Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Κυριακή Ι΄ ΛΟΥΚΑ

00:33 | |

PDF

(Λουκ. ιγ΄ 10-17)

«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου»

Θαυμάζει κανείς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τόν τρόπο τῆς θεραπείας τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, πού μᾶς διηγεῖται σήμερα τό ἱ. Εὐαγγέλιο. Παράλληλα, ἀπορεῖ γιά τήν δῆθεν ἱερή ἀγανάκτηση τοῦ Ἀρχισυναγώγου, πού προτιμοῦσε, στενοκέφαλα ἤ κακόβουλα, τήν ἀσθένεια τῆς γυναίκας, ἀπό τήν θεραπεία της, γιατί ἔτυχε νά εἶναι ἡμέρα ἀργίας. Ὅμως ὁ Ἐξουσιαστής τοῦ Σαββάτου καί τοῦ σύμπαντος, μέ τή θεοπρεπῆ Του προσταγή ἐλευθερώνει τήν ἄρρωστη γυναίκα ἀπό τά δεσμά της.

Α΄. Δυό καταστάσεις τῆς σημερινῆς γυναίκας εἶναι αὐτές, πού μέ λίγα λόγια θά μᾶς ἀπασχολήσουν σήμερα. Ἡ γυναίκα μακριά ἀπό τό Χριστό. Καί ἡ γυναίκα κοντά στό Χριστό. Ἄν κανείς μέ τήν σκέψη του κάμῃ μιά ἱστορική ἀναδρομή στήν ἀρχαιότητα, θά διαπιστώσῃ μέ εὐκολία, ὅτι ἡ γυναίκα, σ’ ἐκείνη τήν προχριστιανική ἐποχή, δέν εἶχε οὔτε τή θέση ἀλλ’ οὔτε καί τά δικαιώματα, πού ἔχει σήμερα. Πρῶτα – πρῶτα, γιά νά ἀναφέρωμε τίς σπουδαιότερες περιπτώσεις, μέσα στή φωτεινή σφαίρα τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος, ὑπῆρχε καί μιά ζοφερή κηλῖδα: ὁ θεσμός τῆς δουλείας. Ἡ δουλεία, πού ἦταν τόσον συντριπτικός θεσμός γιά τόν ἄνδρα, ἦταν ἀπείρως συντριπτικώτερος γιά τήν γυναίκα. Ἡ δούλη γυναίκα δέν ἦταν ἄνθρωπος, οὔτε κἄν πρόσωπο, ἦταν πρᾶγμα. Δέν εἶχε κανένα δικαίωμα. Οὔτε γάμον ἦταν δυνατόν νά κάμῃ, χωρίς τήν ἔγκριση τοῦ κυρίου της. Ἀλλά καί ἡ ἐλεύθερη γυναίκα δέν εἶχε καί πάρα πολύ μεγάλη διαφορά. Καί ἐκείνη δέν ἦταν ἰσότιμη μέ τόν ἄνδρα, οὔτε καί ἰσόνομη. Ἡ ἀνατροφή της ἀποσκοποῦσε στό νά γίνῃ μελλοντικά ὄργανον ἠδονῆς καί μέσον τεκνογονίας. Ὁ γυναικωνίτης ἦταν τό ἐνδιαίτημά της, καί ἡ ἐπικοινωνία μέ τόν ἔξω κόσμον ἦταν ἀπαγορευμένη. Ἄν δέ λάβωμεν ὑπ’ὄψιν καί τήν εὐκολίαν, μέ τήν ὁποίαν ὁ ἄνδρας τῆς ἔδιδε διαζύγιον, τότε καταλαβαίνομε ποιά ἦταν ἡ ἠθική καί ἡ κοινωνική της ὑπόσταση.

Β΄. Σ’ αὐτή τή θέση εὑρῆκε ὁ Χριστός τή γυναίκα. Ἀληθινή συγκύπτουσα ἀπό τήν ἀνθρωπιστική ἀνισότητα, κτυπημένη στήν ἠθική της ὑπόσταση, παραγνωρισμένη, ὄχι ὀλίγον, καί σ’αὐτή τήν κοινωνική της προσφορά. Ὅμως ὁ Χριστός, Μέγιστος τοῦ κόσμου Ἀναμορφωτής καί Θεάνθρωπος, ἀντίθετα σ’ ὅλους αὐτούς τούς ἀντιφεμινιστικούς θεσμούς τῆς ἐποχῆς, ἀνατρέπει τό κοινωνικό «κατεστημένο» καί τοποθετεῖ τήν γυναίκα στό ὕψος, πού τῆς ἁρμόζει: «Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Θραύει τά δεσμά της δουλείας καί τῆς ταπεινώσεως. «Οὐκ ἔνι δοῦλος, οὐδέ ἐλεύθερος». Διακηρύσσει τήν ἰσοτιμία καί ἰσονομία τῆς γυναίκας ἔναντι τοῦ ἀνδρός: «οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ». Πεσμένη, τήν ἀνορθώνει, ἁμαρτωλή, τήν συγχωρεῖ, σωματικά ἤ ψυχικά ἄρρωστη, τήν θεραπεύει, περιφρονημένη ἀπό τόν κόσμο, τήν δέχεται στόν ὅμιλο τῶν μαθητῶν Του καί σ’αὐτήν χαρίζει τήν ἐξαιρετική τιμή καί χαρά νά γίνῃ πρώτη μάρτυς καί διαγγελέας τοῦ μεγαλύτερου ἱστορικοῦ γεγονότος τῶν αἰώνων, τῆς χαρμοσύνου Ἀναστάσεως.

Ἀδελφοί μου! Ἡ γυναίκα ἔχει ἰδιαίτερα χαρίσματα καί προσόντα, δοσμένα ἀπό τόν Θεόν, πού τήν διαφοροποιοῦν ἀπό τόν ἄνδρα, στήν ἐπιτέλεση τοῦ ἀνθρωπιστικοῦ, τοῦ κοινωνικοῦ καί τοῦ ἠθικοῦ της προορισμοῦ. Ἔχει ἱκανότητες, πού τήν βοηθοῦν ξεχωριστά στό τόσο ἰδιάζον ἔργον της, μέσα στήν ἀνθρωπότητα. Γι’αὐτό πρέπει, εὐεργετημένη τόσο ἀπό τόν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν, νά χρησιμοποιήσῃ ὅλες της τίς σωματικές, πνευματικές καί ψυχικές δυνάμεις, ὅλα τά ἠθικά της ὅπλα, γιά νά ἀναπλάσῃ καί νά ἀναμορφώσῃ σήμερα τό οἰκογενειακό κύτταρο, στήν ἐξυγίανση τοῦ ὁποίου εἶναι προορισμένη ἀπό τόν Θεόν. Ἔτσι ἡ ἀνθρωπίνη κοινωνία, σύνολον πολλῶν οἰκογενειακῶν κυττάρων, μέ τήν χριστιανική ἀναμόρφωση, καί τήν πολύτιμη συμβολή τῆς γυναίκας, ἄς ἐλπίσῃ, ὅτι θά ἰδῇ καλλίτερες ἡμέρες. Καί ἡ χριστιανή γυναῖκα – μητέρα, σύζυγος, ἀδελφή θά τιμηθῇ ἀκόμη περισσότερο μέ τό ἁμαράντινο τῆς δόξης στεφάνι ἀπό τόν ἀγωνοθέτη Χριστόν. Γένοιτο!

πηγή:Ι.Μ.ΧΙΟΥ