Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Ο δύο Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος

Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Ο δύο Πρωτοκορυφαίοι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος

00:24 | |

Σήμερα ἑορτάζουμε τὴ μνήμη τῶν δύο Πρωτοκορυφαίων Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου, δύο ἀνθρώπων ποὺ σημάδεψαν μὲ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο τους, τὸ λόγο καὶ τὶς πράξεις τους, τὴν πορεία τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὸν εὐαγγελισμὸ τῆς οἰκουμένης.

Δύο ἄνθρωποι, ὁ μὲν πρώην ἀρνητής, ὁ δὲ πρώην διώκτης τοῦ Χριστοῦ, ἔγιναν οἱ καλύτεροι μάρτυρές Του. Ἔγιναν τὰ εὐλογημένα σκεύη τῆς ἐκλογῆς Του, οἱ φωτεινοὶ φάροι, διὰ τῶν ὁποίων ἔλαμψε τὸ φῶς Του καὶ δοξάσθηκε ὁ Ἐπουράνιος Πατήρ, διὰ τῶν ὁποίων ἀποκαλύφθηκε ἡ πλάνη τῶν εἰδώλων καὶ ξεσκεπάστηκε ἡ ἀδυναμία τοῦ ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου. Οἱ δύο Ἀπόστολοι σφράγισαν τὸ σπουδαῖο ἔργο τους μὲ τὸ μαρτυρικὸ θάνατό τους.

Στὸ βιβλίο τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ μαθαίνουμε γιὰ τὴν κατάληψη τῆς Ἱεριχοῦς. Εἶπε ὁ Θεὸς στὸν Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ νὰ δώσῃ ἐντολὴ στοὺς ἱερεῖς νὰ κουβαλήσουν τὴν κιβωτὸ τῆς διαθήκης, σαλπίζοντας γύρω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς πόλεως. Τὰ τείχη γκρεμίστηκαν καὶ ἡ Ἱεριχὼ ἔπεσε στὰ χέρια τοῦ λαοῦ Του. Κάτι ἀντίστοιχο συνέβη καὶ μὲ τὶς θεοχάλκευτες σάλπιγγες τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοὺς δύο, ἀλλὰ καὶ τοὺς λοιποὺς Ἀποστόλους. Σάλπισαν ῥῆμα Κυρίου ἰσχυρὸ καὶ παντοδύναμο καὶ ἅλωσαν τὴν οἰκουμένη δίχως ὅπλα, πολιόρκησαν τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων χωρὶς μηχανήματα καὶ τεχνάσματα. Γκρέμισαν τὰ τείχη τῆς εἰδωλολατρίας, ἕγιναν ἁλιεῖς ἀνθρώπων, περιδιαβαίνοντας ὁλόκληρο τὸν γνωστὸ τότε κόσμο, μέσα σὲ ἄπειρους κινδύνους, μὲ διωγμούς, φυλακίσεις, μαστιγώσεις, πείνα, κακουχίες, ναυάγια, λιθοβολισμούς, κοπιαστικὲς ὁδοιπορίες, ἀγωνίες γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ποιμνίου.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦταν μία ἐξαιρετικὴ φυσιογνωμία, ἕνας ἄνθρωπος μὲ εὑρύτητα πνεύματος, ποὺ μπόρεσε νὰ ἀντιληφθῇ τὴν ἤδη συντελεσθεῖσα ἀλλαγὴ στὴ ῥοὴ τῆς ἱστορίας. Πρίν γίνει Ἀπόστολος, ἦταν διώκτης τῆς χριστιανικῆς πίστεως. Πρὶς ξεκινήσει νὰ διαλαλῇ τὰ θαυμάσια τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, φρόντιζε νὰ κλείνῃ τὰ στόματα τῶν ἄλλων, τῶν χριστιανῶν. Πρὶν ξεκινήσει νὰ περιδιαβῇ τὴν οἰκουμένη, φρόντιζε νὰ περνᾷ μὲ ἁλυσίδες τὰ χέρια καὶ πόδια τῶν ὀπαδῶν τοῦ Χριστοῦ. Ὅμως ἦταν σκληρὸ γιὰ ἐκεῖνον νὰ λακτίζῃ πρὸς κέντρα, νὰ κλωτσᾷ στὰ καρδιά. Γι’ αὐτὸ καὶ θεωροῦσε ὡς τὸν ἐλάχιστο τῶν Ἀποστόλων, μολονότι ἡρπάγη στὸν Παράδεισο, ὅπου ἄκουσε ῥήματα ἀνείπωτα καὶ εἶδε πράγματα ἀσύλληπτα γιὰ τὸν κοινὸ νοῦ. Καυχᾶται ἡ τοπική μας Ἐκκλησία, ποὺ ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν μέγα Παῦλο, τὰ πόδια τοῦ ὁποίου περπάτησαν στὰ Ἠμαθιώτικα χώματα.

Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἦταν δυναμικὸς χαρακτήρας, αὐθόρμητος, μὲ πλούσια συναισθήματα καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν διδάσκαλό του, ποὺ εἶχε ἀρνηθεῖ τρεῖς φορές. Κήρυξε μὲ ἔντονη πίστη καὶ ἔκανε πολλὰ θαύματα. Κατενόησε τὴν ἀνάγκη νὰ κηρυχθῆ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ στοὺς ἐθνικούς, στοὺς εἰδωλολάτρες δηλαδή, χωρὶς νὰ ἐπιβαρυνθοῦν μὲ τὶς διατάξεις τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ὑποτασσόμενος τελικὰ στὶς ὑποδείξεις τοῦ Παύλου.

Τὸ πιό ἐκπληκτικὸ εἶναι ὅτι οἱ δύο Ἀπόστολοι ἀποτελοῦν λαμπρὰ ὑποδείγματα μετανοίας, ὁ μὲν Παῦλος ὡς πρώην διώκτης, ὁ δὲ Πέτρος ὡς πρώην ἀρνητής. Ἐπάνω στὸ δικό τους παράδειγμα στηρίχθηκε ἡ καινούρια πίστη καὶ τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἦταν ὅ,τι χρειαζόταν τότε ἡ Ἐκκλησία, γιὰ νὰ προσελκύσῃ τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς. Ὁ Χριστιανισμός, ἡ πίστη τῆς ἀγάπης, ἦταν καὶ πίστη τῆς μετανοίας, τῆς συγχωρήσεως.

Τὸ παράδειγμά τους μπορεῖ νὰ μᾶς συγκινήσῃ; Εἶναι τὸ ἀποστολικὸ ἔργο ἐγκλωβισμένο στὶς διαστάσεις μιᾶς συγκεκριμένης ἐποχῆς; Μήπως μποροῦν καὶ σήμερα διῶκτες καὶ ἀρνητὲς νὰ γίνουν πρωτοκορυφαῖοι στὸν εὐαγγελισμὸ τοῦ κόσμου;

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀδελφοί μου, γίνεται γνωστὸς καὶ σήμερα μέσῳ ὅλων ἐκείνων ποὺ ἀναλαμβάνουν τὴν ἰδιαίτερη ἀποστολὴ νὰ μιλήσουν μὲ τὸ κήρυγμα, τὴν φιλανθρωπία, τὴν προσευχή, τὴν ἱεραποστολή, κυρίως μὲ τὴν πνευματική τους ζωὴ καὶ τὴν ἔμπρακτη μετάνοια. Εἶναι τιμὴ γιὰ ὅλους αὐτοὺς νὰ βρίσκονται εἰς τύπον τῶν Ἀποστόλων ἐκείνων ποὺ ἔδιναν τὴ μαρτυρία μιᾶς ζωντανῆς πίστεως. Ὁ Ἀπόστολος τῶν ἐθνῶν μᾶς καλεῖ νὰ τὸν μιμηθοῦμε σὲ ὅλα, καὶ στὴ μεταστροφή του καὶ στὴν ἀγάπη του πρὸς τὸν Χριστὸ καὶ στὴν ἀποταγὴ τοῦ κόσμου καὶ στὴν ἀκλόνητη πίστη του, ἀλλὰ καὶ στὴν τελική του μέσα στὸν κόσμο ὁμολογία Χριστοῦ δια τοῦ μαρτυρίου.

Ἂς ἔχουμε πάντοτε στὸ νοῦ καὶ στὴν καρδιά μας τὰ ὑπέροχα λόγια του: «Ἀδελφοί, μιμηταί μου γίνεσθε».

π.Στυλιανός Μακρής

πηγή:imverias.blogspot.gr