Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Ο ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΕΡΝΙΤΣΗΣ κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ
Χαιρετισμοί προς την Υπεραγία Θεοτόκο
Καντε κλικ στην εικόνα της Παναγίας και διαβάστε τους
Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως
Καντε κλικ στην φωτογραφία και διαβάστε
Η Ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου από την Ι.Μ. Ομπλού
Καντε κλικ στην εικόνα για να δείτε το Video
Συμβουλές πριν από την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Πριν τον Γάμο...
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Δυο λόγια για τη βάπτιση του παιδιού σας
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Πότε και πώς νηστεύομε;
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Το σημείο του Σταυρού
Καντε κλικ στην φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
οι δημοφιλείς αναρτήσεις της εβδομάδος
.png "English"){kind=small}
Δευτέρα 28 Απριλίου 2014
Print 
PDF
«Τῆς Παναγίας Ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης, Ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας» καὶ ὄχι ¨τῆς Μαρίας¨∙ «τοῦ ἁγίου καὶ δικαίου Ἰωσὴφ τοῦ Μνήστορος» καὶ ὄχι ¨τοῦ Ἰωσὴφ¨
(Σχόλιο στὴ βλάσφημη σειρὰ ¨Μαρία καὶ Ἰωσὴφ¨ τοῦ Alpha)
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«Ἐξαιρέτως τῆς Παναγίας, Ἀχράντου, Ὑπερευλογημένης, Ἐνδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας».
Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας, ὡς στῦλος καὶ ἐδραίωμα τῆς ἀληθείας, στὴν ἁγιώτατη καὶ κρισιμότατη θέση τῆς Θείας Λειτουργίας προσφωνεῖ μέσῳ τῶν λειτουργῶν της τὴν Κεχαριτωμένη Θεοτόκο Μαρία, Ἀειπάρθενον, δίνοντάς Της τὰ δευτερεῖα τῆς Ἁγίας καὶ Ὁμοουσίου Τριάδος. Κι’ αὐτὸ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ κατ’Ἀποκάλυψη τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ τὴ φοβερὴ ἐκείνη ὥρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ στὴ Ναζαρέτ, διὰ τοῦ Ἀρχαγγέλου καὶ τῆς φανέρωσης ἐν χρόνῳ καὶ τόπῳ τοῦ Προαιωνίου Μυστηρίου γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ σύμπαντος κόσμου.
Ὁ Ἀρχάγγελος κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ προσφώνησε τὴ Μαριὰμ «Κεχαριτωμένη καὶ Εὐλογημένη ἐν γυναιξίν, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ`1». Χιλιάδες γυναῖκες ἀγάπησαν τὴν ἁγνότητα καὶ ἔζησαν μὲ παρθενία καὶ ὅταν χρειάστηκε μαρτύρησαν εὐχαρίστως γιὰ νὰ τὴν διαφυλάξουν. Προτίμησαν τὸ μαρτύριο ἀπὸ τὴν διαφθορὰ τῆς παρθενίας των. Ἐφόσον, λοιπόν, ὁ Προγνώστης, Παντογνώστης καὶ Πάνσοφος Θεὸς διὰ τοῦ Ἀρχαγγέλου ὀνομάζει τὴ Μαριὰμ Κεχαριτωμένη καὶ Εὐλογημένη ὑπὲρ πάντας τὰς γυναίκας ὅλων τῶν αἰώνων, καθίσταται προφανὲς ὅτι ἡ Παναγία Θεοτόκος Μαρία, ὡς ὑπερέχουσα καὶ τῶν Ἁγίων παρθένων, εἶναι καὶ παραμένει Ἀειπάρθενος. Ἐξ’ἄλλου, γιὰ ὅσους διαθέτουν Νοῦν Χριστοῦ καὶ εἶναι ταπεινοὶ καὶ ὑπάκουοι στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς Ἀκτίστου Χάριτος, διακρίνεται καθαρὰ καὶ ἀβίαστα ἀπὸ τὴ συνομιλία καὶ ἀπάντηση τῆς Παρθένου πρὸς τὸν ἀπεσταλμένο Ἀρχάγγελο, ἡ γνώμη καὶ ἡ θέληση τῆς Παναγίας νὰ παραμείνει ἐσαεὶ Παρθένος. Γνωρίζοντας ἐν Πνεύματι καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ τὴν ἐπιθυμία της αὐτή, τὴν διαβεβαιώνει ὅτι ἡ σύλληψις τοῦ Ἰησοῦ στὴν παναγία γαστέρα Της θὰ ἐπραγματοποιεῖτο μυστηριακὰ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μὲ τὴν εὐδοκία τοῦ Πατρὸς καὶ τὴν δημιουργικὴ κάθοδο τοῦ Υἱοῦ. Καὶ τότε ἡ ἀπάντησίς Της στὴν διαβεβαίωση τοῦ Ἀρχαγγέλου ἦταν: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου. Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου.» 2
Ἡ Θεοτόκος Μαριὰμ ὑπερέχουσα σὲ ἁγνότητα καὶ παρθενία, ταπείνωση καὶ ὑπακοὴ κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀλλὰ καὶ αὐτὲς τὶς Ἀρχαγγελικὲς δυνάμεις, προσήλκυσε πάνω Της τὸ βλέμμα τοῦ Ἀγαθοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ κατέστῃ τὸ ἐκλεκτὸν σκεῦος Αὐτοῦ γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ Μυστήριον τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως. «Φρένα καθάραντες καὶ νοῦν, σὺν τοῖς Ἀγγέλοις καὶ ἡμεῖς πανηγυρίσωμεν, φαιδρῶς ἐξάρχοντες, δαυιτικὴν μελῳδίαν, τῇ νεάνιδι νύμφῃ τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ἀνάστηθι, Κύριε, λέγοντες εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματός σου· ὡς γὰρ παλάτιον τερπνόν, ταύτην κατεκόσμησας....»(Δοξαστικὸν ἐσπερινοῦ τῆς ἐν Βλαχέρναις Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, 2 Ἰουλίου). Ἀλλὰ ἡ Ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία ἔλαβε Χάριν ἀντὶ Χάριτος καὶ μὲ τὴν ἀπαλλαγή Της ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ τὴν ἐπέλευση τοῦ Παρακλήτου ἄμᾳ τῇ συλλήψῃ τοῦ Ἰησοῦ, ὥστε τὸ γεννώμενον, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, νὰ εἶναι κατὰ πάντα φύσει Ἀναμάρτητος, Πανάμωμος καὶ Πανακήρατος, μὴ ἔχῳν καμμία συμμετοχὴν καὶ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν στὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα τῆς μεταπτωτικῆς καθ’ὅλου ἀνθρωπότητος.
Πολλοὶ Ἅγιοι Πατέρες μας, μεταξὺ αὐτῶν καὶ οἱ σύγχρονοί μας Ἅγιοι Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης καὶ Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὅταν διὰ τῆς Ἀκτίστου Χάριτος ἀξιώθηκαν νὰ ἰδοῦν καὶ νὰ συνομιλήσουν μὲ τὴν Ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαρία ἔμειναν ἔκθαμβοι μπροστὰ στὸ μεγαλεῖον τῆς παρθενίας Της καὶ τῆς ἁγνότητός Της. Σὲ συζητήσεις μὲ προσκυνητὲς ἔλεγαν: «Ἄν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα πρὶν ἁμαρτήσουν ἦσαν τόσο ἁγνοὶ καὶ ἀθῶοι στὸν Παράδεισο ποὺ γυμνοὶ οὐκ αἰσχύνοντο, πόσο μᾶλλον ἡ Ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία κατὰ καὶ μετὰ τὸν Εὐαγγελισμόν, ἀπηλλαγμένη καὶ ἀπὸ τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα καὶ ἑπιπλέον καθισταμένη Θρόνος καὶ Δοχεῖον τοῦ Ἀκτίστου, ξεπερνᾶ σὲ ἀθωότητα, ἁγνότητα καὶ παρθενία κάθε ἀνθρώπινη καὶ ἀγγελικὴ ὕπαρξη.» Τοῦτ’ἔστιν, μὲ ἕνα λόγο, ἡ Ἀειπάρθενος Παναγία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ συνδεθεῖ μὲ ἄνδρα μὲ σκοπὸ τὴν οἰκογένεια, ἀλλὰ οὔτε ἦτο δυνατὸν καὶ νὰ διανοηθεῖ πλέον πῶς ἢ τί συμβαῖνει στὶς μεταπτωτικὲς συλλήψεις τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀκόμη καὶ τὶς πλέον ἀπαθεῖς καὶ ἅγιες. Πανάμωμος καὶ Πανακήρατος ἡ Θεοτόκος, συλλαμβάνει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ γεννᾶ τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Μεσσίαν, παραμένοντας Ἁγνὴ καὶ Ἀειπάρθενος.
Τὰ θαυμαστὰ σημεῖα ποὺ τελοῦνται μὲ τὴ μεσιτεία Της αἰῶνες τώρα, οἱ μυροβλύζουσες Ἅγιες εἰκόνες Της, ἡ Ἁγία Ἐσθὴς καὶ ἡ Ἁγία Ζώνη της, μαρτυροῦνται ἀπὸ δισεκατομμύρια εὐεργετηθέντων ἀνθρώπων ὡς χαριτόβρυτα καὶ θαυματουργικὰ σκεύη ἐκλογῆς καὶ ἀποδεικνύεται ἔτσι τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς ὅτι εἶναι Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, Παρθένος, Ἁγνὴ καὶ Καλή. «Παραμυθία», «Φοβερὰ Προστασία», «Γοργοϋπήκοος», «Ἐλεοῦσα», «Γλυκοφιλοῦσα», «Ἄμωμη», «Ἄμεμπτος», «Ἀμόλυντος», «Ρόδον τὸ Ἀμάραντον», «Γερόντισσα», «Γιάτρισσα», «Γρηγοροῦσα», «Διασώζουσα», «Ἐγγυήτρια», «Ἐλαιοβρύτισσα», «Ἐλευθερώτρια», «Ἐπακούουσα», «Εὐαγγελίστρια», «Μεγαλόχαρη», «Πάντων Χαρά», «Πλατυτέρα», «Ἄξιον ἐστί», εἶναι μερικὰ μόνο ἀπὸ τὰ χιλιάδες προσωνύμια μὲ τὰ ὁποῖα τὴ στόλισε καὶ τὴ στολίζει ἡ ἀνθρωπίνη εὐσέβεια καὶ πιστὴ καρδιά, ὡς ἀποτέλεσμα τῶν θαυματουργικῶν Της παρεμβάσεων καὶ εὐεργεσιῶν στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.
Ἄς κλείσουν, λοιπόν, μιὰ γιὰ πάντα τὰ βέβηλα στόματα, ἀλλὰ καὶ τὰ δυσώδη καὶ βλάσφημα σήριαλ, ὅπως αὐτὸ ποὺ παίχτηκε τὴν Μεγάλη Δευτέρα, τὴν Μεγάλη Τρίτη καὶ τὴν Μεγάλη Τετάρτη στὸ ἰδιωτικὸ κανάλι ALPHA πού, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ἀμφισβητοῦν τὸ Ἀειπάρθενον τῆς Θεοτόκου, προβάλλοντας δῆθεν τὴν «Ἁγία Οἰκογένεια», προσβάλλοντες ὅμως ἔτσι τὸν Δίκαιον Ἰωσὴφ, τὴν Παναγία καὶ τὸν Ἰησοῦν. Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ παράγουν τὰ σήριαλ αὐτά, τὰ προβάλλουν καὶ τὰ βλέπουν, εἶναι ἄγευστοι τῆς Ἀκτίστου Χάριτος ἐσκοτισμένοι εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅσους ζωγραφίζουν ἢ ἀγοράζουν αὐτὲς τὶς ψευτοεικόνες τῆς δῆθεν «οἰκογένειας». ΝΤΡΟΠΗ!!!
Ὅμως, οἱ βλασφημίες καὶ οἱ δυσωδίες τῆς Νέας Ἐποχῆς ἔχουν καὶ συνέχεια, αὐτὴ τὴ φορὰ σὲ κανάλι τῆς Δημόσιας Τηλεόρασης, μὲ στόχο τὸν Υἱὸν τῆς Παρθένου, τὸν Θεάνθρωπον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Μεσσία. Πιὸ συγκεκριμένα, τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα παίχτηκε σὲ δημόσιο κανάλι τὸ ἑξῆς ντοκυμαντέρ: Ἑβραία ξεναγὸς (;) δημοσιογράφος (;) ξεναγοῦσε Προτεστάντη δημοσιογράφο (;) ποὺ ὅπως ἀπεδείχθη στὴ συνέχεια καὶ οἱ δύο ἦταν ἀρνητὲς τῆς Θεότητος καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ. Κατὰ τὴν περιήγησή τους στὴν Παλαιὰ Πόλη καὶ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ εὐρισκόμενοι στὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως, στὸν Φοβερὸ καὶ Φρικτὸ Γολγοθᾶ, ξεστόμισαν τὴν ἑξῆς φοβερὴ βλασφημία. Ἔλεγε ἡ Ἑβραία στὸν Προτεστάντη: «Ἐδῶ, στὸν Γολγοθᾶ, ὁ Ἰησοῦς ἔζησε τὶς τελευταῖες στιγμὲς τῆς ζωῆς Του. Ἔκτοτε καὶ μετὰ τὴν Σταύρωση χάθηκε ἀπὸ τὸ προσκήνιο καὶ δὲν γνωρίζουμε τί ἀπέγινε».
Δυστυχισμένοι ἐχθροὶ τοῦ Μεσσίου! Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος συζητώντας μὲ τὸν Φαρισαῖο Νικόδημο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες μαρτυρίες, ἀπεκάλυψε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Παντοκράτωρ καὶ ὅτι δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καὶ πολλὰ παθεῖν καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι. «... ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Σὺ εἶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεις; ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε. εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον... ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.» (Ἰωάν., γ΄,10-18). Ἔτσι, μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἰησοῦ ὅταν κλίνας τὴν κεφαλὴν, εἶπε τὸ «τετέλεσται» καὶ παρέδωσε τὴν Παναγία ψυχή Του στὸν Πατέρα, ὁ Φαρισαῖος Νικόδημος, ὁ ὁποῖος εἶχε διαφωνήσει μὲ τοὺς φονεῖς Φαρισαίους τοῦ συνεδρίου, καὶ ὁ εὐσχήμων βουλευτὴς ὁ ἀπ’ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Πιλάτο καὶ ἔλαβαν τὸ σῶμα τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, τὸ ἐνετύλιξαν σινδόνη κατὰ τὸ ἔθος ἐνταφιάζειν τοῖς Ἰουδαῖοις καὶ τὸ κατέθεσαν στὸ κενὸ μνημεῖο τοῦ Ἰωσήφ, στὸν κῆπο δίπλα στὸν Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ, οἱ φονεῖς καὶ ἐχθροὶ τοῦ Ἰησοῦ, τοποθέτησαν στρατιῶτες βλοσυροὺς καὶ πάνοπλους ὥστε κανεὶς νὰ μὴν μπορεῖ νὰ πλησιάσει ἕως τὴν τρίτη ἡμέρα ἐπὶ ποινὴ θανάτου.
Ἐν τοῦτοις, τὴν πρώτη ἡμέρα μετὰ τὸ Σάββατο, ἤτοι τὴν Κυριακή, ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, Ἑβραῖος στὴν καταγωγὴ καὶ πρώην τελώνης, Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ στὴ συνέχεια, καταγράφει ἀκριβῶς τὴν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Ἰησοῦ. «Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον. καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών. ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ὡσεὶ νεκροί. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος. καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε· ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ...» (Ματθ.,κη΄,1-8). Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται ἀκριβῶς στὸ πῶς ὁ κύριος ἐπαρουσιάζετο ἐπὶ 40 ἡμέρες Ἀναστημένος ἑνώπιον πολλῶν ἀδελφῶν. «οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι' ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.» (Πράξ.,α΄,3) Ὅπως, ἐπίσης, καὶ οἱ μαρτυρίες τῶν Μυροφόρων καὶ τῶν Ἀποστόλων στὴ μικρὴ Γαλιλαία, στὸ Ὑπερῶον, στοὺς Ἐμμαούς, στὴν Τιβεριάδα, καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, κράζουν καὶ ὁμολογοῦν τὴν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Ἰησοῦ. «...ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· Χαίρετε. αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ. τότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται» (Ματθ.,κη’,9-10). «Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς. καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν. καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς... καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.» (Ματθ.,κη΄,16-20).
Ἀκοῦστε, λοιπόν, καὶ μάθετε ἐπιτέλους, ἐσεῖς καὶ οἱ ὅμοιοί σας ποὺ ἰσχυρίζεστε καὶ λέτε ὅτι δὲν ξέρετε τί ἀπέγινε ὁ Ἰησοῦς μετὰ τὸν Γολγοθᾶ, ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ τροπάρια τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: «ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ῞Αδου δέ μετά ψυχῆς ὡς Θεός, ἐν Παραδείσῳ μετά ληστοῦ καί ἐν θρόνῳ ὑπῆρχες, Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρῶν ὁ ἀπερίγραπτος.» (Τροπ. Ὄρθρου Μεγ. Σαββάτου). Ἐπειδή, ὅμως, ὅλοι οἱ ἀρνητὲς ζητεῖτε ἴσως περαιτέρῳ ἀποδείξεις τῆς Θεότητος καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου, ἂς ἀνατρέξετε στὴ μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς προφητεῖες τοῦ Ἰησοῦ ποὺ ἀναφέρεται στὸ Ναὸ τοῦ Σολομῶντος. «Καί τινων λεγόντων περὶ τοῦ ἱεροῦ ὅτι λίθοις καλοῖς καὶ ἀναθήμασι κεκόσμηται, εἶπε· Ταῦτα ἃ θεωρεῖτε, ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ ὃς οὐ καταλυθήσεται.» (Λουκ.,κα΄,5-6)3 . Μέχρι σήμερα, ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια περίπου, τὰ ἐρείπια ἀπὸ τὸ Ναὸ παραμένουν ἐκεῖ ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς τῆς ἐκπλήρωσης τῆς ἀληθείας περὶ τῆς προφητείας τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὸ Ναὸ καὶ τὰ χαλάσματα.
Ὅπως, ἐπίσης, κάντε τὸν κόπον καὶ ἂς περπατήσετε λίγα μέτρα πιὸ πέρα ἀπὸ τὸν κατεστραμένο Ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Θὰ συναντήσετε λιτὸ καὶ μεγαλοπρεπὲς κτίριο, τὸν Πανίερον Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου κεῖνται ὁ Φρικτὸς Γολγοθᾶς, ὁ χῶρος τῆς Ἀποκαθήλωσης καὶ ὁ Πανάγιος Τάφος. Ἐκεῖ, πρὶν λίγες ἡμέρες, τὸ Μέγα Σάββατο, ἐξῆλθε μὲ θαυμαστὸ τρόπο γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν Τάφο τὸ Ἅγιον Φῶς τῆς Ἀναστάσεως εἰς μαρτυρίαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, εἶναι ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγάπη σᾶς ἀναμένει νὰ μετανοήσετε καὶ νὰ ἀναφωνήσετε: «Ὡσαννά, ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Υ.Γ.: Εὐχόμαστε καὶ προσευχόμαστε ἵνα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς, ἔχοντας τὶς ἐπιπλέον ἀποδείξεις τόσο μὲ τὴν προφητεία περὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος ὅσο καὶ μὲ τὸ Ἅγιον Φῶς ποὺ ἐξέρχεται κάθε Μέγα Σάββατον ἐκ τοῦ Τάφου, νὰ τείνουν εὐήκοα ὦτα καὶ νὰ ἀνοιγοῦν οἱ ὁφθαλμοὶ τῶν καρδιῶν καὶ οὕτως νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὅντως ἀλήθεια, ὥστε ἡ κάθε καρδιὰ τοῦ ἔσω ἀνθρώπου καὶ ἡ ψυχὴ καὶ ὁ νοῦς νὰ πλημμυρίσουν μὲ τὸ Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Τότε καὶ μόνον τότε, ὅλοι οἱ ὑβριστὲς τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου καὶ ἀρνητὲς τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος Χριστοῦ θὰ δύνανται πλέον νὰ κατανοήσουν καὶ ἐρμηνεύσουν σωστά τόσον τὶς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ ἀναφέρονταν καὶ ἐκπληρώθηκαν ἀκριβῶς στὸ πρόσωπο τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, ὅσον καὶ τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἀφοῦ προβληματιστοῦν νὰ συνέλθουν εἰ δυνατὸν ἀπὸ τὴν πλάνη.
Θὰ εἶναι πράγματι μεγάλη εὐλογία ἡ σὺν τῷ χρόνῳ ἐπιστροφὴ ὅλων τῶν ἀθέων στὴν Ὀρθοδοξία, πολλῷ δὲ μᾶλλον τοῦ Πρωτότοκου ἀδελφοῦ μας Παλαιοῦ Ἰσραήλ, καθὼς καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἔχει προφητεύσει. Αὐτός, ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα, πρώην Φαρισαῖος καὶ πρώην διώκτης τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, νῦν Ἀπόστολος τοῦ Θεανθρώπου Μεσσίου, προσεύχεται: «καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται» (Ρωμ,ια΄,26) «οὕτω καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν, τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐλεηθῶσι· συνέκλεισε γὰρ ὁ Θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν, ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ. Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!»(Ρωμ.,ια΄,1-33). Εὐχόμαστε καὶ ἐμεῖς εἰλικρινῶς καὶ ἀπὸ καρδίας γιὰ τὴν μεταστροφὴ ὅλων ὑμῶν. Γένοιτο Κύριε. Ἀμήν.
Ὁ Ἀρχάγγελος κατ’ ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ προσφώνησε τὴ Μαριὰμ «Κεχαριτωμένη καὶ Εὐλογημένη ἐν γυναιξίν, ὁ Κύριος μετὰ Σοῦ`1». Χιλιάδες γυναῖκες ἀγάπησαν τὴν ἁγνότητα καὶ ἔζησαν μὲ παρθενία καὶ ὅταν χρειάστηκε μαρτύρησαν εὐχαρίστως γιὰ νὰ τὴν διαφυλάξουν. Προτίμησαν τὸ μαρτύριο ἀπὸ τὴν διαφθορὰ τῆς παρθενίας των. Ἐφόσον, λοιπόν, ὁ Προγνώστης, Παντογνώστης καὶ Πάνσοφος Θεὸς διὰ τοῦ Ἀρχαγγέλου ὀνομάζει τὴ Μαριὰμ Κεχαριτωμένη καὶ Εὐλογημένη ὑπὲρ πάντας τὰς γυναίκας ὅλων τῶν αἰώνων, καθίσταται προφανὲς ὅτι ἡ Παναγία Θεοτόκος Μαρία, ὡς ὑπερέχουσα καὶ τῶν Ἁγίων παρθένων, εἶναι καὶ παραμένει Ἀειπάρθενος. Ἐξ’ἄλλου, γιὰ ὅσους διαθέτουν Νοῦν Χριστοῦ καὶ εἶναι ταπεινοὶ καὶ ὑπάκουοι στὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ, διὰ τῆς Ἀκτίστου Χάριτος, διακρίνεται καθαρὰ καὶ ἀβίαστα ἀπὸ τὴ συνομιλία καὶ ἀπάντηση τῆς Παρθένου πρὸς τὸν ἀπεσταλμένο Ἀρχάγγελο, ἡ γνώμη καὶ ἡ θέληση τῆς Παναγίας νὰ παραμείνει ἐσαεὶ Παρθένος. Γνωρίζοντας ἐν Πνεύματι καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριὴλ τὴν ἐπιθυμία της αὐτή, τὴν διαβεβαιώνει ὅτι ἡ σύλληψις τοῦ Ἰησοῦ στὴν παναγία γαστέρα Της θὰ ἐπραγματοποιεῖτο μυστηριακὰ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, μὲ τὴν εὐδοκία τοῦ Πατρὸς καὶ τὴν δημιουργικὴ κάθοδο τοῦ Υἱοῦ. Καὶ τότε ἡ ἀπάντησίς Της στὴν διαβεβαίωση τοῦ Ἀρχαγγέλου ἦταν: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου. Γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου.» 2
Ἡ Θεοτόκος Μαριὰμ ὑπερέχουσα σὲ ἁγνότητα καὶ παρθενία, ταπείνωση καὶ ὑπακοὴ κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀλλὰ καὶ αὐτὲς τὶς Ἀρχαγγελικὲς δυνάμεις, προσήλκυσε πάνω Της τὸ βλέμμα τοῦ Ἀγαθοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ κατέστῃ τὸ ἐκλεκτὸν σκεῦος Αὐτοῦ γιὰ νὰ πραγματοποιηθεῖ τὸ Μυστήριον τῆς Θείας ἐνανθρωπήσεως. «Φρένα καθάραντες καὶ νοῦν, σὺν τοῖς Ἀγγέλοις καὶ ἡμεῖς πανηγυρίσωμεν, φαιδρῶς ἐξάρχοντες, δαυιτικὴν μελῳδίαν, τῇ νεάνιδι νύμφῃ τοῦ Βασιλέως Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Ἀνάστηθι, Κύριε, λέγοντες εἰς τὴν ἀνάπαυσίν σου, σὺ καὶ ἡ κιβωτὸς τοῦ ἁγιάσματός σου· ὡς γὰρ παλάτιον τερπνόν, ταύτην κατεκόσμησας....»(Δοξαστικὸν ἐσπερινοῦ τῆς ἐν Βλαχέρναις Καταθέσεως τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, 2 Ἰουλίου). Ἀλλὰ ἡ Ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία ἔλαβε Χάριν ἀντὶ Χάριτος καὶ μὲ τὴν ἀπαλλαγή Της ἀπὸ τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα, ποὺ πραγματοποιήθηκε μὲ τὴν ἐπέλευση τοῦ Παρακλήτου ἄμᾳ τῇ συλλήψῃ τοῦ Ἰησοῦ, ὥστε τὸ γεννώμενον, ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς, νὰ εἶναι κατὰ πάντα φύσει Ἀναμάρτητος, Πανάμωμος καὶ Πανακήρατος, μὴ ἔχῳν καμμία συμμετοχὴν καὶ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν στὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα τῆς μεταπτωτικῆς καθ’ὅλου ἀνθρωπότητος.
Πολλοὶ Ἅγιοι Πατέρες μας, μεταξὺ αὐτῶν καὶ οἱ σύγχρονοί μας Ἅγιοι Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης καὶ Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὅταν διὰ τῆς Ἀκτίστου Χάριτος ἀξιώθηκαν νὰ ἰδοῦν καὶ νὰ συνομιλήσουν μὲ τὴν Ἀειπάρθενον Θεοτόκον Μαρία ἔμειναν ἔκθαμβοι μπροστὰ στὸ μεγαλεῖον τῆς παρθενίας Της καὶ τῆς ἁγνότητός Της. Σὲ συζητήσεις μὲ προσκυνητὲς ἔλεγαν: «Ἄν ὁ Ἀδὰμ καὶ ἡ Εὔα πρὶν ἁμαρτήσουν ἦσαν τόσο ἁγνοὶ καὶ ἀθῶοι στὸν Παράδεισο ποὺ γυμνοὶ οὐκ αἰσχύνοντο, πόσο μᾶλλον ἡ Ἀειπάρθενος Θεοτόκος Μαρία κατὰ καὶ μετὰ τὸν Εὐαγγελισμόν, ἀπηλλαγμένη καὶ ἀπὸ τὸ προπατορικὸν ἁμάρτημα καὶ ἑπιπλέον καθισταμένη Θρόνος καὶ Δοχεῖον τοῦ Ἀκτίστου, ξεπερνᾶ σὲ ἀθωότητα, ἁγνότητα καὶ παρθενία κάθε ἀνθρώπινη καὶ ἀγγελικὴ ὕπαρξη.» Τοῦτ’ἔστιν, μὲ ἕνα λόγο, ἡ Ἀειπάρθενος Παναγία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ συνδεθεῖ μὲ ἄνδρα μὲ σκοπὸ τὴν οἰκογένεια, ἀλλὰ οὔτε ἦτο δυνατὸν καὶ νὰ διανοηθεῖ πλέον πῶς ἢ τί συμβαῖνει στὶς μεταπτωτικὲς συλλήψεις τῶν ἀνθρώπων διὰ τὴν διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἀκόμη καὶ τὶς πλέον ἀπαθεῖς καὶ ἅγιες. Πανάμωμος καὶ Πανακήρατος ἡ Θεοτόκος, συλλαμβάνει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καὶ γεννᾶ τὸν Θεάνθρωπον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Μεσσίαν, παραμένοντας Ἁγνὴ καὶ Ἀειπάρθενος.
Τὰ θαυμαστὰ σημεῖα ποὺ τελοῦνται μὲ τὴ μεσιτεία Της αἰῶνες τώρα, οἱ μυροβλύζουσες Ἅγιες εἰκόνες Της, ἡ Ἁγία Ἐσθὴς καὶ ἡ Ἁγία Ζώνη της, μαρτυροῦνται ἀπὸ δισεκατομμύρια εὐεργετηθέντων ἀνθρώπων ὡς χαριτόβρυτα καὶ θαυματουργικὰ σκεύη ἐκλογῆς καὶ ἀποδεικνύεται ἔτσι τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς ὅτι εἶναι Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ, Παρθένος, Ἁγνὴ καὶ Καλή. «Παραμυθία», «Φοβερὰ Προστασία», «Γοργοϋπήκοος», «Ἐλεοῦσα», «Γλυκοφιλοῦσα», «Ἄμωμη», «Ἄμεμπτος», «Ἀμόλυντος», «Ρόδον τὸ Ἀμάραντον», «Γερόντισσα», «Γιάτρισσα», «Γρηγοροῦσα», «Διασώζουσα», «Ἐγγυήτρια», «Ἐλαιοβρύτισσα», «Ἐλευθερώτρια», «Ἐπακούουσα», «Εὐαγγελίστρια», «Μεγαλόχαρη», «Πάντων Χαρά», «Πλατυτέρα», «Ἄξιον ἐστί», εἶναι μερικὰ μόνο ἀπὸ τὰ χιλιάδες προσωνύμια μὲ τὰ ὁποῖα τὴ στόλισε καὶ τὴ στολίζει ἡ ἀνθρωπίνη εὐσέβεια καὶ πιστὴ καρδιά, ὡς ἀποτέλεσμα τῶν θαυματουργικῶν Της παρεμβάσεων καὶ εὐεργεσιῶν στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.
Ἄς κλείσουν, λοιπόν, μιὰ γιὰ πάντα τὰ βέβηλα στόματα, ἀλλὰ καὶ τὰ δυσώδη καὶ βλάσφημα σήριαλ, ὅπως αὐτὸ ποὺ παίχτηκε τὴν Μεγάλη Δευτέρα, τὴν Μεγάλη Τρίτη καὶ τὴν Μεγάλη Τετάρτη στὸ ἰδιωτικὸ κανάλι ALPHA πού, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, ἀμφισβητοῦν τὸ Ἀειπάρθενον τῆς Θεοτόκου, προβάλλοντας δῆθεν τὴν «Ἁγία Οἰκογένεια», προσβάλλοντες ὅμως ἔτσι τὸν Δίκαιον Ἰωσὴφ, τὴν Παναγία καὶ τὸν Ἰησοῦν. Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ παράγουν τὰ σήριαλ αὐτά, τὰ προβάλλουν καὶ τὰ βλέπουν, εἶναι ἄγευστοι τῆς Ἀκτίστου Χάριτος ἐσκοτισμένοι εἰς τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ὅσους ζωγραφίζουν ἢ ἀγοράζουν αὐτὲς τὶς ψευτοεικόνες τῆς δῆθεν «οἰκογένειας». ΝΤΡΟΠΗ!!!
Ὅμως, οἱ βλασφημίες καὶ οἱ δυσωδίες τῆς Νέας Ἐποχῆς ἔχουν καὶ συνέχεια, αὐτὴ τὴ φορὰ σὲ κανάλι τῆς Δημόσιας Τηλεόρασης, μὲ στόχο τὸν Υἱὸν τῆς Παρθένου, τὸν Θεάνθρωπον Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν Μεσσία. Πιὸ συγκεκριμένα, τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα παίχτηκε σὲ δημόσιο κανάλι τὸ ἑξῆς ντοκυμαντέρ: Ἑβραία ξεναγὸς (;) δημοσιογράφος (;) ξεναγοῦσε Προτεστάντη δημοσιογράφο (;) ποὺ ὅπως ἀπεδείχθη στὴ συνέχεια καὶ οἱ δύο ἦταν ἀρνητὲς τῆς Θεότητος καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Ἰησοῦ. Κατὰ τὴν περιήγησή τους στὴν Παλαιὰ Πόλη καὶ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ εὐρισκόμενοι στὸν Πανίερο Ναὸ τῆς Ἀναστάσεως, στὸν Φοβερὸ καὶ Φρικτὸ Γολγοθᾶ, ξεστόμισαν τὴν ἑξῆς φοβερὴ βλασφημία. Ἔλεγε ἡ Ἑβραία στὸν Προτεστάντη: «Ἐδῶ, στὸν Γολγοθᾶ, ὁ Ἰησοῦς ἔζησε τὶς τελευταῖες στιγμὲς τῆς ζωῆς Του. Ἔκτοτε καὶ μετὰ τὴν Σταύρωση χάθηκε ἀπὸ τὸ προσκήνιο καὶ δὲν γνωρίζουμε τί ἀπέγινε».
Δυστυχισμένοι ἐχθροὶ τοῦ Μεσσίου! Ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος συζητώντας μὲ τὸν Φαρισαῖο Νικόδημο, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλες μαρτυρίες, ἀπεκάλυψε ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Ἄρτος τῆς Ζωῆς ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ Παντοκράτωρ καὶ ὅτι δεῖ ὑψωθῆναι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου καὶ πολλὰ παθεῖν καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστῆναι. «... ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Σὺ εἶ ὁ διδάσκαλος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεις; ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε. εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶς ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε; καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον... ὁ δὲ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦς υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.» (Ἰωάν., γ΄,10-18). Ἔτσι, μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Ἰησοῦ ὅταν κλίνας τὴν κεφαλὴν, εἶπε τὸ «τετέλεσται» καὶ παρέδωσε τὴν Παναγία ψυχή Του στὸν Πατέρα, ὁ Φαρισαῖος Νικόδημος, ὁ ὁποῖος εἶχε διαφωνήσει μὲ τοὺς φονεῖς Φαρισαίους τοῦ συνεδρίου, καὶ ὁ εὐσχήμων βουλευτὴς ὁ ἀπ’ Ἀριμαθαίας Ἰωσήφ, ζήτησαν ἀπὸ τὸν Πιλάτο καὶ ἔλαβαν τὸ σῶμα τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, τὸ ἐνετύλιξαν σινδόνη κατὰ τὸ ἔθος ἐνταφιάζειν τοῖς Ἰουδαῖοις καὶ τὸ κατέθεσαν στὸ κενὸ μνημεῖο τοῦ Ἰωσήφ, στὸν κῆπο δίπλα στὸν Γολγοθᾶ. Ἐκεῖ, οἱ φονεῖς καὶ ἐχθροὶ τοῦ Ἰησοῦ, τοποθέτησαν στρατιῶτες βλοσυροὺς καὶ πάνοπλους ὥστε κανεὶς νὰ μὴν μπορεῖ νὰ πλησιάσει ἕως τὴν τρίτη ἡμέρα ἐπὶ ποινὴ θανάτου.
Ἐν τοῦτοις, τὴν πρώτη ἡμέρα μετὰ τὸ Σάββατο, ἤτοι τὴν Κυριακή, ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, Ἑβραῖος στὴν καταγωγὴ καὶ πρώην τελώνης, Ἀπόστολος τοῦ Χριστοῦ στὴ συνέχεια, καταγράφει ἀκριβῶς τὴν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Ἰησοῦ. «Ὀψὲ δὲ σαββάτων, τῇ ἐπιφωσκούσῃ εἰς μίαν σαββάτων, ἦλθε Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ ἡ ἄλλη Μαρία θεωρῆσαι τὸν τάφον. καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ. ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών. ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ὡσεὶ νεκροί. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἄγγελος εἶπε ταῖς γυναιξί· Μὴ φοβεῖσθε ὑμεῖς· οἶδα γὰρ ὅτι Ἰησοῦν τὸν ἐσταυρωμένον ζητεῖτε· οὐκ ἔστιν ὧδε· ἠγέρθη γὰρ καθὼς εἶπε. δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος. καὶ ταχὺ πορευθεῖσαι εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ὅτι ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν, καὶ ἰδοὺ προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε· ἰδοὺ εἶπον ὑμῖν. καὶ ἐξελθοῦσαι ταχὺ ἀπὸ τοῦ μνημείου μετὰ φόβου καὶ χαρᾶς μεγάλης ἔδραμον ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ...» (Ματθ.,κη΄,1-8). Ἀλλὰ καὶ μετὰ τὴν Ἀνάστασιν ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται ἀκριβῶς στὸ πῶς ὁ κύριος ἐπαρουσιάζετο ἐπὶ 40 ἡμέρες Ἀναστημένος ἑνώπιον πολλῶν ἀδελφῶν. «οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι' ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.» (Πράξ.,α΄,3) Ὅπως, ἐπίσης, καὶ οἱ μαρτυρίες τῶν Μυροφόρων καὶ τῶν Ἀποστόλων στὴ μικρὴ Γαλιλαία, στὸ Ὑπερῶον, στοὺς Ἐμμαούς, στὴν Τιβεριάδα, καὶ ἡ ὁμολογία τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, κράζουν καὶ ὁμολογοῦν τὴν ἔνδοξον Ἀνάστασιν τοῦ Ἰησοῦ. «...ὡς δὲ ἐπορεύοντο ἀπαγγεῖλαι τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ Ἰησοῦς ἀπήντησεν αὐταῖς λέγων· Χαίρετε. αἱ δὲ προσελθοῦσαι ἐκράτησαν αὐτοῦ τοὺς πόδας καὶ προσεκύνησαν αὐτῷ. τότε λέγει αὐταῖς ὁ Ἰησοῦς· Μὴ φοβεῖσθε· ὑπάγετε ἀπαγγείλατε τοῖς ἀδελφοῖς μου ἵνα ἀπέλθωσιν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται» (Ματθ.,κη’,9-10). «Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς. καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν. καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησεν αὐτοῖς λέγων· Ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς... καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν.» (Ματθ.,κη΄,16-20).
Ἀκοῦστε, λοιπόν, καὶ μάθετε ἐπιτέλους, ἐσεῖς καὶ οἱ ὅμοιοί σας ποὺ ἰσχυρίζεστε καὶ λέτε ὅτι δὲν ξέρετε τί ἀπέγινε ὁ Ἰησοῦς μετὰ τὸν Γολγοθᾶ, ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ τροπάρια τῆς Ἁγίας Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας: «ἐν τάφῳ σωματικῶς, ἐν ῞Αδου δέ μετά ψυχῆς ὡς Θεός, ἐν Παραδείσῳ μετά ληστοῦ καί ἐν θρόνῳ ὑπῆρχες, Χριστέ, μετά Πατρός καί Πνεύματος, πάντα πληρῶν ὁ ἀπερίγραπτος.» (Τροπ. Ὄρθρου Μεγ. Σαββάτου). Ἐπειδή, ὅμως, ὅλοι οἱ ἀρνητὲς ζητεῖτε ἴσως περαιτέρῳ ἀποδείξεις τῆς Θεότητος καὶ Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Μεσσίου, ἂς ἀνατρέξετε στὴ μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς προφητεῖες τοῦ Ἰησοῦ ποὺ ἀναφέρεται στὸ Ναὸ τοῦ Σολομῶντος. «Καί τινων λεγόντων περὶ τοῦ ἱεροῦ ὅτι λίθοις καλοῖς καὶ ἀναθήμασι κεκόσμηται, εἶπε· Ταῦτα ἃ θεωρεῖτε, ἐλεύσονται ἡμέραι ἐν αἷς οὐκ ἀφεθήσεται λίθος ἐπὶ λίθῳ ὃς οὐ καταλυθήσεται.» (Λουκ.,κα΄,5-6)3 . Μέχρι σήμερα, ἐδῶ καὶ 2000 χρόνια περίπου, τὰ ἐρείπια ἀπὸ τὸ Ναὸ παραμένουν ἐκεῖ ὡς σημεῖον ἀναφορᾶς τῆς ἐκπλήρωσης τῆς ἀληθείας περὶ τῆς προφητείας τοῦ Ἰησοῦ γιὰ τὸ Ναὸ καὶ τὰ χαλάσματα.
Ὅπως, ἐπίσης, κάντε τὸν κόπον καὶ ἂς περπατήσετε λίγα μέτρα πιὸ πέρα ἀπὸ τὸν κατεστραμένο Ναὸ τοῦ Σολομῶντος. Θὰ συναντήσετε λιτὸ καὶ μεγαλοπρεπὲς κτίριο, τὸν Πανίερον Ναὸν τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου κεῖνται ὁ Φρικτὸς Γολγοθᾶς, ὁ χῶρος τῆς Ἀποκαθήλωσης καὶ ὁ Πανάγιος Τάφος. Ἐκεῖ, πρὶν λίγες ἡμέρες, τὸ Μέγα Σάββατο, ἐξῆλθε μὲ θαυμαστὸ τρόπο γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἀπὸ τὸν Τάφο τὸ Ἅγιον Φῶς τῆς Ἀναστάσεως εἰς μαρτυρίαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, εἶναι ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ὁποῖος μὲ ἀγάπη σᾶς ἀναμένει νὰ μετανοήσετε καὶ νὰ ἀναφωνήσετε: «Ὡσαννά, ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου». Υ.Γ.: Εὐχόμαστε καὶ προσευχόμαστε ἵνα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς, ἔχοντας τὶς ἐπιπλέον ἀποδείξεις τόσο μὲ τὴν προφητεία περὶ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος ὅσο καὶ μὲ τὸ Ἅγιον Φῶς ποὺ ἐξέρχεται κάθε Μέγα Σάββατον ἐκ τοῦ Τάφου, νὰ τείνουν εὐήκοα ὦτα καὶ νὰ ἀνοιγοῦν οἱ ὁφθαλμοὶ τῶν καρδιῶν καὶ οὕτως νὰ ἀποδεχτοῦν τὴν ὅντως ἀλήθεια, ὥστε ἡ κάθε καρδιὰ τοῦ ἔσω ἀνθρώπου καὶ ἡ ψυχὴ καὶ ὁ νοῦς νὰ πλημμυρίσουν μὲ τὸ Φῶς τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ. Τότε καὶ μόνον τότε, ὅλοι οἱ ὑβριστὲς τῆς Ἀειπαρθένου Θεοτόκου καὶ ἀρνητὲς τοῦ Θεανθρώπου Σωτῆρος Χριστοῦ θὰ δύνανται πλέον νὰ κατανοήσουν καὶ ἐρμηνεύσουν σωστά τόσον τὶς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ποὺ ἀναφέρονταν καὶ ἐκπληρώθηκαν ἀκριβῶς στὸ πρόσωπο τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ, ὅσον καὶ τὴν προφητεία τοῦ Χριστοῦ, σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸν ἀφανισμὸ τοῦ Ναοῦ τοῦ Σολομῶντος, καὶ ἀφοῦ προβληματιστοῦν νὰ συνέλθουν εἰ δυνατὸν ἀπὸ τὴν πλάνη.
Θὰ εἶναι πράγματι μεγάλη εὐλογία ἡ σὺν τῷ χρόνῳ ἐπιστροφὴ ὅλων τῶν ἀθέων στὴν Ὀρθοδοξία, πολλῷ δὲ μᾶλλον τοῦ Πρωτότοκου ἀδελφοῦ μας Παλαιοῦ Ἰσραήλ, καθὼς καὶ ὁ Ἅγιος Ἀπόστολος Παῦλος ἔχει προφητεύσει. Αὐτός, ὁ πρῶτος μετὰ τὸν Ἕνα, πρώην Φαρισαῖος καὶ πρώην διώκτης τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, νῦν Ἀπόστολος τοῦ Θεανθρώπου Μεσσίου, προσεύχεται: «καὶ οὕτω πᾶς Ἰσραὴλ σωθήσεται» (Ρωμ,ια΄,26) «οὕτω καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν, τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐλεηθῶσι· συνέκλεισε γὰρ ὁ Θεὸς τοὺς πάντας εἰς ἀπείθειαν, ἵνα τοὺς πάντας ἐλεήσῃ. Ὦ βάθος πλούτου καὶ σοφίας καὶ γνώσεως Θεοῦ! ὡς ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ!»(Ρωμ.,ια΄,1-33). Εὐχόμαστε καὶ ἐμεῖς εἰλικρινῶς καὶ ἀπὸ καρδίας γιὰ τὴν μεταστροφὴ ὅλων ὑμῶν. Γένοιτο Κύριε. Ἀμήν.
[1] (Λουκ.,α΄,28)
[2] «Ἐν δὲ τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γαβριὴλ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ εἰς πόλιν τῆς Γαλιλαίας, ᾗ ὄνομα Ναζαρὲτ, πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρὶ, ᾧ ὄνομα Ἰωσὴφ, ἐξ οἴκου Δαυῒδ, καὶ τὸ ὄνομα τῆς παρθένου Μαριάμ. καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν...Μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. καὶ ἰδοὺ συλλήψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. οὗτος ἔσται μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται...καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. εἶπε δὲ Μαριὰμ πρὸς τὸν ἄγγελον· Πῶς ἔσται μοι τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ...εἶπεν δὲ Μαριάμ· Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος. (Λουκ.,α΄,26-38)
[3] «...καὶ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτῷ τὰς οἰκοδομὰς τοῦ ἱεροῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐ βλέπετε ταῦτα πάντα; ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ μὴ ἀφεθῇ ὧδε λίθος ἐπὶ λίθον ὃς οὐ καταλυθήσεται.»(Ματθ.,κδ΄,1-2)
Θείες Λειτουργίες εβδομάδος
Κυριακή 28/7
Λαμπρὰ Ἐγκαίνια τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στὴν περιοχὴ Κρύα Ἰτεῶν Πατρῶν
Καντε κλικ στη φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
Ἐτελέσθησαν τὰ θυρανοίξια στὸν νεόδμητο Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου στὰ Κρύα Ἰτεῶν
Καντε κλικ στη φωτογραφία για να εμφανισθεί το θέμα
συνταγή για Πρόσφορο
Καντε κλικ στο πρόσφορο και διαβάστε
Πώς θα βρείτε το Ναό μας
Ασματική Ακολουθία Οσίου Πατρός Αντωνίου του Μεγάλου
Καντε κλικ στην εικόνα για να την κατεβάσετε
Ασματική Ακολουθία Αγίου Ιερομάρτυρος Χαραλάμπους
Καντε κλικ στην εικόνα για να την κατεβάσετε