Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών: Κυριακή του τυφλού

Κυριακή 20 Μαΐου 2012

Κυριακή του τυφλού

00:37 | |

Περιστοιχιζόμενος ὁ Κύριος ἀπό τούς μαθητές τοῦ βαδίζει μέσα στήν πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ. Σέ μία γωνία βλέπουν μία ἀνθρώπινη τραγωδία. Εἶναι ἕνας τυφλός ἐκ γενετῆς πού προκαλεῖ ἀμέσως τό ἐνδιαφέρον, γι’ αὐτό καί οἱ μαθητές Τόν ἐρωτοῦν: «ποιός φταίει Κύριε, οἱ δικές του ἁμαρτίες ἤ οἱ ἁμαρτίες τῶν γονέων του;»

Καί Ἐκεῖνος τούς ἁπαντά: «οὔτε αὐτός οὔτε οἱ γονεῖς του. Γεννήθηκε τυφλός γιά νά φανεῖ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ». Καί ἐνῶ λέει αὐτά, σκύβει κάνει λάσπη, τή βάζει στά μάτια τοῦ τυφλοῦ καί τοῦ λέει: «πήγαινε νά πλυθεῖς στή κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ».

Ἐκεῖνος ἐπῆγε, πλύθηκε καί εἶδε τό φῶς του. Χαίρεται πλέον τόν ἥλιο, τά χρώματα, τά πάντα. Χαίρονται οἱ δικοί του, οἱ φίλοι του, οἱ γείτονές του, σχεδόν ὅλοι. Μόνο οἱ Φαρισαῖοι δέν χαίρονταν καί μάλιστα προσπάθησαν νά σβήσουν τήν λάμψη τοῦ θαύματος μέ τήν ἀμφισβήτησή του.

Ἀδελφοί μου,
Γιά μία ἀκόμα φορᾶ ὁ Κύριός μας ἔδειξε σήμερα πόσο πολύ εἶναι φίλος τοῦ ἀνθρώπου, πόσο πολύ εἶναι κοντά του καί πόσο συντρέχει στόν πόνο του.

Καί εἶναι ἀλήθεια πώς πάντοτε ἕνα θαῦμα προκαλεῖ χαρά καί ἐνισχύει καί τήν πίστη. Ὅπως εἶναι ἐπίσης ἀλήθεια ὅτι προκαλεῖ καί τήν ἄρνηση. Ὑπάρχουν δηλαδή ἐκεῖνοι πού τό δέχονται καί ἐκεῖνοι πού τό ἀρνοῦνται μέ διάφορες δικαιολογίες, ὅπως ἔγινε καί μέ τούς Φαρισαίους στή θεραπεία τοῦ τυφλοῦ, γι’ αὐτό δημιουργεῖται καί τό ἐρώτημα,

Ποιά εἶναι λοιπόν ἡ αἰτία ποῦ κάνει τούς ἀνθρώπους νά μή δέχονται αὐτό ποῦ βλέπουν;

Ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Κυρίου μας ἔχομε δυό εἴδη τυφλούς. Τό ἕνα εἶναι οἱ σωματικά τυφλοί γιά τούς ὁποίους ἐκφραζόμαστε μέ συμπάθεια καί κατανόηση καί τό ἄλλο εἶδος οἱ πνευματικά τυφλοί.

Πνευματικά τυφλοί εἶναι ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἀπό ἄγνοια δέν βλέπουν. Εἶναι ἄνθρωποι συμπαθητικοί γιατί εἴτε δέν πῆγαν στό σχολεῖο, εἴτε δέν εἶχαν μητέρα νά τούς καθοδηγήσει, εἴτε γιατί δέν ἔζησαν σέ μία καλλιεργημένη κοινωνία. Ἡ ἄγνοια δηλαδή εἶναι ἕνα εἶδος τύφλωσης.

Πνευματικά τυφλοί εἶναι ἀκόμη καί ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἀπό κάποιο πάθος τους, ὅπως τό μίσος, ὁ φθόνος ἤ κακία ἤ ἐκδίκηση κ.λπ. δέν βλέπουν γιατί τούς ἔχει τυφλώσει, ὅπως εἶχε τυφλώσει τούς Φαρισαίους τό μίσος. Αὐτή εἶναι ἡ λεγόμενη πνευματική τύφλωση.

Ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος γιά τήν τύφλωση αὐτή χρησιμοποιεῖ τήν εἰκόνα τῆς φυλακῆς καί λέει: «Ὅπως ἀκριβῶς οἱ φυλακισμένοι δέν βλέπουν τί ὑπάρχει ἔξω ἀπό τή φυλακή, οὔτε τούς δρόμους, οὔτε τά δένδρα, οὔτε τούς ἀνθρώπους, οὔτε τίποτα, ἔτσι ἀκριβῶς οἱ ἁμαρτωλοί δέν βλέπουν τήν ἀλήθεια. Τούς ἐμποδίζει ἡ ἁμαρτία».

Ἔτσι ἔχομε τήν τύφλωση ἀπό κάποιο πάθος μας, τό λέμε ἄλλωστε αὐτό καί στή καθημερινή μας ζωή «τόν τύφλωσε τό μίσος του» μέ ἀποτέλεσμα νά γίνεται ἐχθρός μας ὅλος ὁ κόσμος γιατί ἔτσι μας κάνει τό πάθος μας νά τόν βλέπουμε, γι’ αὐτό καί στεκόμαστε ὅπως στέκεται ὁ σκαντζόχοιρος μέ ὀρθωμένα τά ἀγκάθια του.

Αὐτή ἡ τύφλωση εἶναι χειρότερη ἀπό τήν σωματική γιατί ἡ σωματική δέν προκαλεῖ κακό ἀλλά ἀντίθετα συμπάθεια. Ὅλοι συμπαθοῦμε τούς σωματικά τυφλούς. Τούς πνευματικά ὅμως τυφλούς;

Στή Νότια Ἀμερική ὑπάρχει ἕνα ἀναρριχητικό φυτό τό ὁποῖο ἀγαπᾶ νά ἀναρριχᾶται ἐπάνω στά δένδρα. Ὅταν σκεπάσει τό δένδρο ἀπό ὅλες τίς μεριές καί φθάσει στή κορυφή τό δένδρο ξηραίνεται. Τό φυτό μέ τόν ἐναγκαλισμό τοῦ πνίγει τό δένδρο γι’ αὐτό εἶναι καί γνωστό μέ τό ὄνομα «ὁ δολοφόνος» καί τό ξεριζώνουν.

Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τήν ἁμαρτία. Εἰσέρχεται στό ψυχικό μας κόσμο σάν ἀθῶο φυτό, φουντώνει καί κλείνει τό εἶναι μας σέ ἕνα θανάσιμο ἐναγκαλισμό πού μας κάνει νά εἴμαστε πνευματικά τυφλοί, γι’ αὐτό πρέπει νά τήν ξεριζώνουμε προτοῦ αὐτή μας πνίξει.

Ἀδελφοί μου,

Ἕνας χριστιανός ἐρώτησε τόν ἐξομολόγο τοῦ ἄν πραγματικά δέχεται εὔκολα ὁ Θεός τήν μετάνοια τῶν ἀνθρώπων.

«Ἄν κατά τύχη σκιστεῖ κάπου ὁ μανδύας σου, παιδί μου, τόν βγάζεις ἀμέσως καί τόν πετᾶς σάν ἄχρηστο;» τοῦ εἶπε ἐκεῖνος.

«Ὄχι. Τόν ράβω καί τόν ἐπιδιορθώνω, ὅσο βέβαια δέχεται ἐπιδιόρθωση» ἀπαντᾶ ὁ χριστιανός.

«Ἄν λοιπόν ἐσύ λυπᾶσαι τό φόρεμά σου καί δέν τό πετᾶς εὔκολα, πώς δέν θά λυπηθεῖ ὁ Θεός τό πλάσμα του καί δέν θά κάνει ὅτι εἶναι δυνατόν γιά νά τό διορθώσει;» Ἀπάντησε ὁ Γέροντας.

Πᾶς περιμένει λοιπόν ὁ ἰατρός τῶν σωμάτων καί τῶν ψυχῶν μας, ὁ Κύριός μας γιά νά μᾶς βοηθήσει νά ξεριζώνουμε ἀπό τήν ψυχή μας ὅτι πάθος ἐμφανισθεῖ προτοῦ μας πνίξει σάν τό φυτό-δολοφόνο.

Μή ἀμελοῦμε γιά τήν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας, μή γίνουμε πνευματικά τυφλοί. Μή Τόν κάνουμε λοιπόν νά μᾶς περιμένει.

Καλοί ἀγῶνες καί ὁ Θεός μαζί σας.

κήρυγμα εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Κυδωνίας και Αποκορώνου

πηγή:nefthalim