σὲ ὅλο τὸν κόσµο ὅτι: «αὐτὰ τὰ μέρη δὲν ἦταν δικὰ µας, ἤρθαµε ἐκ τῶν ὑστέρων καὶ τὰ πήραμε µἐ τὴ βία». Γιὰ ποιὸ λόγο ἄραγε φέρνετε στὴ µνήµη µία ὑπόθεση έξι αιώνων; Μήπως στὸ ὑποσυνείδητό σας ὑπάρχει ὁ φόβος ὅτι ἡ Πόλη κάποια µέρα θὰ δοθεῖ πίσω; Μὴν φοβάστε, δὲν ὑπάρχει αὐτὸ ποὺ λένε µερικοὶ ἠλίθιοι της Ἐργκενεκὸν περὶ ὅρων τοῦ 1919. Μὴ φοβάστε, τὰ 9 ἑκατοµµύρια Ἑλλήνων δὲν μποροῦν νὰ πάρουν τὴν πόλη τῶν 12 ἑκατοµµυρίων, καὶ ἂν ἀκόμα τὴν πάρουν δὲν μποροῦν νὰ τὴν κατοικήσουν. Κι οἱ δικοὶ µας ποὺ γιορτάζουν τὴν Ἅλωση εἶναι µία χούφτα φανατικοὶ µόνο ποὺ ἡ φωνὴ τοὺς ἀκούγεται δύσκολα. Ρὲ σεῖς, ἂν µἂς ποῦνε ὅτι λεηλατούσαμε τὴν Πόλη τρεῖς µέρες καὶ τρεῖς νύχτες συνεχῶς τί θὰ ἀπαντήσουμε; Θὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸν ἑαυτὸ µας στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἢ θὰ ἀφήσουμε τὸ θέμα στοὺς ἱστορικοὺς; Ἀντὶ νὰ περηφανευόμαστε µἐ τὶς πόλεις ποὺ κατακτήσαμε, ἂς περηφανευτοῦμε µἐ αὐτὲς ποὺ ἱδρύσαμε, ἂν ὑπάρχουν. Ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν. Ὅλη ἡ Ἀνατολὴ εἶναι περιοχὴ µἒ τὴν βία κατακτημένη... Ἀκόμα καὶ τὸ ὄνομα τῆς Ἀνατολίας δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ πιστεύουν (ana=µάνα, dolu=γεµάτη) ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ λέξη ἡ Ἀνατολή. Ἀκόμα καὶ ἡ ὀνομασία τῆς Ἰσταµποὺλ δὲν εἶναι ὅπως µας λέει ὁ Ebliya Celebi «ἐκεῖ ὅπου ὑπερτερεῖ τὸ Ἰσλὰµ» τραβώντας τὴ λέξη ἀπὸ τὰ μαλλιά, ἀλλὰ προέρχεται ἀπὸ τὸ «εἰς τὴν Πόλιν». Ἐντάξει λοιπόν, ἀποκτήσαµε µόνιµη ἐγκατάσταση, τέλος ἡ νοµαδικὴ ζωὴ καὶ γι' αὐτὸ ὁ λαὸς ἀγοράζει πέντε - πέντε τὰ διαµερίσµατα. Κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ µας κουνήσει, ἠρεμῆστε πιά... Οἱ χωριάτες µας ας ἀρκεστοῦν στὸ νὰ δολοφονοῦν τὴν Κωνσταντινούπολη χωρὶς ὅμως πολλὲς φανφάρες....".

πηγή:orthodoxia-ellhnismos