«Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς»

Τραγούδι που γράφτηκε λίγες μέρες πριν με αφορμή την Άλωση της Πόλεως, τη Μεγάλη Ιδέα και την απελευθέρωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Μουσική Νίκος Παπαχρήστος

Στίχοι Δ.Τ. από το περιοδικό Προς τη Νίκη

Τραγουδά ο Θεολόγος – πληροφορικός Μιχάλης Βούλγαρης Ηχογράφηση: Θωμάς Βαρδακώστας – Φυσικός.

Στίχοι

«Τήν Πόλη πῆραν οἱ ἐχθροί, καί ζῶ ἐγώ ἀκόμα»,

φρικτή φωνή ἀκούστηκε ἀπ’ τό δικό σου στόμα,

Μαρμαρωμένε βασιλιά, τῶν θρύλων µας ὁ πόνος,

Παλαιολόγων βλάστημα, ὁ τελευταῖος γόνος.

Σωριάστηκε ἡ κερκόπορτα, τά κάστρα ὅμως μέναν,

τό Σούλι, τ’ ἄπαρτα Σφακιά, ἡ Μάνη, σέ προσμέναν.

Στά κάστρα ἔπεσες νεκρός, μά ἡ φρουρά σου ζοῦσε,

σ’ ὅλα τά ἑλληνικά βουνά ὁ Κλέφτης τραγουδοῦσε.

Κρυμμένη μέσ’ στά στήθη του σιγόκαιγε ἡ ἐλπίδα

πώς θά ξυπνήσεις, βασιλιά, φορώντας τήν ἀσπίδα,

θ’ ἁρπάξεις τότε μιά στιγμή τή σπάθα τή δική σου

καί θ’ ἀντηχήσει στήν Τουρκιά ἡ βροντερή φωνή σου:

«Ζυγώνει ἡ Ἀνάσταση, τήν Πόλη θά ξυπνήσω, μέ τοῦ Θεοῦ τήν προσταγή τό Γένος θ΄ ἀναστήσω».

Μαρμαρωμένε βασιλιά, βγές ἀπ’ τόν τάφο τώρα

στήν Πύλη ἔλα τή Χρυσή, γιατί ἔφθασε ἡ ὥρα!

στεφάνι βάλε ὁλόχρυσο στοῦ θρόνου σου τήν Πόλη!

καί θά ξυπνήσει ἡ Παναγιά τήν λατρευτή της Κόρη.