Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε (α)

Παρασκευή 22 Μαρτίου 2019

Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε (α) - π. Δημητρίου Μπόκου

19:12 | |

ΤΟ ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ

Στὸ πρῶτο κιόλας τροπάριο τοῦ κανόνα τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου ἡ παρουσία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, εὐφρόσυνα παρηγορητικὴ μέσα στὸ κατανυκτικὸ φόντο τοῦ Τριῳδίου, προβάλλει δυναμικὰ μὲ ἕναν ὁλοζώντανο συμβολισμὸ ἀπὸ τὰ προφητικὰ κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης:

«Χριστοῦ βίβλον ἔμψυχον,

ἐσφραγισμένην σε Πνεύματι,

ὁ μέγας ἀρχάγγελος,

Ἁγνή, θεώμενος…»

Ὁ Γαβριήλ, ὑπουργὸς (=ὑπηρέτης) τοῦ μεγάλου μυστηρίου τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, βλέπει τὴν Παναγία σὰν ζωντανὸ βιβλίο τοῦ Χριστοῦ, σφραγισμένο ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα.

Τὰ λόγια αὐτὰ θυμίζουν τὴ συνήθη προτροπὴ τοῦ Θεοῦ νὰ γράψουν οἱ προφῆτες τοὺς λόγους του σὲ βιβλίο καὶ ἐν συνεχείᾳ νὰ τὸ κλείσουν καὶ νὰ τὸ σφραγίσουν, ὥστε νὰ φυλαχθοῦν μὲ ἀσφάλεια γιὰ τὶς μελλοντικὲς γενιές. Ἔτσι, π. χ., «καὶ σύ, Δανιήλ,λέγει, κλεῖσε τοὺς λόγους μου “καὶ σφράγισον τὸ βιβλίον” ἕως τὸν καιρὸ τοῦ τέλους» (Δαν. 12, 4). Ἀντιστοίχως καὶ στὸν προφήτη Ἡσαΐα λέγει: «Οἱ λόγοι αὐτοὶ τοῦ Κυρίου θὰ εἶναι σὰν τοὺς λόγους τοῦ βιβλίου ποὺ μένει σφραγισμένο καὶ κλεισμένο. Ἂν δοθεῖ αὐτὸ σὲ ἄνθρωπο ποὺ γνωρίζει γράμματα καὶ τοῦ εἰποῦν: “Διάβασε αὐτὰ ποὺ περιέχει τὸ βιβλίο”, ἐκεῖνος θὰ ἀπαντήσει: “Δὲν μπορῶ νὰ τὰ διαβάσω, γιατὶ τὸ βιβλίο εἶναι κλεισμένο καὶ σφραγισμένο”»(Ἡσ.29, 11).

Ἡ Ἐκκλησία συνδέει ἄμεσα τὶς προφητικὲς αὐτὲς εἰκόνες μὲ τὴν Παρθένο Μαρία, γιὰ νὰ τονίσει τὴν ἀπόλυτη καθαρότητά της, τὴνἀμόλυντη παρθενία της. Αὐτὴ εἶναι τὸ κλειστὸ (σφραγισμένο) βιβλίο, ὅπως λέγεται στὰ προεόρτιατῆς Γέννησής της: «“Τὸ ἐσφραγισμένον νῦν βιβλίον ἀποτίκτεται, ὅπερ ἀναγνώσεται οὐδόλως φύσεως νόμῳ βροτός”, τὸ ὁποῖο κανένας θνητὸς δὲν θὰ ἀναγνώσεικατὰ τὸν φυσικὸ νόμο, ἀφοῦ φυλάσσεται (κλειστὸ) γιὰ κατοίκηση τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅπως προφήτευσαν τὰ βιβλία τῶν θεοφόρων προφητῶν διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» (Κανὼν 7ηςΣεπτ., ᾠδὴ ε΄).

Ἡ προφητικὴ ρήση τοῦ Ἡσαΐα ἐκπληρώνεται τὴ στιγμὴ ἀκριβῶςτοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὅταν ἀποστέλλεται ὑπὸ τοῦ Θεοῦὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, κομίζων «χαρᾶς εὐαγγέλια»,πρὸς τὴν Παρθένο Μαρία, ἀρραβωνιασμένη ἤδη μὲ τὸν Ἰωσήφ.

«Ἄκουσε τί λέγει ὁ προφήτης γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο καὶ γι’ αὐτὴν τὴν παρθένο: “Θὰ δοθεῖ αὐτὸ τὸ σφραγισμένο βιβλίο σὲ ἄνθρωπο, ποὺ γνωρίζει γράμματα”. Τί ἄλλο ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀμόλυντη παρθένο σημαίνει τὸ σφραγισμένο βιβλίο; Ἀπὸ ποιοὺς θὰ δοθεῖ; Εἶναι φανερὸ πὼς θὰ δοθεῖ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς. Σὲ ποιόν; Στὸν Ἰωσὴφ τὸν ξυλουργό. Αὐτὸς ὁ Ἰωσὴφ προηγουμένως εἶχε συνάψει σεμνὸ γάμο καὶ ἀπέκτησε τέκνα. Ἀφοῦ ὅμως ἔχασε τὴ γυναίκα του, ζοῦσε τὴν ὑπόλοιπη ζωή του μὲ σωφροσύνη, ἀνατρέφοντας τὰ τέκνα του“ἐν παιδείᾳ καὶ νουθεσίᾳ Κυρίου”. Οἱ ἱερεῖς λοιπὸν ἀρραβώνιασαν τὴ Μαρία μὲ τὸν Ἰωσὴφ λόγῳ τῆς σωφροσύνης του καὶ τὴν ἐμπιστεύτηκαν σ’ αὐτόν, ἀναμένοντας τὸν καιρὸ τοῦ γάμου. Αὐτὸς ὅμως, ἀφοῦ ἔλαβε τὴν Παρθένο, ἔμελλε νὰ τὴ φυλάξει ἀμόλυντη.

Αὐτὸ προαναφώνησε ἀπὸ πολὺ παλιὰ ὁ προφήτης: “Θὰ δοθεῖ, λέγει, αὐτὸ τὸ σφραγισμένο βιβλίο σὲ ἄνθρωπο ποὺ γνωρίζει γράμματα”, δηλαδὴ ποὺ ἔχει λάβει πείρα τοῦ γάμου καὶ ἐκεῖνος θὰ πεῖ: “Δὲν μπορῶ νὰ τὸ διαβάσω”. “Γιατί, Ἰωσήφ, δὲν μπορεῖς;” “Δὲν μπορῶ, θὰ ἀπαντήσει ὁ Ἰωσήφ, νὰ τὸ διαβάσω, γιατὶ τὸ βιβλίο ἔχει σφραγισθεῖ (εἶναι κλειστό)”. “Γιὰ ποιὸν φυλάσσεται;” “Φυλάσσεται γιὰ κατοικητήριο τοῦ Δημιουργοῦ τῶν ὅλων”»(ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομος κ. ἄ.).

Μὲ τὴν ἔλευση τοῦ ἀρχαγγέλου στὴν Παρθένο καὶ τὴν ἀποκάλυψη τῆς ἀρχαίας βουλῆς τοῦ ὑψίστου Θεοῦ, φανερώνεται ἀκριβῶς ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ Παναγία σφραγίστηκε ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ παραμένει κλειστὸ πλέον βιβλίο, απρόσιτο σὲ κάθε ἄνθρωπο. Ἡ ταπεινὴ κόρη θὰ εἶναι στὸ ἑξῆς Νύμφη ἀνύμφευτη τοῦ Πλαστουργοῦτης,πάντοτε παρθένος στὸ σῶμα καὶ στὴν ψυχή, διὰ βίου πάναγνη σὲ παντέλειο βαθμό.«Ἀειπάρθενος». Γι’ αὐτὸ καὶ ἀξιώνεται νὰ ἐγγράψει μέσα της καὶ νὰ φανερώσει μὲ ἀληθινὸ καὶ μοναδικὸ τρόπο τὸν Χριστό. Νὰ γίνει «Χριστοῦ βίβλος ἔμψυχος, ἐσφραγισμένη» διὰ τοῦ Πνεύματος.

Ἂς διδαχθοῦμε ἀπὸ τὸν τρόπο της γιὰ νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς βιβλίο Χριστοῦ. Νὰ γραφτεί «ἐπιστολὴ Χριστοῦ»καὶ μέσα σὲ μᾶς, «ἐν πλαξὶ καρδίας σαρκίναις», στὶς σάρκινες πλάκες τῆς καρδιᾶς μας.Ὄχι μὲ μελάνι, «ἀλλὰ Πνεύματι Θεοῦ ζῶντος»(Β΄ Κορ. 3, 3).

Τί μᾶς ἐμποδίζει νὰ μαθητεύσουμε κοντά της;