Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου»

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2020

«Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου»

11:33 | Ανώνυμος |

Κάθε φορὰ ποὺ γιορτάζουμε οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ τὴ μεγάλη γιορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Παναγίας μας, μὲ εὐγνωμοσύνη στρεφόμαστε πρὸς τὸ σεπτὸ πρόσωπό της, γιατὶ πανηγυρίζουμε τὸ μέγιστο γεγονὸς ποὺ συνδέθηκε ἄρρηκτα μὲ Αὐτήν, τὴν ἀρχὴ τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας μας. Αὐτὴ τὴ μέρα ἀποκαλύπτεται ἀπὸ τὸν Ἀρχάγγελο Γαβριὴλ στὴν «εὐλογημένη» ἀνάμεσα σὲ ὅλες τὶς γυναῖκες, στὴν «Κεχαριτωμένη» Κόρη τῆς Ναζαρέτ, τὴ Μαριάμ, τὸ μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

«Μὴ φοβᾶσαι, Μαριάμ, ἀλλὰ νὰ χαίρεσαι», τῆς εἶπε ὁ Ἀρχάγγελος. «Νὰ χαίρεσαι, διότι ὁ Θεὸς σὲ ἔκρινε ἄξια νὰ δεχθεῖς τὴν ἐξαιρετικὴ εὔνοια καὶ χάρη Του, τέτοια ποὺ δὲν τὴν ἔλαβε ποτὲ καμία ἄλλη γυναίκα, ἀλλὰ Ἐσὺ μόνο ἀξιώθηκες νὰ λάβεις... Θὰ ἔλθει σὲ Σένα τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο. Αὐτὸ θὰ σὲ καθαρίσει καὶ θὰ σὲ ἐξαγιάσει. Καὶ ἡ δύναμη τοῦ Ὑψίστου θὰ ρίξει τὴ δημιουργικὴ καὶ προστατευτικὴ σκέπη της πάνω σου. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τὸ ἀπολύτως ἀναμάρτητο καὶ ἅγιο Βρέφος ποὺ θὰ γεννηθεῖ μὲ τὸν ὑπερφυσικὸ αὐτὸ τρόπο, θὰ ἀναγνωρισθεῖ ὅτι εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Καὶ θὰ τοῦ δώσεις τὸ ὄνομα “Ἰησοῦς”» (Λουκ. α΄ 26-35).

Ἐὰν γνώριζε ἡ γῆ καὶ ὁ οὐρανὸς τὸ τί συνέβαινε ἐκείνη τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ μετέφερε τὸ μήνυμα τοῦ Θεοῦ, θὰ παρακολουθοῦσαν μὲ κομμένη τὴν ἀναπνοή, περιμένοντας μὲ ἀγωνία τὴν ἀπάντηση τῆς Παναγίας. Γιατὶ χωρὶς τὴ δική της συγκατάθεση, δὲν θὰ ἦταν δυνατὸν νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου.

«Ὁ Ἄγγελος περιμένει τὴν ἀπάντησή σου, Παρθένε, γιατὶ εἶναι καιρὸς νὰ ἐπιστρέψει καὶ πάλι στὸ Θεό... Ἀλλὰ κι ἐμεῖς ἀναμένουμε, Δέσποινα, ἕνα λόγο ποὺ θὰ μᾶς φέρει τὸ ἔλεος... Αὐτὸ ζητεῖ ἀπὸ Σένα μὲ θερμὲς ἱκεσίες, εὐλαβικὴ Κόρη, ὁ πτωχὸς Ἀδὰμ μὲ τοὺς δυστυχισμένους ἀπογόνους του, ποὺ ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὸν παράδεισο. Αὐτὸ ἐκλιπαρεῖ ὁ Ἀβραὰμ καὶ ὁ Δαβὶδ καὶ οἱ ἄλλοι πατέρες, οἱ πρόγονοί σου... Δῶσε, Παρθένε, χωρὶς ἀργοπορία τὴν ἀπάντησή σου! Δέσποινα, ἀπάντησε, καὶ ἡ ἀπάντησή σου νὰ εἶναι ἡ λέξη ποὺ περιμένει ἡ γῆ, ποὺ περιμένει ὁ Ἅδης, ποὺ περιμένουν αὐτοὶ ἀκόμη οἱ οὐρανοί... Ἄνοιξε, Κεχαριτωμένη Κόρη, τὴν καρδιά σου καὶ πίστευσε. Ἄνοιξε τὰ χείλη σου καὶ πὲς τὸ “ναί”» (Ἐκκλ. συγγραφέας τοῦ Μεσαίωνα. Παρὰ Ἀρχιμ. Πέτρου Χριστοδουλιᾶ, Ἡ Παναγία, ἔκδ. «Ζωή», σελ. 51).

Ἔτσι ἦρθε ἡ εὐλογημένη ἀπάντηση: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου» (Λουκ. α΄ 38). Ἰδοὺ εἶμαι ἡ δούλη τοῦ Κυρίου, πρόθυμη νὰ ὑπηρετήσω τὶς βουλές Του. Μακάρι νὰ γίνει σὲ μένα ὅπως τὸ εἶπες. Καὶ ὁ Ἄγγελος ἔφυγε.

«Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου». Μία ἀπάντηση μὲ τὴν ὁποία ἐκδήλωσε ἡ Κόρη τῆς Ναζαρὲτ ταπεινὰ τὴν ὑποταγή της στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὴν προθυμία της νὰ διακονήσει στὸ ἀκατάληπτο καὶ ὑπερφυὲς μυστήριο τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ.

Τὴν καλοῦσε ὁ Ἀρχάγγελος νὰ ὑπακούσει σὲ πράγματα ποὺ ἦταν τελείως ἀκατάληπτα στὴν ἀνθρώπινη λογικὴ καὶ ἀντίθετα στοὺς φυσικοὺς νόμους. Ἐντούτοις Ἐκείνη συγκατατίθεται χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἐπιφύλαξη καὶ ἐμπιστεύεται τὸν ἑαυτό της στὴν πανάγαθη πρόνοια τοῦ Θεοῦ.

Ἡ προθυμία τῆς Παναγίας μας νὰ ὑπηρετήσει στὸ μέγιστο γεγονὸς τῆς σαρκώσεως τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ φανερώνει ὅλο τὸ ψυχικὸ μεγαλεῖο της. Καὶ ἀπετέλεσε τὴ σφραγίδα τῆς νέας ἐποχῆς, ἐκείνης ποὺ θὰ ἄρχιζε μὲ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Σωτῆρος μας Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Τὸ παράδειγμα τῆς ὑπακοῆς καὶ ὑποταγῆς τῆς Παναγίας στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων μᾶς διδάσκει νὰ ἀνοίγουμε καὶ ἐμεῖς πρόθυμα καὶ διάπλατα τὶς πόρτες τῆς ψυχῆς μας καὶ νὰ ἀνταποκρινόμαστε στὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀφορᾶ στὴν πορεία τῆς ζωῆς μας. Νὰ ὑποτασσόμαστε μὲ ὑπακοὴ καὶ ὑποταγὴ στὸ ἅγιο θέλημά Του, ὅπως αὐτὸ ἀποκαλύπτεται στὴν καθημερινή μας ζωή. Πιθανὸν ἀρκετὲς φορὲς νὰ φαίνεται τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ ἀκατάληπτο καὶ ἀνεξήγητο στὴ φτωχὴ ἀνθρώπινη λογική μας. Ὅμως ἐφόσον μὲ ἐμπιστοσύνη ἀφήνουμε τὸν ἑαυτό μας στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, νὰ εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θὰ φθάσουμε μὲ ἀσφάλεια στὸ τέρμα τῆς πορείας μας.

Ἂς μᾶς ἐμπνέει πάντοτε μὲ τὴν ἁγία ζωή της ἡ φιλόστοργη μητέρα μας Παναγία καί, μαζὶ μὲ τὴν ὑπακοή μας στὰ λόγια του Υἱοῦ της, νὰ ψάλλουμε ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μας μὲ εὐγνωμοσύνη κατὰ τὴ μεγάλη χαρμόσυνη μέρα τῆς ἑορτῆς της: «Σήμερον τῆς σωτηρίας ἡμῶν τὸ κεφάλαιον… Χαῖρε, Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ».

πηγή:agiosharalabos.blogspot.com