Ἀφιερωμένες στόν ἀγῶνα τοῦ π. Γερβασίου Παρασκευοπούλου γιά τήν σωτηρία καί προστασία τοῦ ἀγεννήτου παιδιοῦ, ἦταν οἱ ἑορταστικές ἐκδηλώσεις στήν Πάτρα, γιά τήν 58η ἐπέτειο ἀπό τῆς κοιμήσεώς του.

          Ὡς γνωστόν, ὁ ἀοίδιμος π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος, ὁ πνευματικός πατήρ καί διδάσκαλος τῶν Πατρέων, ἐκοιμήθη στίς 30 Ἰουνίου 1964 στήν Ἀποστολική πόλη τῶν Πατρῶν. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία του ἐψάλη στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Δημητρίου τῆς πόλεως καί ἡ ταφή του ἐγένετο στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, στίς κατασκηνώσεις τῶν Συχαινῶν, τίς ὁποῖες ἐκεῖνος ἳδρυσε.

          Τό ἒτος 2014 πραγματοποιήθηκε ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου, τῇ συμμετοχῇ καί ἂλλων Ἀρχιερέων, πλήθους Ἱερέων καί χιλιάδων εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ἡ ἀνακομιδή τῶν Λειψάνων του.

          Ἒχει ἢδη ἀποσταλῆ ὁ φάκελλος γιά τήν ἁγιοκαταταξή του πρός τόν Παναγιώτατο καί Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαῖο μέ ὁμόφωνη εἰσήγηση τῆς ἐπί τῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν ζητημάτων Ἐπιτροπῆς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί μέ ὁμόφωνη Ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

          Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του κατά τήν Θεία Λειτουργία, τῆς 30ης Ἰουνίου στόν Ἱερό Ναό τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Συχαινῶν, ὃπου καί τά Λείψανα τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν Γερβασίου, ἀφοῦ ἀνεφέρθη στήν Ἁγία βιοτή καί πολιτεία του, μίλησε γιά τόν ἀγῶνα τοῦ π. Γερβασίου γιά τό ἀγέννητο παιδί. Μεταξύ τῶν ἂλλων ὁ Σεβασμιώτατος ἐτόνισε:

          Ἐπίκαιρος ὁ λόγος τοῦ π. Γερβασίου πάντοτε, ἰδιαίτερα κατ’ αυτάς τάς ἡμέρας, μετά τόν σάλο πού ἐδημιουργήθη ἐξ’ αἰτίας τῆς ἀποφάσεως τοῦ Ἀνωτάτου Δικαστηρίου τῶν Η.Π.Α γιά τήν ἀνατροπή παλαιότερα, Ἀποφάσεως τοῦ 1973, ἡ ὁποία ἒδιδε συνταγματική κάλυψη στίς ἀμβλώσεις καί ἡ ὁποία ἐκ τῶν δημοσιευθέντων στοιχείων ἒγινε αἰτία νά φονευθοῦν μέσῳ τῶν ἐκτρώσεων, πάνω ἀπό 60 ἑκατομμύρια παιδιά, μόνο στίς Η.Π.Α.

          Δυστυχῶς καί στήν πατρίδα μας, κάθε χρόνο, χάνονται 300 καί πλέον χιλιάδες παιδιά, προτοῦ νά γεννηθοῦν.

          Ὁ π. Γερβάσιος ἀγωνίστηκε γιά τό θέμα αὐτό, στάθηκε μέ πατρική στοργή, μέ ἀγάπη καί πειθώ στίς γυναῖκες πού εἶχαν στό νοῦ τους νά προχωρήσουν σέ ἒκτρωση, εἲτε γιά λόγους ἀνεπιθύμητης ἐγκυμοσύνης, εἲτε γιά λόγους πτωχείας κ.λ.π. Πολλά παιδιά, ἂν δέν ὑπῆρξε ἡ πατρική στοργή τοῦ π. Γερβασίου, δέν θά εἶχαν γεννηθῆ καί ἡ κοινωνία μας θά εἶχε στερηθῆ ἐπίλεκτα μέλη της, τά ὁποῖα διαπρέπουν σέ ὃλους τούς τομεῖς, ἀκόμη καί ὡς Ἱερεῖς στήν Ἐκκλησία μας...»

          Ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε χαρακτηριστικά παραδείγματα ἀπό τήν διδασκαλία τοῦ π. Γερβασίου καί τίς παρεμβάσεις του πάνω στό θέμα αὐτό. Σέ μητέρα πού ἐπικαλέσθηκε λόγους πτωχείας στόν π. Γερβάσιο καί ἢθελε νά προβῇ σέ ἒκτρωση, ὁ ἡγιασμένος πατήρ εἶπε, νά ἒλθῃ πρός συνάντησή του μέ ὃλα της τά παιδιά. Τότε ἐκεῖνος χρησιμοποίησε ἓνα δυνατό μέσο καί συγκλονιστικό γιά νά τήν πείσῃ ὃτι δέν ἒπρεπε νά σκοτώσῃ τό ἀγέννητο παιδί της, πού ἦτο στήν κοιλιά της ἀπό τήν ὣρα τῆς σύλληψης τέλειος ἂνθρωπος. « Γιατί δέν σκοτώνεις κάποιο ἀπό αὐτά τά παιδιά καί θέλεις νά σκοτώσῃς αὐτό πού σέ λίγο θά γεννήσῃς;» Τότε ἐκείνη κατάλαβε τό μεγάλο λάθος της καί ὲφυγε μέ δάκρυα στά μάτια καί μέ τήν ἀπόφαση νά γεννήσῃ καί νά μεγαλώσῃ τό παιδί της.

          Ὃλοι μας ἀγωνιζόμαστε, συνέχισε ὁ Σεβασμιώτατος πιστοί στήν διδασκαλία τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ζωῆς τοῦ ἀγεννήτου παιδιοῦ, γιατί ἒχει καί αὐτό ὃπως καί ὃλοι μας αὐτό τό δικαίωμα νά ζήσῃ, δηλαδή. Ἀλλά καί ἡ ὑγιής ἐπίστήμη συμφωνεῖ μέ ἀντράνταχτα ἐπιστημονικά ἐπιχειρήματα, ὃτι ἡ ζωή ἀρχίζει ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεως.

          Ἀποτελεῖ ὂνειδος γιά τήν «πολιτισμένη», ὡς θέλει νά λέγεται ἀνθρωπότητα, ἡ ἐπιμονή νά στηρίζωνται οἱ ἐκτρώσεις καί νά φονεύωνται ἑκατομμύρια ἂνθρωποι στόν πλανήτη. Εἶναι ὑποκρισία νά δικάζωνται ὃσοι σκοτώνουν ἀνθρώπους μετά τήν γέννησή τους, καί βεβαίως ὀρθῶς τιμωροῦνται, καί νά μένῃ ἀτιμώρητη μιά πράξη πού στερεῖ τό δικαίωμα σέ ἀνθρώπους νά γεννηθοῦν καί νά ἀπολαύσουν τά ἀγαθά τῆς ζωῆς.

          Ὃλα τά ἐπιχειρήματα πού χρησιμοποιοῦν, ὃσοι εἶναι ὑπέρ τῶν ἐκτρώσεων, εἶναι σαθρά καί ἀντιεπιστημονικά.

          Πρέπει νά σταθοῦμε μέ ἀγάπη στίς μητέρες πού κυοφοροῦν τό παιδί τους, νά τίς ἐνθαρρύνωμε νά τό γεννήσουν, νά βοηθήσωμε νά ξεπεράσουν τίς ὃποιες ἐπιφυλάξεις καί δυσκολίες, ὣστε καί νά χαροῦν στήν ἀγκαλιά τους τό παιδί τους καί νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τόν ὃποιο κίνδυνο τῆς ὑγιείας τους καί τῆς ζωῆς τους μετά ἀπό μιά τέτοια πράξη καί κυρίως ἀπό τίς βαρειές καί ἰσόβιες τύψεις τῆς συνειδήσεως. Νά λάβωμε δέ ὑπ’ ὂψη μας, ὃτι στήν πατρίδα μας ὑφίσταται μέγιστο δημογραφικό πρόβλημα, μέ τίς γνωστές τραγικές συνέπειες.

          Οἱ γυναῖκες πού κυοφοροῦν καί πέρασε ἀπό τό μυαλό τους ἢ ἀπεφάσισαν νά σκοτώσουν τό παιδί τους πρίν γεννηθῆ, ἂς ἀκούσουν τήν σιωπηλή ἱκετευτική κραυγή του. « Μανούλα μου μή μέ σκοτώσεις. Μανούλα μου, ξέρω ὃτι μέ ἀγαπᾶς, ξεπέρασε ὃλες τίς δυσκολίες. Μανούλα μου ἂφησέ με νά ζήσω, νά ζήσωμε μαζί...».

          Ἂς βοηθήσωμε ὃλοι μας νά ἀκουσθῇ δυνατά ἡ σιωπηλή κραυγή τῶν ἀγέννητων παιδιῶν πού ἓνα ἰατρικό νυστέρι ἐπιχειρεῖ βάναυσα νά τά κομματιάσῃ.

          Ἡ φωνή τοῦ π. Γερβασίου εἶναι πάντα ἐπίκαιρη.

          «Μή, μή σκοτώσεις τό παιδί σου. Ἒχει δικαίωμα νά σέ ἀγκαλιάσῃ. Ἀξίζει νά τό φιλήσῃς, νά τό χαρῇς, νά τό δῇς νά μεγαλώνῃ ὃπως τά ἂλλα παιδιά. Μή τό κάνῃς... Θά μετανοιώσῃς, ἀλλά θά εἶναι ἀργά».