Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ΄ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2011

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΥ ΘΕΙΟΤΑΤΗΣ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ΄ ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ 2011

15:34 | |

PDF

Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί,

ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός,

ἀκολουθήσωμεν λοιπόν,

ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ.

(Κάθ. Ὄρθρ. Χριστουγέννων)

Ἡ ἀνά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξος τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία ἑορτάζει σήμερον γεγονός ὑπερφυές καί ἐξαίσιον, θαυμαστόν καί σωτήριον. Ἑορτάζει καί πανηγυρίζει τό γεγονός τῆς ἄκρας φιλανθρωπίας τοῦ Θεοῦ, τῆς ἀμετρήτου καί ἀνεικάστου ἀγάπης Αὐτοῦ πρός τόν ἄνθρωπον.

Ποῖον τό γεγονός τοῦτο, διά τό ὁποῖον χαίρει καί ἀγάλλεται ἡ Ἐκκλησία; Εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ Θεός ἐπ’ ἐσχάτων τῶν χρόνων, ἐπί τῆς βασιλείας τοῦ Ρωμαίου αὐτοκράτορος Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, ἐπεσκέφθη τό πλάσμα του, τόν ἄνθρωπον, μέ τρόπον πρωτοφανῆ, ἀνήκουστον καί ἀνεπανάληπτον. «Ἰδών εἶδε τήν κάκωσιν» τοῦ ἀνθρώπου ὑπό τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας καί εὐσπλαγχνισθείς ἐλάλησεν αὐτῷ οὐχί ὡς πάλαι «ἐν τοῖς προφήταις ἀλλ΄ ἐν Υἱῷ» (Ἑβρ. 1, 1 -2), ἐν τῷ Υἱῷ Αὐτοῦ τῷ μονογενεῖ, τῷ προαιωνίως «ὄντι ἐν τοῖς κόλποις Αὐτοῦ» (Ἰω.1, 18). Τοῦτον, «ὄντα ἴσον τῷ Θεῷ» (Φιλιππ. 2, 6), «ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός εἰς τόν κόσμον, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλ. 4, 5).

Οὗτος ἄναρχος, ἄχρονος καί ἀσώματος ὤν, ἔλαβεν ἀρχήν χρονικήν καί ἐσωματώθη ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας, ὅτε αὕτη ἀπεδέχθη τόν οὐράνιον εὐαγγελισμόν διά στόματος τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ εἰς τήν Ναζαρέτ (Λουκ. 1, 38). Ὁ Θεός «οὕτως οἶδεν, οὕτως ἠθέλησεν, οὕτως ηὐδόκησε», νά σώσῃ τόν ἄνθρωπον δι’ ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ. Τοῦτο εἶναι ἡ δυναμική, οὐχί δυναστική ἐπέμβασις τοῦ Θεοῦ εἰς τήν ζωήν καί τήν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τό λεγόμενον ὑπό τοῦ θεοφόρου πατρός τῆς Ἐκκλησίας Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, ὅτι «Θεός νοούμενος ὁ Χριστός, ε ἰ σ β έ β η κ ε ν εἰς τήν οἰκουμένην, μέρος κόσμου πεφηνώς ὡς ἄνθρωπος» ( Περί ὀρθῆς πίστεως, PG 76, 1177) καί ὅτι ὁ «Θεός κ α τ α κ ι ρ ν ᾶ τ α ι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει, ἵνα τῷ ὕψει τοῦ Θεοῦ συναπαρτισθῇ τό ἀνθρώπινον (Κατά Ἀνθρωπομορφιστῶν, κεφ. ΚΑ΄, PG 76, 1152).

Τό εὐαγγελισθέν μυστικῶς τῇ ἀειπαρθένῳ εἰς τήν Ναζαρέτ, ἐφανερώθη ἐκδηλότερον τοῖς ἀνθρώποις εἰς τήν Βηθλεέμ. Εἰς τήν πόλιν ταύτην καί εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον τοῦτο ἡ Παρθένος, «ὅτε ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν ἔτεκεν τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον καί ἐσπαργάνωσεν αὐτόν καί ἀνέκλινεν αὐτόν ἐν τῇ φάτνῃ» (Λουκ. 2, 7). Εἰς τόν «ἄφθορον τόκον τοῦτον, εἰς τήν σαρκοφόρον ἐμφάνισιν τοῦ Θεοῦ ἐπί τῆς γῆς καί τήν συναναστροφήν αὐτοῦ μετά τῶν ἀνθρώπων», ὁ Θεός ἐκάλεσε μάρτυρας, «μάγους σοφούς ἐξ ἀνατολῶν» (Ματθ. 2, 1-2) , τοῖς ἄστροις τό πρίν λατρεύοντας, καί ὑπό ἀστέρος διδασκομένους νῦν προσκυνεῖν τόν ἥλιον τῆς δικαιοσύνης. Ὡσαύτως ἐκάλεσεν ἀνθρώπους ἁπλοϊκούς, «ποιμένας ἀγραυλοῦντας ἐπί τήν ποίμνην αὐτῶν», (Λουκ. 2, 8). Τούτους ἐκάλεσε δι’ ἀγγέλων, πληρωσάντων τόν οὐρανόν μέ τόν ἡδύμολπον ὕμνον «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2, 14).

Μέ τόν οὐράνιον ἀγγελικόν ὕμνον τοῦτον ἀνηγγέλθη ἡ μετά σαρκός ἐπίσκεψις τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τόν κόσμον ὡς «ἄρχοντος τῆς εἰρήνης», ὡς «καταλλαγῆς Θεοῦ καί ἀνθρώπων», (Β΄Κορ. 5, 18). Ἐπί τοῦ θεμελίου λίθου τούτου, τοῦ προσώπου τοῦ Ἐναθρωπήσαντος καί τοῦ μετά ταῦτα ἔργου Αὐτοῦ, τῆς εἰρηνοποιοῦ διδασκαλίας, τῶν εὐεργετικῶν διά τούς ἀνθρώπους σημείων, τοῦ θυσιαστικοῦ καί λυτρωτικοῦ σταυροῦ, τῆς ζωοποιοῦ ἀναστάσεως καί τῆς ἐνδόξου ἀναλήψεως Αὐτοῦ, ἐστηρίχθη τό σῶμα Αὐτοῦ ἡ Ἐκκλησία. Λαβοῦσα αὕτη δύναμιν ἐξ ὕψους παρά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ Χριστοῦ, ἐκήρυξεν ἐκ τοῦ ὑπερῴου ἄφεσιν ἁμαρτιῶν εἰς πάντα τά ἔθνη, εἰρήνην τοῖς ἐγγύς καί τοῖς μακράν. Μετήγαγε τούς ἀνθρώπους ἐκ τοῦ σκότους τῆς ἀγνωσίας καί τῆς εἰδωλολατρείας εἰς τό φῶς τῆς ἀληθοῦς γνώσεως καί τῆς ἐν Πνεύματι λατρείας. Ἡ Ἐκκλησία τά τῶν ἀνθρώπων ἤθη κατεκόσμησε.

Τήν διακονίαν ταύτην τοῦ ἀνθρώπου συνεχίζει ἀνά τά πέρατα τῆς οἰκουμένης ἡ Ἐκκλησία, πιστή εἰς τήν παραδοθεῖσαν αὐτῇ ἀλήθειαν ἄχρι τῆς σήμερον. Ἐνεργῶς καί ἀθορύβως μετέχει ἡ Ἐκκλησία ὡς ὁ ἱδρυτής αὐτῆς εἰς τήν ἀνθρωπίνην ζωήν. Ἀκροᾶται μετά πλείστης ποιμαντικῆς φροντίδος καί μερίμνης τήν ἀνθρωπίνην κραυγήν τῆς ἀγωνίας καί ἀβεβαιότητος, τῆς ἀνεργίας καί ἀπελπισίας. Συμπάσχει μέ τόν πάσχοντα ἄνθρωπον καί συμπαραστέκεται ὡς φιλόστοργος μήτηρ, ἐπιτελοῦσα ἔργον ἁγιαστικόν διά τῶν μυστηρίων εἰς τά μέλη αὐτῆς, ἔργον συμφιλιωτικόν καί συνδιαλλακτικόν ἀναμέσον τῶν διαφιλονεικούντων ἐθνῶν, ἔργον φιλανθρωπικόν καί κοινωνικόν εἰς τούς ἐνδεεῖς, θύματα τῆς ἀπληστίας καί τῆς οἰκονομικῆς διαφθορᾶς. Ὑψώνει φωνήν διαμαρτυρίας διά τό ὅτι καί σήμερον ἀκόμη εἰς τόν εἰκοστόν πρῶτον αἰῶνα, ὑπάρχουν ἄνθρωποι θύματα τῆς πολεμικῆς καί τρομοκρατικῆς βίας, ἄνθρωποι διακινούμενοι ὡς ἐμπορεύματα καί ποικίλην ἐκμετάλλευσιν ὑφιστάμενοι, στερούμενοι θείων ἀγαθῶν τῆς ζωῆς, ὕδατος, ἄρτου, τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς καί ἐθνικῆς ἐλευθερίας καί τῆς προσβάσεως είς τάς πατρογονικάς αὐτῶν ἑστίας.

Τό ἁγιαστικόν, φιλάνθρωπον, εἰρηνευτικόν καί πολιτιστικόν ἔργον τοῦτο σεμνύνεται νά ἐπιτελῇ ἡ τῶν Ἱεροσολύμων Ἐκκλησία, εἰς τούς τόπους τῆς μετά σαρκός θείας ἐμφανείας, τήν ἐκκλησιαστικήν αὐτῆς δικαιοδοσίαν, εἰς τά πανάγια αὐτῆς προσκυνήματα, τούς ἱερούς ναούς καί τά εὐαγῆ αὐτῆς καθιδρύματα, ἑστίας πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ καί ὀάσεις πνευματικῆς ἀναψυχῆς. Οἱ Πατριάρχαι αὐτῆς, κατ’ ἐξοχήν δέ ἐκ τούτων ὁ ἅγιος Σωφρόνιος, ἀπεδείχθησαν πρωτεργάται εἰρήνης, κλάδον ἐλαίας κρατοῦντες καί τείνοντες. Ἀψευδής μάρτυς ὅλων τούτων ἡ ἱερά αὕτη Κωνσταντίνειος Βασιλική, ἡ ὑπερβαίνουσα τῇ θείᾳ δυνάμει τάς διακυμάνσεις τῆς ἱστορίας, ἡ συνάγουσα εἰς αὐτήν λαούς καί φυλάς τῆς γῆς ἀδιακρίτως θρησκείας καί χρώματος καί ἀποτελοῦσα σήμερον τήν καρδίαν τῆς Παλαιστινείου γῆς.

Ἐκ ταύτης τῆς Βασιλικῆς καί ἐκ τοῦ θεοδέγμονος τούτου Σπηλαίου ἀπευθύνομεν χαιρετισμόν εἰρήνης καί Πατρικῆς εὐχῆς καί Πατριαρχικῆς εὐλογίας ἐν Χριστῷ ὑπερφυῶς ἐκ Παρθένου Τεχθέντι εἰς πάντα τά πνευματικά Ἡμῶν τέκνα ἐν τοῖς ὁρίοις τῆς Ἁγίας Γῆς καί ὁπουδήποτε γῆς ὡς καί εἰς πάντας τούς ἀγαπῶντας τάς πύλας Σιών τῆς Ἁγίας.

Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Πόλει Βηθλεέμ, ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2011

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης,

ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’

Πατριάρχης Ἱεροσολύμων