Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: ῾Υπάρχουν ἀκόμη δικαστές

Παρασκευή 4 Μαΐου 2018

῾Υπάρχουν ἀκόμη δικαστές

01:04 | |

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

Μέ χαρά ὑποδεχτήκαμε τήν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας γιά τίς ἀλλαγές πού εἶχε σχεδιάσει ὁ πρώην ὑπουργός Παιδείας Ν. Φίλης -καί διατήρησε καί ὁ νῦν Κ. Γαβρόγλου- σχετικά μέ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στό Δημοτικό, στό Γυμνάσιο καί στό Λύκειο.

Στό ἀνώτατο ἀκυρωτικό δικαστήριο τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, τό ὁποῖο ἑρμηνεύει τό Σύνταγμα καί τούς νόμους τοῦ κράτους, εἶχαν προσφύγει ὁ μητροπολίτης Πειραιῶς, ἡ Ἑστία Πατερικῶν Μελετῶν, γονεῖς κ.ἄ. καί ζητοῦσαν νά ἀκυρωθεῖ ἡ ἐπίμαχη ἀπόφαση τοῦ τέως ὑπουργοῦ Παιδείας, καθώς μέ αὐτή πραγματοποιεῖται -μετά ἀπό 180 περίπου χρόνια ὀρθόδοξης διδασκαλίας- ριζική ἀλλαγή στόν χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν, ἀλλοιώνον- τας «τόν ἀπό ἱδρύσεως τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους μέχρι σήμερα ὀρθόδοξο χαρακτήρα του».

Τό ΣτΕ -μέ ψήφους εἴκοσι ἔναντι πέντε μειοψηφησάντων- μέ τήν ὑπ’ ἀριθμ. 660/2018/19-3-2018 ἀπόφασή του ἀπέδειξε ὅτι ὑπάρχει εὐτυχῶς ἀκόμη Δικαιοσύνη στή χώρα μας. Ὑπάρχει ἡ Δικαστική Ἐξουσία καί εἶναι ἀνεξάρτητη.

Τό Συμβούλιο τῶν ἀνωτάτων δικαστικῶν λειτουργῶν ἀποφάνθηκε ὅτι ἡ ὑπουργική ἀπόφαση γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν προσκρούει:

α) στό ἄρθρο 16 τοῦ Συντάγματος, τό ὁποῖο ὁρίζει ὅτι ἡ Παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ κράτους καί μεταξύ τῶν σκοπῶν της εἶναι ἡ ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνειδήσεως,

β) στή διάταξη τοῦ ἄρθρου 13 τοῦ Συντάγματος, ἀφοῦ κλονίζει τήν ὀρθόδοξη συνείδηση καί προκαλεῖ θρησκευτική σύγχυση,

γ) στό Πρῶτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο τῆς ΕΣΔΑ, διότι στεροῦνται οἱ ὀρθόδοξοι μαθητές τό δικαίωμα νά διδάσκονται τίς ἀλήθειες, τίς ἠθικές ἀξίες καί τίς παραδόσεις τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἐπιπλέον, οἱ δικαστές ἐκτιμοῦν ὅτι «σχολική διδασκαλία, πού μπορεῖ νά ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τή μεταβολή ἤ τήν ἀλλοίωση τῆς θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν μαθητῶν, ὅπως αὐτή διαμορφώνεται στό πλαίσιο τῆς οἰκογένειας, θά συνιστοῦσε μορφή ὁμαδικοῦ προσηλυτισμοῦ ἰδιαιτέρως σοβαρή, ὡς ἐπέμβαση στόν εὐαίσθητο ψυχικό κόσμο τῶν μαθητῶν, πού δέν διαθέτουν τήν κριτική ἀντίληψη καί ὡριμότητα τῶν ἐνηλίκων καί νά τούς ἐκτρέψει ἀπό τήν ὀρθόδοξη χριστιανική συνείδηση». Κατά τήν ἄποψή τους τό Πρόγραμμα Σπουδῶν παρουσιάζει σοβαρές ἐλλείψεις ὡς πρός τό περιεχόμενο τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς διδασκαλίας, καθώς δέν γίνεται ἀναφορά στήν ἁγία ὁμοούσιο καί ἀδιαίρετο Τριάδα, τήν ὁποία ἐπικαλοῦνται ὅλα τά ἑλληνικά Συντάγματα στήν προμετωπίδα τους· ἀντίθετα μάλιστα στήν Γ´ Δημοτικοῦ ὁ Χριστός παρουσιάζεται ὡς ξένος, ὡς προσδοκώμενος Μεσσίας, ὡς δάσκαλος πού ὅλοι θαυμάζουν, ὡς ἀγαπημένος φίλος, ὄχι ὅμως ὡς Θεός καί Σωτήρας τοῦ κόσμου.

Μέ ἄλλα λόγια τό ΣτΕ ἀποφάνθηκε ὅτι δικαιοῦνται τά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων, πού ἀποτελοῦν καί τήν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ μας, νά διδάσκονται στό ἑλληνικό σχολεῖο, γιά τό ὁποῖο καί φορολογοῦνται, τήν ὀρθόδοξη πίστη καί διδασκαλία, πού πρεσβεύουν. Ὅπως δικαιοῦνται καί οἱ μει- ονότητες, δηλαδή ἑβραῖοι, μουσουλμάνοι καί καθολικοί, νά διδάσκονται ξεχωριστά καί αὐτόνομα τά παιδιά τους, ἔτσι καί ἡ πλειοψηφία, δηλαδή τά παιδιά τῶν Ὀρθοδόξων, γιά λόγους ἰσονομίας δικαιοῦνται νά διδάσκονται τήν πίστη τῶν γονιῶν τους καί νά μαθαίνουν τόν Θεό, στό ὄνομα τοῦ ὁποίου βαπτίσθηκαν. Αὐτό εἶναι θεμελιῶδες δικαίωμα γιά ὅλους. Ὅσοι συμπολίτες μας ἀσπάζονται ἄλλα δόγματα ἤ θρησκεῖες μποροῦν νά ἀπέχουν ἀπό τό συγκεκριμένο μάθημα.

Κοντολογίς, τό ΣτΕ ἀκύρωσε τίς ἀλλαγές, οἱ ὁποῖες εἶχαν ὡς στόχο τήν ἀποκοπή τῶν νεότερων γενεῶν Ἑλλήνων ἀπό τή θρησκεία τους καί τή θρησκευτική τους παράδοση. Καί τοῦτο, διότι εἶναι πασίδηλο ὅτι μέ αὐτή τήν ὑπουργική ἀπόφαση χρησιμοποιεῖται ἡ παιδεία, ὄχι γιά νά ὑπηρετήσει, ἀλλά γιά νά μεταλλάξει καί νά μεταστρέψει τή συνταγματικά προστατευόμενη θρησκευτική συνείδηση τῶν παιδιῶν.

Μετά τίς ἐξελίξεις αὐτές τό ὑπουργεῖο Παιδείας -ἀκόμα καί ἄν διαφωνεῖ- εἶναι ὑποχρεωμένο νά σεβαστεῖ τή δικαστική ἀπόφαση καί νά τήν ἐφαρμόσει, ὅπως ἄλλωστε προβλέπει καί τό ἄρθρο 95 τοῦ Συντάγματος. Δέν μπορεῖ ὁ κάθε Ὑπουργός νά ἑρμηνεύει τό Σύνταγμα κατά τήν ἰδεολογία του, παραθεωρώντας τό ΣτΕ, διότι τότε ὑπονομεύεται αὐτή ἡ ἴδια ἡ δημοκρατία καί μάλιστα στή χώρα πού τή γέννησε. Πολύ χειρότερα βέβαια, δέν ἐπιτρέπεται νά ὑβρεολογεῖ καί νά χαρακτηρίζει «ἀρνητική ἔκπληξη» τήν ἐν λόγῳ δικαστική ἀπόφαση, προσθέτοντας ὅτι πρόκειται γιά «σκοταδισμό, μεσαίωνα καί ἀναχρονισμό». Ἕνας τέτοιος σχολιασμός ἀποκαλύπτει κραυγαλέα ἄγνοια τοῦ πανανθρώπινου πολιτισμοῦ καί τῆς ἱστορίας. Ὅλα τά μεγάλα καί ἀξιοθαύμαστα ἔργα στίς τέχνες, τά γράμματα, στή διακονία τῶν συνανθρώπων μας ἐμπνεύσθηκαν ἀπό τό Εὐαγγέλιο καί τόν Χριστιανισμό. Ἄν γνωρίζουμε τά συγγράμματα τῶν ἀρχαίων προγόνων μας, τό ὀφείλουμε στήν Ἐκκλησία καί στούς μοναχούς ἀντιγραφεῖς. Εἶναι κρίμα, ἄδικο καί ἄηθες νά διαγράφουμε μέ ἕναν ἀπαξιωτικό χαρακτηρισμό μιά τέτοια πολιτιστική κληρονομιά.

Δόξα τῷ Θεῷ, ὅμως! Ὑπάρχουν ἀκόμη ἀγραυλοῦντες συμπολίτες, οἱ ὁποῖοι δέν ἄφησαν τήν ὑπόθεση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν στά χέρια ἀνθρώπων πού, ἐνῶ λόγῳ καί ἔργῳ δηλώνουν ἄθεοι, θέλουν νά διαφεντεύουν καί νά ρυθμίζουν τό μάθημα τό ὁποῖο διαμορφώνει τή θρησκευτική συνείδηση τῶν παιδιῶν μας. Ὑπάρχουν ἀκόμη πνευματικές Θερμοπύλες, τίς ὁποῖες κάποιοι ὑπηρετοῦν ἐπάξια καί ἀνεπηρέαστα, καταξιώνοντας μάλιστα καί τόν τίτλο τοῦ λειτουργοῦ.

Ἀναντίρρητα, ἡ διδασκαλία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στά σχολεῖα μέσῳ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀποτελεῖ τήν παράδοση ἑνός κεφαλαίου τοῦ πολιτισμοῦ μας στίς νεότερες γενιές. Δέν ὑστερεῖ καθόλου σέ σχέση μέ τή Γλῶσσα καί τήν Ἱστορία. Τό ἑλληνικό ἔθνος δέν νοήθηκε ποτέ ἐκτός τῆς ὀρθόδοξης κοσμοθεωρίας καί παράδοσης. Ἡ πίστη μας ἀποτελεῖ βασικό συστατικό τῆς ἰδιοπροσωπίας τοῦ λαοῦ μας. Ἡ παιδεία χωρίς τό ἁπλό ἀλλά οὐσιαστικό κομμάτι τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καθίσταται χωλή καί ἀνάπηρη.

Ὁ ὀρθόδοξος μαθητής καλεῖται νά γίνει κάτοχος ὅλης αὐτῆς τῆς ἀλήθειας καί τῆς παράδοσης. Εἶναι ἀνάγκη καί δικαιοῦται, στό πλαίσιο τῆς ἀνάπτυξης τῆς θρησκευτικῆς συνείδησής του, νά γνωρίζει ποιός εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί τί ἔκανε γι’ αὐτόν. Νά προσλάβει ἐκεῖνο πού εἶναι πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας καί πού τονίζει ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς: «Οὐδεμία θρησκεία ἔχει αὐτό... ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός». Νά κατανοήσει τή διδαχή τοῦ ἀπόστολου τοῦ σκλαβωμένου Γένους μας, ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ: «Ἐγώ ἐδιάβασα... καί περί ἀσεβῶν, αἱρετικῶν καί ἀθέων· τά βάθη τῆς σοφίας ἠρεύνησα· ὅλαι αἱ πίστεις εἶνε ψεύτικες· τοῦτο ἐκατάλαβα ἀληθινόν, ὅτι μόνη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν εἶνε καλή καί ἁγία».

Στίς κρίσιμες ἡμέρες πού ζοῦμε καί πού τό ἔθνος στό σύνολό του θά πρέπει νά εἶναι ἑνωμένο, ἄς προσέξουμε· μήν τορπιλίζουμε τά θεμέλιά μας, πού εἶναι ἡ ὀρθόδοξη πίστη! Παρά τήν ἐπίθεση, τή σπίλωση καί τίς ἀπειλές ἐκ μέρους τῶν ἰθυνόντων, ἄς μήν ξεχνοῦμε ὅτι βασικοί πυλῶνες τῆς χώρας, τοῦ ἔθνους καί τῆς δημοκρατίας εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ δικαιοσύνη καί ἡ τήρηση τοῦ Συντάγματος ἀπό ὅλους μας.

πηγή:aktines.blogspot.gr